On avale à longueur de journée
Les conneries qui passent à la télé
ET l’on danse avec son ennui
Samedi …

Legir tot

On avale à longueur de journée
Les conneries qui passent à la télé
ET l’on danse avec son ennui
Samedi soir dans les boîtes de nuit
Mais il y a encore des musiciens
Qui se jouent des politiciens
Sur les murs ils affichent leur mépris
De la mode et des majors compagnies

Mironton, mirontaine !
Voyez la fissure juste sous nos pieds
Mironton, mirontaine !
voyez la fissure dans le bitume
La voilà resurgie, la chanson populaire
Trois couplets, trois refrains qui résonnent dans l’air
La parole impétueuse, l’énergie débridée
La voilà enfin retrouvée !

Savez-vous, amis qu’il reste encore
Des sauvages aux regards forts
Retranchés dans les recoins notoires
Des Cévennes ou des Montagnes Noires
Non ceux-là n’ont pas lâché l’affaire
Même arrivés aux portes de l’enfer
On les verrait danser le rondo
Tous ensemble en faisant le gros dos

Cette terre est notre caractère
Notre alliée, notre souveraine
En amont où la source jaillit
Sa musique nous redonne la vie
De partout ça commence à éclore
De partout on s’amuse, on rigole
On retrouve dans l’indocilité
Sa mémoire et sa vitalité

Nous tous qui avons la vision sur le bout de la langue
Nous tous qui portons la parole dans le regard
Montrons leur de quelle voix on se chauffe
La voilà enfin retrouvée !

Ar resplan la flors enversa
pels trencans rancs e pels tertres
quals flors? Neus, gels e conglapis
que cotz e …

Legir tot

Ar resplan la flors enversa
pels trencans rancs e pels tertres
quals flors? Neus, gels e conglapis
que cotz e destrenh e trenca;
Don vey morz quils, critz, brays, siscles
en fuelhs, en rams e en giscles.
mas mi ten vert e jauzen Joys
er quan vei secx los dolens croys.

Quar enaissi m'o enverse
que bel plan mi semblon tertre,
e tenc per flor lo conglapi,
e·l cautz m'es vis que·l freit trenque,
e·l tro mi son chant e siscle,
e paro·m fulhat li giscle.
Aissi·m sui ferm lassatz en joy
que re non vey que·m sia croy.

Mas una gen fad' enversa
(com s'erom noirit en tertres)
qu·em fan pro piegs que conglapis;
Qu·us quecs ab sa lenga trenca
e·n parla bas et ab siscles;
E no i val bastos ni giscles,
Nni menassas; –ans lur es joys
quan fan so don hom los clam croys.

Quar en baizan no·us enverse
no m'o tolon pla ni tertre,
dona, ni gel ni conglapi,
mais non-poder trop en trenque.
Dona, per cuy chant e siscle,
vostre belh huelh mi son giscle,
que·m castion si·l cor ab joy
qu'ieu no·us aus aver talant croy.

Anat ai com cauz' enversa
sercan rancx e vals e tertres,
marritz cum selh que conglapis
cocha e mazelh' e trenca:
Que no·m conquis chans ni siscles
plus que flohs clercx conquer giscles.
Mas ar – Dieu lau – m'alberga Joys
malgrat dels fals lauzengiers croys.

Mos vers an – qu'aissi l'enverse,
que no·l tenhon bosc ni tertre –
L¡lai on om non sen conglapi,
ni a freitz poder que y trenque.
A midons lo chant e·l siscle
clar, qu'el cor l'en intro·l giscle,
selh que sap gen chantar ab joy
que no tanh a chantador croy.

Doussa dona, Amors et Joys
nos ajosten malgrat dels croys.

Jocglar, granren ai meynhs de joy!
Quar no·us vey, en fas semblan croy.

I a una pichòta floreta
Que possa au bèu mitan dau prat
E lo bofador de l’aureta
Fai çò que …

Legir tot

I a una pichòta floreta
Que possa au bèu mitan dau prat
E lo bofador de l’aureta
Fai çò que pòu per la bressar.

Repic :
Mai la pichòta flor paureta
Se puei degun vèn l’aparar
Com’es trista e tota soleta
Siáu segur que ne’n morirà :
La vaca vòu la mastegar
La cabra vòu la crostejar,
Lo lapin vòu la rosigar,
E lo colhon vòu l’escrachar.

I a una gròssa vaca fòla
Eilai au bèu mitan dau prat,
E la floreta ne’n tremola,
Vòu pas se faire mastegar.

Repic

I a una cabra tant marrida
Eilai au bèu mitan dau prat,
Que la flor n’es espavordida,
Vòu pas se faire crostejar.

Repic

E la floreta pèrd la tèsta
Eilai au bèu mitan dau prat,
Car un lapin a dins la tèsta
D’anar lèu se la rosigar.

Repic

I a un colhon que vodriá metre
Eilai au bèu mitan dau prat,
Un parking de tres milas metres
Parcat, betonat, godronat.

Un jorn un jorn bessai
Un jorn long de vida
Jorn embriac de la paur de la paura tèrra
T'anerem …

Legir tot

Un jorn un jorn bessai
Un jorn long de vida
Jorn embriac de la paur de la paura tèrra
T'anerem trovar la fòla esconduda

Un jorn segur
Un jorn malaut dau silenci dei crotz
Jorn negat l'escuma au canton dai labras
T'anerem pilhar la fòla esconduda

Jorn sensa lenga
Jorn bastard e gibos
Jorn parpaion brut emmascat
Jorn sàssi dei sòmi
T'anerem estacarla fòla esconduda

Un jorn vergonha
Jorn clavelat pintat mascarat
Espaventat de la sang dau darnier jorn
T'anerem cremar la fòla esconduda.

La font es 'qui dins son fons,
Sola, sorna, sala, es pus de sason,
Son sent l'i es perdut de …

Legir tot

La font es 'qui dins son fons,
Sola, sorna, sala, es pus de sason,
Son sent l'i es perdut de sens,
Silencios, secret, sauvatge suvent.

Portant l'ai visda envasida de pelegrins
Que l'i venian un còp per an per l'i se garir,
Era corguda, coneguda paln lunh d'aici;
Borges, paisans chaminavan, far lurs desvoacions.

Era vocada, dedicada a sent Martin,
Sents Peire e Pau per lo grand mau, per los romatisms.
A Margarita qu'es tant p'ita lo mau chaitiu,
A sent Meen los nervs, las dents, las paurs daus pitits.

D'aqueu vilatge lo messatge d'aqueu romiu
Que fai lo torn, pica de jorn, per lo frair, l'amic.
Sancier, malauda, gilet, blauda, cana, fusilh,
Vielh mendicant, fier permenant, merchand de rosins.

Òm se'n fretava, se'n voidava dins los abits,
A plen culhier, a plen sulhier, çò que pòt chavir.
'Quò sangolhava, pescholhava a plen pais,
Las botelhas mai las selhas per menar chas ilhs.

'Viesa 'quel aubre, espia paubre de que fluris,
Tots 'quilhs vestits, pelhas que l'i 'chaben de puirir.
Crotz de faugiera, 'na pregiera per lo bon Diu,
Ligas de còu, penchons, liacòus per sent Remedi.

Peças, promessa, quita messa, patois, latin,
E 'quilhs pajans que minjavan de bon apetis.
Violon, chabreta, ase, breta, chat blanc, chen gris,
Borreiadors, sundirs d'amor, la seja daus grilhs.

La font canto dins l’erbo flòri,
E n’en siéu à me demanda,
Se fau crèire à n aquelo istòri
D’uno …

Legir tot

La font canto dins l’erbo flòri,
E n’en siéu à me demanda,
Se fau crèire à n aquelo istòri
D’uno fiho que i’an trouba.

Se diguè qu’èro bloundo e douço,
E qu’amavo de se pausa
Estendudo dessus la mousso,
Escoutant lis aucèu canta.
Mai un jour qu’anavo à la vilo,
Pèr lou bos, ié fauguè passa,
Cantavo, avié l’amo tranquilo
La pauro fiho sabié pas (bis).

La font canto dins l’erbo flòri,
E n’en siéu à me demanda,
Se fau crèire à?n?aquelo istòri
D’uno fiho que i’an trouba.

I’avié tres gusas à l’espèro
Esperavon la bello enfant.
Poudié rèn, èron bèsti fèro,
Poudié rèn, èron mort de fam.
Elo souleto e tendrinello,
Senso armo que sa pureta,
Quand la leissèron mourtinello
Semblavo un aucèu sagata (bis).

La font canto dins l’erbo flòri,
E n’en siéu à me demanda,
Se fau crèire à n aquelo istòri
D’uno fiho que i’an trouba.

Quand de terro l’an aubourado,
Coume un ièli blanc derraba,
Semblavo uno jouino espousado.
Pièi au rode mounte a toumba,
Dessouto la mousso counchado,
Coume uno lagno s’ausiguè,
S’ausiguè coume uno rajado
Uno lindo font soursejè... (bis).

La font canto dins l’erbo flòri,
E n’en siéu à me demanda,
Se fau crèire à n aquelo istòri
D’uno fiho que i’an trouba (bis).

La font es 'qui dins son fons,
Sola, sorna, sala, es pus de sason,
Son sent l'i es perdut de …

Legir tot

La font es 'qui dins son fons,
Sola, sorna, sala, es pus de sason,
Son sent l'i es perdut de sens,
Silencios, secret, sauvatge suvent.

Portant l'ai visda envasida de pelegrins
Que l'i venian un còp per an per l'i se garir,
Era corguda, coneguda paln lunh d'aici;
Borges, paisans chaminavan, far lurs desvoacions.

Era vocada, dedicada a sent Martin,
Sents Peire e Pau per lo grand mau, per los romatisms.
A Margarita qu'es tant p'ita lo mau chaitiu,
A sent Meen los nervs, las dents, las paurs daus pitits.

D'aqueu vilatge lo messatge d'aqueu romiu
Que fai lo torn, pica de jorn, per lo frair, l'amic.
Sancier, malauda, gilet, blauda, cana, fusilh,
Vielh mendicant, fier permenant, merchand de rosins.

Òm se'n fretava, se'n voidava dins los abits,
A plen culhier, a plen sulhier, çò que pòt chavir.
'Quò sangolhava, pescholhava a plen pais,
Las botelhas mai las selhas per menar chas ilhs.

'Viesa 'quel aubre, espia paubre de que fluris,
Tots 'quilhs vestits, pelhas que l'i 'chaben de puirir.
Crotz de faugiera, 'na pregiera per lo bon Diu,
Ligas de còu, penchons, liacòus per sent Remedi.

Peças, promessa, quita messa, patois, latin,
E 'quilhs pajans que minjavan de bon apetis.
Violon, chabreta, ase, breta, chat blanc, chen gris,
Borreiadors, sundirs d'amor, la seja daus grilhs.

Lo matin s’es pauat com’un jorn de vacanças
Dins l’aléa dau parc, naisson li aventuras
Sus lo banc barotlier, ti …

Legir tot

Lo matin s’es pauat com’un jorn de vacanças
Dins l’aléa dau parc, naisson li aventuras
Sus lo banc barotlier, ti regarji pichon
Siás au país dei juecs
Emb’ai tieu cambas corti

E la fònt au mitan dont vas a t’abeurar
Es un chícol tròup auta
Venes a mi cercar, beves emb’ai mans

Un velociraptor, toti àrpias sortidi
Rescòntra un indian qu’a ganhat la guèrra
Un chivalier espacial per sauvar la Tèrra
Pica morre en tèrra e si fa consolar

E la fònt au mitan dont vas a t’abeurar
Es un chícol plus bassa
En ti clinant un pauc, beves coma vòles

Lo sera es vengut e m’emplissi de tu
Dins l’aléa dau parc es totjorn li vacanças
Ti regarji pichon fier com’un Artaban
Percorres la vida, emb’ai tieu cambas lòngui

E la fònt au mitan dont ti siás abeurat
Es esquasi eterna
Li revendràs bessai
per cercar lo gust de l’aiga

Filhetas del quartièr
Près de Montpelhièr
I a ‘na font tan bèla
Venètz i pèrmenar
Venètz i gostar
Sus l’èrba …

Legir tot

Filhetas del quartièr
Près de Montpelhièr
I a ‘na font tan bèla
Venètz i pèrmenar
Venètz i gostar
Sus l’èrba novèla
L’aiga que ne sortís
Dòna l’apetís
Tan qu’es naturèla.
Anarem tot l’estiu
A la font de Sant Bertomieu

Vesètz de grand matin
Braç a braç venir
Tircis e Roseta
S’avançan totes dos
Se fan de potons
Sovent en cacheta
E toyt lo long del jorn
Los coples d’amor
Cantan sus l’erbeta.
L’amor dona lo fieu
A la font de Sant Bertomieu

Lo pastor ven après
Dire sos regrèts
A son amigueta
Un còp d’uelh solament
Lo rendrà content
De sa bergiereta
A l’ombra totes dos
Van de rescondoins
Beure aquela aigueta.
L’amor dona lo fieu
A la font de Sant Bertomieu

Filhetas dau quartièr
Près de Montpelhièr
I a 'na fònt tan bèla
Venètz ié permenar
Venètz ié gostar
Sus l'èrba …

Legir tot

Filhetas dau quartièr
Près de Montpelhièr
I a 'na fònt tan bèla
Venètz ié permenar
Venètz ié gostar
Sus l'èrba novèla
L'aiga que ne sortís
Baila l'apetís
Tant es naturèla

Anarem tot l'estieu
A la Fònt de Sant Bertomieu

Vesètz de grand matin
Braç a braç venir
Tircis e Roseta
S'avançan totes dos
Se fan de potons
Sovent en cacheta
E tot lo long dau jorn
Los coples d'amor
Cantan sus l'erbeta

L'amor dòna lo fieu
A la Fònt
De Sant Bertomieu

Lo pastor ven après
Dire sos regrèts
A son amigueta
Un còp d'uòlh solament
Lo rendrà content
De sa bergiereta
A l'ombra totes dos
Van de rescondons
Beure aquela aigueta

L'amor dòna lo fieu
A la Fònt
de Sant Bertomieu

La formiga pren la mesura de la terra amb son artelh

E puèi porta lo compte al traùc de paùr …

Legir tot

La formiga pren la mesura de la terra amb son artelh

E puèi porta lo compte al traùc de paùr de lo perdre en camin

De cops amb una autra formiga carreja un nombre complicat

Comol de rasigas carradas e se ne derraba lo cap

Un jorn d’ivèrn, la formiga
A rescontrat la cigala
Que li diguèt : « Mon amiga ! »
Amé sa …

Legir tot

Un jorn d’ivèrn, la formiga
A rescontrat la cigala
Que li diguèt : « Mon amiga ! »
Amé sa votz amicala.

« Se sabiás, qunta famina !
Ai plus que de regardèlas ».
La formiga, bèla mina,
Li diguèt, un pauc crudèla :

« De que fasiás tot l’estieu,
Quand lo temps èra agradiu ?
Fasiás trantalhar ton quieu,
Ara prega lo Bòn Dieu ! »

« E quand la fam te travalha,
Que ton ventre te tiralha,
S’as mai lo quieu que trantalha,
Freta-lo a la muralha ! »

Una formigueta
Un jorn del mes de març
Se copèt la cambeta
Tot en lisent sul glaç
E se cridèt, …

Legir tot

Una formigueta
Un jorn del mes de març
Se copèt la cambeta
Tot en lisent sul glaç
E se cridèt, inquièta :
"Glaç que siás tu missant
M’as copat la cambeta
Siás pas qu’un vièlh carcan."

E lo glaç de respondre :
"Traparàs pus marrit
Lo solelh me fa fondre
Soi lèu estavanit.
Aquel calhel qu’esclaira
A la travada del cèl
Contra el que pòdi faire
Soi pas qu’un pauc de gèl".

E l’astre se trebola :
"De poder n’ai pas ges
Quand lo temps s’anivola
Ieu li pòdi pas res
Aquela cotonada
Quand passa dins lo cèl
Ni per ieu tot amaga
Me fa clucar los èlhs".

Las nivols de li dire :
"Qual sap nòstre camin
Quò’s lo vent que nos vira
Lo podèm pas fugir
Aquel pols de giganta
Nos causa un grand tòrt
Bufa a plena garganta
Nos fa pèrdre lo nòrd".

Mas lo vent se reganha :
"Que me contas aquí
Quand parets e montanhas
Me còpan lo camin".
Las montanhas rondinan :
"Que fasètz dels ratons
Que totjorn nos rosigan
Nos traucan los penons".

Lo ratum de li faire :
"Quò’s per nos amagar
Que fasèm los minaires
Per nos parar del cat.
I a de crups a l’espèra
Que se lecan los pòts
Totjorn nos fan la guèrra
La vida es un tripòt"

Mas lo catàs se manca :
"Totjorn plòu suls banhats
Quand lo canhòt m’arranca
Per ieu cap de pietat
Aquelas òrras bèstias
Que japan de contunh
Quand nos pòdon far fèsta
Demòran pas de jun".

E lo can tarabusta :
"Que me disètz aquí
Quand lo baston me tusta
Ne fau pas lo malin".
E lo barròt romèga :
"Aquò’s mon triste sòrt
Lo fuòc quand me rosèga
Es plan el lo pus fòrt".

Lo fuòc i ditz : "Messorga
Siás pas a mitat fòl
I a l’aiga de la sorga
Que m’escantís quand vòl."
E l’aigueta li crida :
"I a plan pus fòrt que ieu
Sul còp pèrdi la vida
Quand la vaca me beu."

E la vaca rondina :
"Mon sòrt es malerós
L’òme que m’assassina
Es lo pus poderós".
E l’òme que s’acapta
Ditz tot desconsolat :
"Es la mòrt que me mata
I a pas d’eternitat".

Don la vida l’a mesa, la bela careta
Plena de rires e de comissions
En un camp gerp, dins li …

Legir tot

Don la vida l’a mesa, la bela careta
Plena de rires e de comissions
En un camp gerp, dins li romegas
Li ròdas pegadis per lo rolh
Lu uèlhs espalancats per la vituda
Lo gaudi e la paur
N’en pòrta la mémoria, n’en a gardat la votz
Mensoneguièra que crida arresta

De buf en camin sensa languimen
Fa bòn balar, quora la fortuna
Juega de tambau

Quora lu remordimens
fan refrescar lo lume
Petar la chavana, cascalhar lo piech
Reven en lo juèc, lo balon blu
Pichin pantai d’aria cargat d’esperença
Canta en lo vent, crits, corsa, bolums
Lo morre ficat au soleu
Lo pogne esquissat per pas que s’escapa
En li lagrimas, fòla briga d’õmes

REPIC
Quora la charlatanada
dei mòts esconduts
Pinta de despiech, li flors de la vida
Sotta la possièra, dins lo solelhaire
Si trova lo tiquetic d’aqueu molin
Vira la ceguinhola, monta lo zonzon
Aganta estelas d’un paradis
Musica cridairitz, poèsia d’enfança
Carga de bélugas lo jorn à naisse