« Marti fa de politica
Amb sas cançons.
La serenitat biblica
E los aucelons
Bèl parlar e cortesia
Son nòstre …

Legir tot

« Marti fa de politica
Amb sas cançons.
La serenitat biblica
E los aucelons
Bèl parlar e cortesia
Son nòstre païs :
Versificacion causida
Per monde causits. »

Tu letrat apolitic
Ome d'ameinatjament
Fai plan cantar tas cigalas
Dins lo circus parisenc
Demorat academic,
Piòt d'un sempitèrn Nadal
Al grand chapàs del menistre
Seràs lo chapat !

Salça ta pluma dins l'aiga
Per tas cançons sens color :
Finiras tamborinaire
E seras mut aquel jorn.
A l'image d'aquel pòble
Ieu vòli sarrar las dents.
Lucharem per la victòria
E puei cantarem :

Marti fasiá de politica...

Tòrta es la vida
Lei camins multiples
Au mitan dei rotas
De còps siás solet.

Coma l’agulha
Que poncha lo …

Legir tot

Tòrta es la vida
Lei camins multiples
Au mitan dei rotas
De còps siás solet.

Coma l’agulha
Que poncha lo pòle
Lo trobar deis òmes
Te farà mestier.

La vie est dure
Passe à toute allure
Au milieu des routes
Tu te sens paumé.

Comme la boussole
Indiquant le pôle
Les rimes des hommes
Sont là pour t’aider.

Laissa lei dichas
Dei mestres dau monde
Aquestei racòntes
Faus e messorguiers.

Si vòs d’ajuda
L’aurelha dubèrta
Capta la planeta
Te farà mestier.

Oublies les dires
Les mauvais délires
Des maîtres du monde
Faux et mensongers.

L’oreille ouverte
Capte la planète
Les tambours des peuples
Sont là pour t’aider.

Repic :
Es-ti la chavana ?
La ronda dei fadas ?
Lo tròn e l’ulhauç ?
Es-ti la tempèsta ?
La terra que pèsta
Sota lo bestiau ?
Es-ti l’avalanca ?
Una èrsa giganta ?
Es-ti lo volcan?
Es lo còr que bate,
Lo tamborn dei pòples
Cocha lo malam !

Desde a chuva de meteoros que semeou a terra
Da poeira que escurece o sol (bis)
Até os raios que acendem o céu
Invocando os gritos estridentes das feras
Como no intervalo das marés onde tudo o tempo todo
Se transforma
O que o vento vem trazendo no caminho
Até na incerteza do cãos que se revela.

Niyafé-ka-koloulon dougnaro
Kèlen-na-komandi
Kèlen-kö ; kèlen ya magnidée
Kèlen-kèlen komandi
Niyafè ka koloulon dougnaro
Artisilou magninika
Djélilou magninika
Ecrivain nou magninika
Ibaké foudoukèla
Ibaké kanoukèla
Kana kokoré ikounfé
Kélen na komandi.

Será uma tempestade
Orixás que lutam relâmpago trovão ?
É o vento que assopra a terra que grita sobre a multidão
É uma avalanche a onda que quebra
Um grande vulcão o coracão que bate
Na batida do povo que dribla o mal.

Boum boum ! Mais qu’est-ce que j’entends ?
C’est le tambour des peuples qui fait ce boucan
Ce boucan, au loin que j’entends
C’est le tambour des peuples qui sont mécontents
Boum boum ! Ca fait dans ma tête
C’est le tambour des peuples qui cogne et résonne
Boum boum ! C’est comme une fête
Le tambour des peuples fait danser les hommes…

Eri solet per levar lo tap
qu’èra sus ma testa
Eri solet per levar lo tap
qu’èra sus mon cap …

Legir tot

Eri solet per levar lo tap
qu’èra sus ma testa
Eri solet per levar lo tap
qu’èra sus mon cap
A la primièra butada
A pas volgut bolegar
Lo tap qu’èra sus ma testa
Lo tap qu’èra sus mon cap

Erem dos per joslevar
Lo tap qu’èra sus ma testa…
A la segonda butada
A pas fach que frissonar …

Erem dètz per joslevar …
A la tresena butada
A començat a soscar ….

Erem cent per joslevar …
A la quatrena butada
Comencèt de remenar …

Erem mil per joslevar …
A la cinquena butada
A començat de cantar

Erem un fum per levar …
A la setena butada
A dansat e se n'es anat
Revirada

J’étais seul pour soulever le bouchon qui était sur ma tête
J’étais seul pour soulever le bouchon qui était sur mon crâne
A la première poussée
Il n’a pas voulu bouger
Le bouchon qui était sur ma tête
Le bouchon qui était sur mon crâne

Nous étions deux pour soulever
le bouchon qui était sur ma tête…
A la deuxième poussée
Il n’a fait que frissonner

Nous étions dix pour soulever…
A la troisième poussée
Il a commencé à réfléchir

Nous étions cent pour soulever…
A la quatrième poussée
Il a commencé à remuer

Nous étions mille pour soulever…
A la cinquième poussée
Il a commencé à chanter

On était en foule pour lever…
A la septième poussé
Il a dansé et s’en est allé

I a de mond que son pegòts, apoticaris,
D’autres navigators solitaris,
N’i a que son curats, o carbonièrs,
Escobilhaires o …

Legir tot

I a de mond que son pegòts, apoticaris,
D’autres navigators solitaris,
N’i a que son curats, o carbonièrs,
Escobilhaires o peissonièrs ;
Disi ieu que tot mestier es onorable,
Que tant val èsser mètge o comptable,
Coma piuse de confessional :
Ieu, soi tastapet professional.

Es un mestièr que demanda de paciéncia,
D’experiéncia, de competéncia,
E un brave fetge quand donatz
Una senténcia a vista de nas.
I a la patarrada foirosa cronica
Que cada jorn balha la colica,
La que podètz dire, quand vos pren :
Se plòu d’aquel vent, la mèrda aurem."

Puèi i a lo pet qu’òm diriá lo tron quand peta,
Lo pet qu’a pas besonh de trompeta
Ni mai de virar sèt còps, pr’aquò,
Per tombar los murs de Jericò.
E i a lo pet que la caganha l’estofa,
Que sortis palle coma una lofa,
Lo pet vergonhós, lo pudibond,
lo que gausa pas cridar son nom.

Als païs’s ont ai rebalat l’espardelha,
Me soi fait lo nas e mai l’aurelha
E coneissi uèi sul cap del det
La flaira e lo son de cada pet.
Sabi tot del pet anglés, lo qu’embrumèla,
Un pet a copar a la cotèla,
Del pèt grèc ambé la pluèja al bèc
E del pet bèlge innocent e pèc.

Ai gostat lo d’un Breton bretonejaire,
Un pet carraput, repotegaire,
E vomit, mas cal se tàiser, chut !,
Al pet francimand, al pet ponchut.
Me soi regalat en tèrra catalana
Sempre endavant del pet tramontana,
Puèi soi tornat al pet occitan,
Lo pet que vòl faire tot petar.

Al vilatge, es pas lo trabalh que me manca,
Ai un monlon de pan sus la planca
Dempuèi qu’ai dobèrt als quatres vents
Un laboratòri tastavents
Per la vièlha comtessa que contrapeta,
Lo paure mut qu’onomatopeta,
E lo rector que peta en latin
Que val pas pus un pet de lapin.

Analisi cada mes, cal que sàpia,
Lo pet d’un papeta que repàpia,
E lo d’un gròs aristò sadol,
Un que peta mai naut que son cuol.
Mas ai gardat per la fin, sacrapeta !,
Lo pet raffinat, lo del tapeta
Que bronzina a tòrt e al revèrs
Amb un gost de virada del cèrç.

Brave mond, s’avètz aimat ma cançoneta,
La vos cal gravar jos la boneta
Que l’escotaretz pas plan sovent :
Soi pas un cantaire dins lo vent.
E tanplan, me faràn lèu clavar la maissa :
Los peta-fred, los caga-la-graissa
An, per me punir de mon topet,
A la comuna portat lo pet.

Me pòt plan venir copar lo fial, la Parca,
E la mòrt me prene dins sa barca,
Me’n foti com’ …

Legir tot

Me pòt plan venir copar lo fial, la Parca,
E la mòrt me prene dins sa barca,
Me’n foti com’ d’un chic de tabat :
Soi un tipe fotut, acabat.
I aviá de temps que lo nas me fasiá pèca,
Ara veni sord coma una bèca,
Aquò’s un desastre nacional
Per un tastapet professional.

Ieu que sabiái devinar, estant joine òme,
Dos bessons petant coma un sol òme,
Que, los uèlhs bendats, m’èri permés
D’encapar dos fraires siame’s,
Soi pas pus fotut de far la differéncia
Al primièr pet d’una experiéncia
E de tapar quand es mai gostós
Un pet merdic o un pet merdós.

Tanben de cagadas, ne manqui pas una :
Un jorn ai pres, colhon de la luna,
Lo pet d’un ibronha mièg- bandat
Per lo del factor, recomandat ;
Un autre còp, notat un pet de noneta
Que noliá l’encens e la corneta
Coma lo d’un rèire carcavièlh,
A petard, que fa mal venir vièlh !

Dempuèi qu’ai perduda tota diagnostica,
Ai vist se desanar la pratica.
Cossí far marchar un cabinet
Quand òm ten quicòm dins lo cornet ?
Ajustatz qu’a present la dietetica
Vos fa lofar macrobiotic(a),
Comprendretz que nosaus regretam :
"Mas ont son los petaires d’antan ?"

Lo paire, la maire, lo gojat, la filha,
Autres còps petàvem en familha
E cada ser jogàvem al lèit
La Petita Musica de Nuèit.
De gràcia, tractetz pas per dejós la camba
Un deliciós petüòr de cambra
E mai se lo joves, uèi, jujatz
Que val pas la pòp o lo free-jazz.

Ieu, badi ma sòr que peta coma quatre :
Es encara solista al teatre,
Que val mai, coma ditz lo conhat,
Petar sol que mal acompanhat.
Es a l’Operà que trapèt lo bèl-fraire ;
El èra dins lo trauc del bufaire
A doblar los pets de Mefistò,
Pareis que s’aimèron in petto.

Doblidarai pas mon vièlh papeta qu’èra,
O ai vist dins la premsa d’avant-guèrra,
Un grand petoman-tenòr ventrut,
Lo sol qu’aribèsse al contrut ;
Ni mai la menina, lofaira asmatica,
Que li conselhava la critica
De se faire lèu araquirí :
Mas la vièlha voliá pas morir.

Brave mond, ara vau virar la pagina
E daissar petar aquela mina :
A l’espleitar mai que de rason,
Riscariái tròp un pet de grison.
E se trapatz qu’ai quichat sus la pedala,
Se volètz, per cessar l’escandal(a),
Censurar ma novèla version,
Avètz qu’a faire una peticion.

Quand es coma nòu
que sortís de l’uòu,
dau cocon
cada jove gal
pren son majoral
per un con
Mas …

Legir tot

Quand es coma nòu
que sortís de l’uòu,
dau cocon
cada jove gal
pren son majoral
per un con
Mas quand es vengut
un vièlh caparut,
un grison
cada repapiòt
pren cada pichòt
per un con
Ieu que trasteje entre dos atges
lor dise aquel clar messatge

Lo temps compta per una peta
quand siás un con, siás un con
Content, tristàs, nòvi, papeta,
quand siás un con, siás un con
Vòstra concòrdia es legitima,
con finit o encara breçat,
con que vira dempuòi la prima,
conàs dau sègle passat

Vautres, cons naissents
los cons innocents
joines cons
que, o neguetz pas
prenètz los papàs
per de cons
vautres, cons usats
los cons petaçats
los vièlhs cons
que, ases sabents
prenètz los jovents
per de cons
meditatz l’imparciau messatge
d’un que trasteja entre dos atges

E quand ne serem al temps de las cerieras
gai rossinholet, merle trufarel
Totes faran festa
La belas auran la …

Legir tot

E quand ne serem al temps de las cerieras
gai rossinholet, merle trufarel
Totes faran festa
La belas auran la folia en testa
Al còr dels galants i aurà de solelh
E quand ne serem al temps de las cerieras
siblaras melhor merle trufarel

Mas es plan cortet lo temps de las cerieras
qand òm s’en va dos culhir en somiant
qualques pendeletas Cerieras d’amor que semblas raubetas
Rajant jos la fuèlha en gotas de sang
Mas es plan cortet lo temps de las cerieras
pendels de coralh culhits en somiant.

E quand ne seretz al temps de las cerieras
e se vos fan paur los laguis d’amor
Cal fugir las bèlas
Ièu que crenhi pas las lanhas crudèlas
Segur viurai pas s’en sofrir un jorn
E quand ne seretz al temps de las cerieras
auretz vos tanben de laguis d’amor

Aimarai totjorn las temps de las cerieras
es del temps d’aqui que me gardi al còr
Una nafradura
e quand trobariái fortuna segura
Podriái pas jamai m’aimaisar lo dòl
Aimarai totjorn lo temps de las cerieras
e le sovenir que m’en gardi al còr

Qu’ei viengut lo temps de las vrenhas,
Lo mes d’octobre tant esperat.
Eth sorelh, de sa calor de huec
Eslama …

Legir tot

Qu’ei viengut lo temps de las vrenhas,
Lo mes d’octobre tant esperat.
Eth sorelh, de sa calor de huec
Eslama e abrasa lo cèu
Dessús las Pirenèus de nèu.

Lo vent caut d’abòr a estauviat
Quauques huelhas qui virolejan.
A l’entorn de l’arrasim daurat
Tant de promessas que balharà
Dinc au bon vin tan desirat.

Cisèus dos vinhèrs tots qui claquelhan,
En empliant viste las tistèras
En blagant e tribalhan de plan
Arrossegan fòrça cançons
Dinc a la puç deu vresperon.

Hens lo trolh plan fresc e drin escur
Lo vin borit que va dab fòrça
Mes dejà lo purmèr jus chorrat
Emplea lo tonèth tot prèst
Davant los mainats encantats.

Qu’ei finit lo temps de las vrenhas,
Hens lo gran chai empleat d’aulors,
Las cançons, lo vin nau, lo vin vielh,
S’amigalhan ta l’escalorir
Tota la nueit e dinc au matin.

Passa, passa, lo temps que passa,
Cada jorn laissa mens de plaça
E lo vin vielh, tant bon que siague …

Legir tot

Passa, passa, lo temps que passa,
Cada jorn laissa mens de plaça
E lo vin vielh, tant bon que siague
Fara jamai que de vinagre.

Lo Boiò es encara laiat
E sa femna desconsolada ;
Entre dos cavaliers d'armada,
Catarina, que totjorn plora,
Treva pel païs escorgat ;
Los escorgaires esperon l'ora.

Passa, passa...

I a totjorn al fond de la prada
Lo pibol traucat del temps vielh,
E per cantar lo jorn novel
Lo cocut tant que pòd s'escana :
Polits ostals, terra alandada ;
Cò's aquò nòstre que lo temps pana.

Passa, passa...

I a d’aquò ben quauqui temps, un tot pichòt Arlatenc, me diguèt lo còr batènt :
Vodriáu arrestar lo temps …

Legir tot

I a d’aquò ben quauqui temps, un tot pichòt Arlatenc, me diguèt lo còr batènt :
Vodriáu arrestar lo temps !
Vodriás arrestar lo temps ? O, mai aquò se pòu pas, pòs pas arrestar lo temps !
Car lo temps es come una ròda que vira e tant que vira fai de torns.

Aquel enfantonet que me demandava d’arrestar lo temps, quant aviá de temps ? Sèt ò vuech printemps, pas mai. Piei, lo sentènt tot atendrit, i ai demandat :
- Mai perdequé vòs arrestar lo temps ?

Alòr l’enfant respondeguèt tot d’un temps :
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar mon Papet de morir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar ma Mamet de languir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar mon cadet de grandir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar mon Papà de partir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar ma Mamà de vielhir…

O, mai dequé me racontava aquí ! Ai tot entendut tant atentivament que ne’n siáu restat tot despotentat, completament destimborlat !
Alòr l’enfant me diguèt mai :
- Per arrestar lo temps faudriá belèu i demandar ?
Mai i ai ditz :
- Non, meme en cridant lo temps t’entend pas :
Lo temps cor
Tot lo jorn
Com’un sord
E s’aubor’
A cinq or’
E s’entorn’
A sèt or’
E piei tor-
Neja e cor :
Fai de torns,
De contorns,
De bestors.
Lo temps cor
Tot lo jorn
Com’un sord…

L’enfant me diguèt subran :
- Per arrestar lo temps, faudriá lo tuar.
I ai respòndut :
- Mai, mon enfant, a fòrça de tuar lo temps, un jorn es éu que nos enterra. E piei, per tuar lo temps faudriá l’agantar…
- Alòr agantem-lo !
- Mai, mon enfant, per l’agantar faudriá lo veire quand passa e se vèi pas lo temps que passa.
Car lo temps es una ròda que vira e tant que vira fai de torns.

E piei d’arrestar lo temps es pas dins l’èr dau temps. Li gènts, vuei, an pas lo temps de perdre son temps a assajar d’arrestar lo temps. Sabèm ben, tanben, qu’un sabent competent pretend que tot n’a qu’un temps. Alòr, perdem pas de temps : « Time is money » ! E li travaiaires saban ben çò que còsta lo temps car se lo fan pagar !

Tot n’a qu’un temps, mai i a un temps per tot : un temps per travalhar e un temps per se pausar. Fau travalhar a temps perdut per pas perdre de temps e per de dire de trobar lo temps de se donar de temps en temps un pauc de bòn temps, meme se fai marrit temps. Se batèm tostemps per ganhar de temps. ‘Queu que perd son temps pesta còntra lo temps que passa tròp vite car i a que lo temps que perd pas son temps. Quora lo temps cor, fau corre e trovèm lo temps cort. Se pòu pas anar a còntra-temps, còntra la marcha dau temps.
Lo temps es una ròda que vira e tant que vira fai de torns.

Escota-me un pauc, pichòt. Atend ! As lo temps ! As tot ton temps ! Anèm se quitar en se prometent en partent de laissar faire lo temps, de laissar lo temps au temps. Mai, arrestem pas lo temps ! e proufitem ne’n : cantem, recantem, flahutem, trompetem, pianotem, pieutem, choquetem, caquetem, claquetem, cliquetem, gloglotem, gigotem, viravótem, tarabastem mai eisitem jamai : lutem, butem, combatem, eisistem, resistem, ripostem, rospetem, manifestem, protestem, contestem, conquistem, reconquistem e pamens, prenem lo temps : plasentem, tastem, degustem, gostem, congostem-se. Contentem-se de çò qu’avèm car li bònis causas venan emé lo temps. Anem, gala-bòn-temps, ten-te galhard e vai-te’n content. Lòngtemps, lòngtemps… Entend, entend… la ròda dau temps que vira e tant que vira…

Enlai dins quela comba,
Leva lo tendilhon,
Enlai dins quela comba,
Leva lo tendilhon,
I a ‘na plan richa maison, …

Legir tot

Enlai dins quela comba,
Leva lo tendilhon,
Enlai dins quela comba,
Leva lo tendilhon,
I a ‘na plan richa maison,
Leva lo tendilhon, vielha,
I a ‘na plan richa maison,
Leva lo tendilhon !

La vielha que l’abita
Leva lo tendilhon,
La vielha que l’abita
Leva lo tendilhon,
Aviá ‘na chabra, un chabridon,
Leva lo tendilhon, vielha,
Aviá ‘na chabra, un chabridon,
Leva lo tendilhon !

Dau lach que ne’n tirava,
Ne’n fasiá daus fromatjons.

Mas son chat la regarda,
Ne’n fasiá son ronron.

-N’i bòtes pas la pauta,
N’auriàs dau chambalon !

N’i botet pas la pauta,
Mas plan lo babinhon.

De ràbia, de colera,
Ne’n tondet son minon.

N’aguet quatòrze liuras,
E mai un brave tapisson.

Per aquera ribèra,
Lhèva lo tendilhon ! (bis)
I’a ua plan riche maison
Lhèva lo tendilhon, vielha,
I’a uo plan …

Legir tot

Per aquera ribèra,
Lhèva lo tendilhon ! (bis)
I’a ua plan riche maison
Lhèva lo tendilhon, vielha,
I’a uo plan riche maison,
Lhèva lo tendilhon !

La vielha qui l’abita
Qu’a ua craba un crabeton.

Dab la lèit que n’en tira
Que’s hè quauques hromatjons.

Mes lo gat que l’espia
Tot en hasent lo ron ron.

N’i botes pas la pata
Sinon qu’auras lo baston !

N’i hica pas la pata
Mes qu’i hica lo menton.

De rauja, de colèra,
La mair coja lo minon.

Que s’en hè dotze liuras
E un beroi tapisson.

D’on v’en anatz hilheta, que siatz tant de matin ? (bis)
Que m’en vau har haría, au vòste bèth molin. …

Legir tot

D’on v’en anatz hilheta, que siatz tant de matin ? (bis)
Que m’en vau har haría, au vòste bèth molin.

Repic :
Tin, ton, laderi, tin, tena
Tin, ton, laderi, tin, tan.

Que m’en vau har haría, au vòste bèth molin (bis)
Entratz aquí hilheta, la v’i vau molinar

Entratz aqui hilheta, la v’i vau molinar
Lo temps que la molinatz, m’assedi se vos platz.

Lo temps que la molinatz, m’assedi se vos platz
E que s’es adromida, au tin-tin dòu molin.

E que s’es adromida, au tin-tin dòu molin.
Desvelhatz-vos, hilheta, lo vòste sac qu’ei plen.

Desvelhatz-vos, hilheta, lo vòste sac qu’ei plen.
Hòu ! la doça haría, que hè vòste molin !

Hòu ! la doça haría, que hè vòste molin !
Que vau díser a ma maire de viéner moler ací.

N’ai un tornet que vira, que revira
N’ai un tornet que vira tot solet
Que vira tot solet
Quand ieu …

Legir tot

N’ai un tornet que vira, que revira
N’ai un tornet que vira tot solet
Que vira tot solet
Quand ieu me’n vau a la jornada.
Adieu brave tornet !
Adieu brave tornet !

Obritz la pòrta, obritz,
Obritz la pòrta, obritz,
La novèla maridada, luron lonlà.
La novèla maridada, luron, lonlà.

Que vos …

Legir tot

Obritz la pòrta, obritz,
Obritz la pòrta, obritz,
La novèla maridada, luron lonlà.
La novèla maridada, luron, lonlà.

Que vos portam lo torrin.
E la sopa pro pebrada, luron, lonlà .

Coma aubrirèi jo
Que soi dens mon lhèit cochada, luron, lonlà

A Mesòs i a un òmi
E d’eth hèi hòrt parlar
E ronlanlà,
L’aso que’n correrà
E per qui donc …

Legir tot

A Mesòs i a un òmi
E d’eth hèi hòrt parlar
E ronlanlà,
L’aso que’n correrà
E per qui donc
Pre’u gran Janiron

Avè pres ua beròja goja
E per la careçar
E ronlanlà...

Sautèva la fernèstra
Per l’anar embraçar
E ronlanlà

Un jorn lo tòrt se’n va esposar
Quan lo cocuth s’i met a cantar
Prenetz-i garda
En ’queth malin ausèth
Que se v’i apausi
Sus l’ala deu capèth

Jo ne’n sui tòrt ni’n sui bossut
Ni ne’n vorrí pas ’star cocuth
Sui braç d’ua cama
Ne puish caminar
La mia charmanta
M’i virà acompanhar

Podetz arríder, podetz parlar
Disheram pas nos de ns’aimar
Lo gelosèr
Que crei que l’an pertot
N’ei l’encausa
Qu’un jorn moriram tots

Sòna lo tint de la gara
Lo soleu va si corcar
Lo tren monterà totara
‘Stau aquí mas eu s’en …

Legir tot

Sòna lo tint de la gara
Lo soleu va si corcar
Lo tren monterà totara
‘Stau aquí mas eu s’en va

Siáu aquí a la barriera
Cada jorn a l’asperar
La ‘michelina’ darriera
Per ieu non s’arresterà

Coma lo vielh camin de ferre
Vau caminar plan planin
Se non m’en vau esto sera
Partirai deman matin…

En lo vagon una filha
Mi fa : « viva ! » de la man
Mas lo vent la si pilha
Ieu mi plori lo malan

Lo mieu còr es en compòsta
La pichona a soguinhat
Quora ven la babaròta
Degun mi ven consolar

Lu ralhs tòrts en l’erbeta
Mi fan signe de venir
De laissar la cabaneta
Lo mieu còr es ja partit

Vòli veire aqueli còlas
Tra li pinhas m’en puar
E portar la sieu jijòla
Facha ‘mé de mimòsa

Coma le Tren de Provença
D’aqueu monde ne’n siáu pas
Mas es ver la remembrança
A jamai ren bolegat

Lo trenta de marc qu’èran partits
Trenta camaradas joens e hardits
Ent’anar tà ’Spanha
Ent’anar véder los Espanhòus
Si s’an …

Legir tot

Lo trenta de marc qu’èran partits
Trenta camaradas joens e hardits
Ent’anar tà ’Spanha
Ent’anar véder los Espanhòus
Si s’an guardat doblons
Anem camaradas que cau marchar
Dret entau brosset que cau arribar
En aquera casa
Aquiu que suenhan plan la gent
Pervut que paguen bien
Quan avón passat Peiralua e Salhent
Los esprits cambièran de sentiment
De véder aqueth monde
Que jamei n’an vist lo semblant
Sinon qu’a Bèth Arram
Trenta son partits joens e gaujós
Trenta son tornats aguts e raujósv Tà la nosta casa
Que van portar en nosta maison
Ua cinta de doblon
Adishatz tots hemnas e mainats
Que n’èm plan tornats tots en santat
Tau noste vilatge
Ara que cau pastorejar
Tà Bordèu cau anar.

Dansa collèga ! Siàs aqui per te desatristar,
Sauta raggamuffin ! Sauta ! Moussu T., per tu, reven cantar ! …

Legir tot

Dansa collèga ! Siàs aqui per te desatristar,
Sauta raggamuffin ! Sauta ! Moussu T., per tu, reven cantar !
Dansa collèga ! Dansa ! Siàs aqui per te desentravar,
Sauta raggamuffin ! Sauta ! Moussu T., per tu, reven trobar !

Repic

Raggà lo trobar reven !

Un còp de mai, veni versar mon tenchièr
Que la musica es, per ièu, va sas raggà, coma un caièr !
Rajan lei tenchas sus lo reggae-papièr
Colors ! Colors ! N’en vaqui dei milièrs !
Canti per estre, canti per dire,
Canti per anar e per lei barrièras vincre
Canti per viure, canti per rire,
Canti per ma doça dòna ajonher.

Sirventes per cridar o cançon per calinhar
Que lei pensaments totei son dins lo trobar,
Sirventes o cançon sai pas çò qu’aquò serà
Mai, quora ven lo riddim, me fau totjorn charrar !
Siàu joglar, raggà
La mièuna rota se ditz lo trobar
Ame un T. per commençar e un R per acabar,
sus la version, lo trobar ten Moussu T. afogat !

Ah òc pecaire ! va cresi pron,
Lo trobar reven, n’avèm de besonh !
Vaici mai sirventes e tenson e cançon
Faire dansar lei gens dins lei seradas e lei maisons !
Mescla de " trobador" e de "raggamuffin",
Dedins la plaça arriva lo trobamuffin,
Troba mena lo còr e troba mena lo trin,
Troba mena la corsa de mon vers sus lo riddim !

Numerò 1 dins lei charts occitans,
Un còp de mai, Massilia fai avans !
Fin amor de Nissa a l’Ocean,
Dins la dansa, lo trobar fai avans !

A la 1, à la 2, à la 3, de totei lei dònas montam lo pretz,
Per elei, camina la cançon que siam M.C.’s gents e cortes,
Por lei gelos, lei cònòs, lei pebrons avèm molon de sirventes,
Dins la batalha o dins l’amor, nòstre trobar rescontraretz.
Cu ditz aquò ? Moussu T. ditz aquò !
Cu ditz aquò ? Papet J. ditz aquò !
Cu ditz aquò ? Goatari ditz aquò !
Cu ditz aquò ? Massilia de lònga ditz aquò !

L’autre jorn io me permenavi
Tot lo long dau, turlututú (2 c)
Tot lo long daus lo-lon-la-larireta
Tot lo long …

Legir tot

L’autre jorn io me permenavi
Tot lo long dau, turlututú (2 c)
Tot lo long daus lo-lon-la-larireta
Tot lo long daus boissons (2 c)

Io rencontrèri una bargièra
Que gardava turlututú
Que gardava lo-lon-la-larireta
Que gardava sos motons.

Docetament m’aprochi d’ela
Per li parlar d’amor.

Mon bon mossur me disèt ela
Vos ne sètz pas mon bargièr!

Mon bargièr pòrta pas d’espèia,
Ni de chapèu ponchut.

Mon bargièr pòrta una chabreta
Quò es per me far dançar.

Butatz dòllas e drollons
Aquela polida dança
Quatre pas da galejon
En avant de reculons
Un dos tres drollòtas
Un …

Legir tot

Butatz dòllas e drollons
Aquela polida dança
Quatre pas da galejon
En avant de reculons
Un dos tres drollòtas
Un dos tres drollons
Qual tusta a la pòrta
Dintrarà un jorn.

Butatz dròllas e drollons
Aquela polida dança
Quatre pas de galejon
En avant de reculons
Tustètz plan de fàcia
E puèi de coston
Tustètz plan amassa
Per far un bon son.

Escotatz totis aquela istòria terribla d’un chuca-sang !
Benlèu la reencarnacion d’un castelan que viviá dins un temps tant vièlh …

Legir tot

Escotatz totis aquela istòria terribla d’un chuca-sang !
Benlèu la reencarnacion d’un castelan que viviá dins un temps tant vièlh que se pòt pas dire ! E que tot aquò servisque de leiçon a totis los que son pas dintrats a l’ostal abans los dotze còps de mièjanuèit !

Es aital que tot commencèt…

Quand nasquèt a mieja nuèit aviá ja las caninas
Mosseguèt la lavandièra quand lo sortiguèt
Se cal pas estonar se dins las poparèlas
I caliá cada còp metre de sang plan fresc

Repic :
Tagada, tagada,
Vaquí Dracula
Tagada, tagada,
Se cal amagar
Dins lo Cabardès
Se degun l’arresta pas
Demorara pas res

Tot pichon a l’escòla !

Caliá pas i virar l’esquina un còp al tablèu
Rosegava lo burèu per se faire las dents
Totòm a l’escòla portava una minerva
(Ordre du rectorat !)
Cal pas cap de sagnament dins l’ensenhament

E las annadas passèron…

Regardava, la jornada, clavat dins la cambra
Los films de Cristofer Lee sens faire sos devers
Penjat pels pès al lustre coma una ratapenada
Consí fasiá per véser la télé al revèrs ?

Un jorn l’amor venguèt !

Cal dire que las femnas que maridava
Devenián lèu blancas coma de favòls
Se son esparpilhadas dins la Montanha Negra
Arrestant los automobilistas per lor chucar lo còl

A trente ans aviá pas encara un mestièr !

Aviá pas encara trapat sa vocacion
E sos parents se fasián de maissant sang
Rhésus B positif !
Devenguèt perceptor de las contribucions
Ouh ! Des sous !
Per pompar un fais d’argent cal ben un chuca-sang !

Atencion ! Malediccion !

Tot lo monde voliá s’en desbarrassar
Pr’aquò aviá pas paur de res, mai pas d’un crucific
Mas un jorn que vegèt la crotz occitana
Sus lo t-shirt d’un mainatge, partiguèt sul pic

Aquí l’epilòg !

Se l’entendes bramar las nuèits de luna plena
Tampa totas las fenestras meta-te al lèit
E al fons dels lençòls, lèu-lèu amaga-te
Fagues pas lo mendre bruch e ni mai un pet

Dins ma familha
Dau costat de mon Tòntòn Gaston
I a la Maria
Tant polida amé sei gròs tetons.
S’es …

Legir tot

Dins ma familha
Dau costat de mon Tòntòn Gaston
I a la Maria
Tant polida amé sei gròs tetons.
S’es maridada l’an passat
Amé Tòntòn precisament.
Ara fau l’apelar : Tatà,
Tata Maria es evident.

Dins lei bordilhas
Dau costat dau vièlh pònt d’Avinhon,
Tatà Maria
Anava un pauc cercar de champinhons.
Quand tot a n’un còp a trouvat
Un vièlh velò tot rovilhat.
Autant lèu te l’a enforcat,
Perdequé pas ne’n profichar ?

E ma Tatà, son vé-té-té,
Se son endralhats per camins
A cènt a l’ora, a fons de trin.
E ma Tatà, e sei tetés,
Que tremolavan de plesir
I aviá ren per lei retenir.

Tota sa vida
A vogut faire de competicions.
Qu’èra ravida
Enfin de s’adonar a sa passion.
Dins lo temps fasiá de karting,
E un pauc de bodí-bulding,
D’esqueit-bòrda e de pedalò,
Mai preferava lo velò.

Son espardilha
I esquichava un pauc tròp leis arpions.
Sus seis aurilhas
Aviá pausat son casco de champion.
Aviá cargat per l’ocasion,
Un bikiní de logacion
Qu’aviá trovat en logacion
Sus lo marcat de Corteson.

E ma Tatà, son vé-té-té,
Talament se sentián pimpants
Qu’èron ben plus fièrs qu’Artaban !
E ma Tatà, e sei tetés
Avián de pena per tenir
Tot entiers dins lo bikiní !

Tatà Maria
A cargat lo velò dins lo camion.
E a Marsilha
A partit faire una competicion,
Mai a pena arrivada aquí,
Lei concurènts èran partits.
A pas agut lo temps, tant pis,
De crochetar son bikiní.

Tatà Maria
A partit come un bolet de canon.
La paura filha
Avançava en brantant lo trofinhon.

Escaladava lei rocàs,
E davalava lei ribàs,
Passava en plen dins lei fangàs
Per esposcar lei badalàs.

E ma Tatà, son vé-té-té,
Bombavan come de caluts
A fons dins lei dralhons tortus.
E ma Tatà, e sei tetés,
Avián tròp paur dins lei contorns
D’èstre emportats per lo balord.

Dins la gravilha
A resquilhat sus un marrit graton.
Dins sa resquilha
A entreinat lo gròs dau peloton.

Se son estramassats, ai ! las !
Au bèu mitan d’un garolhàs.
Per sortir d’aquí, non de non,
Mandavan de còps de guidon.

Tata Maria
Aqueste còp s’es vista en perdicion.
Mai, meravilha !
A poscut sauvar la situacion.
Come sei bretèlas an petat,
La mameluda a ensucat
En s’ajudant de sei tetons,
Quasiment tot lo peloton !

E ma Tatà, son vé- té-té,
Segur que l’an pas fach exprès,
Mai son arrivats lei promiers.
E ma Tatà, e sei tetés,
An enventat sens reflechir
Lo tot promier monokiní.
E ma Tatà, e sei tetés,
An partit per lo Lavandor
Se faire bronzar lei dodou !

Sovent qu'enderi lo vent qui s'en va, qui s'envòla
Sovent lo vent que m'aprend com un regent d'escòla
Qu'a tant …

Legir tot

Sovent qu'enderi lo vent qui s'en va, qui s'envòla
Sovent lo vent que m'aprend com un regent d'escòla
Qu'a tant viadjat l'airolet, qu'a traucat las termièras
Quand torna gahar l'alet s'en hè un torn de tèrra

Estossi jo auseron que't seguirèi peu monde
Que'n serèi ton companhon qu'encharam dentz la ronda
Que'm haràs véder lo só, los peirs l'aiga pregonda
Lo sequèr e la calor, lo hred... la lua blonda

Que ganharam lo camin peu bèth miei de la bruma
Serèi l'ausèth arlequin que'm pintrarèi la pluma
Que prenerèi las colors de la gent de la flòra
E beròi serei urós de córrer peu dehòra

Ailàs no sò auseron n'èi pas nada plumeta
Lo còr clavat en preson que plori mainadeta
Quand t'endengui a bohar embarrat en cujòla
Que'm vieneràs desliurar la libertat que vòla

Qu’ei la cançon deu verd país,
Pluja deu cèu, triste lo matin,
Briga de patz mes un dia enfin,
La …

Legir tot

Qu’ei la cançon deu verd país,
Pluja deu cèu, triste lo matin,
Briga de patz mes un dia enfin,
La libertat, entaus mei hardits.

On ei l’espèr e lo saunei,
En un endret shens lutz ni sorelh ?
Sonque la paur dinc au hons deus uelhs,
De los fusils, au miei de la nueit

Tant son caduts, tant son partits,
Mes aqueth diu qu’èra lo medish !
Perqué sofrir e perqué morir,
Per’mor l’aunor, qu’ei sovent maudit.

Adiu mainat d’aqueth país,
Esbrigalhat au long deu camin,
De dus costats que calè causir,
Esperecat, seguir los amics.

Dab la flabuta e lo vriolon,
Cau desbrombar dab un acordeon,
Tots los torments viscuts en preson
E hestejar, darrèr los pintons.

Lo vespre de la nòça
Marion d’En Ramon
Marion d’En Ramon
Faridondon, faridondena
Marion d’En Ramon
Faridondon

Las gens de …

Legir tot

Lo vespre de la nòça
Marion d’En Ramon
Marion d’En Ramon
Faridondon, faridondena
Marion d’En Ramon
Faridondon

Las gens de son vilatge
Li fasián un afront

Paure Ramon te trompa
E cerques pas ton front

Barjaires de vilatges
Acabat lo sermon

Que prestats a de paures
Cò qu’avetz à volont

Lo vèspre de la nòça
Maria d’En Raimon
Maria d’En Raimon
Laridondon, Laridondena
Maria d’En Raimon
Laridondon

Lo monde de …

Legir tot

Lo vèspre de la nòça
Maria d’En Raimon
Maria d’En Raimon
Laridondon, Laridondena
Maria d’En Raimon
Laridondon

Lo monde de son vilatge
Li fasián un afront

Lo fasián a son òme
A son òme Raimon

Paure Ramon te trompa
Cèrques pas sus ton front

Charraires del vilatges
Acabatz lo sermon

Çò que prestats a totes
Que n’avetz à volont.

Lo vèspre de la nòça
Maria d’En Raimon

Diga-mi, gai rossinhòu,
Si vòudriás mi faire un viatge ? Anar parlar a mas amors.
Anar lus jogar 'na aubada, …

Legir tot

Diga-mi, gai rossinhòu,
Si vòudriás mi faire un viatge ? Anar parlar a mas amors.
Anar lus jogar 'na aubada,
Lus soetar lo honjorn ?

L.o rossinhòu n'es anat,
N'es anat jogar l'aubada
A la tant rare beauté
E i a ravit son arma
Per aquel jove cadet.

Maire, aquel jove cadet
Es d'afons de bona mina,
Enfant de richa maison,
E li cau far bona cara,
Li esparnhar los afronts.

Lo galant ni fa 'n present
De solièrs fachs en ramatges
E bordats a las amors,
E lo nom de sa rnestressa
N'es escrichtot a l'entorn.

Sus un pibol un vièlh cocut èra crincat
L'aire borrut gaitava un autre passerat.
La mina trista, la larma a …

Legir tot

Sus un pibol un vièlh cocut èra crincat
L'aire borrut gaitava un autre passerat.
La mina trista, la larma a l'èlh se planhissiá.
d'èsser malaut, d'èsser tròp vièlh, e totjorn disiá :

« Partirai lèu pel grand voiatge
tot petaçat coma un curvèl.
e que tres plumas al cervèl,
e le cusson coma un fromatge !
Partirai lèu pel grand voiatge.»

Tu n'ès qu'una vièlha ròssa,
li diguèt un cura l'uòu.
Tu per t'anar far la, nòça
dins mon nis pondes ton uòu.
Aquí le pausas e ieu me'l cal coar
sans que pòrtes una maissada
quand pòdi pas me bolegar !
Siás una ròssa, un grand fenhant,
un pardigús. un pasdigús ;
Siás una ròssa, una canalha !
Te caldrà crebar sus la palha !

Mes un jorn qu'espertinava d'un mossec.
un caissal que l'embarrasava l'engolissèc.
Li trauquèt la mèlsa emai le còr
e sans que se reviscolèsse le trapèron mòrt !

Èra partit pel grand voiatge
tot petaçat coma un curvèl,
e que tres plumas al cervèl
e le cusson coma un fromatge
Èra partit pel grand voiatge

Al cementèri una agaça prononcèc aquel discors :
Amics, çò que me tracassa es de véser tant de plors.
Saríá bograment domatge de salir un mocador
per aquel cocut volatge qu'a viscut totjorn urós !

Adiu Adiu, sens vantardisa,
te'n vas coma un vièlh pelharòt !
T'es tròp fotut dal cant dal chòt,
t'es perdut per la bavardisa.
Aviás pas mèmes una camisa.

L’autre mes un vièlh grilhet
A barrutlat d’un ribàs.
S’es escagassat lo pè
E la tèsta e puei lo braç. …

Legir tot

L’autre mes un vièlh grilhet
A barrutlat d’un ribàs.
S’es escagassat lo pè
E la tèsta e puei lo braç.

Un quinson i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Quinçon carreja grilhet.

En s’envolant, lo quinçon
S’es esplumassat lo còu
E leis alas e lo cropion.
Puei a cabussat per sòu.

Un caton i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Dins un contorn, lo caton
A resquilha sus lo glaç.
E s’es petat, non-de-non,
Tres patas e lo bot dau nas.

Un reinard i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejat,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Reinard carreja caton,
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Un cassaire un pauc testard
A tirat per còp d’asard
Dos o tres còps de petard
E a bleissat lo reinard.

Un chinàs i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Chinàs carreja reinard,
Reinard carreja caton,
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Lo chin s’es estramassat,
Segur de morre-bordon.
En s’entramblant dins sa coa
S’es esclapat leis arpions.

Un chivau i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Chivau carreja chinàs,
Chinàs carreja reinard,
Reinard carreja caton,
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Lo chivau, figuratz-vos,
Talament qu’èra cargat,
Come un paure malurós
A finit per s’escrachar.

Chivau pòu plus carrejar !