Lo casau de Josefina
Qu’ei un tan beròi país
S’i a un paradís sus tèrra,
Qu’ei aquí lo paradís.

Qu’ei …

Legir tot

Lo casau de Josefina
Qu’ei un tan beròi país
S’i a un paradís sus tèrra,
Qu’ei aquí lo paradís.

Qu’ei a baish a la crotzada,
Esconut com un secret,
Que sent la tèrra mulhada
Per la ploja de julhet.

I a montanhas e valeas,
E tanben tan de camins,
E l’èrba que sembla seda
A l’arrós eslurradís.

Lo casau de Josefina
Que soi jo qui l’ei laurat,
E de tant que m’at pregava,
En seguint que l’ai semiat.

Si per cas voletz un dia
Entrar hens aqueth casau,
Tiratz-ve drin de la halha,
Que soi jo qui èi la clau.

Lo casau de Josefina
Qu’ei un tan beròi país
S’i a un paradís sus tèrra,
Qu’ei aquí lo paradís.

Siòi d’una terra lontana que lo mond sabon pas
Me dobrère tant de dralhas sens jamai trobar solaç
Traversère de …

Legir tot

Siòi d’una terra lontana que lo mond sabon pas
Me dobrère tant de dralhas sens jamai trobar solaç
Traversère de montanhas mon bastonàs a la man
Caminère tant d’annadas e coneguère la fam

Repic :
Escotatz mon cascavèl qu’ai lo mal d’amor
A mon pè coma un anèl ai lo mal d’amor
Escotatz mon cascavèl ai lo mal d’amor

Me faguère mendicaire a partis d’aquèste jorn
Qu’ela me diguèt pecaire de doblidar son amor
Cada matin de ma vida dabant la glèisa daù Crist
Sus la plaça de la vila ma sansònha s’espandis

Pas jamai un jorn de fèsta pas de prima pas d’estieu
Òm m’espia a la lèsta per ieu pregan lo bon Dieu
Morirai un sèr de fièra degus a l’enterrament
Legiràn dessus ma pèira mòrt d’amor e de torment

Lo cat se penchena detràs un soquet
Lo vielhard se lèva e i balha un soflet.
Ò ! la la …

Legir tot

Lo cat se penchena detràs un soquet
Lo vielhard se lèva e i balha un soflet.
Ò ! la la lireta lireta
Ò ! la la lireta lirà.

La filha fachada se met a plorar
Va dire a sa maire : "Lo vòle quitar.

- Està suau ma filha lo vièlh morirà
Tota la richessa te demorarà.

- Al diable la richessa emai que l’aimarà
N’aimariái mai un òme que me batèssa plan.

Quand m’auriá batuda vendriá me careçar
Me diriá "Joaneta vira-te de ça !" "

I a un planponh de palha la cal bolegar
Las nièras nos manjan las cal faire sautar.

Qu’ont-ils fait à ma ville ?
Ils l’ont déshéritée, tu vois.
Ils ont fermé l’usine, ont rangé les bateaux
Pendant …

Legir tot

Qu’ont-ils fait à ma ville ?
Ils l’ont déshéritée, tu vois.
Ils ont fermé l’usine, ont rangé les bateaux
Pendant qu’on n’y était pas.
Qu’ont-ils fait à ma ville ?
Ils l’ont défigurée, tu vois.
Ils ont tombé des grues, on est tombé des nues,
On n’y croit toujours pas.

Qu’ont-ils fait à ma ville ?
Qu’ont-ils fait dans son dos ?
C’était un coin tranquille,
Un petit paradis,
Ici, au bord de l’eau.

E ! ‘man,
Perqué la mar es vueja ?
Tota desconsolada coma un miralh romput.
E ! ‘man,
L’aiga sembla de pèga,
Ges de peis en dessota
E ges d’òme dessús.
Ò ! ‘man,
Ont a passat la lenga ?
Que conoissiá lo nom e deis aubres e dei vents.
Ò ! ‘man,
Coma dire la pena
Lei cançons son passidas, partidas ambé l’alen.
Ò ! ‘man,
Ont a passat l’enveja ?
Per tornar far lo monde e bolegar lo temps.
Ò ! ‘man,
Qué dire de la vida ?
Quand lei gents van solets, manjats per lo nonren.

D’un viagi de mila legas
Pus luench que lo firmament,
Reveniáu vers lei colegas
De la Vileta e d’Arenc.
Toei …

Legir tot

D’un viagi de mila legas
Pus luench que lo firmament,
Reveniáu vers lei colegas
De la Vileta e d’Arenc.
Toei meis ancians cambaradas,
Sabloniers vò pescadors,
Mi donèron serenada
En sopant cò de Rebol.
L’aguèt de curs : si cantèt l’anrieta ;
De sauta-en-l’èr juguèron dau violon
Mai que diàn sei salinetas
Per lo matalòt Tromblon ?

Repic :
Ges de musica basseta
Sensa lo chin-nanà-pon.
Mósto lo chin-nanà-pon !
Òsca lo chin-nanà-pon !

Lo lendeman, coma quatre,
Comptant de mi regalar,
Mi remocon au Grand-Tiatre
Monte donon l’Operà.
Mi disián « quntei cantaires ! »
Toei d’avòtz dau fuec de Dieu !
E de fremas, bòn compaire,
Que fan la barba ai chichieus !
La bassa-talha a un crús de barrica
E l’auta-còntra un pivèu de loton,
E puei auviràs la clica
Dei trompetas e dei ronflons !...

Repic

Acomençon son aubada :
La fumèla fa lo gat,
Vò beu a la regalada ;
L’òme a lei miraus crebats :
Son duòr es sus la ròda :
Foliá per lo sostenir
De tirassurs de comòdas ;
Leis abiquets creidavon : « C’è mazica ! »
Aplaudissián a s’enfauchar lei ponhs !
Leu mi chaspavi la bica ;
Mai mi fasiá pas manjon.

Repic

Tot aquò vau l’abituda :
Aurètz bèla v’estudiar ;
Vos faurà totjorn d’ajuda
Per posquer ben va destriar
Joïssètz : vos vòli creire ;
Mai alòr d’onte preven,
Dessús tant que va van veire,
Que fòrça li senton ren ?
Cadun compren lei cavas manuficas :
Berbi, pastràs, móssi, mèstre, segond.
Lo soleu, qu lo cratica ?
Lei sords auvon lo canon !

Repic

Mai vengue lo ciele en lanha
N’embornhar de seis ulhauç,
E tocar sus la montanha
Lo tamborin dei grapauds :
La chavana si desclara,
Lo sòu trambla sota ieu,
E mon fonfòni farà encara
Dire « seba ! » au tròn de Dieu !
Assajatz un pauc se volètz anar de pica
Fretatz-vos li, rossinhòus de salon !
Per siblar vòstre cantica
De bonassas avètz besonh.

Repic

Vos fa rebombar, vos tòrçe ;
Vos grata lei cascaveus :
Jusqu’a la meolha deis òsses
Vos trepana lei boteus.
Ponhe tant lo caga-ai-braias
Que si carda coma un lien.
Ti-n’a ganhat, de batalhas.
Despuei la Revolucien !
A l’estrangier n’a fotut, de colicas !
Ti-n’a destruit, de raquins dei Pontons !
A chaplat lo Bretanica
Mièlhs qu’un tròç de canilhon...

Repic

Lo chivau de l’Arnauton
Sauta cleda, sauta cleda,
Lo chivau de l’Arnauton
Sauta cleda, arreviron !

Lo chivau de Jantinon …

Legir tot

Lo chivau de l’Arnauton
Sauta cleda, sauta cleda,
Lo chivau de l’Arnauton
Sauta cleda, arreviron !

Lo chivau de Jantinon
Sauta brosta, sauta brosta,
Lo chivau de Jantinon
Sauta brosta, arreviron !

Lo chivau de Bernaton
Sauta pièla, sauta pièla,
Lo chivau de Bernaton
Sauta pièla, arreviron !

Lo chivau de Jausepon
Sauta arrolha, sauta arrolha,
Lo chivau de Jausepon
Sauta arrolha, arreviron !

Lo chivau de Jacolet
Sauta gòba, sauta gòba,
Lo chivau de Jacolet
Sauta gòba, esvarrisclet !

Un sèr son arribats sul prat
E un grilhatge an instalat
Aquò’s un circ pels enfants
Disián lo mond en …

Legir tot

Un sèr son arribats sul prat
E un grilhatge an instalat
Aquò’s un circ pels enfants
Disián lo mond en regardant
Una bola blanca an bastit
Parlavan en american
Ges d’animal e ges de crit
Ges de musica pels enfants

Aquò’s missant disiá lo vielh
E romegava jol capèl
Aquò’s missant disiá lo vielh
E regardava lo solelh

N’i aviá que parlavan ponchut
Aquò’s normal per de monsurs
Disián que vendián lo progrès
Lo notable diguèt parièr
Puèi venguèt la television
Pel primièr còp al vilatjon
E te faguèron una emission
Coma jamai dins lo canton

A la comuna festejant
Lo director d’un còp diguèt
Monsur lo conse ara l’avètz
Podètz senhar lo nòstre plan
E puèi tres meses son passats
De circ alara n’i aguèt pas
E los mainatges son tornats
Dins son escòla a estudiar

De bolas blancas n’i aguèt tres
Una montada cada mes
Lo silenci s’es instalat
E lo grilhatge es demorat
Quand los enfants passan pel prat
I a una pancarta atencion
Aquí defensa de passar !
Lo circ èra una ilusion

E los mainatges que son grands
Dison ara a sos enfants
L’istòria d’aquel paure vielh
Que regardava lo solelh
Benlèu qu’es el qu’avia rason
Sens ràdio sens television
Aquò’s un sòmi qu’ai contat
Tric trac mon conte es acabat

La luna dintra dins un palais
S’esmeravilha de la beutat d’aqueste
Paure poderos, que ten dins sa man
Lo claveu …

Legir tot

La luna dintra dins un palais
S’esmeravilha de la beutat d’aqueste
Paure poderos, que ten dins sa man
Lo claveu d’aurri

Luna demanda a son paire, lo ceu
Perque sa cosina la terra embarassada
De l’umanitat a paur de seis enfants.
Lo ceu, subran venguet roge
Espaurat dau lusiment de sa filha
L’estrementida li fa plorar de brasas.

Luna, venguet se li pausar
Lo soleu qu’encendiava la terra li diguet :
L’espandi blavenc qu’avem donat ais omes
Se botara en un chaple, un amarum
Se vos pas m’ajudar.

Enrega, enrega lo camin s’enverina
Mantelejada dins son espandi blavenc
La terra espera.

Lo cocut es mòrt,
Es mòrt en Espanha,
Li an tampat lo bèc,
Amb una castaña.

Repic
A up ! …

Legir tot

Lo cocut es mòrt,
Es mòrt en Espanha,
Li an tampat lo bèc,
Amb una castaña.

Repic
A up ! as pas entendut
Cantar la cigala?
A up! as pas entendut
Cantar lo cocut?

Lo cocut es mòrt
Es mòrt en Africa
L’an fach enterrar
Amb la musica (Repic)

Lo cocut es mòrt
Mòrt en Anglaterra
Li an tampat lo clòt
Amb un pauc de tèrra. (Repic)

Dins aquel temps mon front aviá cargat en rama,
Dins aquel temps èri cocut fins al tanòc.
Mas anetz pas …

Legir tot

Dins aquel temps mon front aviá cargat en rama,
Dins aquel temps èri cocut fins al tanòc.
Mas anetz pas pensar que n’auriái fait un drama,
Ne trocèri puslèu una cançon en òc.
Òm s’i pòt pas fisar, la femna es viradissa,
E la meuna autres còps cauda coma un caçòl,
Cada jorn que Dieu fa, m’aviá presa la tissa
De se fretar l’esquina a un novèl lençòl.

E la bogra tot còp m’empegant sus la cresta
Un papieron ambe lo nom de son galant,
Ieu portavi sul clòsc, decoracion agrèsta,
Un arbre genealogic mirobolant ;
Un andolhièr tan bèl qu’a tota una clocada
D’esquiròls li podiá para lo boscatièr.
Las femnas ne fasián, los vèspres de bugada,
Un espandidor per la farda del quartièr.

A la prima, sason d’as amors ridiculas,
Vesiam volatejar un fum de parpalhòls
De longa a l’entorn de mas banas majusculas
Mai galharda que la rama de cent mahòls.
S’èra pas jamai vist aquò sus una clòsca
Ont l’aucelum veniá piulejar mila acòrds,
Un cadafalc atal, ja que passava l’òsca,
Mon cap èra citat al Libre dels recòrds.

Mos tempes, quand prenián las colors de l’automne,
Semblaba un rebufin, un Lautrèc, un Corbet ;
E per fòrça amators, sant Luc o lor perdone,
La Gioconda, a costat, valiá pas pus un pet.
De pertot venián espinchar ma crinquinhòla,
D’Olanda, del Japon e del Conecticut ;
Cap non voliá morir sens aver vist ma fiòla,
E mai se per aquò chinchava d’un escut.

Mas de tant qu’a la fin ma còrna d’abondància
Lor faguèt, sul suquet, tròp ombra, mai l’estiu,
Los cocuts revenguts, los cocuts d’importància,
Los cocuts de l’Estat e los cocuts de Dieu,
Totes en procession, ensafranats, minables,
Se’n anèron planhir a nòstre sant patron
Josèp que prometèt, en qualques mots aimables,
De me desmofar lèu de mon jaune citron.

Es atal qu’a bèls còps de raspa e de garlòpa,
Josepon me daissèt pelat que jamai pus,
Despoderat coma Samson que la salòpa
De Dalilà un jorn l’escapcèt rasibús.
Ne sofriguèri un temps, puèi, sens ne faire un drama,
M’atalèri a troçar una cançon en òc
D’aquel temps ont mon front aviá cargat en rama,
D’aquel temps ont èri cocut fins al tanòc,
Cocut fins al tanòc.

Quand lo papet faguèt lo partatge
Me daissèt pas un gròs eretatge
Visca la cogorda e la cogordeta ,
Visca …

Legir tot

Quand lo papet faguèt lo partatge
Me daissèt pas un gròs eretatge
Visca la cogorda e la cogordeta ,
Visca la cogorda e lo cogordon.
A mon frairòt comprèt un garatge
Ama sòrre paguèt un bèl maridatge
A ièu me balhèt tot son jardinatge
Am buna cogorda ma guitarra es facha
Amb la cogordeta agèri un potatge
Amb lo cogordon una gorda ai facha
Plan mercès papet per ton eretatge.

Aicí la vida es plan tanquila
Per de que quitas ton chantièr ?
Me’n cal anar de vila en vila …

Legir tot

Aicí la vida es plan tanquila
Per de que quitas ton chantièr ?
Me’n cal anar de vila en vila
Me rafinar dins lo mestièr.

Te cal d’argent per lo voiatge
Tant de camin te costarà !
Vau a pè pòrti mon bagatge
E mon mestièr me noirirà.

Tot corratjós per tant que siagas
Rencontraràs mai d’un dangièr
Ai un pistolet dins las bragas
E mon baston de codomièr

Pendant l’ivèrn, pendant l’auratge
Regretaràs ton Avairon !
Mos fraires de companhonatge
M’aculhiràn dins lor foairon.

E la Ròsa que tant t’agrada
S’anava trobar lo temps long ?
A mon retorn s’es maridada
Me’n tornarai pel camin grand

Te tendriam pas quand siaguèssem mila
Adieu pensa a ton vièlh cloquièr
Adieu me’n vau de vila en vila,
Me rafinar dins lo mestièr.

Aicí la vida es plan tranquila
Per de que quitas ton chantièr ?
Me'n cal anar de vila en vila …

Legir tot

Aicí la vida es plan tranquila
Per de que quitas ton chantièr ?
Me'n cal anar de vila en vila
Me rafinar dins lo mestièr.

Te cal d'argent per lo voiatge
Tant de camin te costarà !
Vau a pè pòrti mon bagatge
E mon mestièr me noirirà.

Tot coratjós per tant que siagas
Rencontraràs mai d'un dangièr
Ai un pistolet dins las bragas
E mon baston de codomièr

Pendant l'ivèrn, pendant l'auratge
Regretaràs ton Avairon !
Mos fraires de companhonatge
M'aculhiràn dins lor fogairon.

E la Ròsa que tant t'agrada
S'anava trobar lo temps long ?
A mon retorn s'es maridada
Me'n tornarai pel camin grand

Te tendriam pas quand siaguèssem mila
Adieu pensa a ton vièlh cloquièr
Adieu m’en vau de vila en vila
Me rafinar dins lo mestièr

Lo comte Arnaud, lo chivalièr,
Dins lo Piemont va batalhièr.
-Comte Arnaud, ara te’n vas,
Diga-nos quan tu tornaràs ! …

Legir tot

Lo comte Arnaud, lo chivalièr,
Dins lo Piemont va batalhièr.
-Comte Arnaud, ara te’n vas,
Diga-nos quan tu tornaràs !

-Per la Sant Joan, jo tornarèi
E mort o viu aicí serèi
Ma femna deu, per la Sant Joan,
Me rendre pair d’un bèl enfant.

Mès la Sant Joan, ven d’arribar ;
Lo comte Arnaud ven a mancar.
Sa mair, del pus naut de l’ostal,
Lo vei venir sus son caval.

-Mair, fasètz far viste lo lièit,
Que longtemps non i dormirèi ;
Fasètz-lo naut, fasètz-lo bas,
Que ma miga n’entenda pas !

-Comte Arnaud, de qué pensatz ?
Un bèl enfant vos quitariatz ?
-Ni per un enfant ni per dus,
Mair, ne ressuscitarèi plus !

-Mair, qu’es aquel bruch dins l’ostal ?
Semblan las orasons d’Arnaud !
- La femna que ven d’enfantar
Orasons non deu escotar.

-Mair, per la fèsta de doman,
Quina rauba me botaràn ?
-La femna que ven d’enfantar
La rauba negra deu portar.

-Mair, perqué tant de pregadors ?
Que dison dins las orasons ?
-Dison : “ La que ven d’enfantar
A la messeta deu anar ”.

A la messeta ela se’n va,
Vei lo comte Arnaud enterrar.
-Aicí las claus de mon cinton,
Tornarèi plus a la maison.

Tèrra santa te cal obrir,
Vòli parlar a mon marit !
Tèrra santa, te cal barrar,
Amb Arnaud vòli demorar.