Ma Tatan de Barbentana
Un beu jorn a rescontrat,
Sus la plaça dei platanas
Ma Tatan de Carpentràs.
E li …

Legir tot

Ma Tatan de Barbentana
Un beu jorn a rescontrat,
Sus la plaça dei platanas
Ma Tatan de Carpentràs.
E li diguèt : « Fan de luna !
Me sembla qu’as capitat !
Me sembla qu’as fach fortuna,
Te fau un pauc m’esplicar. »

« Ai trovat una combina. »
« Bina-bina, qu’es aquò ? »
« Vende de plats e d’eisinas. »
« Zina-zina, qu’es aquò ? »
« Quauqueis aganta-colhons
Per conservar e per coire.
Vende dins lei reünions,
Lei reünions Tuper-doira. »
« Tuper-doira, qu’es aquò ? »

Ma Tatan de Barbentana
Aguèt lèu-lèu carculat
Que dins mens d’una semana
Auriá lo temps d’envitar
Lei femas de l’encontrada
Per faire una reünion.
E a grands còps de campanas
Faguèt seis convidacions.

E diguèt a sei vesinas :
« Zina-zina escotatz :
Vende de plats e d’eisinas. »
« Zina-zina, qu’es aquò ? «
Per gardar lei provisions,
Per conservar e per coire.
Venètz a ma reünion,
Ma reünion Tuper-doira. »
« Tuper-doira, qu’es aquò ? »

Ma Tatan qu’es bèn braveta
Faguèt de pastissariás :
Una banasta d’aurilhetas,
De panada e de cafè.
Quora an sachut la novèla,
Lei vesinas, non de non,
Per bafrar lei bachiquèlas
S’aduguèron a molon :
Venguèt d’abòrd la Rosina
Qu’es sa plus pròcha vesina.
Puei Sabina e Melusina
Que turbina a l’usina.
La Martina e Valentina,
La Cristina e la Bertina,
Augustina e Clementina,
Leontina e Sabatina,
Gustina, Alina e Paulina,
Marilina e Marcelina,
Adelina e Carolina,
Evelina e Roselina,
Puei Severina e Corina,
E Carina emé Sandrina,
Catarina e Onorina
Qu’a ‘na mina d’aspirina,
La divina Ludivina
‘Mé sa cosina Janina,
La copina de Nadina,
La marchanda de sardinas.
Anave oblidar Fifina
Que diguèt a ma Tantina :
« Macarèu, que de vesinas ! »

Ma Tatan dins l’escaufada
Se diguèt tot simplament :
« Belèu qu’emé ma panada,
Faudriá bèure quauca ren. »
Per se levar la pepida
An destapat lo muscat,
E lei tèstas trefolidas
Comencèron de virar !

Ma Tatan qu’èra pompeta
Disiá : « Belèu que faudriá
Tastar un pauc la clareta
Per se rinçar lo gosier,
E puei emé leis aurilhetas
Ma Tatan diguèt : « Vaquí
Per faire filar lei mietas
Fau tastar lo riquiquí ! »

E diguèt a sei vesinas :
« Zina-zina, escotatz :
Vende de plats e d’eisinas. »
« Zina-zina, qu’es aquò ? »
Per gardar lei provesions,
Per conservar e per coire.
E viva lei reünions,
Lei reünions Tuper-doira ! »
« Tuper-doira, qu’es aquò ? »

Ma Tatan qu’es comerçanta,
Diguèt : « Ara es lo moment,
Me fau prendre lei comandas
Que son empegadas en plen. »
Entre doas parts de panada,
Dos còps de vin cachetat,
Dins la granda rigolada,
Lèu-lèu i an tot achatat !
E a montat dins l’annada
Un Iper-super-marcat
‘M’una galariá marchanda
E una cafetariat !

Era un marrit vèspre, au mès de Febrier,
E defòra lo vènt, despòta poderós,
Crachava sei ronfladas d'un biais tant …

Legir tot

Era un marrit vèspre, au mès de Febrier,
E defòra lo vènt, despòta poderós,
Crachava sei ronfladas d'un biais tant rabinós,
Que non voliá la luna enraumar sei quartiers.
Au mitan dau varalh, un pichòt cabanon
Bravejava l'aurissa, mai, auriá pres ben paur
Lo viajaire perdut, espinchant au carrèu,
Davans l'espectaclas dei mostres de la region.

Totei leis ans, pecaire,
Lei mostres fan ripalha.
Quènta ribòta ! quènte festin !
N'en trembli encara, coquin de coquin !

Lo primier arribat fuguèt segur lo Drac,
Que manca jamai l'ora, cadun son tridolet.
Lo Baselic pestava, qu'èra vengut d'à pèds.
Aviá tant freg, lo paure, sei dènts fasián clic-clac !
Trèva misteriosa que jamai risoleja,
Sensa bruch, d'escondon, rintrèt la Garamauda.
La Rèire-Grand dei mascas, escamandra marauda,
Li aviá de sa gaug raubat lo privilège.

Pièi venguèt la Colòbra e monsur Colobrau.
Pichòta Colobrina, la brava caponèta
Era pas'jà rintrada que tombavon vint siètas
E cramavon lei baffis dau Drac, que chapaclau !
Cristalin, Cròca-Taca, colègas de burèu,
Eron vengut en trin de la luencha Tolosa.
E la Tarasca enfin, la reina majestosa,
Se tancèt dins la pòrta tant es grand son cruvèu.

Lei convivas acampats, comencèt la tripada.
D'esperitons biaissuts eron lei servitors.
Cadun de faire un vèntre, d'èstre de bona imor !
Quand sonèt mieja-nuech, cantava l'assemblada.
Cròca-Taca e sa pipa fasián granda tubièra.
La Tarasca e lo Drac, coquin ! se calinhavon.
Se podia mème vèire, au mitan de la cava,
Un dragonàs sadol que covava sei nièras.

La soneta tintèt e tombèt lo silenci...
Lo marrit trebolaire, durbissènt pòrta, intrèt :
Lucifèr en persona, mai gènt qu'un angelet,
Saludèt la chormalha d'un èr de complasenci.
"Fraires, venem d'amics, escotatz mon prepaus,"
"Unissem nòstei fòrças, nòstre sarà lo monde !"
Mai lei mostres en colèra faguèron crits tant brondes,
Que "Careja-Tempesta" fugiguèt 'mé grand paur.

Dei mostres, la marmalha
Es pas de cassibralha
Se son leidàs, se son paurucs
En veritat son dei "còrs de sambuc".

Si pou sègre li traças dau vent
Escarpinat de matin bòna ora
Quora juega à visc
Entre lu bòscs d’argent …

Legir tot

Si pou sègre li traças dau vent
Escarpinat de matin bòna ora
Quora juega à visc
Entre lu bòscs d’argent
Mormoiriant à l’aucèu o sublant de ràbia
Fa bus de cascalhar
Li brancas d’un aubre
Òlivier desraiçat, en terra ocupada

Òtenebrat, a bessai vint ans
Lo gai laurur à l’araire mortala
Semena de dolors en lo camp garach
A si garçar d’un vielh
Que crida brancolant
D’aquela semenura
Creisson de flors bornis
Enfants sacrificats, terra desesperada

Vira que vira la roda sensa vida
Dins lo rodol de l’infern Palestina

Un poble non pou viure
Escursit encadenat
Dins lo pantais d’un autre
Anem cercar la luna
Una clau d’esperança
L’aucèu que pòrta lo rampau à l’estèla per gàbia

Vira que vira la roda sensa vida
Dins lo rodol de l’infern Palestina

Ne’n son tres fraires,
N’an qu’una sòrre a maridar,
L’an maridada,
Cinquanta legas luenh d’aicí;
Li an donat un òme, …

Legir tot

Ne’n son tres fraires,
N’an qu’una sòrre a maridar,
L’an maridada,
Cinquanta legas luenh d’aicí;
Li an donat un òme,
Lo plus mechant d’aqueu pais.
L’a tant batuda,
Amb’ un baston de vert-boisset,
Son sang li còrre
Enjusqu’au bot de sei blancs talons,
E lo li para
Amb’ una tassa de loton :
- Tenètz, estrassa,
Vaquí lo vin que ne’n beuretz;
- Mon amic Peire,
Buvètz-lo vos, ièu n’ai pas set.
- Ai una camisa,
Ièu la voudriáu anar lavar
- Anètz, estrassa
Avisètz-vos de tròp restar !
Dau temps que lava
Tres cavaliers n’a vist venir
Que li ressemblan,
Sei tres fraires dedins paris.
Mon amic Peire
Tres cavaliers n’ai vist venir
Que mi ressemblan
mei tres fraires dedins paris
- Ma mia Joana,
Prenetz lei claus de mon castèu,
V’anaretz metre
Tot çò que n’avètz de plus bèu.
Ne’n pren l’escoba
èla s’es messa a escobar.
Dau temps qu’escoba,
Sei tres fraires son arribats :
- Digatz, servanta,
Ont’ es la dama dau castèu ?
- Siáu la servanta
Ambé la dama dau castèu.
- Ma sòrre Joana
Ont’ a passat vòstra bèutat ?
- Lei còps de vergas,
Lei còps de baston l’an levada !
- Ma bòna sòrre,
Ont’ a passat vòstre marit ?
- Es anat ’n caça,
Ne’n tardarà pas de venir.
N’es pas anat’n caça,
Sei tres chins blancs n’en son aquí
Ma bòna sòrre,
Donatz-nos totei vòstrei claus.
Clavan, desclavan,
A la plus auta l’an trobat.
Lo promier qu’intra
Mai se l’ a pas aujat tocar;
Lo second qu’intra
Mai se l’a pas mai aujat far;
Lo darrier qu’intra
Amb’un poinhau l’a ponhardat.
- Mon fraire Antòni,
Aguètz pietat de seis enfants.
- Prendrem lei mendres
E vos laissarem lo plus grand,
E la filheta
La metrem dedins un covant.

« Qualqu'un sospira, Menina.
Qualqu'un plora aval.
Dins lo fum qualqu'un camina
Al torn de l'ostal.
Dins lo ventàs, qualqu'un …

Legir tot

« Qualqu'un sospira, Menina.
Qualqu'un plora aval.
Dins lo fum qualqu'un camina
Al torn de l'ostal.
Dins lo ventàs, qualqu'un prèga
O Menina, ai paur !
Dins lo fum qualqu'un renèga
Al ras del pont nòu
Lo can jaupa jos la pòrta
Al trepeg que fan.,,
Los que caminan per orta.
D`ont venon ? Ont van ?
Son los paures Mòrts, nenòta.
Que'l ser de totosants
Fan lo torn de la vilòta.
Vai.. son pas missants.
Tre qu'amont, dins l'escurina
Tinda l'Angelús.
Jol lençòl plegant l'esquina
Del fons del treslutz.
Cap a nosaus tornatz trèvas
Passatz lo grand Riu
Per dire a las amas grèvas
Que lo mòrt es viu,
Que noirissètz nòstra vida.
Paures trespassats
E que sèm que l'espelida
Des sègles passats [...]
Sénhers, Fa|dits e Lauraires,
Pecans e vertuts,
Los nòstres mòrts remembraires,
Totes son venguts.
Es venguda la menina
Del fons del treslutz,
Ausissent dins l'escurina
Tindar l'Àngelús. [...]
La nuèit vos garda, Menina,
Dins son fum gelós.
Mas mon ama s'encamina
Sens paur prèp de vos. »

La veusa e l’orfanèl, res de mai pietadós…
Un amic del país moriguèt sens nistons,
Abandonant al monde une esposa …

Legir tot

La veusa e l’orfanèl, res de mai pietadós…
Un amic del país moriguèt sens nistons,
Abandonant al monde une esposa pro bèla,
L’anèri visitar, aquò èra fatal.
Puèi coma aviái de temps per tornar a l’ostal,
Dins la cambra de plors demorèri amb èla.

Per conténer sa pena pensavi dejà
Contar de colhonadas e la solatjar,
(Tot fa ventre per l’anma dins aqueles cases).
Gràcia a la galejada la veusa pro lèu
Manquèt de s’escanar mai de vint còps benlèu,
E l’ostal ressonèt de nòstres cacalasses.

Coma ma pipa sortissiá de mon gilet,
Genta, m’encoratjèt : « Borratz-la, sioplet,
De la gèina fasètz oblidança completa…
Se lo paure d’el aborrissiá lo tabat,
Ara podètz fumar, serà pas perturbat !
Forres, ont es passat mon pòrta-cigarretas ? »

Quand piquèt mièja-nuèch, amb una votz d’enfant,
Subran me demandèt s’aviái pas un pauc fam.
« La pietat vòl pas qu’òm manje de regardèlas »
Çò-diguèt, apondent : « Paure, non tornarà !
Que pensatz d’una vesprelhada per charrar ? »
E sopèrem lèu fach ensems a las candèlas.

« Ve, diriátz que dormís, ò mon Dieu qu’es polit !
Saique pensariá pas qu’es quicòm de marrit
De negar mas lagremas dins qualque Blanqueta. »
Quand agèrem voidat lo segond barralet
La veusa èra esmoguda, ‘fant d’un chichorlet,
Son cervèl se metèt a far de beluguetas…

« A, mon Dieu ! aicí, sèm totjorn clocas o pols ! »
Sospirèt tot en s’assetant sus mos genolhs.
Puèi, jonhent nòstras labras ambé granda fèbre,
« Of ! crenhiái, mormolhèt d’un aire blos e pur,
Que vòstra mostacha en davantal de sapur
Rescondiá corosament qualque bèc de lèbre… »

Davantal de sapur, quina comparason !
Meritava una rosta de drech e rason.
Regussant l’insolenta sens cap de bonança
E conscient de complir un dever, res de mai,
Mas en barrant los uèlhs per mancar lo demai
Paf ! faguèri clapar la man de la venjança !

« Ai ! que m’asclèretz lo tafanari en dos ! »
Çò-cridèt, e baissèri mon front, regretós,
Pensant qu’aviái tustat de faiçon tròp brutala,
En seguida pasmens aprenguèri, content,
Que caminava aital desempuèi fòrça temps :
Messorguièra ! l’asclada èra congenitala !

Quand levèri la man per tustar a de reng
Aviái perdut lo vam, èri pas tan valent,
Sustot que la mandrona diguèt ambé nhaca :
« Mon cuol es plan polit, e l’avètz vistalhat… »
E mon braç venjador retombèt espelhat,
E lo tresen talh foguèt pas qu’una manhaga…

Dans mon pays au pays de la rouquette
Il y a des vignes et dans les vignes de la rouquette …

Legir tot

Dans mon pays au pays de la rouquette
Il y a des vignes et dans les vignes de la rouquette
Et c’est chouette
La rouquette.

Dans mon pays au pays de la rouquette
Il y a des vignes et dans les vignes Il y a Jeannette
Elle est chouette
La Jeannette
Et c’est chouette
La rouquette

Nous l’hiver on n’a pas de neige
Mais les vignes sont blanches de rouquette (BIS)

Dans mon pays au pays de la rouquette
Il y a des vignes et dans les vignes de la rouquette
Et c’est chouette
La rouquette

Dans mon pays au pays de la garrigue
Il y a des vignes et dans les vignes il y a les figues
Et les figues
Ca fatigue

Dans mon pays au pays de la rouquette
Y a du soleil qui fait pousser la rouquette
Et c’est chouette
La rouquette
Oui c’est chouette
La rouquette

Nous l’hiver on n’a pas de neige
Mais les vignes sont blanches de rouquette (BIS)

Dans mon pays au pays de la rouquette
Il y a des vignes et dans les vignes de la rouquette
Et c’est chouette
La rouquette.

Dans mon pays au pays de la rouquette
Y a tous les pas pareils qui font la fête
Et c’est chouette
La rouquette

Car mon pays c’est le pays du soleil
Car mon pays c’est le pays des pas pareils
Et au soleil
C’est pas pareil

Es coumesà, na sera a cas
amis denant, mourusa en bras.
Vousiu parlà, ma et co i sou pà
fin …

Legir tot

Es coumesà, na sera a cas
amis denant, mourusa en bras.
Vousiu parlà, ma et co i sou pà
fin cant u pi bel l’es arubà.
Iè sempe quel, que voul ganhar
en lo que dì, en lo que fa
l’aviou niente da dì, e i soun stà a scoutar
ma soun pà tuit ma mi, e l’àn coumensà a ruzà.
L’es pà pousibu, que degu tuit crià
sou mac que l’es pà bel, sempe sente e mai parlà
tuoca pourtàr pasiensa, toucà stàr da na part
ma i soun segur que en dì, i parlarei co mi.
Lou jour l’es arubà, l’es oura et parlà
ma i soun pà bon, sou mac chantà.
Aloura chantu, a aouto vous,
perquè chantà, es libertà.

Estela es partida un matin
Volar cap a son avenir
Per Bernat lo jorn es tombat
Lo desconegut a començat …

Legir tot

Estela es partida un matin
Volar cap a son avenir
Per Bernat lo jorn es tombat
Lo desconegut a començat

Portada per la sabla del temps
Al vent
Emportat per la sabla del temps

Era previst e preparat
Mas d’un còp lo fum s’es levat
E nos demandem aquel jorn
Se l’i avem donat pron d’amor

Se dins lor viatge a nòstre costat
Los avem plan acompanhats
Per Bernat avem acabat
Sauprem jamai ont es anat

Seguirem la dralha d’Estèla
Emai al luenh, serem amb èla
Nòstres camins se crosaran
Sera coma bèure a la font

Mas cada jorn es creacion
Ont lo miracle es totjorn viu
E dins aquel jorn de despart
Vaqui qu’es arrivat Leonard

Amenat per la sabla del temps
Al prèp
Amenat per la sabla del temps.