L’abelha a la vitra de l’auba carga de belugas d’estièu

E se garda lo plen solelh a la poncha del …

Legir tot

L’abelha a la vitra de l’auba carga de belugas d’estièu

E se garda lo plen solelh a la poncha del fisson

Quand sortirem de l’ivern per lo traùc de la muralha

Nos caldrà coma l’abelha una espasa dins la man

Se volem tornar trobar las flors que nos an raubadas

Qu’ei arribat dens lo vilatge,
Qu’avè l’acordeon a la man,
Dilhèu qu’avè hèit un long viatge,
Que demandava un tròç …

Legir tot

Qu’ei arribat dens lo vilatge,
Qu’avè l’acordeon a la man,
Dilhèu qu’avè hèit un long viatge,
Que demandava un tròç de pan.

De tant qu’avè caminat, ma mia,
De tant qu’avè caminat,
L’acordeon qu’a plorat, ma mia,
L’acordeon qu’a plorat.

Las pòrtas que’s son barradas,
Que l’i an getat pèiras e sòus ;
Tots qu’avèn páur a l’aubada,
Sonque lo vielhs e los canhòts.

Qu’avè lo còr tan sarrat, ma mia,
Qu’avè lo còr tan sarrat,
L’acordeon qu’a plorat, ma mia,
L’acordeon qu’a plorat.

Lo vent que s’a pres la musica,
Au som deu tèit qu’a virolejat,
Qu’a baishat per la cheminèa,
E lo huec qu’a reviscolat.

De tant qu’èran ahumats, ma mia,
De tant qu’èran ahumats,
Tots en dehens qu’an plorat, ma mia,
Tots en dehens qu’an plorat.

Dins son acordeon
A metut de cançons
Per far dansar gojats e filhas
Viran coma de fuèlhas
Sus la plaça …

Legir tot

Dins son acordeon
A metut de cançons
Per far dansar gojats e filhas
Viran coma de fuèlhas
Sus la plaça del vièlh
Mercat.

A l’amor i a pas dreit,
I cal tota la nuèit
Bolegar son sac de musica
Aurà pas una mica
Dels potons a tot vam
Balhats.

Se soven qu’autres còps,
Sa femna, un polit tròç
L’aimava de totas sas bocas.
Vei un òme, se colca
Per viure lo darrièr
Pecat.

Entre dos bels refrans,
Per se balhar de vam
Bèu un còp a pòt de cantina ;
De vin a gost de tina
D’un fons de barricòt
Tirat.

E la nuèit e lo vin
Fan virar son topin
Coma las cambas dels dansaires.
Ja se’n manca pas gaire
Que sus son sòrt age
Plorat.

Un bèl jorn, pataflau !
Lo bufet petarà
E aqui, al nas dels dansaires,
Veirem s’escapar l’aire
De musica de sang
Mesclat.

Avètz pas damandat ni glòria ni legrema,
Nimài l'orguena que prega per los crevants.
Onze ans dejà, ò filh quò …

Legir tot

Avètz pas damandat ni glòria ni legrema,
Nimài l'orguena que prega per los crevants.
Onze ans dejà, ò filh quò passa redde onze ans.
Vos aviatz fach valer nonmàs de vòstras armas.
La mòrt esblausis pas los uelhs deus partisans.

Aviatz vòstres portrachs als murs de nòstras vilas
Barbas negras de nuèit, eschialats, esmanciants.
L'aficha que fasiá una taca de sang,
Perque los vòstres noms son malaisats de dire,
I fotiá la mal-paur al quite passejant.

Degun vos vesiá pas, Francés de preferença.
Cadun èra sens uèlhs per vos lo jorn de temps.
Mas a  l'ora del brechafuèc deus dets fugents
Avian escrit jos las fotos : « Morts per la França. »
E los sornes matins n'en eran diferents.

Tot aviá la color tota parièra al giure,
A la fin de belier per 'queus darrièrs instants.
E quò's endonc que l'un de vos ditz assuausant :
Bonur a tots, bonur a vos per subreviure,
Crèbi sens odi en iò per lo pòble alemand.

Adíu la pena e lo plaser, adíu las rosas.
Adíu lo lum, adíu la vita al vent bufant.
Te cal te maridar, mas sovent me pensant,
Tu que vas estar dins la beutat de las causas
Quand tot sera 'cabat mai tard en Erivan

Un solelh bèl d'ivèrn esràia la colina.
Que la natura es genta e qu'ai lo còr tustant !
La justicia vendrà en arcar trionfant,
Ma Melinée, ò mon amor, mon orfelina,
E te disi de viure e de far un enfant.

Eran vint e tres cap aus fusilhs a flurir,
Vint e tres que donavan lo còr un temps d'avant,
Vint e tres estrangièrs nòstres fraires pertant,
Vint e tres amoros de viure a ne'n morir,
Vint e tres a cridar « La França ! » en s'aflacant.

Me passegi per carrièra
Es ora de se cochar
Quand un rat la coga fièra
Me narga en dançant l'cha …

Legir tot

Me passegi per carrièra
Es ora de se cochar
Quand un rat la coga fièra
Me narga en dançant l'cha cha cha

Ara comença la vida
De que Siás pas al Coran
Vèni amb ieu que me crida
Te vau ensenhar lo refranh

Tro la li tro la la
Viva l'Aiatòllah
L'aia ia l'a tò tò
L'a ia tò tò la lah

La risoleta coquina
Me conta lo ratonet
Avèm fach petar d'esquina
Lo cataràs Ges de regret

Nos crocava sens vergonha
Era mai qu'un cat tiran
E seba d'aquela ronha
Cantam allegrò lo refranh

Ta cançoneta m'agrada
Car vesi a ton èr que siás
Pas una rata-penada
Li fau pasmens de que vòls

Explica-me fin finala
L'Aiatòllah Qu'es aquò
Sembla l'Internacionala
Dins ton idiòma mon còcò

Paganàs Piètra cultura
Coneisses pas lo Fenís
Lo profeta a l'arma pura
Que nos pòrta lo paradís

Que te dire de mai Bota
Qual se cerca pas un grand
Aiatòllah sus sa rota
A cada nacion son refranh

Tro la li tro la la
Viva l'Aiatòllah
L'aia ia l'a tò tò
L'a ia tò tò la lah

Coneissi lo camin
Que vai a la Dordonha
Dins lo prat del vesin.
Quò's un camin de sòmi.

Los pès …

Legir tot

Coneissi lo camin
Que vai a la Dordonha
Dins lo prat del vesin.
Quò's un camin de sòmi.

Los pès dins l'aiga
E lo cap dins lo vent,
Quò sentiá bon dins l'aire,
Li tornavi sovent.

E totjorn
L'aiga de la Dordonha
Miralha los castèls
E sus la Dordonha
Davalan los batèls.

Coneissiái lo camin
Qu'anava a la ribièra
Es vengut lo camin
Que vai a la gravièra

Crusa que crusa,
Cal far montar la pèira
Ganha que ganha,
Tant pièg per la ribièira

E totjorn...

Coneissiái lo camin
Qu'anava a l'aiga fièra.
Es vengut lo camin
Que vai al cementèri.

Los peissons s'en van,
Los pescaires tanben.
Los toristas vendràn :
Lo plan d'aiga es preste.

E totjorn...

Benlèu un pauc pus naut,
Benlèu pas lonh d'aicí,
EDF montarà
Una centrala atomica.

Paura Dordonha
Aquí sera la fin
Mòrta la font de vita
E negre l'avenir...

E totjorn...

L’aiga de ròca te fara morir, pecaire

L’aiga de ròca te fara morir

Te fara morir, aquela aiga aquela aiga …

Legir tot

L’aiga de ròca te fara morir, pecaire

L’aiga de ròca te fara morir

Te fara morir, aquela aiga aquela aiga

Te fara morir, aquela aiga de vin.

L’aiga de Ròsa te farà morir pichona
L’aiga de Ròsa te farà morir
Te farà morir, aquela aiga aquela aiga …

Legir tot

L’aiga de Ròsa te farà morir pichona
L’aiga de Ròsa te farà morir
Te farà morir, aquela aiga aquela aiga
Te farà morir, aquela aiga de vin.

On l’appelle Al Ambic
C’est pas l’homm’ qui tombe à pic
Il marche à la condensation
C’est pour la médication. …

Legir tot

On l’appelle Al Ambic
C’est pas l’homm’ qui tombe à pic
Il marche à la condensation
C’est pour la médication.
On l’appelle Al Ambic.
Ça tient des rhizomes antiques
On s’en sert pour la génétique
Et l’epistémologique
Depuis les Arabes ou les Grecs
On sait d’ quel bois il se chauffe
Il donn’ des trucs à boire cul-sec.
Pour l’moral quand il est off.
Il est tout cucurbites
Verres ou cuivres et serpentins
ça n’a pas de fin,
Comm’ le divin, cavalier d’la suite
Et fin de cycle c’est comm’ un homme
Ou un’ femme si vous voulez
À l’intérieur des corps nous sommes
Tous merveilles alambiquées, voyez-vous :
Chacun vient d’Al Ambic.
Qui digèr’, qui décortique
Dans ses belles entraill’ thermiques
Une eau-de-vie authentique
Ce monde est alambic
la grand’ ville, un alambic
Le cosmos, alambic
Comm’ le langage s’alambique

De toutes les bell’ variétés
Qu’ la nature nous a données
Buvons le jus, buvons l’atome.
Avant la prune, d’après pomme
Celle qu’Ève a fait croquer
Que n’a-t-on dit des symptômes ?
Tous assermentés !
Aux bell’ promesses, préfér’ l’ fruit fermenté !
Lèv’ ton verre aux fiers arômes
Des prunes, des poires et des pommes.
À Spinoza, à son éthique
À la joie, au cathartique, quel trafic !
J’ai mis dans l’Alambic
Omar Rayyam, magnifique !
Le vers classiqu’ et l’onirique
Occident, Orient, celtique
Qu’on appelle alambic
C’qui distill’ l’esprit critique
Et que pour des raisons d’éthique
On joue des zygomatique