En greu esmai et en greu pessamen
An mes mon cor et en granda error
Li lauzengier e·l fals devinador, …

Legir tot

En greu esmai et en greu pessamen
An mes mon cor et en granda error
Li lauzengier e·l fals devinador,
Abaissador de joi e de joven
Quar vos qu'ieu am mais que re qu'el mon sia
An fait de me departir e lonhar,
Si qu'ieu no'us posc vezer ni remirar,
D'on muer de dol, d'ira e de feunia.

Cel que m'blasma vostr'amor ni·m defen
No podon far en re mon cor melhor,
Ni·l dous desir qu'ieu ai de vos major,
Ni l'enveja ni·l desir ni·l talen.
E non es hom, tan mos enemic sia,
Si·l n'aug dir ben, que no·l tenha en car;
E si·n ditz mal, mais no·m pot dir ni far
Neguna re que a plazer me sia.

Ja no ·us donetz, bels amics, espaven
Que·z'ieu ves vos aia cor trichador,
Ni qu'ieu ·us camje per nul autr'amador,
Si·m pregavon d'autras domnas un cen
Qu'amors que·m te per vos en sa bailia,
Vol que mon cor vos estuj'e vos gar
E farai o: e s'ieu pogues emblar
Mon cors, tals l'a que jamais no l'auria.

Amics, tan ai d'ira e de feunia
Quar no vos vei, que quant ieu cug cantar,
Plang e sospir; perqu'ieu no posc so far
A mas coblas que·l cors complir volria.

En montant l'escalièr de pèira
Aviái perduda la rason
Aviái perduda la sason
Emai la drèita, emai l'esquèrra
En montant …

Legir tot

En montant l'escalièr de pèira
Aviái perduda la rason
Aviái perduda la sason
Emai la drèita, emai l'esquèrra
En montant l'escalièr de pèira

En dintrant dins la cambra cauda
Èra la filha al canton
Diguèt pas òc, diguèt pas non
Tombèron lèu camisa e rauba
En dintrant dins la cambra cauda

Tot lo temps que cramèt lo fuòc
Faguèrem un camin d'estèlas
Floriguèron de flors novèlas
Coma n'en florís pas enluòc
Tot lo temps que cramèt lo fuòc

Mas lo temps virèt a la bisa
S'atudèron fuòcs e candèlas
S'en tornèt faire fintanèla
La filha dins la vila grisa
Mas lo temps virèt a la bisa

Perdèri lo nom de l'ostal
De la carrièra, de la vila
I a plan cent ans o benlèu mila
Las causas s'acabèron aital
Perdèri lo nom de l'ostal...

Repic :
En montent la Còsta Vièlha
Rencontrèri rencontrèri
En montent la Còsta Vièlha
Rencontrèri un galistron
En montent la …

Legir tot

Repic :
En montent la Còsta Vièlha
Rencontrèri rencontrèri
En montent la Còsta Vièlha
Rencontrèri un galistron
En montent la Còsta Vièlha
Rencontrèri rencontrèri
En montent la Còsta Vièlha
Rescontrèri Batiston.

Tornavi de la fièireta
Per un ser del mes de mai
Quand me parlèt d’amoreta
Las cambas me tenián pas mai
Me diguèt : "Vèni droleta
Anam dançar sus l’erbèta."
E me menèt lo coquinàs
Aval detràs lo, bartàs.

L’ombra dels pibols tremolava
Quand tombèri al seu costat
Lo solelh me fasiá colhambra
Quand me prenguèt a bèl braçat
El fiulava e ieu dançavi
Dins lo jorn que morissiá
Dos rossinhòls sens relambi
Dins lo ser se respondián.

O mesfisatz-vos drolletas
D’aqueles joves galistrons
Quand vos prenon per la maneta
Per vos panar de potons
Mesfisatz-vos sonbons parlaires
La catamiauna sabon plan far
Son pas que de calinaires
Que vos vòlan engarçar.

En Occitània sèm de bons enfants pecaire
En Occitània sèm de bons enfants
Sèm de bons enfants de polidas dròllas …

Legir tot

En Occitània sèm de bons enfants pecaire
En Occitània sèm de bons enfants
Sèm de bons enfants de polidas dròllas
Sèm de bons enfants de polits enfants.

E d’académia nautres n’avèm pas pecaire
E d’académia nautres ne volèm pas
Avèm mai d’un parlar mai d’una lenga
Mas pertot ont anam nos comprenam.

De capitala nautres n’avèm pas pecaire
De capitala nautres ne volèm pas
Anam de pòrt en pòrt de vila en vila
E pertot ont passam nos agradam

Nem de frontièira nautres n’avèm pas pecaire
Nem de frontièira nautres ne volèm pas
Nòstre ostal es dubèrt a la tèrra entièira
I a totjorn per manjar e per trincar.

De cants de guèrra nautres n’avèm pas pecaire
De cants de guèrra nautres ne volèm pas
Pas besonh de tambor, de Marselhesa
Nautres dempuèi totjorn cantam l’amor.

Un arcan que se miralha
Dins lo flume de tos uèlhs
Dos ausèls que se cascanhan
Sus la punta de l’asuèlh
Una bòla que redòla
Per las linhas de ta man
La fortuna que gingòla
A l’esquèrra de deman.

Una dròlla per la rota
Que desbrena un pauc de pan
Una grana jos la mota
Qu’a lo langui de puelhar
Una cata que s’escauda
Sus l’espassa del soldat
Una carta que descapta
Lo devenir del passat

Una estèla que torneja
Als quatre vents de la mar
Una pèrla que repesca
La beutat de tota part
Una sèrp que se desquirla
Al crosièr de tos pantais
L’enfant que brandís l’esquila
Al mièg del mercat del biais

Lo solelh que fa de trenas
Dins los pelses del desèrt
Lo regret que t’encadena
Dins la solesa de l’avèrs
Una poma e una pera
Que t’espèran al temps clar
Un perfum que se passeja
Pel regatge de l’asard

Una prigondor daurada
Sus las alas del resson
Lo bramadís de l’aubada
Que se nèga dins la font
Un sorire que s’esquiça
Sus la boca del faidit
Una ronda que t’atissa
A las raras de l’oblit...

Las pesadas de ton ombra
Dins las tubas del tabat
L’epigrafa sus la tomba
Que lo temps a rosegat
E l’amor...

On était des enfants courant dans les ruelles
Des oiseaux de printemps chamailleux et rebelles
On parlait un français émaillé …

Legir tot

On était des enfants courant dans les ruelles
Des oiseaux de printemps chamailleux et rebelles
On parlait un français émaillé de patois
Notre maître d’école nous tapait sur les doigts.

Quand tu es tout petit, si tu vis sans malheur
Si tu cours, si tu cries, si tu pleures et tu ris
Une enfance en couleurs, en odeurs de bonheur
Ça prépare aux rigueurs des hivers de la vie.

Amb la luja vièlha calcàvem la nèu
Puèi fasiam rochaletas, nos carràvem lèu
Arribava sovent que prenguèssem un petoire
Quand los vièlhs i lisavan e se fotián de cuòl.

Los sovenirs d’enfança cadun a los seus
Dirai pas que los meus valgan mai que los teus
Mas dirai qu’èstre urós quand òm es pichonèl
Aquò balha de vam quand òm es vengut bèl.

Doas carradas de fen, brave parelh de buòus
Sentors d’èrba secada, e de pega enti-tòu.
Lo paisan qu’abeurava bestial al Teron
Sublava doçament, l’angèlus en resson.

Parlàvem un francés mirgalhat d’occitan
E lo mèstre d’escòla nos disiá "paisan !"
Auriá plan mai valgut que nos contès l’istòria
D’una lenga d’Amor, dels Trobadors la glòria.

"A’tche le s’il fait bien mon chien pour les bédelles
Et ça mien puis ça tien, non ça n’est pas ça même"
On parlait un français émaillé de patois
Notre maître d’école nous tapait sur les doigts
Il aurait mieux valu qu’il nous dise pourquoi
Cette langue courtoise était noble autrefois.

En passant camin, cal bien te mefiar
Petita bergièra,
En passant camin, un jorn trobaràs
L'amor a l'espèra.

En passant …

Legir tot

En passant camin, cal bien te mefiar
Petita bergièra,
En passant camin, un jorn trobaràs
L'amor a l'espèra.

En passant camin, lo solelh lusís,
Lo cur es en fèsta,
En passant camin, anuèch l'òm se ritz,
Doman l'òm s'arrèsta.

En passant camin, l'òm s'es pres pel còl
E l'òm s'es dich : m'aimes ?
En passant camin, l'òm s'es dich : ses fòl,
E cresi que charmes.

En passant camin, ont l'òm s'es trovat
Un jorn l'òm s'assita,
En passant camin, ont l'òm s'es aimat,
Un jorn l'òm se quita.

En passant per Occitània amb mos esclòps (bis)
Rescontrèri un capitàni amb mos esclòps lanlèra òc òc òc
Amb mos …

Legir tot

En passant per Occitània amb mos esclòps (bis)
Rescontrèri un capitàni amb mos esclòps lanlèra òc òc òc
Amb mos esclòps

Rescontrèri un capitàni amb mos esclòps (bis)
Me diguèt qu’èri pas bèla amb mos esclòps lanlèra òc òc òc
Amb mos esclòps

Me diguèt qu’èri pas bèla amb mos esclòps (bis)
N’i a que me tròban polida amb mos esclòps lanlèra òc òc òc
Amb mos esclòps

N’i a que me tròban polida amb mos esclòps (bis)
E i a lo Prince que m’aima amb mos esclòps lanlèra òc òc òc
Amb mos esclòps

E i a lo Prince que m’aima amb mos esclòps (bis)
M’a ja donat una estrèna amb mos esclòps lanlèra òc òc òc
Amb mos esclòps

M’a ja donat una estrèna amb mos esclòps (bis)
Un ramèu de majorana amb mos esclòps lanlèra òc òc òc
Amb mos esclòps

Un ramèu de majorana amb mos esclòps (bis)
Se florìs ièù serai Reina amb mos esclòps lanlèra òc òc òc
Amb mos esclòps

Se florìs ièù serai Reina amb mos esclòps (bis)
Se morìs perdi ma pèna amb mos esclòps lanlèra òc òc òc
Amb mos esclòps

Repic :
En riba dau monde
Me siáu assetat.
Dins lo fons de l’onda
Ai paur de tombar.
E fai …

Legir tot

Repic :
En riba dau monde
Me siáu assetat.
Dins lo fons de l’onda
Ai paur de tombar.
E fai nuech,
E fai sorne,
Negra-nuech,
Meis uelhs embrumats
Vèson plus lo jorn.
En riba dau monde
Me siáu assetat.
L’ama vagabonda,
Siáu tot espantat.
Come vai
Que fai sorne ?
En pantais,
Vodriáu tot pintar,
Color de l’amor.

Vau pintar lei corpatàs
De la color dei colombas.
Vau pintar de potonàs
Lo còrs dei brunas e dei blondas.
Puei vau pintar lei clapàs
Color dei terras fegondas.
Vau pintar color de patz
Lo canon, eilai, que gronda.

Vau pintar d’eternitat
Lei minutas e lei segondas.
La chatona sens beutat
Vau la pintar en Joconda.
Lei buòus de la vanitat
Vau lei pintar en granolhas,
Lei marriàs vau lei pintar
De pintura antí-garrolhas.

Vòli partir un jorn de mai al cap de la terra
Sens tu sens bagatge sens res que de musicas …

Legir tot

Vòli partir un jorn de mai al cap de la terra
Sens tu sens bagatge sens res que de musicas baujas
En sovenir de tu
Vòli fenir de te somiar coma d’una reina
Lo rei sens reiaume aquò’s ièu plori ma corona
En sovenir de tu

En sovenir de cada instant o de cada sòmi
E de la doçor de ta man que me disià t’aimi

Vòli dormir un mes un an, benlèu una vida
Solet sus una peira al caud de tantas insomnias
En sovenir de tu
Vòli sortir de mon ostal cercar la ribeira
Lo pòrt lo ribatge lo gost de tantas oblidanças
En sovenir de tu

Vòli sentir dins cada man lo perfum de l’aura
Tant fòrt tant sauvatge tant doç e perdre la memòria
En sovenir de tu
Vòli partir un jorn de mai al cap de la terra
Sens tu sens bagatge sens res que de musicas baujas
En sovenir de tu

En tirent la rassega
Guengué guengà
Scions là lalala
En tirent la rassega
Totjorn de naut en bas
Totjorn a …

Legir tot

En tirent la rassega
Guengué guengà
Scions là lalala
En tirent la rassega
Totjorn de naut en bas
Totjorn a torn de braç.

La mèstra me’n cridava...
Que la tiravi pas...

E ieu que la tiravi...
Totjorn de naut en bas...
Totjorn a torn de braç...

Anarem a la fièira...
La rauba de crompar...

La rauba de la nòvia...
Cent escuts m’a costat...

D’argent de ma pocheta...
M’a costat de ganhar...

Ei traversat nau lanas
n'ei pas trobat de brana
sounque un branon
gran Diu aqueras lanas
que tan longas son. …

Legir tot

Ei traversat nau lanas
n'ei pas trobat de brana
sounque un branon
gran Diu aqueras lanas
que tan longas son.

Ma borsa era flasqueta
e dens ma camiseta
sounque un aunhon.
Se aimable filheta
portava jambon !

En traversant nau lanas lon la
En traversant nau lanas
n'ei pas trobat ni bròc ni brana
sounque un branon
mon Diu aqueras lanas tan longas son.

Qu'èm hèra pressats
e qu'èm hèra cuentats
Quistaires d'identitats
La carrossèra dança, dança.

Perque donc èm tots aquiu,
en trin …

Legir tot

Qu'èm hèra pressats
e qu'èm hèra cuentats
Quistaires d'identitats
La carrossèra dança, dança.

Perque donc èm tots aquiu,
en trin
A ns'embriagar sus un hiu,
en trin

Duas motoras, dètz remòrcas,
Quate cents tonas, dètz remòrcas,
Tres cents a l'òra, dètz remòrcas,
Nau mila quilowatt de l'òra

Gingla jangla carrin carran...

Contròle deus bilhets :
on ve'n va la vita ?
Si gaharatz la correspondéncia ?
Que la se cau ganhar, bah !

Lançats a huec que son cinquanta
Ençà e enlà que son cinquanta
Vint mila personas hens cinquanta
En Occitània cinquanta.

Que restera-t-il de ces feuilles blanches
Où je sympathise à l’encre séchée
Quand j’écris le temps au creux de tes …

Legir tot

Que restera-t-il de ces feuilles blanches
Où je sympathise à l’encre séchée
Quand j’écris le temps au creux de tes hanches
Et que ton ressac vient me rechercher
Comme un vieux cello qui ne peut que geindre
Des notes tombées d’un remords d’archet ?
Je sais désormais que je m’en vais feindre
D’autres absolus de fraude entachés
Je sais désormais que rien ne me presse
Mes pendules n’ont qu’une aiguille au cœur
Cette aiguille-là compte les tendresses
Pour que les bonheurs soient peut-être à l’heure

Mas …en-defòra !

Je commence tout où tout se termine
Je passe mes jours à m’imaginer
Les pays lointains qui tant m’avoisinent
Les culs de l’amour tout enbluejeanés
Des aigues-bijoux que l’on dit marines
Une « aigada » aussi qui me fit raffiot
Des cuisses de filles me sonnant matines
Des âmes vendues pour pas un fafiot
Je dessine en vain des épures tristes
Qui jamais n’iront peupler vos expos
Mais qui danseront dans les matins bistres
Quand la pluie nihil pleure pour la peau

En defòra !

Je suis l’En-dehors du coin des musiques
La marge noircie de mots révolus
J’écoute monter d’étranges suppliques
Mon ombre à midi porte un jour de plus
Je n’ai de mes vies qu’une photo morte
Dernier négatif au réel voilé
Ultime refus des hordes cloportes
Je n’ai de mes nuits qu’un œil étoilé
Je suis l’En-dehors même aux jours de fêtes
Leur liesse me laisse un fond de cafard
Je suis l’En-dedans lové dans sa tête
Je suis un haret traquant le hasard

Où sont les dés de Mallarmé ?
« un coup de dé jamais n’abolira le hasard »

Franc-tireur-au-flanc reclus des coursives
Je suis l’à-côté le clopin-clopant
Je suis le rajout du bas des missives
Le guetteur miro que l’on largue au ban
Du mât de misère et de vos misaines
Le groove blessé d’un Pasto crevant
Dans le caniveau où coulait sa peine
-Que lui resta-t-il du soleil levant ?-
Je suis le dégoût des goûts à la mode
La mauve fanée la voyelle en fleur
Les trans-amitiés Nijni-Novgorod
Les fruits la passion les larmes la peur

En - defòra !

L’autisme inventé chante à l’avant-scène
Je vends des rébus et j’y mets le prix
Si t’as pas les clés la fable est obscène
Et marchandera le coût du mépris
Que restera-t-il des feuilles pervenche
Car l’huissier marlou n’a jamais saisi
Ni le sens caché du bleu d’avalanche
Ni mon Andalousie de l’amnésie ?
Que restera-t-il du vent de l’Histoire
Celui qui soufflait toujours contre nous ?
Palimpseste aussi se fit le grimoire
Pour ne plus vieillir ni vivre à genoux.

Mas totjorn en-defòra !