Lo vent nos empòrta
Tots los sovenirs
La clau jos la pòrta
Daissa zo partir
Del temps de cirèias
Jusc’als …

Legir tot

Lo vent nos empòrta
Tots los sovenirs
La clau jos la pòrta
Daissa zo partir
Del temps de cirèias
Jusc’als biais madurs
Cent milas mervelhas
Trobarem segur,

Lo camin es long que monta a nòstre ostal
Dempuei lo vent de mai al solelh d’abrial
Lo camin es long que monta a nòstre ostal
Si fasem çò que cal li farem Carnaval

Del fons de la prada
Al cap de randals
A la caminada
Passarem Nadal
Causirem la rota
Que monta al solelh
Farem jorn de vota
Sus los sendarels.

E jos la teulada
Quand l’aurem trobada
Farem una taulada
Per la batejar
La nuèch serà corta
Long serà lo jorn
La passarem tota
A cantar l’amor.

Sul camin de las pèiras blancas,
Un matin quora partirai ?...
Delà lo riu darrièr las brancas :
En primièr …

Legir tot

Sul camin de las pèiras blancas,
Un matin quora partirai ?...
Delà lo riu darrièr las brancas :
En primièr cal trobar las plancas
Que degun i passa pas mai.

Per un cèl de luna novèla
Las ensenhas lusisson clar
E brasilha mai d’una estela.
Qual coneisserà la pus bèla ?
En Orient monta lo Lugar.

Passarai la man sus las ancas
De la Vènus del sen amar,
La cercarai per las calancas ….
Lo camin de las pèiras blancas
Serà pus luènh delà la mar.

A cha jorn a cha nuech mi fau tirassar la cadena

Es au camin de Morgiù que m’an enterra viu …

Legir tot

A cha jorn a cha nuech mi fau tirassar la cadena

Es au camin de Morgiù que m’an enterra viu
Non sai per quant d’annadas sieu encar enclavelat
Podì pas manca espêra auvi lo virar de la clau
Es au camin de Morgiù que m’an enterra viu

A cha jorn a cha nuech mi fau tirassar la cadena

Segur que defora lo monde m’aura oblidat
Condamnat ais galeras, quau si sovendra de ieu
D’aici que mi venguet desliurat la mort
Se desfielan leis oras, vieu plus si passat lo temps

A cha jorn a cha nuech mi fau tirassar la cadena

De cops que mi ven trebolar l’odor que m’es tant amara
Es aquela de la mar maudicha sie la largada
Ara que ven la primavera, que ven la primavera
Pren sa volada lo gabian, l’espinchi dau fenestron

A cha jorn a cha nuech mi fau tirassar la cadena

Sus lo camin de pèire dus mainats amassa s'en vann
De cap au cemitèri, un floquet de ròsas portant
Au …

Legir tot

Sus lo camin de pèire dus mainats amassa s'en vann
De cap au cemitèri, un floquet de ròsas portant
Au darrèr d'èths pair bon e mair bona
D'un pas lent seguivan chargant
Quand marteror e s'annonça du monde
Qui portan las flors un còp l'ann

Sus lo camin de pèira los mairats b'avèm cambiat tant
L'un dab ua barba doça l'aude las popetas davant
E qu'anann d'arrèr deu cementèri
Ta's tirar de l'espiar deus grands
Ta's poder aimar la bona esconutèra
Marteror que n'ei qu'un còp l'ann

Sus lo camin de pèira peu darrèr còp qui passaram
Tots en cada l'i sèga lo curè de negre pregant
Qui trobaràm pair bon e mair bona
E tots los qui ann viscut avantz
E atau qu'en va l'anar deu monde
Adiu marteror te nh'aud'ann.

Seguissèm lo camin del pèch
Anam veire, anam veire,
Seguissèm lo camin del pèch
Anam veire lo solèlh.

Se levar …

Legir tot

Seguissèm lo camin del pèch
Anam veire, anam veire,
Seguissèm lo camin del pèch
Anam veire lo solèlh.

Se levar darrièr las corbièras
Tot rajent d’aiga de la mar
De la mar mediterranèia
Entre Leucate e Sijan.

Miègjorn : caminam susents
Anam veire, anam veire
Miègjorn : caminam susents
Anam veire lo solèlh.

Coma una roda dins lo cèl
Dançar damont las pirenèas
Sus la musica d’un rondèu
Barrejat d’un aire de fecas !

Davalam lo camin del brèlh
Anam veire, anam veire
Davalam lo camin del brèlh
Anam veire lo solèlh.

Amanhagar la malapèira
Negra montanha del lop,
Clinhar de l’uèlh e puèi de pèrdre
Darrièr las brancas d’un pibol.

Nos en tornam a Coffolens
Monta l’ombra, monta l’ombra
Nos en tornam a Coffolens
Monta l’ombra de la nuèit.

en passejant capvath la lana
qu’èi descobrit un camin nau
un viòt vadut au pè d’un vèrn
cogat dens los …

Legir tot

en passejant capvath la lana
qu’èi descobrit un camin nau
un viòt vadut au pè d’un vèrn
cogat dens los braç deu segar
n’èra pas lo trivalh d’un anjo
qu’auré deishat quauque plumat
perdut quauque brincha d’estala
e n’i avè sonque traças de dalh

qu’aví ua o dus òras a pèrder
e la vita sancèra a ganhar
qu’èi pretz la man a la heuguèra
entà que’m miassí lo pas
que tòrtejava capvath la sesca
puish que seguiva lo barat
e còp sec tirà dret tà larga
en escalhant lo pinhadar

que naula atau quauque naviu
sus la mar grana deu tojar
quauque galup brabant lo briu
de flors shens espèr de tornar
entà anar cuelher la sostra
quin marin s’es escaronhat
de quin saunèi de quin hantaume
e hèi enqüèra lo palhat?

jo n’èi pas l’amna aventurèra
d’un descobridor d’orizon
que m’estimi mei los mistèris
que’m soi tornat a la maison
suu camin la-haut dens lo ceu
lo hali shiulà au pregon
eth que saja de seguir dens l’aire
los viòts secrets de las sasons
praubina monaca esmanglada
qui s’i hèi a virar en rond
beròja monaca esmanglada
qui s’i hèi a virar en rond

Que’m passejavi suu Cors Bòsquet
Lo còr urós, lo cap tanben
Qu’aví enveja de marchar sonque tau plaser
Puish qu’es …

Legir tot

Que’m passejavi suu Cors Bòsquet
Lo còr urós, lo cap tanben
Qu’aví enveja de marchar sonque tau plaser
Puish qu’es passada per acíu
Que m’a balhat lo riu-piu-piu
Qu’avem dançat tota la nueit enlo medish lhèit

Arrepic :
Au Camin Salièr (2)
Que i a un Zenith, un espitau, Emmaüs, quauques chivaus
Òc, que i a tot çò que voletz au Camin Salièr

Mès quan ei vienut lo matin
Que’m soi deishudat dab chagrin
Aquera garça de gojata que s’èra escapada
Lavetz que soi partit a huec
Açò qui pareish com un pèc
Tot lo Biarn qu’èi bohilhat e me’n soi tornat

Per l’Avenguda Copernic
Que m’atendè n quauques amics
E per lo camin de Buròs ne soi pas estròç
Ua bruneta demandà : "Entà Salias on cau passar ?"
Puja donc enla mia Alfa que coneisheràs.

Lo camin sus la montanha
Lo seguèri tot un brieu,
Caminavi sens companha
Èra la fin de l’estiu.

Me cridèt …

Legir tot

Lo camin sus la montanha
Lo seguèri tot un brieu,
Caminavi sens companha
Èra la fin de l’estiu.

Me cridèt de delà la sanha
Coma gasavi lo riu,
Una filha de campanha
Que me trobèt agradiu.

Me prenguèt dins una jaça
A l’abric de la calor,
Causiguèt la bona plaça
Sul fen per parlar d’amor.

Ni jamai èra pas lassa
Me mordiguèt a dolor.
Vesiám per la pòrta bassa
Lo cèl cambiar de color.

Lo camin sus la montanha
Que se pèrd delà lo riu,
Una filha de campanha
Que l’amor es agradiu !

Qun plaser per las vacanças
De navigar sul canal
Es dins lo sud de la França
Al país meridional

Embarcam …

Legir tot

Qun plaser per las vacanças
De navigar sul canal
Es dins lo sud de la França
Al país meridional

Embarcam a Tolosa la ciutat de las violetas
Son rugbí es conescut dins tota la planeta
Lo Capitòla nos encanta e disèm bravissimo
Per immortalizar la voès de Nogarò

Dins la campanha, las alas d’un molin nos saludan
L’escala a Castèlnau d’Ari serà la plan venguda
Son caçolet es tant apreciat
E ben, avèm plan fait de nos arrestar, è !

Al lènc s’anonçan las tors de Carcassona
Tot lo monde descend ; la visita serà bona
Los remparts de la Ciutat gardaràn per totjorn
Lo riche patrimòni ambe un grand amor.

Lo canal en passent s’apròcha d’Argelièrs
Patria de Marcelin Albèrt que podèm èsser fièrs
Defensor dals vinhairons roinats dins la misèria
Sa memòria demòra gravada dins l’estela.

Arribam a Besièrs ont es nascut Riquet
Sa sciéncia permetèt de montar lo projèct
De faire lo canal que tant aviá revat
Son estatua perpetua a jamai son passat.

Siam pròche de Seta per l’estanh de Taur
Lo mont Sant Clar survelha d’amont-naut
Brassens e Valéry an marcat per la vida
La memòria demòra solida dins la vila.

Lo viatge s’acaba e disèm plan mercé
A totes los òmes qu’an trabalhat per aver
Aquela òbra tan volguda d’un canal sens parelh
Riquet agèt la pròba per decidar Colbèrt e lo rei Solelh

Qun plaser per las vacanças
De navigar sul canal
Es dins lo sud de la França
Al país meridional

Quand sentís lo perfum d’una tèrra que gronda
Me sarri dins lo fum de la pèira e del riu.
Enfant …

Legir tot

Quand sentís lo perfum d’una tèrra que gronda
Me sarri dins lo fum de la pèira e del riu.
Enfant d’una mar bèla ton sang es tanben mieu
E creissi dins ton còs polsièra dins lo sòl.
Quand sentís l’arbre bèl ma banhi dins sa pèl.
Quand sentís lo cep vièlh s’arrapan las doas mans.
Un ralh caud de luna sus las èrsas prigondas
Se’n virarà jamai lo cant de las gotas d’aigas.
Soi coma un fial de vida m’ajaci dins l’erbilh
E sa doçor m’a tirat dins una eternitat
E son còr m’a portat e me daissarà pas
Que lo vent i semena, semenas sas granas.
Un ralh caud de luna sus las èrsas prigondas
Se’n virarà jamai lo cant de las gotas d’aigas.
E lo Cers a bufat emportant las estelas
E lo solelh a cremat la fugassa verdura.
Un ralh caud de luna sus las èrsas prigondas
Dins son canton banhat ieu germenavi.
Soi la mirgueta d’un país fòl
Soi mandra bèla d’una talvera
E son cant langorós.
E soi lo rire la luzor lo buf e lo sang de la libertat.
 
TRADUCTION

Quand cela sent le parfum d’une terre qui gronde
Je me rapproche dans la brume de la pierre et du ruisseau.
Enfant d’une mer immense1 ton sang est aussi le mien
Et je grandis dans ton corps, poussière dans le sol.
Quand cela sent le grand arbre je me baigne dans sa peau
Quand cela sent la vielle souche je m’y écorche les deux mains.
Un rayon chaud de lune sur les vagues profondes
Ne s’en retournera jamais le chant des gouttes d’eau.
Je suis comme un fil de vie je m’étends dans l’herbe
Et sa douceur m’a tiré dans une éternité
Et son cœur m’a porté et ne me laissera pas
Que le vent y sème, sème ses graines.
Un rayon chaud de lune sur les vagues profondes
Ne s’en retournera jamais le chant des gouttes d’eau.
Et le Cers a soufflé emportant les étoiles
Et le soleil a brûlé la fuguasse verdure.
Un rayon chaud de lune sur les vagues profondes
Dans son coin mouillé, je germais.
Je suis la souris d’un pays fou
Je suis le beau renard d’une talvère
Et son chant langoureux.
Je suis le rire la lueur le souffle et le sang de la liberté.

Refrain :
Pren un formatge e un crostet
Un pauc de vin dins ton pichon panièr
Mas atencion de pas …

Legir tot

Refrain :
Pren un formatge e un crostet
Un pauc de vin dins ton pichon panièr
Mas atencion de pas trapar lo lop
Tanlèu qu’arribaràs a ta destinacion

Mas te’n fagas pas per la mameta
Se li pòrtas pas aquel panièr
Se farà una bona tisana
E roncarà coma un pompièr

Refrain

Lo lop, lo lop, aouh lo lop ! (x2)

Fa bèl temps, as la rauba corteta
Lo solelh te calfa los pompilhs
Mas poiriás trapar al mièg dels bòsques
La bèstia peluda sul camin

Refrain

Oh mammy, oh mammy, mammy blue
Oh mammy blue

Lo lop, lo lop, aouh lo lop ! (x2)

Arresta-te dins un bosquet
E manja ton formatge, ton crostet
Val mai aquò que de trapar lo lop
Tanlèu qu’arribaras a ta destinacion

La mameta a la codena dura
Que lo lop la mossegarà pas
I perdriá las dents la paura bèstia
Risca pas res, te’n fagas pas

Lo lop, lo lop, aouh lo lop ! (x2)

Refrain

Qual vòl saupre la vida del paure carbonièr
que mena dins la mina amai dins son panièr ?
Escotatz en …

Legir tot

Qual vòl saupre la vida del paure carbonièr
que mena dins la mina amai dins son panièr ?
Escotatz en silenci vos fau la descripcion
de l’ora que comença amai de sa racion.

A sièis ora sonadas, sièis ora del matin
se finís la dintrada lo que i es pas tant pis.
I a pas una minuta de retard per començar,
i a las oras entièras quand s’agís d’acabar.

Per dintrar dins la mina cambia d’abilhament
que la negra farina lo met tròp desgostent.
Se’n va penjar sa vida a un cable d’Alpha
e a la man ardida d’un inocent goba.

Pendent uèit oras trima per vendre sa santat,
sa fòrça e sa vida, son drèit d’umanitat,
e fa de son cadavre un èsser de malur
en asticant lo sabre de son acaparur.

Al trabalh lo servatge ie remplís l’estomac.
Cal que siague plan sage e plan desrevelhat.
Tant pis se de sa vida cal qu’i daisse l’entièr,
la valor es minima del paure carbonièr.

Se jamai el se blaça a ne demorar estropiat
ie lançan a la faça : « tot aquò b’avètz plan cercat !
Volètz tocar la renta per esser estropiat,
vos seriá meritenta s’aviatz perdut lo cap »

Quand siaguètz armiari garrèl o ben manchòt
podètz tocar un salari faguent lo mendigòt,
anant de pòrta en pòrta implorar la pietat.
La lei es rica e fòrta contra l’umanitat.

Aquí coma capita lo paure carbonièr
quand la flor parasita vei lo sospir darrièr.
Ie negrís la misèra per lo recompensar
de la ruda galèra qu’el a suportar .

Revirada

Qui veut connaître la vie du pauvre mineur,
Celle qu’il mène à la mine et aussi dans son panier ?
Ecoutez en silence, je vous fais la description,
de l’heure qui commence et aussi de sa ration.

A six heures sonnées, six heures du matin,
on achève l’entrée, celui qui n’y est pas tant pis pour lui.
Il n’y a pas une minute de retard de tolérée
mais bien les heures complètes pour terminer la journée.

Pour rentrer dans la mine, il change d’habit
car la noire farine le rend trop dégoutant.
Il va suspendre sa vie à un cable d’Alpha
et à la main habile d’un inocent arpète.

Pendant huit heures il trime pour vendre sa santé
sa force et son esprit son droit d’humanité.
Et il fait de son cadavre un être de malheur
en astiquant le sabre de son accapareur.

Au travail le servage lui rempli l’estomac.
Il faut être bien sage et aussi, bien éveillé.
Tant pis si de sa vie il doit abandonner le principal
la valeur est minime, du pauvre mineur.

Si jamais il se blesse à rester estropié
on lui jette à la face « tout ça, vous l’avez bien cherché ! 
Vous voulez toucher la pension d’avoir été estropié,
vous la meriteriez tellement vous avez perdu la tête ! »

Que tu sois dingo, boiteux ou manchot
tu peux toucher un salaire en faisant le mendiant
allant de porte en porte en implorant la pitié.
La loi est riche et forte contre l’humanité.

Voici comment il réussi le pauvre mineur
quand la fleur parasite voit son dernier soupir ;
Elle lui noircie la misère pour le récompenser
de la rude galère qu’il doit supporter.

Carbonier mon amic ont es ta carboniera
Ma bòna dama es entre dos valons
Li fau intrar d’aginolhon

Carbonier mon …

Legir tot

Carbonier mon amic ont es ta carboniera
Ma bòna dama es entre dos valons
Li fau intrar d’aginolhon

Carbonier mon amic as ben la camiá sala
Ma bòna dama lei damas de Paris
Me l’an pas vòuguda blanchir

Carbonier mon amic as tres polidei filhas
Ma bòna dama tant polidas que vos
Tres carboniers li fan la cort

Carbonier mon amic quora tu lei marides
Ma bòna dama prestatz-mi sièis cents francs
Lei maridarai aquest’ an

Carbonier mon amic quora tu me lei rendes
Ma bòna dama se vos fan tant besonh
Vos lei rendrai en de carbon

Coma trapa qu’al lèit, per un autodidacte,
La fau pasmens arregalar,
Qu’ai, al jòc de l’amor, pro de biais, pro …

Legir tot

Coma trapa qu’al lèit, per un autodidacte,
La fau pasmens arregalar,
Qu’ai, al jòc de l’amor, pro de biais, pro de tacte,
La femna o pòt pas calhar ;
sus la plaça, al mercat, dins totas las botigas,
Pertot o raconta e atal,
Tot lo vilatge, uèi, sap, e dins lo detalh,
Mas performàncias eroticas.

Atiradas per tant de rumors indecentas,
Un còp Babèta, un còp Nanon,
Me vengèron trapar, tendras, concupiscentas,
E sapièri pas dire non.
Aviái, se pòdi dire, un det dins l’engranatge
E ara vesi raplicar,
Coma un sol òme, e dins lo but de fornicar,
Tot lo femnum del vesinatge.

I a la del cafetièr, maissanta limonada,
Que chuca mai que de glaçons,
E Joana del boièr, trista, desconsolada,
Que ne doblida las rasons ;
La mairessa tanben, las gautas totas pallas,
Que, m’avisant al gard’a-vos,
Me confessèt :"Son pas lo fòrt de mon espós
Las ereccions municipalas !"

A una femna-tronc fau, a la buta-buta,
Prene son pè d’un pas leugièr
Abans de metre un tap, un tap a la flaüta
A la femna del bolangièr.
Puèi finissi in piscem quand amb una serena
Nai fait un sadol de fosfòr
E que me vòl pagar, nadiva del Bosfòr,
Qualque trucariá per estrenna.

Cal te dire que quand ven sonar mos bons oficis
Lo bèl sèxe reconeissent
Que o ten a mièg-cuol, per s’ofrir mos servicis,
Se desbotona d’un present :
Cambajon, salcissòt, botelha naut-de-gama,
O prima d’encoratjament,
Vièt(d’ase, tot fa ventre en dedamatjament
D’una quequeta poligama.

E pr’aquò soi dotat de dimensions modèstas,
Soi pas membrat coma un tiran,
Las podètz questionar, monsurs, se son onèstas,
Vòstras femnas vos o diràn.
Ai pas en magasin res d’extraordinari,
Ni bracomard, ni gròs mastard,
Mas l’article corrent, lo modèl estandard
Que convén a tot tafanari.

Car brica compta pas la fòrma anatomica,
Lo gabarrit i es per pas res,
Non, lo plaser d’amor es tot dins la tecnica
E fa bèl temps qu’o ai comprés :
Dactilò, documentalista o pastissièra,
A cada còp es diferent,
Òm pòt pas contentar d’un mème còp de ren
La gomarra e mai la rosièra.

Per malor es pas cada jorn fèsta e quand una
Vièla tanèca dins mon lièch
S’escranca, mai d’un còp ieu bandi pas que d’una,
La fau lusir a contra-vièch :
Lo cuol a sas rasons, se sap de longa data,
E del club de l’amor, adieu !,
Voldriái demissionar, de còps, de membre actiu
De tant n’ai gròs sus la prostata.

Mas aquò dura pas e, per pauc que se trape
Qualque polida a l’orizont
Venent sacrificar al culte de Priape,
La daissi pas dins lo besonh.
Tanben pichonas que ne sètz a la debuta,
Qu’anatz riscar vòstre dequé,
Sabètz ont ai l’ostal, vos assolidi que
Temps en temps un còp fa pas puta.

Sabètz ont ai l’ostal, vos assolidi que
Temps en temps un còp fa pas puta.

Quand se veirà lo bombardier
Escampar plueja de confettis
Quand se veirà lo canon
Faire riseta a l’objectiu

Quand se …

Legir tot

Quand se veirà lo bombardier
Escampar plueja de confettis
Quand se veirà lo canon
Faire riseta a l’objectiu

Quand se veirà lo tanc
Passejar filhas a la festa
La bala far de zigas-zagas
Coma lo serpentin…

Farai del Carnaval
La festa nacionala.

Que la luna me porta sus leis ondas de la mar
Agachi lo ceu, rejonharai lo firmament dins
La nuech …

Legir tot

Que la luna me porta sus leis ondas de la mar
Agachi lo ceu, rejonharai lo firmament dins
La nuech ?. Que la man de Dieu me porta
Sus leis ondas, mon esclavitud l’ai quitada
Ais omes d’ailabas, anar luenh sempre.

La maquina de mon cor bolha sensa relambi
Fau mon camin dins aquesta tela lumenosa
La força que m’ajuda dins mon periple :
Un lume que trantalha au luenh
Leis aiguas plenas m’emportan, ges de
Borrotlas la mar sembla durmir e ieu
Barrutli dins son somi movedis.

Ai emportat la votz de meis fraires
Son a cridar ma ventura, leis entendi
Bramar lo cant dau novelum, leis
Entendi bramar lo cant dau revolum
Injusticia, mon destin la fau lusir
Cada jorn novèu definisse ma volontat
Que fugisse la negra finida
Ges de lanha, mei gents an bastit
L’umanitat e n’en sieu lo carrejaire.

Que la luna me porta sus leis ondas de la mar.
Agachi lo ceu, rejonharai lo firmament dins la nuech? …

Legir tot

Que la luna me porta sus leis ondas de la mar.
Agachi lo ceu, rejonharai lo firmament dins la nuech?
Que la man de Dieu me porta sus leis ondas,
mon esclavitud l’ai quitada ais omes d’ailabas.
Anar luenh sempre...

La maquina de mon cor bolha sensa relambi,
fau mon camin dins aquesta tela lumenosa.
La força que m’ajuda dins mon periple,
un lume que trantalha au luenh.
Leis aiguas plenas m’emportan, ges de borrotlas,
la mar sembla durmir e ieu
barrutli dins son somi movedis.
Leis aiguas plenas m’emportan,
la mar sembla durmir e ieu barrutli...

Ai emportat la votz de meis fraires:
son a cridar ma ventura, leis entendi bramar
lo cant dau novelum,
leis entendi bramar
lo cant dau revolum: injusticia,
mon destin la fau lusir.
Cada jorn novèu definisse ma volontat,
que fugisse la negra finida.
Ges de lanha, mei gents an bastit
l’umanitat,
e n’en sieu
lo carrejaire,
lo carrejaire...

Lo carretièr passa fa petar lo foeit
Marison l’agacha, li quilha lo det (bis)
Qual m’empacharà de l’agachar per la …

Legir tot

Lo carretièr passa fa petar lo foeit
Marison l’agacha, li quilha lo det (bis)
Qual m’empacharà de l’agachar per la fenèstra,
Qual m’empacharà de l’agachar quand passarà ? (bis)
Chè la mèra Antoèna, i a de bon vin blanc (pecaire)
Chè la mèra Antoèna, i a de bon vin blanc (bis)
I a de bon vin blanc, de bon vin blanc, de gentas dròllas
I a de bon vin blanc, de bon vin blanc, de bons enfants.