Se destacant dins lo cèl pur,
Lo mas èra faus, de segur ;
E lo rastolh dessús lo teu-
-lat …

Legir tot

Se destacant dins lo cèl pur,
Lo mas èra faus, de segur ;
E lo rastolh dessús lo teu-
-lat sintetic, coma se deu;
A costat d’un vièlh faus arboç
Se devistava un faus potz,
Onte, me sembla, avián gitat
Çò que semblava la vertat.

E la mestressa de l’ostal,
Polida dins un davantal
De bordièra de cinemà,
Risenta, me donèt sa man ;
E d’un còp venguèri moquet
En vejent mon pichòt boquet,
Prèp d’un massís de faussas flors
Mostrant las pus vivas colors.

Caucant la faussa peleneta,
Dintrèri dins la cosineta
Caufada d’un fuòc sens pariu,
Brilhant sens fum ni recaliu ;
E cadun podiá admirar
Pausats sus las laissas de la
Bibliotèca en faus noguièr
Mai d’un obratge messorguièr.

Faus Aubusson, faussas pinturas
Als murs e faussas armaduras,
Faussas pèrlas, fausses joièls,
E faussas panas sus la pèl ;
Faussas onglas sus las manòtas,
Pianò jogant en faussas nòtas,
Ambé sas tòcas manlevant
L’ivòri a ges d’elefant.

Al lum de las faussas candèlas,
Quitèt lèu sas faussas dentèlas,
En me diguent : « non mentirai,
Siás mon primièr amor verai ».
Faussa vèrge, faussa pudor,
Faussa febre, simulator,
Aquel faus àngel pietadós
Vengut d’un cèl seten dobtós.

Mas vos dirai, es necessari,
Dins aquel afar de faussari
Quicòm pasmens èra pas faus,
(mentir es pas dins mos defauts) ;
Es mon amor per ela e mon
Gròs ponch del costat del palmon,
Quand donèt son còr tot entièr
A un Trencavel vertadièr.

En l’escasença, Cupidon
Se mostrèt faus coma un jiton ;
Un bèl leventi es estat,
Venús tanben ; d’autre costat
Cal pas mentir per omission :
Avodarai amb emocion
Que m’an balhat un grand moment
Autentic de contentament.

Es per tus, aquela cançon,
Tus, l’auvernhat que, sens faiçon,
M’as donat un pichòt gavèl
Quand me conglaçave la pèl, …

Legir tot

Es per tus, aquela cançon,
Tus, l’auvernhat que, sens faiçon,
M’as donat un pichòt gavèl
Quand me conglaçave la pèl,
Tus que m’as donat de fuòc quand
Las crocantas e los crocants,
Totas las gents, consciéncia en patz,
M’avián laissat sus los pavats…
Èra un fuòc freule, pas gigant,
Mas que m’aviá caufat lo còs,
E crama encara, qu’es tan gròs
Coma un bèu fuòc de la Sant Joan.
Tus, l’auvernhat, quand moriràs,
Vòle que ton anma en solaç
Au Paradís aja un parçan
Ras dau Paire Sant.

Es per tus, aquela cançon,
Tus, l’ostessa que, sens faiçon,
M’as laissat un brisum de pan
Au temps que bramave la fam,
Tus que me noiriguères quand
Las crocantas e los crocants,
Totas las gents, consciéncia en patz,
M’avián pas donat un favàs…
Èra pas mai qu’un tròç de pan,
Mas que m’aviá caufat lo còs,
E crama encara, qu’es tan gròs
Coma un pastisson de ma grand.
Tus, l’ostessa, quand moriràs,
Vòle que ton anma en solaç
Au Paradís aja un parçan
Ras dau Paire Sant.

Es per tus, aquela cançon,
Tus, l’estrangièr que, sens faiçon,
M’as saludat sens dire res
Quand quatre gendarmas m’an pres,
Piquères pas de las mans quand
Las crocantas e los crocants,
Totas las gents, consciéncia en patz,
Risián de mos ponhs entravats…
Èra pas qu’un lum de calelh,
Mas que m’aviá caufat lo còs,
E crama encara, qu’es tan gròs
Coma un milierat de solelhs.
Tus, l’estrangièr, quand moriràs,

Dins lo temps, la brava
Se desonorava
En escarlimpar,
Usança oblidada :
Uèi es la fadada
Que vòl pas o …

Legir tot

Dins lo temps, la brava
Se desonorava
En escarlimpar,
Usança oblidada :
Uèi es la fadada
Que vòl pas o far.
Ton escòla es rufa,
Cadun ritz, se trufa
Qu’encara a setze ans
Siágas vèrge e pura
Segon la natura
Dels tempses ancians.

Emai es damatge
Per d’unes mainatges
Mai arrotinats,
Que l’òm despiusèla
Amb la tetarèla
E la mèca al nas,
Cadun te galeja
Sus aquela enveja
D’aparar ta flor
Per la bona causa,
Mai d’un, d’alhors, gausa
Corregir l’error.

Se siás una cibla
Demòra insensibla
A-n-aquel rancòr,
Mespresa sagetas,
Sansònhas simpletas,
Escota ton còr.
Arrestem la fabla ;
Siás ni mai colpabla
En te refusar,
Ni mai meritosa,
Ò jove amorosa,
Quand te fas baisar.

Se te pren, manhaga,
La set d’amanhagas
Seguís lo tropèl
De joves bedigas,
Pasmens res t’obliga
De faire rampèl.
Mas saupràs tre ara
Qu’òm pòt, fin finala,
Metre son onor
A córrer las quècas
E demorar pèca
Verge de l’amor.

« Ai seissanta ans, sabi comptar,
Ai trabalhat tota ma vida
Sens que poguèsse contentar
Aquela enveja tan polida.
Que …

Legir tot

« Ai seissanta ans, sabi comptar,
Ai trabalhat tota ma vida
Sens que poguèsse contentar
Aquela enveja tan polida.
Que volètz far, mas aiçà-bas
I a totjorn quicòm qu’empoisona,
Mon sòmi se complirà pas:
Ai pas jamai vist Carcassona ! »

« Se ditz qu’alai tota jorna-
-da es un dimenge, o pauc se’n manca ;
Que cadun se va permenar
Vestit de nòu, en rauba blanca.
Que se vei un castèl feudal
Mai grand qu’aquel de Babilona,
Un evesque e dos generals !
Coneishi pas cap Carcassona ! »

« Nòstre vicari a plan rason :
Sèm totes fòls e ambicioses ;
Ba disiá dins son orason,
La fiertat nos fa maluroses.
Mas se podiái trapar le temps
Ara que la retreta sona…
Mon Dieu ! que morirai content
Quand t’aurai vista, Carcassona ! »

« Mon Dieu ! mon Dieu ! perdonatz-me
Se ma pregària vos ofensa ;
Òm vei totjorn mai naut que se
Tant en vielhum coma en jovença.
Ma femna, ambé mon filh Aignan,
A viatjat fins a Narbona ;
Mon filhòl a vist Lesinhan,
E ieu ai pas vist Carcassona ! »

Atal parlava a Limós
Un paisan plegat per l’atge ;
Diguèri : « Amic, levatz-vos,
Que deman farem le viatge. »
Carguèrem cadun nòstre sac
Cantant sus la rota plan bona,
Mas moriguèt a Cazilhac :
A pas jamai vist Carcassona !

Glòria a qual al volant subran a desviat
Per evitar l’eiriç, lo grapaud fòra-viat !
E glòria a Don Juan …

Legir tot

Glòria a qual al volant subran a desviat
Per evitar l’eiriç, lo grapaud fòra-viat !
E glòria a Don Juan per son gent risolet
A la que per cadun valiá pas un caulet !
Aquela filha es tròp laida, me la cal.

E glòria al policièr qu’arrestèt una autò
Per daissar traversar los gats de Léautaud !
E glòria a Don Juan que donèt rendètz-vos
A la qu’èra a despart, al cotilhon limpós !
Aquela filha es tròp laida, me la cal.

Glòria al desconegut, que passa sens quincar
Quand sul guiton garrèl cadun vòl romegar !
E glòria a Don Juan per son trobar polit
A la que dels galants restava dins l’oblit !
Aquela filha es tròp laida, me la cal.

Glòria a-n-aquel curat que salvèt del lenhièr
Lo bon òme faidit, lo catar presonièr !
E glòria a Don Juan qu’èra mai qu’amistós
Ambé la que jamai recebèt de potons !
Aquela filha es tròp laida, me la cal.

Glòria a-n-aquel soldat qu’a pas tornar tirat
Puslèu que de tuar l’adversari nafrat !
E glòria a Don Juan d’aver plan regussat
Aquel paure faldal qu’èra totjorn baissat !
Aquela filha es tròp laida, me la cal.

Glòria a la bona sòr, que per un temps fresquet
Reviscolèt lo vièch sanglaçat del manquet !
E glòria a Don Juan que volguèt plan fretar
Aquel cuol que sabiá pas mai que s’assetar !
Aquela filha es tròp laida, me la cal.

Glòria a qual ajent pas d’ideal sacrò-sant
Viu sens tròp semenar d’embolhs dins son parçan !
E glòria a Don Juan que faguèt femna la
Que s’èra pas jamai facha despiuselar !
Aquela filha es tròp laida, me la cal.

Se vos agrada tant contatz me la vida publica,
Amai la causa me faga l’anma melancolica,
Parlatz me’n totjorn, vos …

Legir tot

Se vos agrada tant contatz me la vida publica,
Amai la causa me faga l’anma melancolica,
Parlatz me’n totjorn, vos tratarai pas de capbord…
Parlatz me d’amor, vos fote mon ponh sus lo morre,
Franc que vos deve respectar.

N’i a pro das beligasses flatant la musa erotica,
Das poetas galants que lecan lo cuòu d’Afrodita,
Das autors corteses que fan son bèu trobador…

Quand ère mai jovent refusave tota violéncia,
En ieu la tolerància regnava sens concurréncia ;
Es finit : ma femna luònh de l’ostau volguèt correr…

Un matin me diguèt (crei aquò e beu un còp d’aiga)
Que per Divendres Sant deviá portar una palaiga
A son paure grand solitari, bòrni e sord…

L’ai esperada un ser cinc oras de temps de relòtge,
L’ai esperada un an, d’un pauc mai benlèu seriáu pròche
D’esperar encara ; aurà seguit un morre lord…

Coma arriba sovent jos la blancor de sas petalas,
La margarida amagava una sèrp afrosa, un crotala,
Una tarentula sortida de quauque gorg…

Cupidon l’estafièr, tendéncia per el naturala,
Faguèt banhar un pauc sa sageta dins lo curara,
Una que vos manda en cò de Pluton faire un torn…

Que me tòmbe dessús lo cel seten coma una bomba,
Quora lo desespèr m’aurà mes au bòrd de la tomba,
De ma trèva s’exalarà aquel darrièr discors :
Parlatz me d’amor, vos fote mon ponh sus lo morre,
Franc que vos deve respectar.

Parlatz-me de la pluèja e non pas del bèl temps,
Que me fa romegar e cracinar las dents ;
Del …

Legir tot

Parlatz-me de la pluèja e non pas del bèl temps,
Que me fa romegar e cracinar las dents ;
Del bèl asur n’ai un racatge…
Perqué l’amor mai grand que visquèri aiçà-bas,
Lo devi a Jupitèr, al poder de son braç :
Me davalèt d’un cèl d’auratge.

Un vèspre de novembre, endessús mon teulat,
S’ausissiá un tronàs qu’aviá reviscolat
Tot lo país per sa poténcia ;
Bondissent de son lièch en rauba de satin,
Ma vesina tustèt, o disi sens mentir,
Per reclamar mon assisténcia.

Siái soleta e ai páur, dobrissètz sioplet,
Mon espós es partit, valent e tranquillet,
Nos cal ben faire a la carreta :
Tre que brilha un eslhauç, deu quitar son ostal
Per ganhar nòstre pan, va vendre, es aital,
Sos paratròns quand lo cèl peta.

Benesiguent lo nom de Benjamin Franklin,
L’enrodèri sens pena de mon braç calin,
E l’amor faguèt la seguida.
Tu que vendes de paratròns fièr coma un gal,
Perqué n’as pas pensat d’equipar ton fogal ?
Es l’oblit pus grand de ta vida.

Quand la luna posquèt mostrar son primièr rai,
La bèla aviá enfin conjurat son esfrai,
E retrobat tot son coratge ;
Rejonhèt son marit, véser s’aviá secat,
Me donant rendètz-vos los jorns de temps macat,
Cada còp que farà auratge.

Desempuèi aquel jorn, ai lo morre levat,
Ai badat cap al cèl, esperant lo rebat
D’una pichòta nivolada ;
Agachant l’estratús, espinchant lo nimbús,
En faguent de clinhets al pus pichòt nimbús,
Ailàs es pas jamai tornada.

Dins aquesta serada son òme vendèt
Tant de tròces de fèrre qu’aquò lo rendèt
D’un còp richàs e milionari ;
E l’aviá carrejada jol cèl sempre blau
Que cobrís lo desèrt d’un país escamau
Se rabinar lo tafanari.

Baste que ma cançon, en volant dins l’etèr,
Anèsse li parlar del braç de Jupitèr,
Que per la vida nos assembla,
Li contar qu’un tronàs assassin e brusent
Dins lo mil de mon còr a daissat lo dessenh
D’una floreta que la sembla.

Segur que son plasents, aqueles bèls vilatges,
Masatges e trauquets, vilòtas e ciutats,
Ambé sos castelets, sas glèisas, sos boscatges, …

Legir tot

Segur que son plasents, aqueles bèls vilatges,
Masatges e trauquets, vilòtas e ciutats,
Ambé sos castelets, sas glèisas, sos boscatges,
An pas mai qu’una deca: son totes avidats.
Son totes avidats d’un pòble que regarda
Los autres d’un agach mespresant e estrech,
La raça dels chauvins, portaires de cocarda,
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

Aquel tropèl d’enfants de lor maire patria
Amont de lor cloquièr per sempre empalats,
Vos mòstra son musèu, sa tor, son industria
A ne virar los uèlhs, que venètz descorats.
Que vengan de París, o de Roma, o de Seta,
O del diable Vauvèrd o ben de Marrakech,
Quitament de Conàs, n’an la fiertat qu’espeta,
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

La sabla que rescond las tèstas magnificas
De sos estrucis, sai qu’i a pas res de mai fin,
E l’aire qu’an bufat per conflar sas bofigas,
Amai las de sabon, digne d’un serafin.
E puèi a bèles paucs, aqueles auturoses
Se’n creson de pensar que benlèu lo bromeg
De lor peis escrachat rend lo monde geloses,
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

Es pas banal, lo luòc de lor venguda al monde,
E planhon de tot còr los bogres d’agacins,
Los paures malastrucs qu’agèron pas l’abonde
L’abonde de plasér de náisser al país.
Quand ven la brofoniá, qu’es totjorn a l’espèra,
Contra tot estrangièr barbar e maladrech,
Sortisson de son trauc per morir a la guèrra,
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

Dieu, que ta creacion seriá polida e neta
S’i vesiam pas jamai aquel pòble dobtós,
Lo pòble reborsièr e qu’emplís la planeta,
Dels bloses autentics, agram dels terradors.
La vida seriá bèla se, per grand-imprudéncia,
Aviás pas inventat aqueles pissa-freg,
Pròva se ne caliá, de ton inexisténcia :
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

Èra au temps que viviáu
Sens lavar mos lençòus
Escolan de Silena
Pus ibronhàs que ieu
Un ronhós per cent …

Legir tot

Èra au temps que viviáu
Sens lavar mos lençòus
Escolan de Silena
Pus ibronhàs que ieu
Un ronhós per cent sòus
M’aviá vendut sa femna

Quand la metère au lièch
Volguère l’estrenar
Faguent volar sa rauba
Vejère que, d’efièch
Me faguère escanar
Coma una vièlha taupa

Rescònd, vau pas lo còp
Tos òsses, se vòls ben
E garda ta figueta
Siás magra coma un chòt
E siáu un bòn vivent
Refuse un esqueleta

Vai trobar ton banut
Que garde los cent sòus
Ne fau pas un fromatge
La filha a respondut
En agachant lo sòu
- Regrete pas lo pache

Sai que semble Piu-Piu
Plorava en ajustant
Pauròt, de qué vòls faire
Tanlèu, lo còr a viu
L’esquichère en comptant
Sas costèlas, pecaire

- Tus, pagada una peta,
Diga-me lo teu nom
Lo que plai a ta maire
- Ieu, me dison Nineta
- Assòla-te, Ninon
Serai ton calinhaire

E aquel estelon
Que te l’auriáu mandat
Lèu fach, faire lanlèra
Venguèt mon anhelon
Tanben, l’ai recaptat
Vau tot l’aur de la tèrra

Al vilatge, sens pretension,
Ai marrida reputacion,
Que me taise, que parle franc,
Siái tant aimat coma un bomian.
A …

Legir tot

Al vilatge, sens pretension,
Ai marrida reputacion,
Que me taise, que parle franc,
Siái tant aimat coma un bomian.
A degús pasmens fau pas ges d’empacha
Endralhant solet ma senda salvatja…
Mas lo brave pòble valent
Vòl que camines dins lo reng
Òc lo brave pòble valent
Vòl que camines dins lo reng…
Maldison de ieu en secret
Fòra los muts, çò va solet.

E lo catòrze de Julhet
Siái dins mon lièch plan tranquillet.
La musica menant lo pas
Aquò segur me’n trachi pas.
A degús pasmens fau pas ges d’empacha
Refusant los cants que ritman la marcha…
Mas lo brave pòble valent
Vòl que camines dins lo reng
Òc lo brave pòble valent
Vòl que camines dins lo reng…
Cadun me designa del det
Franc dels manquets, çò va solet.

Quand un paisan perseguís
Un que raubèt tot de galís,
Fau la cambeta que farà
Lo paisan s’espatarrar.
A degús pasmens fau pas ges d’empacha
En daissant fugir qualque rauba-tacha…
Mas lo brave pòble valent
Vòl que camines dins lo reng
Òc lo brave pòble valent
Vòl que camines dins lo reng…
Ma caupisson coma un clapet
Franc dels infirmes, çò va solet.

Pas besonh de masca per di-
-re çò que serà mon destin.
Amb de brancas d’avelanièr
M’alestiràn un bon lenhièr.
A degús pasmens fau pas ges d’empacha
Se lo meu camin Roma non agacha…
Mas lo brave pòble valent
Vòl que camines dins lo reng
Òc lo brave pòble valent
Vòl que camines dins lo reng…
Cadun veirà ma cremason,
Fòra los bòrnis, bona rason.

Ma mia i a ges de rason
d’amenaçar lo Cupidon
de sa sageta
Aquel sacrilègi gastèt
mai d’un parelh que …

Legir tot

Ma mia i a ges de rason
d’amenaçar lo Cupidon
de sa sageta
Aquel sacrilègi gastèt
mai d’un parelh que s’i perdèt
e o regreta

Ai l’onor de
non vodre te
passar l’anèl
Nos cau signar
ges de perga-
-min blanquinèl

Engabiem pas lèu lo quinson
e serem totes dos preso-
-nièrs de paraula
Au diable, las femnas d’ostau
que mèsclan dins son davantau
l’amor, la taula

Venús se fai vièlha e pèrd
tot son latin dins lo jauvèrd,
l’aiga bolida
Imagina un pauc lo trabalh
desfuolhar dins la sopa a l’alh
la margarida

L’encant perdut balha regrets,
cau pas levar tròp los secrets
de Melusina
Las letras d’amor van pallir
lèu entre las fuòlhas d’un li-
-bre de cosina

Es ben aisit, quau dirà non,
d’embarrar dins un topinon
de confitura
lo fruch madur e defendut
mas quand es cuòch sai qu’a perdut
son gost natura

De sirventa me passarai
e dau recapte, aquò rai,
siás dispensada
Baste que demorèsses la
promesa que deu demorar
dins ma pensada

La veusa e l’orfanèl, res de mai pietadós…
Un amic del país moriguèt sens nistons,
Abandonant al monde une esposa …

Legir tot

La veusa e l’orfanèl, res de mai pietadós…
Un amic del país moriguèt sens nistons,
Abandonant al monde une esposa pro bèla,
L’anèri visitar, aquò èra fatal.
Puèi coma aviái de temps per tornar a l’ostal,
Dins la cambra de plors demorèri amb èla.

Per conténer sa pena pensavi dejà
Contar de colhonadas e la solatjar,
(Tot fa ventre per l’anma dins aqueles cases).
Gràcia a la galejada la veusa pro lèu
Manquèt de s’escanar mai de vint còps benlèu,
E l’ostal ressonèt de nòstres cacalasses.

Coma ma pipa sortissiá de mon gilet,
Genta, m’encoratjèt : « Borratz-la, sioplet,
De la gèina fasètz oblidança completa…
Se lo paure d’el aborrissiá lo tabat,
Ara podètz fumar, serà pas perturbat !
Forres, ont es passat mon pòrta-cigarretas ? »

Quand piquèt mièja-nuèch, amb una votz d’enfant,
Subran me demandèt s’aviái pas un pauc fam.
« La pietat vòl pas qu’òm manje de regardèlas »
Çò-diguèt, apondent : « Paure, non tornarà !
Que pensatz d’una vesprelhada per charrar ? »
E sopèrem lèu fach ensems a las candèlas.

« Ve, diriátz que dormís, ò mon Dieu qu’es polit !
Saique pensariá pas qu’es quicòm de marrit
De negar mas lagremas dins qualque Blanqueta. »
Quand agèrem voidat lo segond barralet
La veusa èra esmoguda, ‘fant d’un chichorlet,
Son cervèl se metèt a far de beluguetas…

« A, mon Dieu ! aicí, sèm totjorn clocas o pols ! »
Sospirèt tot en s’assetant sus mos genolhs.
Puèi, jonhent nòstras labras ambé granda fèbre,
« Of ! crenhiái, mormolhèt d’un aire blos e pur,
Que vòstra mostacha en davantal de sapur
Rescondiá corosament qualque bèc de lèbre… »

Davantal de sapur, quina comparason !
Meritava una rosta de drech e rason.
Regussant l’insolenta sens cap de bonança
E conscient de complir un dever, res de mai,
Mas en barrant los uèlhs per mancar lo demai
Paf ! faguèri clapar la man de la venjança !

« Ai ! que m’asclèretz lo tafanari en dos ! »
Çò-cridèt, e baissèri mon front, regretós,
Pensant qu’aviái tustat de faiçon tròp brutala,
En seguida pasmens aprenguèri, content,
Que caminava aital desempuèi fòrça temps :
Messorguièra ! l’asclada èra congenitala !

Quand levèri la man per tustar a de reng
Aviái perdut lo vam, èri pas tan valent,
Sustot que la mandrona diguèt ambé nhaca :
« Mon cuol es plan polit, e l’avètz vistalhat… »
E mon braç venjador retombèt espelhat,
E lo tresen talh foguèt pas qu’una manhaga…

Tot tremolant, tot trebolant,
Èra vestit d’un lençòl blanc,
Tot èra clar per l’analisi :
Çò que cal per una …

Legir tot

Tot tremolant, tot trebolant,
Èra vestit d’un lençòl blanc,
Tot èra clar per l’analisi :
Çò que cal per una vision,
E semblança d’aparicion,
Èra una trèva, vos o disi !

Pasmens a son biais d’avançar,
A sa faiçon de balançar
Sas ancas plan arredondidas,
Aguèri la satisfaccion
Completa qu’aquesta vision
Del bèl femnum fasiá partida.

« Soi un pichòt pocet perdut,
Me diguèt d’un ton esmogut,
Una anma en pena desvariada.
Ges de traça dels osselets,
Ges de traça de mos folets
Jalonant mon vial coma piadas. »

« Los trobadors mal inspirats
Auràn pres, quin afrós chaplàs,
Mos bèls folets per d’esteletas.
E totes los chins de poder
Tanplan se regalèron de
Cada osset de mon esqueleta. »

« Quand Febús sortirà del sòl
Se trufaràn de mon lençòl
Plen de petasses e, pecaire,
Dins aquel sègle cambiadís
Ont cadun de nautres se ritz,
Se va cridar a l’enganaire. »

E ieu que planhi tot piu-piu,
Pensatz s’aviái lo còr a viu
Vejent la trèva entrefegada.
Diguèri : « Donatz vòstre braç,
Que vos mene lèu en solaç
Cap al caire que vos recapta ».

E tot s’acabèt pas aicí,
Mercés al vent que reversi-
-nèt lo lençòl de ma companha.
Emai mancavan d’òsses , rai,
Lo demai, plan luènh d’èstre laid,
Èra d’una beutat estranha.

Mon Cupidon aviá pas la
Bròda d’aquel temps per tirar.
Desir en bolh dejós la tampa,
Convidèri sornudament
La bèla a venir un moment
Veire ma colleccion d’estampas.

Mas respondèt : « -Sètz al rebors,
Ai dos mil ans de mai que vos…
-Madama, rai de las annadas… »
M’emmeni la trèva sul còp,
Nosant son lençòl d’un estròp,
L’empòrti cap a mos penatas.

E ben, monsenhs, siaguem contents :
Qu’aquelas dònas d’autre temps
Segur son de cambas-leugièras,
Arrotinadas en plaser
Mai que d’unas modèrnas e
Vòli pas publicar de tièras !

A l’alba m’an desrevelhat,
Mon aurelhièr an espelhat
Amb un grand vam plen de promessas.
Mas luòga d’un escamandràs
Mon paire cridava en fotràs :
« Nom de Dieu vas mancar la messa ! »

Mas amors del temps vièlh, èran ben de griseta :
Nina la bugadièira, e Fanton la doceta,
Sens la mendre …

Legir tot

Mas amors del temps vièlh, èran ben de griseta :
Nina la bugadièira, e Fanton la doceta,
Sens la mendre noblesa, frucha de poiridièr,
Èran gràcias, benlèu diretz, de cacibralha,
Nimfas de riusselet, Venuses de barralha…
Vidal, a cadun sa loba de Pennautièr…

Un còr jove s’arrèsta aquí ont l’uèlh s’arrèsta,
La primièra raubeta vos enmasca a la lèsta,
Tota umila sirventa es un present gigant,
Per marquesa pasmens i ajèt la pastorèla,
Fauta de flor de lis, aviám la pimparèla…
Al printemps Cupidon sageteja ambé vam…

Rescontràvem la bèla lo dimenge a la plaça,
« Siái polida, siás bèl, fai tirar, òm s’abraça… »
E los sentiments grands èran pas apelats,
« Siái polida, siás bèl… », èra aquò lo lantèra,
Dins un trin de banlèga, partissiám per Citèra…
E son còr, lo podiám recaptar d’autre latz…

Mimí, paureta, aviá pas grand causa en veirina,
Cò de son pelissièr, pas cap de zibelina,
Son faldal proveniá pas d’un cordurièr grand…
Mas quand per dessús lo Molin de la Galeta
Que tombava per vos totas sas pimpalhetas,
Es Psyché tot entièra qu’espelissiá subran…

Lo còp d’après, tanplan, esperàvetz de badas,
La pichòta amasòna benlèu s’èra escapada,
Pasmens ne metiám pas los crèspes a de reng…
La margarida començada ambé Suzeta,
Acabàvetz de la plumar ambé Liseta,
E l’amor, astruc, manjava a sa talent…

Èran gràcias, benlèu diretz, de cacibralha,
Nimfas de riusselet, Venuses de barralha,
Mas èran mas amors, frucha de poiridièr,
Las Manon, las Mimí, las Suzon, las Museta,
Nina la bugadièira, e Fanton la doceta,
Vidal, a cadun sa loba de Pennautièr…

Voldriái cantar en seguida
Las femnas qu’un còp dins la vida
Aimam sens o dire a degús.
A las que …

Legir tot

Voldriái cantar en seguida
Las femnas qu’un còp dins la vida
Aimam sens o dire a degús.
A las que coneissèm pas gaire,
Que se’n van lèu d’un autre caire,
E que tornam véser pas pus.

A la qu’apareis pala e blonda
A sa fenèstra una segonda,
E que, lèsta, s’estavanís ;
Mas que sa prima siloeta
Es tan graciosa e lingeta
Que nos cresèm al paradís.

A la companha de viatge,
Que sos uèlhs, polit paisatge,
Nos fan lo camin fòrça bèl ;
Que seriá mai qu’una amoreta,
E que daissam partir soleta,
Sens aver esflorat lo pèl.

A las que son condemnadas
De passar nuèches e jornadas
Prèp d’un èsser tròp diferent ;
Que vos an, vana capbordisa,
Desvelat l’aparéncia grisa
D’un avenir voide e dolent.

A la valsairitz tan graciosa
Que vos semblèt trista, nerviosa,
Per una nuèch de Carnaval ;
Que volguèt finir la romança
Quand se’n anèt aprèp la dança
Tornejar dins un autre bal.

Caras ombretas devistadas,
Esperanças lèu amorçadas,
Deman tombaretz dins l’oblit.
Per pauc que lo bonur advenga,
Es plan rare qu’òm se sovenga
De cada episòdi complit.

Se nòstra vida es mancada,
Somiam, l’anma un pauc enfuocada,
Als bonurs qu’avèm supausats ;
Als potons que non se faguèron,
Als còrs que benlèu vos espèran,
Als uèlhs qu’avèm pas pus crotzats.

Adonc, pendent las vespradas,
Regretant las bèlas oradas
Del temps vièlh vengut nos trevar,
Ploram las labras absentas
D’aquelas passantas plasentas
Que daissèrem nos escapar.

Los ròdols, es pas çò que manca
Venèm au mond a Salamanca
A París, Bordèu, Lille, Brèst(e)
Antau per el …

Legir tot

Los ròdols, es pas çò que manca
Venèm au mond a Salamanca
A París, Bordèu, Lille, Brèst(e)
Antau per el volguèt la sòrt
Nasquèt au país dau buòu d’òr
Es un modèst

Coma autres còps un sobeiran
Balhar lo tròne e lo restant
Ieu crese que ne seriá lèst
Còntra un rossin de manadièr
Bistòrt, flac per la malautiá
Es un modèst

Seguit de son grand pin pinhon,
Perqué mespresa en grand senhor
Lo mendre esfòrç coma l’incèst
Es qu’au trabalh aquel Èrcule
Rendriá tot autre ridicule
Es un modèst

A la petanca, s’a perdut
Romèga, recaptant l’embut
E res a far per que s’arrèste
Te’n fagues pas se te poirís
Son anma per tus canta, ritz
Es un modèst

Encloscar quauque rosigon
Lo tòrcer tau un espigon
Per el es pas bòn ni onèst
Segur, jutja non necessari
D’umiliar un adversari
Es un modèst

E se d’asard, es amorós
L’escutlarà pas, au rebors
Aquò, per el, es indigèst
Sortir sus lo plan dau cloquièr
Son còr o son cuòu, es parièr
Es un modèst

E quand s’entèrra un inocent
De sos amics, galèja sens
Signe de dolor manifèst
Fai mèfi, cau pas s’i fisar
Lo vòmit, l’a sens lo mostrar
Es un modèst

E se te tratas d’estrangièr
Que siágues de Roma, d’Argièr
De te caçar, non, es pas prèst
Quand a finit per t’adoptar
Jamai voldrà pas l’acceptar
Es un modèst

Se siás pas tròp colhon ni piòt
Se sas legir dins chasca mòt
Dins chasca accion, dins chasca gèst
Veiràs que i a res de neblós
E qu’aquel fièr refastinhós
Es un modèst

Es verd, lo bòi de la sageta
Que deu un jorn traucar son flanc.
E dins son còr, cap de …

Legir tot

Es verd, lo bòi de la sageta
Que deu un jorn traucar son flanc.
E dins son còr, cap de flambeta
Quand s’abandona a un galant.
Mespresant trobar e gondòla,
Viu en galejant sens bestorn
La Venús de la vièlha escòla,
La que fa l’amor per amor.

Cresètz pas tanpauc que lo diable
La pòt temptar per l’ausidor.
Dins son cèl seten rasonable
S’arrèsta al primièr pompidor.
Mas, soleta, sentís pas de lanha
Barrutlant dins Venesa un ser,
E vei coma una bèstia estranha
La que fa l’amor per plaser.

Cal pas creire, quand s’es colcada,
Que se vòl vendre a tot còst.
Fraire, veni borsa ligada
Ne sortiràs pas un daquòs.
Abans de far la sauta-brandas
Fa pas un devís dins lo lièch ;
A res d’aquelas galimandas,
Las que fan l’amor per profièch.

Mas alara perqué se dona
Sens còr, sens plaser, sens afar ?
Se l’amor mena a una androna
Perqué de longa lo vòl far ?
Se, per desgrafar son corsatge,
Se fa ajudar plan sovent,
Es que vòl respectar un usatge
Esnòb, de mòda, dins lo vent.

Càmbian costumas coma bèlas,
Un jorn benlèu dins son sen nus
Qualque sageta traçonèla
Tanplan la quitarà pas pus.
Se veirà pas qu’èla en gondòla,
Anarà jogar sens bestorn
La Venús de la vièlha escòla,
La que fa l’amor per amor.

Un pichòt, ambé son frestèl
Fasiá la musica au castèl
Lo rei ne siaguèt regaudit
Iè diguèt - Seràs anoblit …

Legir tot

Un pichòt, ambé son frestèl
Fasiá la musica au castèl
Lo rei ne siaguèt regaudit
Iè diguèt - Seràs anoblit
- Vòle pas, siáu dau terraire
Respondèt lo musicaire
Sai qu’amb un blason a la clau
Mon la montariá ben tròp naut
Lo país, dins la languison
Parlariá de ma traïson

Dau cloquièr lo paure teulat
Me semblariá tròp bas quilhat
Podriáu pas mandar un poton
A nòstre Bòn Dieu dau canton
Caudriá per sauvar mon anma
Chasca Sant de Nòstra Dama
Sai qu’amb un evesque a la clau
Mon la montariá…

E la cambra ont ai vist lo jorn
Me semblariá triste sejorn
Es mon lièch que vòle aflaquir
Pas una cocha a baldaquin
Quitariáu ma barraqueta
Per un castèl sens cledeta
Amb un ostalàs a la clau
Mon la montariá…

Seriáu vergonhós de mon sang
De ma maire amai de mon grand
Me veiriátz fonhar, desgostat
La branqueta que m’a portat
Mos aujòus e ma familha
Aquò’s una meravilha
Ambé de sang nòble a la clau
Mon la montariá…

Voldriáu jamai pus esposar
Ma promesa, ni l’embraçar
Sai que donariáu pas mon nom
A quauque pichòta Ninon
Puòi me caudriá per companha
La filha d’un grand d’Espanha
Amb una princessa a la clau
Mon la montariá…

Lo pichòt ambe son frestèl
Saludèt son mond au castèl
E, sens títol, sens pergamin
Sens glòria prenguèt lo camin
De son cloquièr, sa riquesa
Son ostau e sa promesa
Envolada, la languison
I aurà pas ges de traïson
E Dieu au drollet alestís
Una plaça en son Paradís

“Èu, monsur, que m’an dich, amai ne siátz un ase !“
Quand, testut, refusère d’anar dins lor bus
Òc, benlèu, …

Legir tot

“Èu, monsur, que m’an dich, amai ne siátz un ase !“
Quand, testut, refusère d’anar dins lor bus
Òc, benlèu, sai que ieu, jògue pas au Sant-Blase
Ieu, per n’èstre un, ai pas besonh de degús

Lo plurau vau pas res per l’òme e tre que siám
Mai de quatre, un tropèl d’inocents o fasèm
Fau ma tèsta a despart, e i tène, Bòn Dieu
Dins los noms das partents, se veirà pas lo mieu

Dieu, que de processions, de monòmes, de gropas
Que de recampaments, cortègis de pertot
Que de ligas, que de clicas, que de còlas, que de tropas
Per un tal inventari caudriá un Pecot

Lo plurau…
Demèst lo bram das lops, ausiràs pas lo mieu

Òc la causa èra bòna, èra nòbla, èra bèla
E cadun, amorós, volguèt s’i arrapar
Desiravem ensems viure uroses amb èla
Èrem tròp esquichats, la faguèrem ripar

Lo plurau…
Dins los noms d’elegits, legiràs pas lo mieu

Siáu lo que se passeja a costat d’un orquèstre
En sisclant bravament pus fòrt que la Calàs
Quand son ben espantats, lor dise “pense èstre
Un cantaire pro fin ; vosautres, bacelatz“

Lo plurau…
Dins los rengs das pupitres, trobaràs pas lo mieu

Quand s’embraça a vint una qu’es pas crentosa
Vau melhor s’amusar tot solet endacòm
Siáu lo que vòu fugir quand vèse una partosa
L’obelisca es monolita per quicòm

Lo plurau…
Dins los vièts arrengats, gaitaràs pas lo mieu

Pas gelós de tot chaple e de tota ecatomba
Partirai sol cap a Jesus o Belzebut
Vòle pas d’una ajuda per anar a la tomba
Que que siágue partejariáu, pas ma tafut

Lo plurau…
Au faissèl das tibiàs, podràs cercar los mieus

Imitant Courteline, grand septic d’un còp èra
Manifestant antau que l’òm me desencanta
Ai de velleitats de marchar per carrièira …

Legir tot

Imitant Courteline, grand septic d’un còp èra
Manifestant antau que l’òm me desencanta
Ai de velleitats de marchar per carrièira
Amb aquela devesa sortent de ma garganta
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Dieu, diable, Paradís, e la fauta prumièira
Lo bòn recompensat, lo marrit castigat
E lo filh dau Senhor, sa venguda tardièira
E lo pan benesit, e l’òli consacrat
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

E la bòna aventura, la masca vertadièira
Las cartas, los taròts, las linhas de la man
La clau das sòmis, la bola primadièira
Los astres indicant çò que serà deman
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Las pròvas a la pièja, las pròvas sens falsièira
Testimònis segurs, tenents de juraments
Escutlaments espontanèus, vertats entièiras
Lo respècte de l’òme dins un questionament
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Necites la preson, lo bagne, la galèra
E la pena de mòrt coma eficaç castigament
Lo zèl expiatòri dau criminal de guèrra
Que bat sa colpa, borrelat de pentiment
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Sus los tombèus florits, las orasons sincèras
Los “èra un bòn filh, bòn paire, bòn marit
Lo melhor d’entre nos, a l’anma sens parièra
Un sant òme, un còr d’aur, bèl e nòble esperit“
Ieu crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Bavarèls e lenguts, vendent de farfantèlas
E plaçaments de sentiments ben tranquillons
E tota colhonada de tota capèla
E los mòrts per que venga un avenir mai doç
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Enveje pasmens los que pòdon creire

Quand es coma nòu
que sortís de l’uòu,
dau cocon
cada jove gal
pren son majoral
per un con
Mas …

Legir tot

Quand es coma nòu
que sortís de l’uòu,
dau cocon
cada jove gal
pren son majoral
per un con
Mas quand es vengut
un vièlh caparut,
un grison
cada repapiòt
pren cada pichòt
per un con
Ieu que trasteje entre dos atges
lor dise aquel clar messatge

Lo temps compta per una peta
quand siás un con, siás un con
Content, tristàs, nòvi, papeta,
quand siás un con, siás un con
Vòstra concòrdia es legitima,
con finit o encara breçat,
con que vira dempuòi la prima,
conàs dau sègle passat

Vautres, cons naissents
los cons innocents
joines cons
que, o neguetz pas
prenètz los papàs
per de cons
vautres, cons usats
los cons petaçats
los vièlhs cons
que, ases sabents
prenètz los jovents
per de cons
meditatz l’imparciau messatge
d’un que trasteja entre dos atges

Ara que sus mon front i a un blanc cabucèl,
Per set d’ensenhaments, sovent un jovencèl
Me ven trobar per …

Legir tot

Ara que sus mon front i a un blanc cabucèl,
Per set d’ensenhaments, sovent un jovencèl
Me ven trobar per saupre a mon pensament
Quina dralha seguir, li disi francament :

Refranh
Cròça en l’aire o floreta al fusilh
Decidís, sabi qu’es pas facil.
E causís en destriant çò-tieu
Entre « amen » o « mèrda a Dieu ».

Mas lo pichòt respond amb un bèl cacalàs
Que se pòt pas dançar d’un pas abans-atràs.
A-n-aquel temps execran lo biais dels normands
Pasmens lo pus onèste, emai siá francimand.

Refranh

Facil de convertir los joves esperits :
« Enebit d’enebir » de pertot espelís.
Tanben conselhariái, en savi destacat :
Mèfi de conselhar quand aprèp es pagat.

Refranh

Esquèrra, drecha, centre…dins aquela palús
Sabi pas ont deuràs anar quèrre ta lutz.
Ieu lo fial d’Ariana me’n servissi pas
Que per copar lo burre, val pas un compàs.

Refranh

Quand cada reieton se fa republican,
Qu’un quite flic s’abilha coma un oligan,
Quand òm parla de patz lo cuol sus un canon,
Benastruc lo que s’i pòt retrobar, ieu non.

Refranh

Solide la vertat càmbia cada sason,
Seguissèm son drapèl, segurs d’aver rason.
Mas entre temps trantalha, tòca l’autre bòrd,
Foguèrem colhonats : arribam, avèm tòrt.

Refranh

Abans de bramar,
De faire ausir ma
Trobada,
Ma lenga, òc-ben,
Èra adejà ben
Cargada.
Ma familha aurà
Tròp quichat …

Legir tot

Abans de bramar,
De faire ausir ma
Trobada,
Ma lenga, òc-ben,
Èra adejà ben
Cargada.
Ma familha aurà
Tròp quichat sus la
Guindola :
Ai tetat, normal,
A una semal
Comola.

Nasquèri garçon
Al pè d’una soca bèla,
Non dins un caulet,
Exemple solet
Sus tèrra.
La sang dins mon còr
Es una licòr
Plan sana.
Ve la regolar:
De gavèls es la
Tisana.

Aval dins Infèrn
A cèrtas sofèrt
Tantala,
Quand l’aiga asaguèt pas sas doás amidalas.
Se d’aiga as set,
Per tu dapasset
Sofrissi.
Mas s’es, malurós,
De vin, quin afrós
Suplici.

Mas se i a pas res
Al camp quand faretz
La sèga,
Al mens vòli que
Vos sòbre qualque
Persèga,
Un persèc semblant
Un barral de grand
Paratge,
Que de las tardors
Recapta lo doç
Beuratge.

Mas plòu pas jamai
De vin ni pas mai
De raca.
Que donen de blanc
Molserai subran
Las vacas.
Qu’en flumes de roge muden Garona e Sena ;
Lo mond i acabaràn de negar
Lor pena.

Los esclòps d’Elena
Èran enfangats ;
Un sargent que rena
Auriá dich : « De losa es plena » ; …

Legir tot

Los esclòps d’Elena
Èran enfangats ;
Un sargent que rena
Auriá dich : « De losa es plena » ;
E la paura Elena
Èra coma un anma en pena…
Cerques pas pus de font dins l’arena
Quand l’aiga va mancar ;
Cerques pas pus, que los plors d’Elena
Ton òrt van asagar.

Prenguèri la pena
De los descauçar,
Los esclòps d’Elena,
Que siái pas sargent que rena.
Vejèri ma pena
Lèu-lèu s’amorçar…
Dins cada esclòp de la paura Elena,
Cada esclòp enfangat,
Ieu ai trobat lo pè d’una reina,
E cadun l’ai gardat.

Lo faldal d’Elena
Èra tot arnat ;
Un sargent que rena
Auriá dich : « de losa es plena » ;
E la paura Elena
Èra coma un anma en pena…

Prenguèri la pena
De lo regussar
Lo faldal d’Elena,
Que siái pas sargent que rena.
Vejèri ma pena
Lèu-lèu s’amorçar…
Que jol faldal de la paura Elena,
Jos son faldal arnat,
Ieu ai trobat doás cambas de reina,
Lo parelh l’ai gardat.

E lo còr d’Elena
Sabiá pas cantar ;
Un sargent que rena
Auriá dich : « de losa es plena » ;
E la paura Elena
Èra coma un anma en pena…

Prenguèri la pena
De m’i arrestar,
Dins lo còr d’Elena,
Que siái pas sargent que rena.
Vejèri ma pena
Lèu-lèu s’amorçar…
Que dins lo còr de la paura Elena
Qu’aviá jamai cantat,
Ieu ai trobat l’amor d’una reina,
E segur l’ai gardat.

Mamà, mamà, quand fau aquela cançon,
Mamà, mamà, tòrna-mai siái ton garçon ;
A l’escòla dins la classa
Fau ta …

Legir tot

Mamà, mamà, quand fau aquela cançon,
Mamà, mamà, tòrna-mai siái ton garçon ;
A l’escòla dins la classa
Fau ta volontat :
Siái a la primièra plaça,
Ta fiertat !
Mamà, mamà, mai qu’au jòc de botelhon*,
Mamà, mamà, dins tos braces siái melhor,
En ausissent tas cantadas per m’apasimar ;
Mamà, mamà, mamà, mamà !

Papà, papà, quand fau aquela cançon,
Papà, papà, tòrna-mai siái ton garçon ;
E entendi jos l’auratge
Ton bèl cacalàs,
Nos donar vam e coratge
En solaç !
Papà, papà, entre nautres s’es pas vist
Ni tendresa ni calins,
Mas que nos aimàvem, o voliám pas avodar !
Papà, papà, papà, papà !

Mamà, papà, quand fau aquela cançon,
Mamà, mamà, tòrna-mai siái un garçon ;
E per aquel artifici
Compreni, dolent,
Çò qu’es vòstre sacrifici,
Mos parents !
Mamà, papà, ara siái desesperat
Mamà, papà, que per ieu avètz plorat,
Quand nòstres còrs se podián pas encara arrapar !
Mamà, papà, mamà, papà !

Quand anère cantar ma cansoneta a Marineta
La traita, la polida aviá sa plaça a l’operà,
Ambé ma cansoneta ère …

Legir tot

Quand anère cantar ma cansoneta a Marineta
La traita, la polida aviá sa plaça a l’operà,
Ambé ma cansoneta ère ben colhon, ma maire,
Ambé ma cansoneta ère ben colhon.

Quand anère portar un pòt d’alhòli a Marineta
La traita, la polida aviá acabat de dinnar,
Ambé mon topinon ère ben colhon, ma maire,
Ambé mon topinon ère ben colhon.

Quand ofriguère un bèu velò tot nòu a Marineta
La traita, la polida aviá ja crompada una autò,
Ambé ma bicicleta ère ben colhon, ma maire,
Ambé ma bicicleta ère ben colhon.

Quand corriguère drech au rendètz-vos de Marineta
La bèla s’espaimava en abraçant un morre lord,
Ambé mon boqueton ère ben colhon, ma maire,
Ambé mon boqueton ère ben colhon.

Quand anère, furiós, petar lo clòsc de Marineta
La bèla èra adejà mòrta en tossissent de galís,
Ambé mon revolver ère ben colhon, ma maire,
Ambé mon revolver ère ben colhon.

Quand anère, lanhós, per enterrar la Marineta
La bèla èra adejà reviscolada de tres jorns,
Ambé ma coroneta ère ben colhon, ma maire,
Ambé ma coroneta ère ben colhon.

Marquesa se mon visatge
Dau vielhum a lo sagèl
Sovenètz-vos qu’a mon atge
Lo vòstre serà tan bèl

Lo temps …

Legir tot

Marquesa se mon visatge
Dau vielhum a lo sagèl
Sovenètz-vos qu’a mon atge
Lo vòstre serà tan bèl

Lo temps a las causas bèlas
Fai d’escòrnas ambé front
Gastarà vòstras prunèlas
Coma a ben rufat mon front

Sabètz, la vida es corteta
E reglada dins lo cèl
Ara siátz bèla peteta
Seretz mon retrach fidèl

Benlèu que ieu serai vièlha
Respònd Marquesa, de printemps
N’ai vint-e-sièis, mon vièlh Cornelha
E ieu t’emmerde en atendent