Paraulas en Òc

Títol:
Grop:
Musician:
Disc:
Paraulas disponiblas:
Tròç de paraulas:
Pels enfants:
Lenga:
Dança:

Fleur des bois

Gric de Prat

D'ausir dins : Suus camins de Garona

Flòc de escotiches

Ferrine Floc

D'ausir dins : Musica tradicionala de Gasconha

oc

Flor d'Escòssia

Eths Bandolets

Ò, flor d’Escòssia,
Quan tornaram
Véger eth primtemps
Qui’t hè beròi florir ?
Eths qui an combatut e son morts …

Legir tot

oc

Flor de blat negre

Cançon tradicionala

L’era jòuna e bien esvelhada,
L’avia vust naisser vint printemps,
E per la veire a la velhada
Los garçons venian …

Legir tot

L’era jòuna e bien esvelhada,
L’avia vust naisser vint printemps,
E per la veire a la velhada
Los garçons venian de bien luenh.
Sos uelhs semblavan doas estelas
Que brilhen lo sern dins la nuech.
Frescha coma la flor novela,
N’i a pas si bien au jorn d’einuech.
Quand la ’nava se permenar
Le monde la gaitavan passar.
Quand la pausava los uelhs sur vos,
Quò vos fasia quauquares maugrat tot.
La parlava totjorn en risent
Per vos far veire sas bravas dents.

Un l’apela Flor de Blad negre.
Un monsur se metet de la segre
Per li parlar d’amor
E per ne ’n far sa dama.
« De mon sòrt ie sai bien contenta,
N’ai pas besuenh de vòstra renta.
Farai, avaque quauque garçon,
Valer mon benasson ».

Pas content de quela paraula,
Se disset : « M’n vau me ’n anar
Ie te quite. Adissias, ma dròla,
Beleu que tu regretaras ... »
Mas coma l’amor lo raujava,
Lo veiqui que tòrna un beu jorn.
« Dròla, t’avia dich que t’aimava,
I t’aime, t’aimarai totjorn.
De las filhas ’n ai bien conegut,
Mas coma te n’ai jamai vust,
E tant que gaite ton portrech
Ne ’n durmisse pus de la nuech.
Quò me barra sur l’estomac
E dins mon còu dise tôt bas :

« Ma petita Flor de Blad negre,
Tu siras ma femna, i espere.
T’auras bagas, còliers,
Chamisas de dentela.
Te tirarai de tas charrieras,
T’auras doas, beleu très chambarieras,
Sirai, avaque te ’maijon,
Uros coma un pijon ».

La dròla, la testa baissada,
Escotava quilhs compliments.
La disset : « Io sai decidada,
Ne ’n parlarai a mos parents ».
Un sern, en rentrant de l’estolha,
Quand tot lo monde fuguet atablat,
En copant un bocin d’andolha
La disset tot bas a son pair :
« Despues longtemp Monsur Joanton
Voldria ben venir ’maijon.
Eu disset qu’eu me prendria,
Que granda nòça un faria,
- « Quò n’es point qu’eu sia beu garçon,
Ma filha, eu a deus sòus, pren-lo !

Ma petita Flor de Blad negre,
Quand Monsur Joanton ven te veire
Parla-li en risent,
Sia dolça, sia aimabla.
Qu’es un brave òme, puisque eu es riche
E per son monde n’es pas chiche.
Un dira : « Madama Joanton,
La filha a Jòrgilhon ».

oc

Flor de lotus

Jean-Bernard Plantevin

Son morre es black, sèmbla una sartan castanhiera,
Sei peus son mai crespats que lei peus dei motons.
Sei dents …

Legir tot

Son morre es black, sèmbla una sartan castanhiera,
Sei peus son mai crespats que lei peus dei motons.
Sei dents tant blancas, fan de lutz dins la sorniera,
Son nas es esquichat come aqueu dei santons.
Ieu siáu fadat de sei gautas e de seis uelhs negres,
De sei boquetas que fan de potons pegós.
Anèm un pauc mesclar la sau emé lo pebre
E m’aquò, siáu ben segur que sarem urós.

Mai se pòu pas
Car son Papà,
Son Papà Mamadou m’a dich que voliá pas,
Que voliá pas
Nos maridar
Tant que son berlingòt l’aurà pas fach copat.

Ai dich adieu a Mamadou e sens maniera
Siáu partit triste come un paure malurós.
Ai capitat per còp d’asard dins la carriera :
Malikà ‘mé son risolet libidinós.
I ai dich : « D’amor, teis uelhs fan virar ma cabeça,
Siáu fach per tu e tu per ieu, siam amorós ! »
Come un lokom, ai fondut sota sei caressas.
Me fariá gaug de tastar un pauc son coscos.

Mai se pòu pas
Car son Papà,
Son Papà Mòhamed m’a dich : « Siás un golard !
E l’auràs pas,
Tant qu’aurà pas
Entortolhat sa tèsta dedins son folard ! »

Ai dich adieu a Mòhamed e de colèra,
Siáu partit un pauc pescar sus lo Yang-Tseu-Kiang.
Mai de còps que i a, leis amors son efemeras,
Figuratz-vos qu’aquí ai rescontrat Li-Fang.
Come un parpalhon que sòrt de sa crisalida,
Sa rauba a resquilhat sus son còrs de Venús.
I ai dich : « Segur que s’amarem tota la vida.
Sarai ton solèu e tu ma flor de lotus ! »

Alòr vai ben
E siam contents.
Son Papà Tao-Ming m’a dich en rigolant :
« Mai atencion,
A condicion
De restar per nos ajudar au restaurant ! »

Plen d’enavans se siam lèu atalats a l’òbra :
Siáu esbleugit quand ma flor de lotus florís.
Me fai crostejar de tavans e de colòbras,
E puei de ris, de ris e encara de ris.
Per sei bèus uelhs, ai tastat lei chins de la China :
Fau restar « zen » come se dich a Carpentràs !
Ai plus paur dei dragons e plus ren m’estransina,
Pas meme lei posicions dau Kamà-Sutrà !

E tótei dos
Siam mai qu’urós,
Siam ligats come lo jaune e lo blanc de l’iòu.
E puei l’amor
En dos color
Es ben melhor qu’un gròs plataràs de faiòus !

La libertat
E l’amistat
An pas de color e nimai de religion.
E puei tant pís,
A mon avís
Lei destorbaires de tot peus son de colhons !

D'ausir dins : Cigalejado

oc