Los meus tontons de Murasson
Qu’èran fòrts en litteratura
Me disián : "Escota pichon
T’anam ensenhar la leiçon.
Val mai …

Legir tot

Los meus tontons de Murasson
Qu’èran fòrts en litteratura
Me disián : "Escota pichon
T’anam ensenhar la leiçon.
Val mai passar per un colhon
Que per un òme de cultura
Lo ton fa pas la cançon
Ni mai lo vestit lo retor.
Se vòls faire quicòm de bon
Totjorn far bona figura
De l’amor o del bolhon
Lo second es plan lo melhor
Tròp plan non pòt pas durar
Cal usar d’òli d’endura
Ton caval caldrà estalviar
S’as un brave camin a far.

Bròc a bròc se fa lo fagòt
Coma disiá l’oncle Polita
Se los paisans èran pas de piòts
Los avocats cargarián d’esclòps
De tròp se sarrar del fuòc
Om se pòt cramar la camisa
Sas la vida es un tripòt
Cadun la mena coma pòt.
Entre nàiser e morir
Coma disiá l’oncle Basila
Te cal pas jamai languir
Far bona taula ser e matin.
E lo melhor medecin
Se trapa al fons de la topina
Après la sopa un còp de vin
Quò’s lo sang del paure pepin.

E coma faràs trobaràs
Coma disià l’oncle Batista
Sana que saganharàs
Dins ton païs tornaràs.
Que se grata ont ie prus
Fa pas que tòrt a sa codena
Coma disá l’oncle Artús.
Fa pas de mal a deguns.
Coma dis l’oncle Papaïs
Qu’a fach l’escòla de las minas
Lo qu’a de biais de se’n servís
E lo que n’a pas patís.
L’agustage de París
Val pas lo quatre pets d’un ase
Se talha pas aumens lusís
Quand òm es colha òm es pas fins.

Quando è finita la festa, sono partiti per la strada,
sono arrivati a Limone, li ha fermati la Polizia.

RIT …

Legir tot

Quando è finita la festa, sono partiti per la strada,
sono arrivati a Limone, li ha fermati la Polizia.

RIT Li ha fermati la polizia,
patente e libretto,
li ha fermati la polizia
che erano ubriachi.

Alle cinque del mattino erano ancora tutti lassu,
con la polizia che cercava la “maria”.

Tra tre ore bisogna andare a lavorare,
questa è la vita del povero suonatore.

Quand sii fatigat d’estar un semiador de mots,
Quand agi dens lo cap au mens un milièr de cançons,
Un …

Legir tot

Quand sii fatigat d’estar un semiador de mots,
Quand agi dens lo cap au mens un milièr de cançons,
Un dia qu’anirèi tà la maison de l’estrangèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que’u diserèi : jo n’èi jamei arrenegat arren,
Que soi deu men país, e deu monde tanben,
Hip, hòp,
Qui s’a pergut l’esclòp ?
Ni jo, ni tu, ni jo, ni tu, ni jo ni tu tanpòc.

Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.

Qu’averèi a la man un tròç de hampa, ua ascla d’alh,
Ua botelha de vin, ua fotò de la mair,
E tres pedaç au còr, un vielh saunei de cocotièr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que’u diserèi, e si jamei vòs minjar un nhàc,
Jo qu’èi tot çò qui cau, aquiu dehens lo sac.
Criu, crau !
Non i a pas tròp de mau,
Qu’ei lo crit de la hampa, en devath deu caishau.

Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.

A estar capborrut que n’èi gahat tant de cohats,
A’m vóler har l’aviéner dab las pèiras deu passat,
Shens malicia, shens vergonha, shens nat maishantèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que’u diserèi, que sèi çò qui ei d’aver paur a l’escur,
E qu’a nòstre tanpòc, lo cèu n’es pas tot blu,
Que plau,
Que l’èi copada atau,
La ceba deu casau qui hè plorar lo cèu de Pau.

Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.

De tot aquò, de tot aquò, jo que soi portador,
Jo qu’èi lo men sorelh, e que l’escambi per lo son.
Que sèi lo conte vielh de la princessa e de l’aulhèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que’u diserèi, n’èm pas parelhs, e donc que t’èi besonh,
Tà poder m’ajudar e estar çò qui soi.
Chut, chut !
L’as tu entendut ?
Si la branca peta, peta, peta, qu’èm fotuts.

Poulaiera soun mandiana, dioun que li plas pa lou vin,
n’ai vist una l’autre sera, n’ai vist una l’autre sera, …

Legir tot

Poulaiera soun mandiana, dioun que li plas pa lou vin,
n’ai vist una l’autre sera, n’ai vist una l’autre sera,
Poulaiera soun mandiana, dioun que li plas pa lou vin,
n’ai vist una l’autre sera, larga e longa en lou camin.

Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera, la poulaiera,
Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera laisse-la sta

Veguessiàs la poulaiera coura s’àousa lou matin,
esta mai d’un oura mieja, esta mai d’un oura mieja,
Veguessiàs la poulaiera coura s’àousa lou matin,
esta mai d’un oura mieja per si fa lou bigoudìn.

Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera, la poulaiera,
Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera laisse-la sta

La poulaiera pastrouia, laisse-la pi pastrouià
lou capéou qu’a su la testa, lou capéou qu’a su la testa,
La poulaiera pastrouia, laisse-la pi pastrouià,
lou capéou qu’a su la testa ez encara da pa pagà.

Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera, la poulaiera,
Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera laisse-la sta

Veguessiàs li poulaiera àou baleti dàou festìn,
coura balas la madzurca, coura balas la madzurca,
Veguessiàs li poulaiera àou baleti dàou festìn,
coura balas la madzurca vou pistoun lu agasìn

Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera, la poulaiera,
Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera laisse-la sta
Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera, la poulaiera,
Va-t’en léou l’as proun da fa la poulaiera laisse-la sta

Te sercho, Te tròbo
S’i brics e combals
Te parlo, Te prego
o miu bon Senhor

Escòuta lo bram dal …

Legir tot

Te sercho, Te tròbo
S’i brics e combals
Te parlo, Te prego
o miu bon Senhor

Escòuta lo bram dal miu còr montanar
protegg mia montanha,
mia terra, mia gent
escòuto la votz de tiu filh montanar

Te sercho, Te vèu
S’i ròches d’i crests
de nuech bó i esteles
me parles d’amor

Escòuta…

Te sercho, Te sento,
‘nte l’aiga dal bial
T’escòuto ’nte l’aire
bó i angels chantar

Escòuta…

Montanha, Montanha,
mia terra d’i fiors
per la mia Montanha
Te prego, Senhor

Escòuta…

Dins totei lei possibles
Que venon ambe la prima,
Quina flor serà
La polida feconda ?

De totei lei pistils …

Legir tot

Dins totei lei possibles
Que venon ambe la prima,
Quina flor serà
La polida feconda ?

De totei lei pistils
S’espanoirà pas una frucha,
Pasmens toteis ensemb
Trefoliràn a l’aura blonda.

Mai en bronzinant vira
l’abelha dançarèla
Entremitan dei nimfas
Ne Causirà l’astruga,

I pausarà suau
Sa polida posqueta de vida
En tot s’assadolant
Dau nectar de la prima

Per mila flors passidas
Quant portaràn graneta,
E dins la patz, anuèit,
Beuràn celèsta aiganha,

Qu sap s’un parpalhon
Estaloirant sei fards
Vendrà pas alejar
Au còr dei vergièrs ròses…

Probabilitat sorna
Mai la saba capuda
Traparà son camin
De grelhada  a madur

Paciença dins l’azur,
Sota lei rais de luna
Cada atòm de silençi
Es l’espèr d’una frucha.