Aicí la vida es plan tranquila
Per de que quitas ton chantièr ?
Me'n cal anar de vila en vila …

Legir tot

Aicí la vida es plan tranquila
Per de que quitas ton chantièr ?
Me'n cal anar de vila en vila
Me rafinar dins lo mestièr.

Te cal d'argent per lo voiatge
Tant de camin te costarà !
Vau a pè pòrti mon bagatge
E mon mestièr me noirirà.

Tot coratjós per tant que siagas
Rencontraràs mai d'un dangièr
Ai un pistolet dins las bragas
E mon baston de codomièr

Pendant l'ivèrn, pendant l'auratge
Regretaràs ton Avairon !
Mos fraires de companhonatge
M'aculhiràn dins lor fogairon.

E la Ròsa que tant t'agrada
S'anava trobar lo temps long ?
A mon retorn s'es maridada
Me'n tornarai pel camin grand

Te tendriam pas quand siaguèssem mila
Adieu pensa a ton vièlh cloquièr
Adieu m’en vau de vila en vila
Me rafinar dins lo mestièr

Lo comte Arnaud, lo chivalièr,
Dins lo Piemont va batalhièr.
-Comte Arnaud, ara te’n vas,
Diga-nos quan tu tornaràs ! …

Legir tot

Lo comte Arnaud, lo chivalièr,
Dins lo Piemont va batalhièr.
-Comte Arnaud, ara te’n vas,
Diga-nos quan tu tornaràs !

-Per la Sant Joan, jo tornarèi
E mort o viu aicí serèi
Ma femna deu, per la Sant Joan,
Me rendre pair d’un bèl enfant.

Mès la Sant Joan, ven d’arribar ;
Lo comte Arnaud ven a mancar.
Sa mair, del pus naut de l’ostal,
Lo vei venir sus son caval.

-Mair, fasètz far viste lo lièit,
Que longtemps non i dormirèi ;
Fasètz-lo naut, fasètz-lo bas,
Que ma miga n’entenda pas !

-Comte Arnaud, de qué pensatz ?
Un bèl enfant vos quitariatz ?
-Ni per un enfant ni per dus,
Mair, ne ressuscitarèi plus !

-Mair, qu’es aquel bruch dins l’ostal ?
Semblan las orasons d’Arnaud !
- La femna que ven d’enfantar
Orasons non deu escotar.

-Mair, per la fèsta de doman,
Quina rauba me botaràn ?
-La femna que ven d’enfantar
La rauba negra deu portar.

-Mair, perqué tant de pregadors ?
Que dison dins las orasons ?
-Dison : “ La que ven d’enfantar
A la messeta deu anar ”.

A la messeta ela se’n va,
Vei lo comte Arnaud enterrar.
-Aicí las claus de mon cinton,
Tornarèi plus a la maison.

Tèrra santa te cal obrir,
Vòli parlar a mon marit !
Tèrra santa, te cal barrar,
Amb Arnaud vòli demorar.

Ne sabi una plaça
Un endrech mannat
Ont cap de portabiaças
Non a pausat lo pas
Una òrta desèrta
Entre …

Legir tot

Ne sabi una plaça
Un endrech mannat
Ont cap de portabiaças
Non a pausat lo pas
Una òrta desèrta
Entre puòges e baus
Una tèrra ofèrta
Per lo que ten las claus.

Ne sabi una p1aja
Del sable plan daurat
Al fons d'una calanca
De l'agach arrucat
Ont 1a mar sempre cauda
Nos ten de sangotar
L'èrsa que s'i cavala
Se daissa pas dondar.

Ne sabi una sorga
Entre mofa e pantais
Quand i pausi la boca
Raja de mila rais
La doçor que me brèça
A lo gost del renais
Asonda de careças
E non tarís jamai.

Sabi entre las brancas
D'un arbre de beutat
Un niuc que se balança
De sicrets tapissat
Una gàbia salvatja
Ont fa bon s'inventar
Entre faulas e ràbia
E cascalhs esquiuçats.

Ne sabi una aranha
Crancada al cap d'un fial
Ariana que debana
La vida d'un escau
Ne teis sa teleranha
D'amor entrebescat
Captiu dins sa tirassa
Me daissi engolar.

Ne sabi una dança
Un trebol misteriós
Una mena de transa
Que me daissa sen pols
E boca contra boca
Los mots que respiram.
Del pus fons d'una gorga
Nos tòrnan, donar vam.

Ièu soi un paure conscrit
De l’an mila uèit cent dètz (bis)
Cal daissar lo lengadòc, lo Lengadòc lo Lengadòc …

Legir tot

Ièu soi un paure conscrit
De l’an mila uèit cent dètz (bis)
Cal daissar lo lengadòc, lo Lengadòc lo Lengadòc
Cal daissar lo Lengadòc
Per se’n anar a la mòrt.

Luènh d’aicí i a un país
De nèu blanca, de cèl gris (bis)
Nos i cal anar morir, anar morir anar morir
Nos i cal anar morir
Per l’Emperaire e son filh.

Lo rector e lo regent
Nos an parlat plan longtemps (bis)
Partissèm fòrça contents, fòrça contents fòrça contents
Partissèm fòrça contents
Serèm sus lo monument.

Mainatz-vos Lengadocians
De faire d’autres enfants (bis)
N’auràn besonh dins vint ans, dins vint ans dins vint ans
N’auràn besonh dins vint ans
Negres e Republicans.

Vos a escrit un gojat
Nascut pròche vòstre ostal
Dormís, a pro caminat, pro caminat,pro caminat
Dormís, a pro caminat,
E son conte es acabat.

Iu siu un paure conscrit
de l’an 1810
cal daissar lo Lengadòc
per se n’anar a la mòrt.

Luènh d’aicí …

Legir tot

Iu siu un paure conscrit
de l’an 1810
cal daissar lo Lengadòc
per se n’anar a la mòrt.

Luènh d’aicí i a un país
de nèu blanca e de cèl gris
nos i cal anar morir
per l’Emperaire e son filh.

Lo rector e lo regent
nos an parlat plan longtemps
partissèm fòrça contents
serem sus lo monument.

Mainatz-vos, Lengadocians
de faire d’autres enfants
n’auràn besonh dins vint ans
Negres o Republicans.

Vos a escrit un gojat
nascut pròche vòstre ostal
Dormís… A pro caminat
e son cònte es acabat.

Repic :
A ! Lo coquin de Pire
A ! Lo coquin de nau (bis)

Se pren(e) sa piqueta
S’en …

Legir tot

Repic :
A ! Lo coquin de Pire
A ! Lo coquin de nau (bis)

Se pren(e) sa piqueta
S’en vai entau casau (bis)

Au prumier còp de pica
Esquia li hei mau (bis)

Se pren(e) sa piqueta
S’en torna a son ostal (bis)*

A que me pren lo cap
E que me pren lo pè
Aquela puta de rondèu que me pren lo cap
Aquela puta de rondèu que me pren lo pè

A pas encara trencat la clòsca
De son uòu, la que te farà,
Un dissabte matin passar l’òsca,
La dròlla …

Legir tot

A pas encara trencat la clòsca
De son uòu, la que te farà,
Un dissabte matin passar l’òsca,
La dròlla que t’i ajuntarà.
La que te veirà petra de morre-
Bordon per la vida en son lèit,
Se podrà levar matin e córrer
De l’alba fins a negrenuèit.
La que te farà venir fadurla,
Pèrdre la centena e lo nòrd,
Virar lo cap, l’èime e la canturla,
T’a pas encara getat son sòrt.
Pèrdre la centena e lo nòrd,
Virar lo cap, l’èime e la canturla,
T’a pas encara getat son sòrt.

Per d’autres, lo pan de jaqueta
Floteja al mendre buf de cèrç,
Siás lo Dagobèrt de la bragueta,
Prenes totjorn l’amor al revèrs.
Pareis qu’aquò se nifava d’ora,
Adejà quora pichonet,
Ères un as de primièra borra
Per recaçar lo viraboquet.
Ajustan, l’uèlh lusent d’ironia,
L’aire trufet, l’agach canin,
Qu’as agantat una pulmonia
Que faguèt virar ta cutí.
L’aire trufet, l’agach canin,
Qu’as agantat una pulmonia
Que faguèt virar ta cutí.

Tanben las gents, lengas de vipèra,
Van contar pertot, aicí-sèm,
Qu’auriás degut faire una carrièra
De contra- mèstre dins un arèm ;
Que, se siás pas jamai estat nòvi,
Es causa que, paura de tu,
Ton eslip es lo desèrt de Gòbi,
Qu’Abailard n’aviá mai que tu ;
Qu’a una filha, s’un jorn arriba,
En te chaspant, de s’espantar
E cridar "Bon Dieu ! Aquela tiba !",
Serà pas qu’un biais de parlar.
En te chaspant, de s’espantar
E cridar "Bon Dieu ! Aquela tiba !",
Serà pas qu’un biais de parlar.

Mas tot aquò son que de messorgas,
De chapòts, de rasonaments,
Un fum sens fuòc, un flume sens sorga,
De fems getats als quatre vents.
Nosautres, tos companhs de farlanda,
Per nòstra figa, sabèm plan
Que cada nuèit una sauta-branda
A ton còl se ven arrapar.
Gar’- t’aquí la vertat vertadièra :
Las filhas, las ataulas, mas,
Mas dins ton pitre as un còr de pèira
Que jamai s’enamora pas.
Las filhas, las ataulas, mas,
Mas dins ton pitre as un còr de pèira
Que jamai s’enamora pas.

S’es a l’abric de la bomba atomica
D’un seïsm’, d’un tèrra-tremol,
Ton còr gelat, se jamai non pica,
E se jamai non pren lo bolh,
Es qu’un fadet, vengut misogine
D’aver pas, a son palmarès,
Pogut pegar una melusina,
Autres còps, bufèts sus ton brèç,
Vaquí perqué, vièlha crebassina,
Crebaràs sens aver viscut
Las doçors d’un amor legitima
E lo plaser d’èsser cocut.
Crebaràs sens aver viscut
Las doçors d’un amor legitima
E lo plaser d’èsser cocut.

Lo còr que’m pata, pataqueja,
Lo còr que’m pataqueja tant.
Devant, devant darrèr, devant,
Lo men còr que’m pata, pataqueja, …

Legir tot

Lo còr que’m pata, pataqueja,
Lo còr que’m pataqueja tant.
Devant, devant darrèr, devant,
Lo men còr que’m pata, pataqueja,
Devant, devant darrèr, devant,
Lo men còr que’m pataqueja tant.
Lo cap que’m hole’, holeteja…

Lo pè que chapi’, chapisteja…

Lo cuu que cule’, culeteja…

Lo dit que nani’, nanineja…

Lo pòt que chuque’, chuqueteja…

Sus la branca d’un salze
I aviá un corbatàs
Que teniá un formatge
Panat dins un mercat

Tralala, tralala
Lo …

Legir tot

Sus la branca d’un salze
I aviá un corbatàs
Que teniá un formatge
Panat dins un mercat

Tralala, tralala
Lo corbàs teniá un formatge
Tralala, tralala
Un formatge qu’aviá panat

Mon conte ven de començar
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte ven de començar
Cal saupre çò qu’es arribat

Avertit per la flaira
E pas per internet
De trente quilomètres
Un rainard arribèt

Tralala, tralala
Tant pudissiá aquel formatge
Tralala, tralala
Que lo rainard es arribat

Mon conte ven de començar
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte ven de començar
Cal saupre çò qu’es arribat

E bonjor Monsur Corbàs
Que diguèt lo rainard
As un polit plumatge
Tu deves plan cantar

Tralala, tralala
Lo corbàs a un polit plumatge
Tralala, tralala
Lo corbàs deu saupre cantar

Mon conte es pas acabat
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte es pas acabat
Cal saupre çò qu’es arribat

E tot d’un còp lo corbàs
Bavard coma un pesol
Se pren per la Callas
E se confla coma un pol

Tralala, tralala
E quin innocent de corbàs
Tralala, tralala
Lo corbàs se pren per la Callas

Mon conte es pas acabat
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte es pas acabat
Cal saupre çò qu’es arribat

Aquel rainard, cal dire
Qu’èra un pauc tròp vièlh
Portava de lunetas
Mas i vesiá pas res

Tralala, tralala
Lo rainard aviá de lunetas
Tralala, tralala
Mas amb’aquò i vesiá pas

Mon conte es pas acabat
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte es pas acabat
Cal saupre çò qu’es arribat

Atencion, pichons !

Pecaire aquel formatge
Èra un pauc tròp fait
Tombèt coma un emplastre
Sus lo nas del rainard

Tralala, tralala
Era tròp fait aquel formatge
Tralala, tralala
Tombèt sus lo nas del rainard

Mon conte es lèu acabat
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte es lèu acabat
Cal saupre çò qu’es arribat

Segur qu’aquela istòria
A una moralitat
Cal causir un formatge
Que siague pas tròp fait

Tralala, tralala
Que cal plan causir lo formatge
Tralala, tralala
Un formatge qu’es pas tròp fait

E tot aquò es arribat
Fai la vireta, fai la vireta,
E tot aquò es arribat
Ara mon conte es acabat.

- Mamà, es que lo Crist-Rei
se pòt manjar ?
- Non, mon enfant, se manja pas :
lo Crist-Rei …

Legir tot

- Mamà, es que lo Crist-Rei
se pòt manjar ?
- Non, mon enfant, se manja pas :
lo Crist-Rei es al patron.
- Mamà, es que lo patron
se pòt manjar ?
- Non, mon enfant, se manja pas :
lo patron es al patron.
- Mamà, e se lo Crist-Rei
èra un gatèu ?
- Dòrm, mon enfant, dòrm,
lo que dòrm a pas talent.
Dòrm, mon enfant, dòrm,
lo qu'es mòrt a pas talent.

Segur que lo temps a canjat
Ara los crocant son crocats
Ne demòra del Peiregòrd
Ni mieja chen ni mieja …

Legir tot

Segur que lo temps a canjat
Ara los crocant son crocats
Ne demòra del Peiregòrd
Ni mieja chen ni mieja pòrc
Pertant la lenga canta enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre Jacon.

Lo comte de Nansac n'es pas mòrt
A solament canjat de nom
Es totjorn mestre en Peiregòrd
Fa totjorn d'autres maluros
De son burèl dunpèi Paris
Decida çò qu'es bon per nos
E ton pais negre Jacon

Los riches d'anuèch o d'antan
Son lo que t'an emprisonat
E los enfants de tos enfants
Se son anats per trabalhar
Mas la colera gronda enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre Jacon.

L'estanh on s'es negat Lina
Es un plan d'aiga per toristas
E lo castel qu'avetz brulat
Cal pagar per lo visitar
Lo maissant esprit cor enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre Jacon.

Dunpéi lo temps que s'es partit
ton sovenir es viu enquera
Dins los ostals de ton pais
Ont ròda totjorn la misèra
Mas la revòlta cor enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre Jacon
Mas la revòlta cor enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre JACON.

Lo culhièr volia una tireta
La tireta, una taula
La taula un canton
Lo canton, un ostal
L’ostal, un vilatge …

Legir tot

Lo culhièr volia una tireta
La tireta, una taula
La taula un canton
Lo canton, un ostal
L’ostal, un vilatge
Lo vilatge, una parroquia.
La parroquia, un païs
Lo païs, una lenga.
Una lenga per lecar lo culhièr.

Pichonet, en guisa d’endormitòria,
Ma tanta sovent me disiá l’istòria,
L’istòria d’un cuol qu’aviá recaptat
Abandonat al mont-de-pietat.
D’aquel cuol …

Legir tot

Pichonet, en guisa d’endormitòria,
Ma tanta sovent me disiá l’istòria,
L’istòria d’un cuol qu’aviá recaptat
Abandonat al mont-de-pietat.
D’aquel cuol tot magre e petit de talha,
Degun ne voliá dins la parentalha ;
Mas i aviá quicòm cò de la tatà :
D’aquel cuol me n’a fait erretar.

Es un cuol de las formas ridiculas,
Dotat d’un parelh d’ancas minusculas,
Un cuol que n’i a pas per l’amor de Dieu,
Es un cuolet, un diminutiu.
Es un miní-cuol, una miniatura,
Un merdoset, una causa immatura,
Un bonzai de cuol, un cuol de peput,
Un nanet passat per Lilliput.

Es pas un cuol n’es la caricatura,
Una defalhença de la natura,
Es un crime contra l’umanitat,
Un cuol que ne manca la mitat ;
Dieu, quand lo faguèt, fautèt de paciéncia,
Es un cuol que brilha per son abséncia,
Un ersatz, un brolhon pas acabat,
Un caganís, un cuol mal lepat.

Es un cuol economicament feble,
Sens cropa, sens carn, sens gauta ni reble,
Un cuol que la vida l’a pas gastat,
Un cuol que peta pas la santat ;
Es mai planièr qu’un teton d’amasona,
Un cuol a tocar tèrça persona,
Un cuol assistit que deu, crèba-còr,
Se far noirir al Restò-del-Còr.

Es un cuol pelat, privat de ressorças,
Un cuol qu’a pas dreit de tocar las borsas,
Un cuol clandestin qu’un flic garrabièr
Lo vòl fretar, un cuol sens papièrs ;
Aquel cuol tanat, mai dur qu’una clòsca,
Que son òs ponchut soent passa l’òsca,
Mal rasat, fargat coma un babà-cuol,
Aquel cuol a pas agut de cuol.

Te racontarà dins la lenga nòstra
Cossí s’es copat lo veire de mòstra
Quand es tombat de cuol a Font-Romèu :
Per el i a pas pus de parinèu.
Mièg-desfigurat, lo cuol sus la palha,
Es pas que lo revèrs de sa medalha,
Òm diriá que se’n torna quand se’n va,
Sembla un cuol qu’o a dins lo babà.

N’es tot complexat, mal dins sa persona,
Te vira lo cuol tanlèu qu’òm lo sona
E se’n va, pressat coma un lavament,
Rondinant de bruch’s sens fondament ;
Gausa pas pus metre lo nas defòra
E viu dins son trauc, bèla metafòra,
Pudís l’engaumit, es un casanièr,
Jamai pren pas la man al panièr.

Aquel quol, aquela mièja-recòlta,
Que te fa montar pas que la revòlta,
Te fòrça a dormir solet dins lo lèit,
Trist coma una boneta de nuèit.
Car es un rebut de l’anatomia,
Un remèdi contra la sodomia,
Quicòm de morrut, morne e sornarut,
Un antidòt al pecat borrut.

Una militanta del M.L.F.
Li a prepausat lo seu per una grèfa,
Un petard polit, fièr e flame-nòu
Coma un cuol que sortís de son uòu ;
Mas ieu sabi plan, per tant que fantasme,
Sabi plan qu’es pas amb un don d’orgasme
Qu’aquel cuol lo podrem repetilhar :
Es atal, i a pas a tortilhar.

Non, demorarà nòstre tafanari,
Un cuol atipic, infraordinari,
Qu’aurà pas jamai inspirat degús,
Exceptat un cantaire, un paure gus.
Qu’aurà pas jamai inspirat degús,
Exceptat un cantaire, un paure gus.

Lo cur de ma mia
Li fai tant de mau (bis)
Qand io la vau veire
La solace un pauc …

Legir tot

Lo cur de ma mia
Li fai tant de mau (bis)
Qand io la vau veire
La solace un pauc (bis)

Enquera n’es pas jorn
Quo es la luna que ràia
Enquera n’es pas jorn
Quo es la luna d’amor,
Que ràia, que ràia
La nuèch mai lo jorn La nuech mai lo jorn.
Que ràia, que ràia
Que ràia totjorn

Au luenh se’n es ’nada
l’ingrata beutat.
Io ne pòde viure
sens son amistat.
font,
Baissa-te, montanha,
Leva-te, valon,
M’empaichatz de veire
la miá Joaneton.

S’ela se marida,
Sabi qué farai :
’Nirai a la guerra
e li crebarai

L’ai ben tant cerchada
de boisson en boisson
Que io l’ai trobada
coma los garçons...

Dieu sap qu’avèm a Camarés
Un curat que, o avètz comprés,
Sortís un pauc de l’ordinari,
Lo fènix de la …

Legir tot

Dieu sap qu’avèm a Camarés
Un curat que, o avètz comprés,
Sortís un pauc de l’ordinari,
Lo fènix de la profession,
Un rector de competicion,
La santa flor del seminari.
Barbut e pelut, lo taisson
Fa un sègle qu’a daissat son
Estofa-crestian de sotana
Qu’i teniá pas fred als ronhons
Per un camiset tot ronhós
Marcat de la crotz occitana.
E los parroquians en camin
Quand trapan aque escomin
Se signan : "Mon Dieu, Jès’s, quin tipe !"
Son totes a l’escarraunhar,
Mas de Rètnas a Cucunhan
N’i a pas un sol que lo retipe.

Que Dieu consèrve al bon curat
La vista e mai lo passerat !

Las devòtas de Camarés
Dins la glèisa i veson pas res
Talament qu’es enbfumatada,
Mas es pas un enfant de còr
Qu’a fotut lo fòc al decòr
Amb una candèla sacrada.
Ni mai tanpauc un papa nèou
Que tanleu sortir de son uòu
S’anóncia ambé de fumatièra ;
Es encara mens, bonas gents,
La fumairòla de l’encens :
Nani es un fum de tabatièra.
La tabatièra del rector
Qu’amagat dins un recanton
Supère dins sa santa farda
Piosament se daissa anar
Dins un moment de nirvanà
A petunar sus sa bofarda.

Vòlga Dieu que nòstre corbàs
De tabat ne patiga pas !

Quand las filhas de Camarés
Van confessar, n’i a doás o tres
Que t’i fan bolir la sanqueta
E rogir sus son pedestal
La Germana ambé son vantal
Plen de ròsas e de roqueta.
Que cada còp pel tonsurat
Es lo mème sicut erat :
Lo sant òme qu’es pas de fusta
Sentís al pus coquin detalh
Dins son calçon sacerdotal
Belzebut que lo tarabusta.
E lo missal dins una man,
Tron de Dieu !, per apasimar
L’auratge de carn que l’embrena,
S’abandona a santa Rità,
La patrona de l’occitan,
A santa Barba e santa Elena.

Dieu absòlga lo brave abat
De sos fantasmes de sabat !

Al catequisme a Camarés
Lo ratihnòl nos a aprés
Que, sens sortir de la Sixtina,
Òm pòt far ralhar Joan- Janibús,
De Profondis Morpionibus,
Lo Grand Vicari, Baptistina.
Tanben se cal pas espantar
Se, cada nuèit ont vau cantar,
Aquel tròç de brama-la-saca,
L’ai al primièr pla, ramplamplan,
Que m’entona cada refranh :
A n-el tot sol me fa la claca.
Reprén a plec de gargalhòl
Tot mon repertòri calhòl,
Mas es a carga de revenge :
A sos Dominus vobiscum
Coma un con i fau lo respons
A son one-man-show lo dimenge.

Que Dieu garde dins un canton
Una plaçòta al vièlh pastor,
E que son cant, coma un aucèl,
A sa mòrt monte cap al cèl !
Amèn !

Mossur Curè deu Casterà
Sap jogar de la guitarrà (x2)
Pren son fusil, s’en va caçar.
Sap jogar de la …

Legir tot

Mossur Curè deu Casterà
Sap jogar de la guitarrà (x2)
Pren son fusil, s’en va caçar.
Sap jogar de la guitarreta
Sap jogar de la guitarrà !

Perdrics ni lèbes tròba pas,
Sonque Marion darrèir l’aubar

Marion vos voletz confessar,
Mossur Curè, com vos plairatz

Nos cau anar darrèir l’autar,
L’autar se bota a tremblar !

Avetz rason, nos cau anar,
Lo diable sembla s’en melar !

Lo curer de la capela
fai al sopa de caulets
per espanhar consinera
la fai trempar pel vailet

leva, leva, …

Legir tot

Lo curer de la capela
fai al sopa de caulets
per espanhar consinera
la fai trempar pel vailet

leva, leva, leva la camba
leva, leva, leva lo pe
leva, leva, leva la camba
leva, leva, leva lo pe

Lo curer de la capela
vai caçar cada matin
rencontra una pastorela
pensa pas pus als lapins

Lo curer de la capela
fai bastir un ostal nau
i metra de domaiselas
e se gauliara de sous

Dins l’aiga de ta boca
Ai begut a l’amor
A l’ombra de ta soca
Ai colcat un "totjorn".

S’èri poèta …

Legir tot

Dins l’aiga de ta boca
Ai begut a l’amor
A l’ombra de ta soca
Ai colcat un "totjorn".

S’èri poèta e se m’aimaves
Aital seriá nòstra cançon.
Mas siás de fusta dins mos braces
E trauca, trauca lo cusson.

Al flume de ton pèl
Ai negat ma rason.
Ai daissat lo tropèl
Per seguir ta sason.

E puèi me soi penjat
Al negre de tos uèlhs
La sason a cambiat
Per un autre solelh.

Lar raras de ton còs
M’an donat un país.
La jòia de mon sòrt
Me trapa mai que ric.

D’autras causas encara
Me viran l’esperit
Mas çò que ne son ara
Aquò es pas escrit.

Que nos demòra de pèrdre
aculats contra lo ròc ?
Se demòra res a pèrdre
jogarem lo darrièr jòc.

Cada …

Legir tot

Que nos demòra de pèrdre
aculats contra lo ròc ?
Se demòra res a pèrdre
jogarem lo darrièr jòc.

Cada sang per cada vena.
Cada vida la siá mòrt.
Cada dolor la siá pena
del pus flac contra lo fòrt.

Son bonas totas las armas.
Val lo cuol coma lo còr.
Se morisson pas las armas
ne portarem pas lo dòl.
Nos demòra res a perdre.
Quantes sèm per cridar òc ?
Se demòra res a pèrdre
jogarem lo darrièr jòc.

Sies vengut au mitan de mon calabrun
Coma un degot de meu dins l'amarum
As abeurat mon còr de doçor …

Legir tot

Sies vengut au mitan de mon calabrun
Coma un degot de meu dins l'amarum
As abeurat mon còr de doçor
Mon còr secat que cresiau mòrt
Mas sies vengut
Sies vengut au mitan de mon vueje grand
Varaiar, trevirar ma vida. Subran
Te sies dreissat com'una montanha per far
Un'iscla dins ma mar...
Mai te demandi ren
Vòli ren, solament
Cauqueis còps
Ren qu'un còp
E de luenh, de luenh t'ausir
De luenh t'aimaar
Sies vengut au mitan de mon calabrun
Com'un degot de meu dins l'amarum
As abeurat mon còr de doçor
M'as asaigada d'amor.

M’an aconselhat de cantar
Mon país
Qu’es escarnit, qu’es escanat,
Que patís,
Colonisat, colhonisat
Per París.
Mas ieu, per ton …

Legir tot

M’an aconselhat de cantar
Mon país
Qu’es escarnit, qu’es escanat,
Que patís,
Colonisat, colhonisat
Per París.
Mas ieu, per ton agach de mèl
Que me fa lega-lega,
Vòli cantar ton uèlh
Onte mon uèlh se nega.
E volguèsse Aragon
Me ne desencusar,
Ton uèlh es mai prigond
Que l’uèlh de son Elsà.
E ieu, se me cal engatjar un jorn,
Ieu, serà pas que dins ton amor.

Cadun, cal que de son parlar
Se sovenga,
Tanben, m’an dit de militar
Per que venga
Lo jorn ont totòm cantarà
Dins sa lenga.
Mas ieu, per lo grun de ta pèl
Que sus ma pèl se pega,
Vòli cantar ton pel
E ma man que lo frega.
Poguèsse Peleàs
Ne pas faire un escande,
Pasmens tu, lo pel l’as
Mai long que Melisande.
E ieu, se me cal engatjar un jorn,
Ieu, serà pas que dins ton amor.

Puèi m’an dit que me caliá far
Una glòria
De bramar las quatre vertats
De l’Istòria,
Qu’èra temps de nos refusar
La memòria.
Mas ieu, pels tos pòts sus mos pòts
Que ta talent mossega,
Vòli cantar ton còrs
Quand l’amor fa sa plega.
Polinari auri tòrt
De se vexar mas lo
Teu pas sarra mai fòrt
Que los pas de sa Lo.
E ieu, se me cal engatjar un jorn,
Ieu, serà pas que dins ton amor.

Monsur lo president
Escusatz la mia arrogança
Se per corripondença
Vos ròbo un pauc de temps

M’avetz mandat pr’escrich
Marcat …

Legir tot

Monsur lo president
Escusatz la mia arrogança
Se per corripondença
Vos ròbo un pauc de temps

M’avetz mandat pr’escrich
Marcat en bòna maniera
que chal anar en guera
denant de jòus matin

Monsur lo president
mi siu estat fach per d’autre
e pas pr’anar iqui-òuta
massar la paura gent

L’ai ren abó vos, senhor
vos prego, devetz creire
mas viro pus areire
d’encuei siu desertor

Encar ren qu’ero enlevat
Ai vist murir mon paire
ai vist partir mon fraire
ai vist piorar i minàas

Ma maire a tant soffert
E aüra qu’ilh es en la tomba
S’embat ben pro d’i bombas
S’embat dequò d’i verms

Dal temps qu’ero en preson
L’amor ilh m’an raubat
E tot lo miu passat
E tuchi i ans pus bons

Deman me levarei
E i mals de tota sòrta
Barrats dareir’dla pòrta
Pian pian m’en anarei

Anarei mendicar
Travers de la Provença
Travers d’tota la França
A dir que chal pas anar

Que chal se refusar
Chal far desobediença
A l’ordine d’partença
Pr’anar a batalhar

Se chal donar de sang
Mustatz che siatz bon mestre
Anatz donar lo vòstre
«Monsieur le President»

Se me voletz cercar
Disetz pura ai gendarmes
Che iu pòrto pas d’armes
Me pòlen d’quò tirar

Monsur lo President ai decidat d’escriure
Me legiretz espere s’avetz un paùc de temps
Me dison de partir a l’armada …

Legir tot

Monsur lo President ai decidat d’escriure
Me legiretz espere s’avetz un paùc de temps
Me dison de partir a l’armada de tèrra
Per anar a la guèrra dissabte de matin
Monsur lo President refuse aquèla guèrra
M’an pas mes sus la tèrra per tuar tant de gents
Monsur lo President sonque vos vòli dire
Qu’ai decidat de viure sens ges de regiment

Tre mon primièr instant ai vist morir mon paire
Ai vist partir mon fraire e plorar mon enfant
Ma maire a tant patit qu’es al fons de la tèrra
Se trufa de la guèrra a gaire de chagrin
Quand ere encadenat me raubèron ma femna
Me raubèron mon anma e puèi tot mon passat
Deman de bon matin ièu tamparai mas pòrtas
A las annadas mòrtas partirai pèl camin

Ma vida a mendicar entre mar e montanha
De Gasconha en Provença al mond vaù cridar
Refusatz de partir per faire aquèla guèrra
Volem pas de frontièra refusatz de morir
Se cal donar de sang anatz balhar lo vòstre
E gardarem lo nòstre monsur lo President
Se voletz m’agantar e qu’avetz de gendarmas
Ièu portarai pas d’armas eles podràn tirar

Qu’èri a saunejar d’ua grana tormenta,
Qu’anavi sauvar ua prauba innocenta,
Qu’èi hicat la man de l’auta part deu lieit, …

Legir tot

Qu’èri a saunejar d’ua grana tormenta,
Qu’anavi sauvar ua prauba innocenta,
Qu’èi hicat la man de l’auta part deu lieit,
Que m’a desvelhat, lo vueit.
A tots petits drins los bruts que pujavan,
Capvath lo planchèr, tot que m’arribava,
Qu’as ubèrt la pòrta, tà sortir lo can,
Lo hred qu’a debut entrar.

Lo dia, Maria
Que s’a minjat la nueit,
Lo dia, Maria
Que’m va tirar deu lieit.

Jo ne disi pas tostemps çò qui pensi,
Que dèishi sovent parlar lo silenci,
Qui dèisha lo temps a tots los chepics,
A tots los trebucs, petits.

E l’amor a còps, l’amor s’arrepausa,
A l’ombra de l’ombra doça de las causas,
Qu’ei juste un moment, qu’ei juste lo temps,
D’estar content, dehens.

Qu’enteni las gruas qui se’n van tà França,
Que cau getar lo blat a l’esperança,
Enqüèra un drin, e que’m vau lhevar,
E lo puta de mau de rea que’m va tornar...

Quand ven lo diluns, lo diluns
Mon marit me ditz d’atrapar mon fus
Prene ma fiolosa e laisse mon fus …

Legir tot

Quand ven lo diluns, lo diluns
Mon marit me ditz d’atrapar mon fus
Prene ma fiolosa e laisse mon fus
Jamai de la vida fialarai pas pus.
Lareton la la la Lareton la la la

Quand ven lo dimarç, lo dimarç
Mon marit me ditz de faire un bon repas
Tue la galina e amai lo gal
Jamai de la vida un tant bon regal

Quand ven lo dimèrcres, lo dimèrcres
Mon marit me ditz de faire de brèces
E ièu fau de brèces amai de brecilhons
Per breçar las filhas amai los garçons

Quand ven lo dijòus, lo dijòus
Mon marit me ditz d’atalar los biòus
Atale las vacas e laisse los biòus
Per ço qu’an de banas e mi dordòriòu.

Quand ven lo divendres,lo divendres
Mon marit me ditz de pausar mas cendres
Prene ma paleta, mon palhassonet
Pause mas cendretas dins mon cendreiret.

Quand ven lo dissabte,lo dissabte
Mon marit me ditz que me vòudria batre
Mès se tu mi bates, que me fages mau
Arrapa una bilha e te sucarai.

Quand ven lo dimenche, lo dimenche
Mon marit me ditz d’atrapar ma penche
Prene ma pencheta, mi penchena un pauc
Siai la pus polida de tot mon ostau.

Encuei laissarai ma barca sus la riba,
Encuei ges de regard per l’orizont luenchenc.
Ni vela desplegada, ni carena agradiva …

Legir tot

Encuei laissarai ma barca sus la riba,
Encuei ges de regard per l’orizont luenchenc.
Ni vela desplegada, ni carena agradiva
Nimai beluga d’aiga, nimai sau nimai vent.

Tot lo jorn, m’ocuparai dau dintre.
Lo siècle mi vendrà pas destorbar.
Tot lo jorn, mi trobaràs au dintre
E dins l ’umide d’una bruna beutat.

Encuei laissarai mei viatges sus l’arena,
Encuei, darrier la mar, ni tèrra, ni castèu.
Ni monde fantastic, ni cançon de sirena,
Ni grava inconoissuda, ni continent novèu.

Encuei laissarai mei pantais a l’estaca,
Encuei ges de drapèu a l’aubre de la nau.
Ni fòrça, ni susor, ni corsa, ni ataca,
Ni frenison, ni crida, ni còrda, ni metau.

Vaquí venir lo temps sacrat de las vacanças.
Anam èsser empebrats per un fum d’estrangièrs
Qu’en rengueta e al pas, …

Legir tot

Vaquí venir lo temps sacrat de las vacanças.
Anam èsser empebrats per un fum d’estrangièrs
Qu’en rengueta e al pas, sus las rotas de França
Auràn temps de legir d’eslogans messorguièrs :
"Ciutat modèrna dins un siti millenari,
Vos espèra Grussan e sa nòva estacion !"
Cadun cal que deman i aja son dromadari,
Es lo fin del fin, mas toristas atencion :

Refranh :
Lo dromadari al país,
Plan car vos lo caldriá pagar.
Crompatz un ase a París
E nos fagatz pas pus cagar.

Vos fan creire d’anar vos rostir la ventresca,
Sul sable espatarrats, lo capelon sul cap,
O de passar peròts la jornada a la pesca,
Esperant lo gronhau que vos nègue lo tap.
Mas an calhat qu’aicí, lo temps uèi es fadòrla
Plòu a ferrats un jorn, e tanplan l’endeman,
Paures piòts, se va levar una ventòrla
Que podrem pas sortir sens nos far desbanar.

Refranh

Urosament qu’auretz la garriga embrasada
Quand lo temps es fresquet, per vos caufar lo cuol,
E puèi la mar, la mar totjorn recomençada,
La mar que flaira bon a petròli e a fuol.
E s’an montat aquel fotral de catedrala
Nucleara, per interès economic,
Es que totes sabèm, sens sortir de Centrala,
Lo temps que pòt durar un bronzatge atomic.

Refranh

Puèi, quand creiretz lo ser d’anar far a las bolas
Ambé las gents d’aicí, charrar e beure un còp,
Comprendretz que vos an contat de farivòlas :
L’òme d’òc es morrut, borrut e xenofòb.
Atal lo Grussanòt, de véser que sa torre
Barbarossa es venguda torre de Babèl,
De longa vos farà una sopa de morre
E tornarà polsar a vòstra sant Miquèl.

Refranh

E se malgrat lo temps, lo país e los òmes,
Captuts coma de muòls voliatz totjorn crompar
Nòstra plaja, veiriatz cossí los autotònes
Coneisson ja lo biais de ne vos escampar :
An totes amagat, a la glèisa, a l’escòla,
Dins un jardin secret qu’òm se’n pòt pas dobtar
Un brave montairon d’explosiu agricòla,
Un Catòrze-de-Julh, van faire tot petar.

Refranh

Ieu crenti pas las fantasiás
Del Fantastí. Que me farà ?
Me trufi de sas mascariás
Amb mon pal lo …

Legir tot

Ieu crenti pas las fantasiás
Del Fantastí. Que me farà ?
Me trufi de sas mascariás
Amb mon pal lo farai dançar. (bis)

Un jorn per una carrièira
D’un masatge del canton
Trapèri una molinièira
Que se fasiá de morron
Me diguèt : "A la molina
Quicòm vira pas redond
Lo Fantastí m’imagini
Es a nos jogar un torn."

Sauti sus la petroleta
M’encamini d’aquel latz
E al son de ma gauleta
Te fau dançar lo diablàs
Tica tica tica teca
Tica tica tica ta...

Un jorn per una montanha
D’un país plan luènh d’aicí
Trapèri una paura aranha
Qu’aviá vist lo Fantastí
Me diguèt : "Me cèrce brega
Ma tèla val pas res mai
M’i aurà escampat de pega
Non sabi cossí farai"

Un bon jorn per la fenèstra
D’un tot pichot ostalon
Vegèri una paura mèstra
Que repassava sas leiçons
Me diguèt : "Dins mon escòla
Demòra pas cap d’enfantons
Lo Fantastí e sa còla
Nos an gitat un sorcelon..."

Un jorn per una ensalada
Trapèri un escagaròl
Tot toisse dins la panada
Qu’èra mièg mòrt e mièg fòl
Me diguèt : "Para l’aurelha
Lo Fantastí ven de passar
Amb de savon de Marselha
Pòdi pas mai avançar..."

Per dintrar pertot
Ai pas besonh de clau
Diga-me qui soi…
Siàs un porcèl !
Passi per aquí
Sortirai amont …

Legir tot

Per dintrar pertot
Ai pas besonh de clau
Diga-me qui soi…
Siàs un porcèl !
Passi per aquí
Sortirai amont
Diga-me qui soi…
Siàs un porcèl !
Tot aquò es plan luènh, mas me soveni qu’un jorn son venguts me cercar, sens pas res m’explicar, dins ma bòrda de las Corbièras, e que m’an fait dintrar de nuèit per una porta falsa dins la Ciutat assetjada… Ah…..Ah….
Dintri sens tocar
Lo pont-levadis
Diga-me qui soi…
Siàs un porcèl !

Ieu pesi pas gaire
Soi un corrent d’aire Aouh !
Diga-me qui soi…
Siàs un porcèl !
Tot aquò es plan luènh, mas me
soveni que m’an receput coma un rei .
Una vida de castèl ! E que me
fasqueron manjar per m’engraissar,
manja que manjaràs, manjar e
manjar a ne petar ! Ah…Ah…

Diga-me qui soi…
Siàs un porcèl !
Me trapi pertot
E al còp enlòc
Diga-me qui soi…
Siàs un porcèl !
Segur que tot aquò es plan luènh, mas me soveni qu’un jorn me menèron ennaut de las muralhas, e vegèri dins la plana una armada amassada, l’armada del Rei de França, e tot d’un còp, sens explicacion, me butèron débas !
Aaaaaaahhhhhhh !
Diga-me qui soi…
Siàs un porcèl !

Me soi vist montar
Un tunnel de lutz
Un portal de fum !
Sant Pèire ! Aouh !
A un fais d’estèlas nòstre Ostal
Prenem pas cap d’animals !
Al cèl, pas de porcèl !
As vist ton nas ?
Siàs lo pòrc de la Carcas !
As pas vist passar lo porcèl pichon de la Carcas ?
Bondieu ! Qu’ai fait al Bon Dieu ?
Sara pas jamai acabat
Fantauma de la Ciutat
Per l’Eternitat !
Siàs un porcèl !

Soi dintrat dins l’Istòria
Dempuèi qu’ai quitat ma bòria
Soi un pòrc epic !
Siàs un porcèl !
Ieu sabi qui soi…
Siàs un porcèl !
Es segur que soi…
Siàs un porcèl !
Ieu sabi qui soi…
Soi un porcelon
Una aparicion
Quina condicion !

Vaquí l’istòria d’un porcèl
Qu’a pas agut de chança
Dempuèi lo jorn que s’esclafèt
Al pè del Rei de França

Vos demandatz brava joinessa
Que vòl dire aquel faudal
Ba vos dirai sens feblessa
Es pas per anar al trabalh …

Legir tot

Vos demandatz brava joinessa
Que vòl dire aquel faudal
Ba vos dirai sens feblessa
Es pas per anar al trabalh
Es per nos gardar de mal faire
Malgrat que ie pensèm pas gaire
Quand siém tentats per Lucifer
Nos cargam lo faudal de cuèr.

E lo faudal, e lo faudal !
Lo passam de l'un a l'autre
Per plan sarrar lo menal
Al que fa tròp de rambalh
E lo qu'es tròp brutal
E que voldriá pas res saupre
Ie te cargam lo faudal
O cal que torne a l'ostal.

Quand lo crabièr dins la montanha
Mena las crabas a pasturar
Totjorn lo boc las i ie saganha
E las i empacha de manjar
Mas 1o crabièr qu'es pas mainatge
Vòl que lo boc demòre sage
E per lo punir s'es tròp fièr
Ie carga lo faudal de cuèr.

De sus l'orquèstra nos arriba
Plan sovent amai sens voler
De véser una dròlla polida
Que nos agacha amb plaser
Malgrat que soguèm rasonable
Seriem qualque còp tròp aimables
E coma l'òm es pas de fèr !
Nos cargam lo faudal de cuèr !

I a qualque jorn al bal campèstre
Un que vos vòli pas nommar
Nos descapava de l'orquèstra
Devinatz ont voliá anar
Mas comprenguèrem la ficela
L'aviam vist far amb la bèla
E per lo salvar de l'ifèrn
Ie carguèrem 1o faudal de cuèr.

Quand sentissèm venir la fèbre
Que lo termomèstre es montat
Sièm uroses d'aver far sègre
Lo faudal que vos ai mostrat
Lo qu'es malaut cal que lo brague
Duscas qu'un autre lo ie trague
Aquí perqué dinca l'ivèrn
Prenèm aquel faudal de cuèr.