Lo petit aucelon
Se’n vòl anar ‘n ta Spanha
Mès çò que li a heit paur
La nèu de la …

Legir tot

Lo petit aucelon
Se’n vòl anar ‘n ta Spanha
Mès çò que li a heit paur
La nèu de la montanha
E lo pòrt d’Auloron
Au petit aucelon
 
Lo petit aucelon
Se’n vòl minjar fromatge
Mès çò que li an donat
Tant solament calhada
E de pan un bricon
Au petit aucelon
 Lo petit aucelon
Se’n a minjat calhada
De tant que n’a minjat
Que se n’a heit la barba
La barba lo menton
Lo petit aucelon

Lo petit auseron
Se’n vòu anar tà Spanha,
Mes çò qui l ’a hèit paur,
La nèu de la montanha, …

Legir tot

Lo petit auseron
Se’n vòu anar tà Spanha,
Mes çò qui l ’a hèit paur,
La nèu de la montanha,
E lo pòrt d’Auloron,
Lo petit auseron.

Lo petit auseron,
S’avè minjat calhada,
De tant que n’a minjat,
Que se n’a hèit la barba,
La barba e lo menton,
Lo petit auseron.

Qu’avem tots en partatge
Tà’us dias de tristèr
Un petit eretatge
Secrèt e familièr.
Cercatz drin, cercatz plan
Qu’ei lo …

Legir tot

Qu’avem tots en partatge
Tà’us dias de tristèr
Un petit eretatge
Secrèt e familièr.
Cercatz drin, cercatz plan
Qu’ei lo cuénh estremat
On anavatz secar
Vostes plors de mainat

Repic :
Cercatz un drin, cercatz plan
Tanben que'u vatz trobar

Tu, qu’avès un laurèr
On t’anar estruçar
Jo, qu’èra lo solèr
Qui’m sabè consolar.
Que sentiva l’arrat,
L’alh e lo triscairan,
Lo hroment e lo blat
E lo floc de Sent Jan

Qu’ei quitat lo cledat
Tà’m bastir ua istòri
Mes n’ei pas desnodat
Un not a ma memòria
E que sèi plan, vedetz,
On aimari tornar
Tà escotar l’alet
Deu vent viver e cantar...

Tà escotar l'alet
Deu vent víver
E cantar.

Quand ieu fuguèri maridada
Un òme pichon m’an donat (bis)

Repic
Lo voliáu lo voliáu pas
Mai aquel òme
Lo …

Legir tot

Quand ieu fuguèri maridada
Un òme pichon m’an donat (bis)

Repic
Lo voliáu lo voliáu pas
Mai aquel òme
Lo voliáu lo voliáu pas
L’òme que m’an donat

Dessota taula lo botèri
Lo gau venguèt lo mi bequèt

Dessota taula lo botèri
Lo pòrc venguòt lo mi gafèt

Au bòrd de l’aiga lo botèri
L’aiga tot d’una lo neguèt

Au costat dau fuec lo botèri
Lo fuec petèt lo mi cramèt

Quand ieu fuguèri maridada
Un òme pichon m’an donat

A l'entorn dau babi
Qu'es ais mila colonas
Erian totei aqui
Avans qu'una ora sona,
Algerian, Portugues,
Tunisian, Espanhòus,
E …

Legir tot

A l'entorn dau babi
Qu'es ais mila colonas
Erian totei aqui
Avans qu'una ora sona,
Algerian, Portugues,
Tunisian, Espanhòus,
E nosautrei bastards
Reis de la Plaça ais erbas,
Totei gents de la mar,
O paures montanhòus.

Lo patron soguihava,
A cadun sus la pòrta,
Pas lo temps de va dire
Qu'enam deja servits,
I'aviá que de ben rire
A l'entorn dau babi
Sabiá despuei longtèmps
Co que ben un Popòu
Un tipe de la mar
O ben un montanhòu.

Refranh (parlat)

Una lònga cigareta,
La pipa que tuba
Blanc e blu.
La mòstre que s'arresta
Lo bonur es perdut.
Un chíco de cafè,
Dos dets de Garlaban,
Ai begut dins teis uelhs
I'ai begut tei vint ans.

E lei mila colonas
S'emplissan de la votz
Dei lòngas charadissas
Que passaviam aqui.
Per se levar l'enuèlh,
Per plus èstre soulet,
Per se pausar un pauc,
Per parlar a quaucun,
Un tipe de la mar,
O a un montanhòu.

De còp que l'i'a li vau
Per aguer de novelas
D'un que vèsi plus
Despuei ja tant de temps
Ahmed s'en es tornat?
Pedro s'es maridat,
E sa pichòta ven
Cada jorn saludar
Lei tipes de la mar
O ben lei montanhòus.

Refranh (parlat)

Se de còps a l'asard
Passatz d'aqueu costat,
Intratz per beure un còp,
Saludatz ben lo Jò.
Digatz-li que vau ben,
Qu'ai fach pron de camin,
S'ai de còps de chagrin
Aquò ten pas longtemps,
Per un'chon de la mar
Qu'es vengut montanhòu.

Èra plan fier e valent
A córrer de puèch en comba
E mancava pas d'alen
Per carrejar lo siu monde. …

Legir tot

Èra plan fier e valent
A córrer de puèch en comba
E mancava pas d'alen
Per carrejar lo siu monde.
Èra vielhòt, plan sovent
L'esperàvem de longa
Mas la pluèja ni mai lo vent
L'aurián tirat de sa ronda

Lo pichon trin de la montanha
S'escapava doçament.
Segur qu'èra plan longanha
Lo pichon trin d'una autre temps.

Per far tirar tres vagons
Caliá l'ausir estiflar.
Escupir coma un dragon
A revalar coma un fat.
E quand lo viatge èra long
S'arrestava per bufar,
Afalenat dessús lo pont,
De còps lo caliá butar.

Lo pichon trin...

Nos portava las novèlas
Qu'èran pas frescas totjorn,
Lo jornal de la vèlha,
Los racontes de l'entorn,
Un paquet amb una ficèla
Estropat ambe doçor
E un poton de la bèla,
De rires, una cançon.

Lo pichon trin...

Èra plan fier e valent
A córrer de puèch en comba
Mas un sèr de maissant temps
Acabèt pas sa ronda.
Coma un amic, un parent,
Lo plorèron lo monde ;
Jos la plèja e jos lo vent
L'avèm esperat de longa.

Lo pichon trin...

alentor dau "baby" qu'es i "mila colonas"
eriam toti aqui avans qu'una ora sona
algerians, portugues, tunisians, espanhous
e nosautrei, …

Legir tot

alentor dau "baby" qu'es i "mila colonas"
eriam toti aqui avans qu'una ora sona
algerians, portugues, tunisians, espanhous
e nosautrei, bastards, reis de "la placa is erbas"
toti gens de la mar o paures montanhous.

lo patron soganhava a cadun sus la porta
pas lo temps de lo dire qu'eriam deja servits
i avia que de ben rire, a l'entor dau "baby"
sabie despuei lontemps ço que beu un "popo"
un tipe de la mar o ben un montanhou.

una longa cigareta, la pipa que tuba blanc e blu
la mostra que s'arresta, lo bonur es perdut
un chicou de cafe, dos dets de garlaban
ai begut dins tis uelhs, ai begut ti vint-ans.

e li "mila colonas" s'emplisson de la votz
di longas charadissas que passaviam aqui
per se levar l'ennuelh, per pus estre solet
per se pausar un pauc, per parlar a quauqu'un
un tipe de la mar o ben un montanhou

de cops que i a li vau per ague de novelas
d'un que vesi pus despuei ja tant de temps
Ahmed se'n'es tornat, Pedro s'es maridat
e sa pichota ven cade jorn saludar
li tipes de ia mar o ben li montanhous.

se de cops, a l'azar, passatz d'aqueu costat
dintratz per beure un cop, saludatz ben lo "jo"
digatz-li que vau ben, qu'ai fach pron de camin
s'ai de cops de chagrin. aquo ten pas lontemps
per un 'chon de la mar, qu'es vengut montanhou.

Un pichòt, ambé son frestèl
Fasiá la musica au castèl
Lo rei ne siaguèt regaudit
Iè diguèt - Seràs anoblit …

Legir tot

Un pichòt, ambé son frestèl
Fasiá la musica au castèl
Lo rei ne siaguèt regaudit
Iè diguèt - Seràs anoblit
- Vòle pas, siáu dau terraire
Respondèt lo musicaire
Sai qu’amb un blason a la clau
Mon la montariá ben tròp naut
Lo país, dins la languison
Parlariá de ma traïson

Dau cloquièr lo paure teulat
Me semblariá tròp bas quilhat
Podriáu pas mandar un poton
A nòstre Bòn Dieu dau canton
Caudriá per sauvar mon anma
Chasca Sant de Nòstra Dama
Sai qu’amb un evesque a la clau
Mon la montariá…

E la cambra ont ai vist lo jorn
Me semblariá triste sejorn
Es mon lièch que vòle aflaquir
Pas una cocha a baldaquin
Quitariáu ma barraqueta
Per un castèl sens cledeta
Amb un ostalàs a la clau
Mon la montariá…

Seriáu vergonhós de mon sang
De ma maire amai de mon grand
Me veiriátz fonhar, desgostat
La branqueta que m’a portat
Mos aujòus e ma familha
Aquò’s una meravilha
Ambé de sang nòble a la clau
Mon la montariá…

Voldriáu jamai pus esposar
Ma promesa, ni l’embraçar
Sai que donariáu pas mon nom
A quauque pichòta Ninon
Puòi me caudriá per companha
La filha d’un grand d’Espanha
Amb una princessa a la clau
Mon la montariá…

Lo pichòt ambe son frestèl
Saludèt son mond au castèl
E, sens títol, sens pergamin
Sens glòria prenguèt lo camin
De son cloquièr, sa riquesa
Son ostau e sa promesa
Envolada, la languison
I aurà pas ges de traïson
E Dieu au drollet alestís
Una plaça en son Paradís

1-Lo pichòt sódat se’n vai a la guerra.
I an dich que faliá se batre per ganhar la patz.
Aqueste …

Legir tot

1-Lo pichòt sódat se’n vai a la guerra.
I an dich que faliá se batre per ganhar la patz.
Aqueste matin son venguts lo querre
E lis uelhs bagnats se’n vai tristàs a pichòts pas…
E un e dos,
Se’n vai fierós.
E un e dos,
Marcha tot doç,
E un e dos,
Au garda à vos.
Lo pichòt sódat
Es un bòn garçon.
Un jorn l’an mandat
Sauvar la nacion.

2-Lo pichòt sódat a leissat sa bèla,
Si dócis caressas e lo gost de si potonàs.
Tremolant de paur, tojorn pensa a-n-èla
Sota la mitralha e piei li pès dins lo fangàs.
E un e dos,
Es tot fangós,
E un e dos,
Es amorós,
E un e dos,
Mai malurós.
Lo pichòt sódat
Que ditz jamai non,
Se’n vai decidat
La flor au canon.

3-Lo pichòt sódat, terribla novèla,
Come un lapin l’an tirat e i an traucat lo còr.
A cridat « Mamà », a plorat sa bèla,
A luchat solet mai a jorn falit siguèt mòrt !
E un e dos,
Es silenciós,
E un e dos,
Es dolorós,
E un e dos,
Es desastrós.
Lou pichòt sódat
Que maladicion.
Es mòrt óblidat
Sens decoracion.

4-Sus lo monument, I a ‘na lònga tiera…
Es que li mòrts an fach respelir la libertat ?
S’un jorn li païs an plus de frontiera,
Se l’amor floritz que siegue per l’eternitat.
E un e dos
Embrassatz-vos…

1.
Lo piuçon e lo barbarós (bis) se maridèron totes dos (bis)

2.
E quand venguèron d'esposar, n’agèron pas de …

Legir tot

1.
Lo piuçon e lo barbarós (bis) se maridèron totes dos (bis)

2.
E quand venguèron d'esposar, n’agèron pas de pan per manjar

3.
Veson venir lo parpalhòl, una micha de pan sul còl

4.
Ara de pan n'avèm ben pron ,mès de carn non n'avèm non

5.
Veson venir lo rossinhòl amb un buòu rostit sul còl

6.
Ara de carn n'avèm ben pron, mès de vin non n'avèm non

7.
Veson venir lo moscalhon que ne portava un plen barricon

8.
Ara de vin n'avèm ben pron, de dançaires non n'avèm non

9.
Lo pesolh sòrt de pel petaç, ne trapa la piusa pel braç

10.
De dançaires n'avèm ben pron, de musicien non n'avèm non

11.
Lo rat sortís de pel palhièr per faire lo tamborinièr

12.
Ieu vos tamborinariái ben pron, se me paravetz del minon

13.
Lo cat sortís de pel cendràs, e ne fot un saut sul rat

14.
Ara n'avèm pron dançat, lo cat nos a manjat lo rat

Escotatz-me chantar
O ma doça Janeta
Chantar sur la montanha
Quand iò sai luenh de vos
Que lo lassar me …

Legir tot

Escotatz-me chantar
O ma doça Janeta
Chantar sur la montanha
Quand iò sai luenh de vos
Que lo lassar me ganha
E que sai maluros. (bis)

Quand sona l’angélus
Que ven la retirada
Escotatz la pregera
Que davala d’amont
Per delai la ribiera
Per delai los valoms. (bis)

Escotatz ma chanson
D’amor e de tendressa
Aiatz pietat, crudela,
De vòstre ancian galant
Que pura, vos espera
Que languis e se planh. (bis)

Sovenetz-vos d’antan
Lo sern à la velhada
De vos iò m’apresmava
Vos cherchava la man
E quand iò vos quitava
Me disiatz : « à deman ». (bis)

Refranh :
Siáu lo plombier-bier-bier-bier-bier
Ai un bèu mestier.
Sus lei chantiers-tiers-tiers-tiers-tiers
Siáu totjorn galhet.
I a lo telefone
Que …

Legir tot

Refranh :
Siáu lo plombier-bier-bier-bier-bier
Ai un bèu mestier.
Sus lei chantiers-tiers-tiers-tiers-tiers
Siáu totjorn galhet.
I a lo telefone
Que sona, que sona
Per me suplicar
De venir tapar
Lei tuièus traucats.

Mai lei gents, lei bravei gents
M’espèron un brave moment.
Sembla qu’aquò ié fai ren
De pas se lavar quatre mes de temps !
Se i a quicòm d’espeçat,
De còps que i a siáu forçat
De copar l’aiga pertot,
Se lavan lei mans dins lo cagador !

De còps que i a, i a de gents,
Que se’n van per quauquei temps
Sens sarrar lei robinets,
De retorn au sieu, ah! lo bèu chantier!
E li vaquí en fouliá,
Cridant : "Venètz lèu plombier!"
Ié responde : "Aguètz pas paur!
Ne’n siáu bèn content, vau ganhar de sòus!"

Una fema a telefonat :
"Mon caufatge es arrestat,
Mon marit s’es enanat,
Ara, ai plus degun per me rescaufar !"
"Vos ne’n faguètz pas!", i ai dich,
"Mon travalh es garantit,
Come ai aduch meis otís,
Per vos ajudar, lo farai gratís!"

“Èu, monsur, que m’an dich, amai ne siátz un ase !“
Quand, testut, refusère d’anar dins lor bus
Òc, benlèu, …

Legir tot

“Èu, monsur, que m’an dich, amai ne siátz un ase !“
Quand, testut, refusère d’anar dins lor bus
Òc, benlèu, sai que ieu, jògue pas au Sant-Blase
Ieu, per n’èstre un, ai pas besonh de degús

Lo plurau vau pas res per l’òme e tre que siám
Mai de quatre, un tropèl d’inocents o fasèm
Fau ma tèsta a despart, e i tène, Bòn Dieu
Dins los noms das partents, se veirà pas lo mieu

Dieu, que de processions, de monòmes, de gropas
Que de recampaments, cortègis de pertot
Que de ligas, que de clicas, que de còlas, que de tropas
Per un tal inventari caudriá un Pecot

Lo plurau…
Demèst lo bram das lops, ausiràs pas lo mieu

Òc la causa èra bòna, èra nòbla, èra bèla
E cadun, amorós, volguèt s’i arrapar
Desiravem ensems viure uroses amb èla
Èrem tròp esquichats, la faguèrem ripar

Lo plurau…
Dins los noms d’elegits, legiràs pas lo mieu

Siáu lo que se passeja a costat d’un orquèstre
En sisclant bravament pus fòrt que la Calàs
Quand son ben espantats, lor dise “pense èstre
Un cantaire pro fin ; vosautres, bacelatz“

Lo plurau…
Dins los rengs das pupitres, trobaràs pas lo mieu

Quand s’embraça a vint una qu’es pas crentosa
Vau melhor s’amusar tot solet endacòm
Siáu lo que vòu fugir quand vèse una partosa
L’obelisca es monolita per quicòm

Lo plurau…
Dins los vièts arrengats, gaitaràs pas lo mieu

Pas gelós de tot chaple e de tota ecatomba
Partirai sol cap a Jesus o Belzebut
Vòle pas d’una ajuda per anar a la tomba
Que que siágue partejariáu, pas ma tafut

Lo plurau…
Au faissèl das tibiàs, podràs cercar los mieus

Siás nascut dins l’ostal
Ont son gents de servici.
A l’escòla del ric
As après a escriure.
Dins los libres …

Legir tot

Siás nascut dins l’ostal
Ont son gents de servici.
A l’escòla del ric
As après a escriure.
Dins los libres dels grands,
As agut la cultura.
Mendicant de la glòria,
Dins la vila de lum.

Siás coma l’aucèl en gàbia
Cantas çò qu’es agradant
Siás coma un caval sens carri
Degun per seguir ton cant.

De tròp somiar de ren
Las idèas son falsas.
Es aisit de cantar la flor
La borsa plena.
Cantas, cantas, deman
Per tu es pas mistèri.
Ton pòble es enganat,
Mas ta cançon se vend.

Gaita al costat de tu
L’òme sol dins sa vinha
Espèra un pauc de tu
per èstre un jorn desliure.
Se l’escotas un brieu,
Te dirà sa cançon,
E quand la cantaràs
Totis l’escotaràn.

Seràs pas un aucèl en gàbia,
Se cantas la lucha, deman.
E tas cançons se faràn carris
Per portar l’esper occitan.

L’agrofionier en flor enflama la campanha,
Lo poèta enfadat n’a lo còr trebolat.
E dau plus naut rocàs, amont sus …

Legir tot

L’agrofionier en flor enflama la campanha,
Lo poèta enfadat n’a lo còr trebolat.
E dau plus naut rocàs, amont sus la montanha
I a un aucèu gigant que vodriá s’envolar.

Lo printemps espelís sei milas e una granas,
Lo poèta enfadat n’es tot abalordit.
E dau plus naut rocàs en espinchant la plana,
I a un aucèu gigant que vèn de se bandir.

Lo poèta enfadat davant sa fuelha blanca,
Branta son estilò, l’encra vòu plus colar.
E dins lo cèu d’azur, l’aucèu se i espalanca
En pipant l’èr d’abrieu per se n’assadolar.

Sens se ne’n socitar, l’aucèu perd una pluma,
L’aura la bofa, bofa en mila virolhons.
L’òme es despoderat de tant mala fortuna,
Escracha l’estilò e rèsta tot colhon.

L’aucèu estabosit vèi se pausar sa pluma
Dins la man dau poèta ansin qu’un parpalhon.
Se l’aucèu n’a perdut un pauc de son costume,
Un poèta a trobat subran l’ispiracion.

Trempa la pluma dins l’encra d’una violeta,
Escriáu de mòts tant bèus sus son tròç de papier,
Escriáu de mòts tant gais que prenan la voleta
E montan dins lo cèu gramaciar l’esparvier.

Venguèt lo poleton pichon, lo paure,
Jos una garba dal plunjon, se claure,
Una garba dal ligador, tombada,
Per una …

Legir tot

Venguèt lo poleton pichon, lo paure,
Jos una garba dal plunjon, se claure,
Una garba dal ligador, tombada,
Per una annada de meisson, granada,

Perqué dire lo poleton ? La filha…
La siá lenga, coma un fisson, se quilha.
Me cal gardar lo seu poton, la sarri,
Ni per correg, ni per boton, sul carri.

Deman sarà l’escodeson, la trima…
Una man cèrca dal teton, la cima.
Que se bolègue per de bon, l’esquina !
Aquí, boisson contra boisson, l’espina.

Se n’es anat lo poleton, se claure,
Me demòra lo ligador, lo paure !
La garba, torna sul plunjon, calcada.
Aital sarà nòstra meisson, granada.

En lo pòrt d’Amsterdam
Li de marins que cantan
Lu pantais que li trevan
A la larga d’Amsterdam
En lo …

Legir tot

En lo pòrt d’Amsterdam
Li de marins que cantan
Lu pantais que li trevan
A la larga d’Amsterdam
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que duermon
Coma d’oriflamas
Au lòng dei ribas tristi
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que crepan
Plens de biera e de dramas
Ai promiers barlumes
Mas en lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que naisson
Dins la calor espessa
De langors oceans
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que manjan
Sus de toalhas tròup blanqui
De peis escorrents
Vi fan veire de dents

A trovar un escamp
A descréisser la luna
A gonflar de sartias
E si sente la merlussa
En lo còr dei tantiflas
Que li gròssi mans convidan
A revenir en mai
Pi s’enaussan en rient
En un remon de chavana
Referman li braietas
E sòrtan en rotant

En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que balan
En se fregant la pansa
Sus la pansa dei fremas
E viran e balan
Coma de soleus escupits
En lo son esgarrat
D’una jorgina rança
Se tòrsan lo còl
Per ben si sentir rire
Fins tant que tot d’un còup
La jorgina espire

Alors le geste grave
Alors le regard fier
Ils ramènent leur batave
En pleine lumière

Dans le port d’Amsterdam
Y a des marins qui boivent
Et qui boivent et reboivent
Et qui reboivent encore
Ils boivent à la santé
Des putains d’Amsterdam
De Hambourg ou d’ailleurs
Enfin ils boivent aux dames
Qui leur donnent leur joli corps
leur donnent leur vertu
Pour une pièce en or
Et quand ils ont bien bu
Se plantent le nez au ciel
Se mouchent dans les étoiles
Et ils pissent comme je pleure
Sur les femmes infidèles
Dans le port d’Amsterdam...

Un polit lheit la nòvia qu’a,
Se l’a ganhat dab son bien har
Dab son bien har e dab l’amor …

Legir tot

Un polit lheit la nòvia qu’a,
Se l’a ganhat dab son bien har
Dab son bien har e dab l’amor
Atau hèns las hilhas d’aunor.
N’oblids pas ton cotilhon,
Te servirà de borasson.
N’oblids pas ton devantau,
Tes servirà de cabeçau.

Nòvia, ton lheit vien de partir
Doman te’u caldrà seguir.
Espia ton lheit on se’n va,
Doman t’i anaràs cochar.
Bèth coishin e bèth matalàs,
Ei domatge qu’anguetz on vatz
Tòca los tons bueus, boièr valent,
Tot çò que pòrtas vau argent.

Un linçòu blanc com papèr,
Portam entà tu, bandolèr,
Bandolèr, verd çò que portam,
Un lheit tan bèth, linçòu tan blanc.
Tòca los tons bueus, boièr delicat,
Tot çò qui pòrtas qu’ei pagat.
Obreish la pòrta, nòvi d’augan,
Ací lo lheit que’t portam.

De bona gent qu’avem trobat
Bon pan, bon vin, nos an balhat.
Bon pan, bon vin e bona carn,
Aquò ei tot çò qui cau.

Qun polit lièit, la nòvia qu’a
Se l’a ganhat dad son bien har ;
Dad son bien har e dab …

Legir tot

Qun polit lièit, la nòvia qu’a
Se l’a ganhat dad son bien har ;
Dad son bien har e dab l’amor
Atau hèn las hilhas d’onor.

Amassa, nòvia, tos citlhons
Te serviràn de borrassons.
Amassa, nòvia, tos davantaus,
Te serviràn de cabedaus.

Espia, nòvia, ton lièit partir :
Doman te’o calerà seguir.
Espia, nòvia, ton lièit ont va :
Doman t’i calerà cochar.

Bèth coishin e bèth matalàs :
Es domatge qu’anguetz ont vatz.
- Tòca tos buèus, boèr diligent,
Tot çò que pòrtas vau argent.
- Tòca tos buèus, boèr delicat,
Tot çò que pòrtas n’es pagat.
Obris la pòrta, nòvia d’enguan,
Aci lo lièit que te portam.

E linçòus blanc coma papèr
Potam entà tu bandolèr,
Bandolèr, vei çò que portam :
Un lièit tan bèth, linçòus tan blanc
Lo pair deu nòvi demandam
Perqué recèpia çò que portam.
Obrissètz pòrtas, contavents,
Que vos portam de bèths presents.

Lo lièit es de viuletas,
E de ròsas musquetas,
Lo torn deu lièit :
Nòvia, tas amoretas pèrdes anuèit
Sortissètz donc, los ahumats
Veiras passar los bien cohats.

Un còup un jove e bèu galant
Dapè d’un potz si promenava
Venia de culhir de flors
Per li portar …

Legir tot

Un còup un jove e bèu galant
Dapè d’un potz si promenava
Venia de culhir de flors
Per li portar au sieu amor

Tot a l’entorn d’aquesto potz
L’i èra una pèira levaïssa
Lo pen li venguèt a ‘sparar
Dintre lo potz s’anèt jetar

Quora siguèt en de davau
Cridava « Dieu ! Misericòrdia
Cambaradas, vau a la mòrt
M’atròvi d’aiga fins au còl »

Aquelu qu’èran d’ençamont
Sabion plus cen que si faire
Li jetèron lo sieu mantèu
« Cambarada chapa-ti lèu »

Quora si trovèt d’ençamont
Auguèt un frei que tremolava
« menatz-mi lèu au mieu ostau
aquí m’escauferai un pauc »

Lo jorn d’après lo bèu galant
Diguèt ensinda a la sieu bèla
« Tenètz minhona, aqueli flors
per vos mi siáu jetat ’n lo potz »

« En lo potz non sariatz tombat
L’i anessiatz embé la luna
la luna auria fà esclarcitat
en lo potz non sariatz tombat »

« aüra farai vot a Dieu
de non aimar autant li filhas
mi cau quitar de calinhar
que siáu subjèct a l’i tombar »

Lo cap virat su aqueth camin
O l’omi qu’aima un dia partir
Qu’ei dab fiertat i lo co sarrat
Que’u …

Legir tot

Lo cap virat su aqueth camin
O l’omi qu’aima un dia partir
Qu’ei dab fiertat i lo co sarrat
Que’u deishe ana au combat

Que’u deishe ana au combat ) Bis
Qu’ei perdonat d’aquera infidelitat
L’amor de la patria i de la paz
Au pretz deu sang qui va colar, colar (bis)

E cau tuar ta poder viver
O deishas tuar ta deishar viver
Per cauques ans passats sus terra
Trop … har la guerra (bis)

Lo prètz de la nuèit que soi prèst a pagar
Es pas lo de la mòrt ni de l’autoritat
Sinon …

Legir tot

Lo prètz de la nuèit que soi prèst a pagar
Es pas lo de la mòrt ni de l’autoritat
Sinon lo de la mar et dal vent dal matin
Lo son de las vagas e l’espèr dals amics

Lo còp de baston que siás per balhar
Es pas lo de ton còr mas lo de ta sang
E las granas d’asir que siás a semenar
Las dalharem pel prat qu’i disèm libertat

Cosin mon cosin foguères un òme
Foguères un mainat inocent es perque
Ma man s’arrèsta abans de te nhafrar
E ma boca malditz lo mèstre que t’a fait

Auborem-nos pòple ! Sèm la darnièra chança
Ges de plors, prègues pas, es la luta qu’avança
Sens tu camarada, sens ton amor soi mòrt
Amb tu, pont quilhat, deman es un jorn d’òr.

Lo primtemps qu’ei arribat, lo temps de la vriuleta,
Las mairs e las hilhòtas, qui’s vòlen maridar,
Que s’en van …

Legir tot

Lo primtemps qu’ei arribat, lo temps de la vriuleta,
Las mairs e las hilhòtas, qui’s vòlen maridar,
Que s’en van sus la prada tà se n’anar amusar.

I-a un naveth pastor, vienut non i a pas guaire,
Diu quin bèth aire, que’n charma las qui vòu,
Se jo sabí de’u plàser, jo’u balharí mon còr.

Jo’t balharí mon còr si m’èras fidelòta,
Tòca manòta e hè-me’n lo serment,
Las toas amistosòtas non feniràn jamei.

Non i-a pas nat camin qui non n’aja travèrsa,
Diu qui comèrce, la vita de s’aimar,
Per un moment de feblessa, si’ns calè separar !

Me n'avisi que quora pichina
Pantaiavi un òme
Que mi pilhesse en li sieu brancas
Coma un aubre

Un jorn …

Legir tot

Me n'avisi que quora pichina
Pantaiavi un òme
Que mi pilhesse en li sieu brancas
Coma un aubre

Un jorn que siàu arribada au temps
D'una certa maturitat...
Lo prince pareissèt en una Fiat embunhaa
Un carre blu de pintura esmaltida
A la fenestra doi cans blancs pilhant l'aureta
Tubavan plan plan de gambarosseta
Lo cavalier a ralentit lo carrossa
Semblava autre que interessat
L'asperavi despì tant de temps
E mi siàu plorada de lo saupre vivent
Alora per engajar un dialàgue lot
(En) tra li lagremas li cuenti un estrabàt :
"Ditz, mossur, as pas un mandiu a la menta ?
E ditz-mi un pauc, as pas un mocador simplament ?"
Mi respònde : "Ai ren que de segonda man
Mas vene au mieu l'i es de pana- cul. .. "
È ieu cogorda l'ai acompanhat
E siam benlèu sus d'un liech arribat
Aqui m'a regardada
Embe d'uelhs d'opala
M'a regalat 'na rosa comunala ...
Roge, per ben cridar lo sieu amor...
Aì 'na merda que li rosas aquè passisse
Dau bon : 'na merda, qu'aquà passisse !
Mas lo baudo avia mai d'una recepta
Per fins qu'embai mieu plors non deverse pi Palhon
M'a fach 'na rosa de papier toaleta
Ensinda màstra qu'aquel amor rima embe totjorn !
"Tomba la flanèla, anem, vito vito, tomba la gonela .... "

Me n'avisi que quora pichina
Pantaiavi un òme
Que mi pilhesse en li sieu brancas coma un aubre...

Lo printemp qu’ei arribat,
Lo temps de la violeta.
Las maires e las hilhòtas
Que’s vòlen maridar.
Que se’n van …

Legir tot

Lo printemp qu’ei arribat,
Lo temps de la violeta.
Las maires e las hilhòtas
Que’s vòlen maridar.
Que se’n van sus la prada
Tà se’n anar amusar.

J’a un navèth pastor
Vengut non j’a pas guaire.
Diu ! Quin beth aire !
Be’n charma las qui vou.
Si jo sabi de’u plàser
Jo’u balhari mon còr.

Jo’t balhari mon còr
Si n’eras fidelòta
Tòca manòta !
E he’n me lo serment.
Las tos amistosòtas
Non finiràn jamei.

Non j’a pas nat camin
Qui non aja trevèrsa.
Diu ! Quin comèrça
La vita de s’aimar
Per un moment de feblessa
Si’s calè separar.

R- Sas plus onte vas e se siás perdut,
Alòr vira-te, revira-te lèu
E regarda un pauc d’onte siás vengut, …

Legir tot

R- Sas plus onte vas e se siás perdut,
Alòr vira-te, revira-te lèu
E regarda un pauc d’onte siás vengut,
Piei, revilha-te, revilha-te lèu…

1-De segur l’ivèrn fai plaça au printemps
E li revoluns di còps de marin
Nos fan trevirar la tèsta e sentèm
Lo bòn èr que vèn di païs latins.
Piei un rossinhòu nos fai lo bònjorn
En siblant urós dempiei lo matin,
Un èr empruntat i vielhs trobadors
Que nos pren lo còr amé son refrin
Nos fai trefolir de si mòts d’amor
E dona d’idèias i pichòts malins !
Nos fai trefolir de si mòts d’amor
E dona d’idèias i pichòts malins !

R- Sas plus onte vas e se siás perdut,
Alòr vira-te, revira-te lèu
E regarda un pauc d’onte siás vengut,
Piei, revilha-te, revilha-te lèu…

2-Segur lo printemps buta lèu l’ivèrn,
Fai ressuscitar lo rore que dòrm.
Si racinas fan regrelhar l’espèr,
Fan sorgir l’amor e crebar la mòrt.
La terra en foliá, de si gréus tot verds
Fai florir la gaug e lis estrambòrds
E piei fai virar li tèstas a l’envers :
Sota lo rocàs i a la Cabra d’aur
Fai bouli lo sang di fòrts « for ever »
E dona d’idèias i conquistadòrs.
Fai bolir lo sang di fòrts « for ever »
E dona d’idèias i conquistadòrs.

Viva leis arts ! Oi, lo progrès fermenta,
Fan d’invencions per espranhar lei braç.
Tanben totjorn nòstra misèria augmenta,
Quand …

Legir tot

Viva leis arts ! Oi, lo progrès fermenta,
Fan d’invencions per espranhar lei braç.
Tanben totjorn nòstra misèria augmenta,
Quand lo trabalh nos fasiá viure en patz.
Oi aujornduei manca pas de familhas
Que chasque soar an ren per son sopar
L’ivèrn an freg, son tapats de guenilhas,
Es lo progrès, lo progrès que va fa.

Fa pas tremblar, quand viatz dedins d’usinas
Ont autreifés faliá de mila obriers
E qu’aujornduei molhenant sei machinas
Un quart sufís e tot marcha parier.
Per l’inventor, per l’òme de genia,
D’ocupacions, aquí ne manca pas.
Siam aujornduei d’un siècle d’infamia,
Es lo progrès, lo progrès que va fa.

Es pron verai pauretat n’es pas vici,
Mai un malaür ben grand en veritat.
Quand fau pensar qu’en tot l’a d’injustícias,
L’a qu’a la mòrt que l’a egalitat.
Vouguèron segur far venir la paurilha,
Que ganhèt just per posquer subsistar.
Oi meis amics se siam dessus la palha,
Es lo progrès, lo progrès que va fa.

Bèla Marselha, ò pais de ressorças !
Ieu dessus tu pausi mei reflexions,
Per lo trabalh ères la bona sorça,
Mai aujornduei tot es en suspension.
Lei bastiments an desertat tei ribas,
Tei quèis son nus, tei chantiers arrestats.
Se quauque jorn l’auba novèla arriba,
Es lo progrès, alòr que v’aurà fach...

Lo promierenc prencípi
Que Jèsu Críst a fach
Jèsu a creat lo cèu
Lo cèu emai la terra
Puei a …

Legir tot

Lo promierenc prencípi
Que Jèsu Críst a fach
Jèsu a creat lo cèu
Lo cèu emai la terra
Puei a creat Adam
E nòstra maire Eva

Quan Dieu a creat Adam
L’a mes dins son jardin
L’a mes dins son jardin
Ai jardin deis olivas
Puei li a defendut
Lo nòble fruch de vida

Satant ven tentar Eva
Et nòste paire Adam
Adam manja dau fruch
Que ne’s tant remirable
E tu ressemblaràs
Au verai Dieu ton paire

Adam ne’n pren la poma
Ne’n mòrde un mocèu
L’ange li a pareissut
Li a dich que penses faire
Passes lei comandaments
Dau verai Dieu ton paire

Adam per ta grand fauta
Tu vendràs a morir
Tu vendràs a morir
Faràn ta sepultura
De ta boca sortiràn
Tres aubres d’avantura

Aquí l’aurà la palma
Et l’autre l’auciprès
Et l’autre l’òulivier
D’onte la crotz es facha
Onte an crotzifiat
Lo verai Dieu ton paire

Adam par ta grand fauta
Anaràs per país
Anaràs per país
Cercar ta paura vida
Perque as vòugut manjar
Dau nòble fruch de la vida

Au pus aut dei montanhas
Dessús d’un grand colet
Dessús d’un grand colet
Onte an fach lo calvèra
Onte an crotzifiat
Lo verai Dieu ton paire

La santa vierge maire
Li vai après plorant
Mai se li a dich mon fieu
Li a dich plèti ma maire
Fau morir dessús la crotz
Per obeir a mon paire

Lo prumièr de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
Una perdigòla
Que va que ven que vòla
Ieu …

Legir tot

Lo prumièr de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
Una perdigòla
Que va que ven que vòla
Ieu li donarai
E lo dos de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
Las alas mirgalhadas
De l’arca per la prada
Una perdigòla
Que va que ven que vòla
Ieu li donarai…

Tu calandreta
Que cantas nuèch e jorn
Sus la paret de la preson
Pren la volada
Vai dire al meu amor
Que ieu l’aimarai totjorn

E lo tres de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
L’esper que bronzina
A la broa de la languina
Ieu li donarai
Lo quatre de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
La flor de giroflada
Per ondrar sas pensadas
Una perdigòla
Que va que ven que vòla
Ieu li donarai…

E lo cinc de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
Lo perfum de la pluèja
Suls pelses de la glèba
Ieu li donarai
E lo sièis de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
Lo misteriós messatge
Del calabrun salvatge
Una perdigòla
Que va que ven que vòla
Ieu li donarai…

E lo sèt de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
La caressa de l’alba
Sus l’aura de paraula
Ieu li donarai
E lo uèit de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
Lo solelh que s’acranca
Al miralh de las mancas
Una perdigòla
Que va que ven que vòla
Ieu li donarai…

E lo nòu de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
La promessa de saba
Per sa vida barrada
Ieu li donarai
E lo dètz de mai
Qué donarai ieu a ma mia (bis)
Lo cant del temps que raja
Que ritz e nos agafa
Una perdigòla
Que va que ven que vòla
Ieu li donarai…

Per èstre un pauc d’atualitat, ògué, ògué,
Fan de cos de sessualitat, ògué, ògué.
Per tot nos assabentar,
Crèse ben …

Legir tot

Per èstre un pauc d’atualitat, ògué, ògué,
Fan de cos de sessualitat, ògué, ògué.
Per tot nos assabentar,
Crèse ben qu’an fach sautar
La fuelha de vinha, aquí,
Qu’aviam sus lo quiquí.
Aviam ’na mestressa simpatica
Que nos espliquèt la mecanica !

Nos diguèt "Anam parlar d’abòrd, ògué, ògué,
De l’aparelh masculin, d’acòrd, ògué, ògué."
Li digueriam plen d’entrin
"Anam belèu saupre enfin,
Qu es aqueu monstre sacrat
Que fai tant barjacar?"
La vaquí dessinar sens vergonha,
Lo bequilhon, lei dòs besingònhas!

Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí :
Lo bèu, lo laid,
Lo dur, lo moalh,
Lo grand, lo cort
Plen de vigor.
Lo gautarut,
Lo gròs pelut,
Lo pichonet
Que tèn plus drech.
Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí.

De quiquís n’i a pas un de parier, ògué, ògué,
De besuquets e de pistachiers, ògué, ògué.
N’ai vist de totjorn en aias
Qu’escalavan dins lei braias,
E de pas tant galhardets
Tombar dins lei soliers.
’Queu dau fator qu’aduch lei novèlas
E que ditz bònjorn i damisèlas.

Lo quiquí balès dau camionor, ògué, ògué,
Aqueu que te fai lo braç d’onor, ògué, ògué,
Aqueu qu’a tant de vigor,
Que pòu montar lo Ventor
Sens passar per lei contorns
Dos o tres còps per jorn!
Lo bedèu que sona lei matinas
Amé lei dòs mans sus leis esquinas!

Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí :
Lo bèu, lo laid,
Lo dur, lo moalh,
Lo grand, lo cort
Plen de vigor.
Lo gautarut,
Lo gròs pelut,
Lo pichonet
Que tèn plus drech.
Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí.

Lo quiquí dei richàs dau gròs grum, ògué, ògué,
Ben pimpat, que sent bòn lo perfum, ògué, ògué.
’Queu d’un marin de Tolon
S’es fach tratar de colhon,
D’aguèt perdut sei pompons
Sensa faire atencion!
Aqueu dau cosinier que borola
Sa bòna sopa a la ferigola.

’Queu dau mecanician pas content, ògué, ògué,
Que se devissava tot lo temps, ògué, ògué.
Lo quiquí dau colonèu
Que fasiá pòrta-drapèu,
E coma èra corajos,
Restava au garde-a-vos!
Un bèu levat de quiquí a l’auba,
E ’queu que quand pren tròp freg s’enrauma!

Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí :
Lo bèu, lo laid,
Lo dur, lo moalh,
Lo grand, lo cort
Plen de vigor.
Lo gautarut,
Lo gròs pelut,
Lo pichonet
Que tèn plus drech.
Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí.