Las hilhas de Marmanda
Cosèn dessús un banc
Lanlà deritena
Cosèn dessús un banc
Lanlà derita
La mair cosè la …

Legir tot

Las hilhas de Marmanda
Cosèn dessús un banc
Lanlà deritena
Cosèn dessús un banc
Lanlà derita
La mair cosè la sòia
E las hilhas l’argent
Per’qui qu’i ven qui passa
E tres gentius galants
Eths saludan la mèra
Las hilhas en arrident
- " Ò hilha, la mia hilha
Pren garda t’atraparàn "
- "Ò mèra, la mia mèra
Tardat ne n’an pas tant
Devath la mia cintura
Filha o enfant qu’i a "
- "Ò hilha, la mia hilha
De qué lo neuriram? "
- " Ò mèra, la mia mèra
De lèit e de pan blanc "

Las hilhas de Marmanda
Cosen dessus un banc
Lonla deritèna
Cosen dessus un banc
Lonla derità.

La mair' cosè' la …

Legir tot

Las hilhas de Marmanda
Cosen dessus un banc
Lonla deritèna
Cosen dessus un banc
Lonla derità.

La mair' cosè' la sòia
E las hilhas l'argent
Lonla deritèna,

Per 'qui qu'i ven, qu'i passa
E tres gentius galants
Lonla deritèna,

Ils saluden la mèra
Las hilhas tot en riant,

O hilha, la mi' hilha
Pren garda, t'atrap'ran !

- O mèra, la mi mèra
Tardat ne'n an pas tant,

- Devat la mi' cintura
Filha o enfant i a,

- O hilha, la mi' hilha
De que lo nauriram ?

- O mèra, la mi mèra
De lèith e de pan blanc,

- S'es per cas singui 'n dròlle
Que mestièr li balh'ram ?

- O mèra, la mi mèra
Talhur o marchand,

- Marchand e de dentèla
Dou petit riban blanc,

- Se per cas singui u' hilha
Nos ne la marid'ram.

Anuèit a nòstra epòca, tot plen de filhas son ben gentas,
Te fason virar la tèsta, las voldriàs totas dins …

Legir tot

Anuèit a nòstra epòca, tot plen de filhas son ben gentas,
Te fason virar la tèsta, las voldriàs totas dins ton lèit,
Par passar tas jornadas, o ben par emplir tas nuèits.
Mas par i’ribar faire, qu’es pas aisat, qu’es ’ma quèo la vida.
Fau te batre si vòles meritar ta princessa
Saja òneste, li dijies pas de messonjas,
Zaba la pas, aul l’es faita p’aveir de caressas.
Quand l’es dins la pena e voèi, fau que te la ’judas.

Repic :
Totas las juliètas d’anuèit
Raibon d’aveir un Romeò.
Li fau mas totas un eròi (bis).

Vinta quatre oras par jorn e ’ta los jorns de la setmana,
Vènem par cosinar ta tèsta e tènem la bona recèta.
Mesfiá-te ben, aquí i a res que nos ’rèita.
Los ragàs dau Centre son tornats,
Te faudrà ben èstre prènta.
Par ton coèr, tènem ’ma totjorn plen de frasas,
Par ton còrs, quo-es un tasta-avant d’extasa,
Par tu uèi, ne fasèm pas dins l’ocasion,
Los trobamufins, par te mon amor, quo-es jamai mauvàs.

Par le matin, ’las vòlon mas tot plen d’atencions,
E ’près-mèidia, li fau aver de distraccion,
E le seir, tu li bailas tot plen d’afeccion,
E pendent la nuèit, fau que t’aves d’imaginacion.
E, e, a l’intencion de filhas de mon coèr :
Si aguèsse mas dangèir, vodriá èstre lo sauvuer,
Si aguèsse mas nejada, vodriá èstre ton flotuer,
Ièu tuariá le malur, ièu portariá le bonuer.

Jòuna filha, as chausit l’amor trobamufin,
Plus fòrt que la extasiá, pus fòrt que l’anfetamina.
Jòuna filha, as vougut un Romeò, le veiquí,
Par totas sòrtas d’istoèras, escrire tornarà.
Jòuna filha, ará, te sès ma sòr MC mas.
Pura pus, risona un pauc, sès pus sola, qu’es chabat.
Jòuna filha, veiquí par tu lo Possé,
L-es coma nautres, l-amariá ben èstre l’eròi de tas nuèits.

Mèfia-te de totas las promessas sens lendeman,
Par chausir ton eròi, le chausir bien que te fau.
Los biais fisiques par chausir, non ne valon pus res,
Que totjorn que fau amar e quò le sabèm ben.
Lo ragamufin, aul vòu d’amor,
Li fau l’amar, totjorn l’amar,
Totjorn quela se l-ama, aul respectará biaucòp
E par mai de consentit, egal aul se la botarà.
V-òei ’ma quò qu’es la besonha
E sèm pas après de raibar.

Dessús la lana
I a longs camins
Nada montanha
Mes tan de pins

Espiatz los òmis
D’aqueth país
De sable …

Legir tot

Dessús la lana
I a longs camins
Nada montanha
Mes tan de pins

Espiatz los òmis
D’aqueth país
De sable e gema
Que son prestits

Drin de cafè
Drin de sorelh
Au pinhadar
Que cau de mei ?

Da tu, ma miga
Au temps d’amor
Seràs la tèrra
Jo lo branon

A tu Landés
L’amna deu còs !
Sias tostemps
Picatalòs

Dessús la lana
I a longs camins
Nada montanha
Mes tant de pins.

Ai trevat tot un jorn lo pradon e la gresa
Mas degun m’a pas vist.
Ai pas tornat trobar Marisson …

Legir tot

Ai trevat tot un jorn lo pradon e la gresa
Mas degun m’a pas vist.
Ai pas tornat trobar Marisson e Francesa
Que risian tan antan.
Mos pas sus Io chamin an esfodit l’auriòu
Que solet m’a auvit;
Las maussieras fasian en tombar sus Io sòu
De las tachas de sang.

Coma aimavan venir se’n rogesir las pòtas
Las dròllichas de junh !
Aimavan pendilhar entau doas cereisòtas
A l’aurelha en jugar...
Quand Marisson fuguèt nommada dins Io nòrd,
Ne’n sarrerem los punhs,
Mas a qui aurian dich ’laidonc nòstre maucòr ?
Qui ne’n auria’ fait çàs ?

Onte son vòstres vielhs ? Portièrs de maisonassa ?...
Las jalajas, prendran
Tot çò que lor ’vian pres e l’edra, la trainassa
Van tot tornar breçar.
En esperar la mòrt, per suausar lor tristor
Disan que tornaran...

Et la Francesa ont es dins ’queu monde falord ?
Mielhs vau n’i pas pensar.

O gent de mon païs, tala es nòstra dolença :
Es dich que van crebar,
Crebar de racha-còr en gardar la chabença
O crebar de partir...
Nos chau levar Io chap, nos chau levar los punhs,
Es pus temps de resvar.
Nos faudra afanar l’esper dau novelum
Si vòlem pas morir.

Eras valent, davant ta bòria
Mestre al solelh, mestre del vent
Daissa aquel camp, aquèla terra
Es pas per tu …

Legir tot

Eras valent, davant ta bòria
Mestre al solelh, mestre del vent
Daissa aquel camp, aquèla terra
Es pas per tu
E cap al Nòrd dins una usina
Trabalharàs, seràs melhor

Sabiás parlar, e dins ta boca
Cantava l'òc, coma un rocàs
Daissa ta lenga
Aquela fòrça
Es pas per tu
Crida en francés, e se lo pòdes
Parla ponchut : Fa mai borgés

Coma ton paire, i a plan d'annadas
Eras l'amic d'un dieu calent
Dieu es missant
Aquela jòia
Es pas per tu
Prega en francés, cal que sofrigas
Lo cap baissat, Dieu es dolent

Atal t'an dit tant de messorgas
Per te panar l'eime e lo còs
E siás pas mòrt
E te revelhas
Sarra los punhs
Sèm de milièrs e per lo mond
Farem plegar los messorguièrs

Las palomas deu ser, que pòrtan sus las alas,
Com pòrta lo men còr, un drin d’arrai deu sorelh qui’s …

Legir tot

Las palomas deu ser, que pòrtan sus las alas,
Com pòrta lo men còr, un drin d’arrai deu sorelh qui’s moreish...
Jo que las vei partir, e qu’èi sus las espatlas,
Com lo pes d’adirèr de la lutz qui’s feneish...
Que volerí tanben, tornar préner lo viatge,
Tà d’aqueras amors, qui de jo, son tan luenh...
Com t’aimèi autes còps, que’t vei hens un nuatge
E lo saunei de tu, tostemps viu, que m’estreinh...
Las palomas deu ser, que son çò qui demora
Deu sorelh de l’estiu, qui bruslaba tant hòrt...
Los dias qu’an passat, et la sason que plora,
E sos ausets deu ser, lo desectruc, qu’ei lo gran vent deu nòrd...
E jo non poish aimar lo mes mort qui ns’arriba,
Dab la patz deu desbromb qui poderè nevar !
Per’mor jo qu’ei au còr, com ua eslama viva,
Ua paloma d’aur, de cap tu, qui se’n va.

Au prat de Laròca,
I a ua hont d'argent, laridèta,
I a ua hont d'argent.
I a nau palometas,
Q'i …

Legir tot

Au prat de Laròca,
I a ua hont d'argent, laridèta,
I a ua hont d'argent.
I a nau palometas,
Q'i banhan dehens,
L'ua s'es pausada
E l'auta s'es levada.

Voldriái cantar en seguida
Las femnas qu’un còp dins la vida
Aimam sens o dire a degús.
A las que …

Legir tot

Voldriái cantar en seguida
Las femnas qu’un còp dins la vida
Aimam sens o dire a degús.
A las que coneissèm pas gaire,
Que se’n van lèu d’un autre caire,
E que tornam véser pas pus.

A la qu’apareis pala e blonda
A sa fenèstra una segonda,
E que, lèsta, s’estavanís ;
Mas que sa prima siloeta
Es tan graciosa e lingeta
Que nos cresèm al paradís.

A la companha de viatge,
Que sos uèlhs, polit paisatge,
Nos fan lo camin fòrça bèl ;
Que seriá mai qu’una amoreta,
E que daissam partir soleta,
Sens aver esflorat lo pèl.

A las que son condemnadas
De passar nuèches e jornadas
Prèp d’un èsser tròp diferent ;
Que vos an, vana capbordisa,
Desvelat l’aparéncia grisa
D’un avenir voide e dolent.

A la valsairitz tan graciosa
Que vos semblèt trista, nerviosa,
Per una nuèch de Carnaval ;
Que volguèt finir la romança
Quand se’n anèt aprèp la dança
Tornejar dins un autre bal.

Caras ombretas devistadas,
Esperanças lèu amorçadas,
Deman tombaretz dins l’oblit.
Per pauc que lo bonur advenga,
Es plan rare qu’òm se sovenga
De cada episòdi complit.

Se nòstra vida es mancada,
Somiam, l’anma un pauc enfuocada,
Als bonurs qu’avèm supausats ;
Als potons que non se faguèron,
Als còrs que benlèu vos espèran,
Als uèlhs qu’avèm pas pus crotzats.

Adonc, pendent las vespradas,
Regretant las bèlas oradas
Del temps vièlh vengut nos trevar,
Ploram las labras absentas
D’aquelas passantas plasentas
Que daissèrem nos escapar.

Nautres beurem de vin
Soar e matin banirem 1o chagrin
D'aqueu bon pan ne'n tremparem la sopa
D'aqueu bon vin …

Legir tot

Nautres beurem de vin
Soar e matin banirem 1o chagrin
D'aqueu bon pan ne'n tremparem la sopa
D'aqueu bon vin ne'n beurem quauques gotas
Ara vos vau contar
Las quatre sasons per vos amusar.

L'ibèrn s'es en anat
S'es en anat, lo cal pas regretar
Als tròçs de nèu dessús la montanha
Fai bien freg dins la bassa campanha
Nautres beurem de vin
Soar e matin banharem lo chagrin.

Aicí lo bèu printemps
Quo nos rejoís, nos rend totes contents
Los aucèus que fòu lus ramatges
E surtot lo rossinhòu saubatge
Quo canta nuèch o jorn
E nos rejoís per son bèl discors.

L' estiu mancarà pas
De nos portar una quantitat de blat
E de fruchas de totas las menas
De prunas, de pomas, de peiras, de cerièiras
D' abricòfs, de melons
E d'ametlons de tota façon.

L' autumn es arriba
Es arriba per nos abeurar
leu veni culhir lo rasin dins las trelhas
D'aqueu bon jus n'en remplirem las botelhas
Nautres beurem de vin
Soar e matin banirem lo chagrin.

Lo passàt de nostre païs
Càl pàs l'anàr quèrre a Paris
Es pàs escrich alhors qu'aiçi :
Dins la parét …

Legir tot

Lo passàt de nostre païs
Càl pàs l'anàr quèrre a Paris
Es pàs escrich alhors qu'aiçi :
Dins la parét deboselàda,
Dins la canson de la velhàda,
Dins la nepla pàlla dels uèlhs
De las vièlhas e dels vièlhs.

Lo presént de nostre païs
Càl pàs l'anàr quèrre a Paris
Es pàs escrich alhors qu'aiçi :
Dins la blancor del làch de feda,
Dins lo marinàs que se leva,
Dins la pleja, dins la secàda,
Dins la pena de la jornàda.

L'avenir de nostre païs
Càl pàs l'anàr quèrre a Paris
Es pàs escrich alhors qu'aiçi :
DIns los anhèls al mièg del pràt,
Dins l'ondulejament del blàt,
Al cor de las regas dels camps,
E dins los somis dels enfants.

Avenir, presént e passàt,
Tot es escrich dins nostra terra,
De nostras mans, dins nostra lenga,
De la vergonha a la fiertàt.
E l'avenir, qu'a res ne sembla,
Sera ço que n'farèm ensembles.

Lo passat de nòstre païs
Cal pas 1'anar quèrre a Paris
Es pas escrich, alhors qu'aici,.
Dins la paret abausonada …

Legir tot

Lo passat de nòstre païs
Cal pas 1'anar quèrre a Paris
Es pas escrich, alhors qu'aici,.
Dins la paret abausonada
Dins la cançon de la velhada
Dins la nebla pala dels uèlhs
De las vièlhas e dels vièlhs...

Lo present de nòstre païs
Dins la blancor de lach de feda
Dins lo marinas que se leva
Dins la pluèja o la secada
Dins la pena de la jornada...

L'avenir de nòstre païs
Dins los anhèls al mieg del prat
Dins las ondadas del blat
Al còr de las ragas dels camps
E dins lo sòmi dels enfants...

Avenir, present e passat
Tot es escrich dins nòstra tèrra
Dins nòstras mans. dins nòstra lenga,
De la vergonha a la fièrtat
E l'avenir qu'a res ne sembla
Sera çò que farèm ensemble.