Ne sabi una plaça
Un endrech mannat
Ont cap de portabiaças
Non a pausat lo pas
Una òrta desèrta
Entre …

Legir tot

Ne sabi una plaça
Un endrech mannat
Ont cap de portabiaças
Non a pausat lo pas
Una òrta desèrta
Entre puòges e baus
Una tèrra ofèrta
Per lo que ten las claus.

Ne sabi una p1aja
Del sable plan daurat
Al fons d'una calanca
De l'agach arrucat
Ont 1a mar sempre cauda
Nos ten de sangotar
L'èrsa que s'i cavala
Se daissa pas dondar.

Ne sabi una sorga
Entre mofa e pantais
Quand i pausi la boca
Raja de mila rais
La doçor que me brèça
A lo gost del renais
Asonda de careças
E non tarís jamai.

Sabi entre las brancas
D'un arbre de beutat
Un niuc que se balança
De sicrets tapissat
Una gàbia salvatja
Ont fa bon s'inventar
Entre faulas e ràbia
E cascalhs esquiuçats.

Ne sabi una aranha
Crancada al cap d'un fial
Ariana que debana
La vida d'un escau
Ne teis sa teleranha
D'amor entrebescat
Captiu dins sa tirassa
Me daissi engolar.

Ne sabi una dança
Un trebol misteriós
Una mena de transa
Que me daissa sen pols
E boca contra boca
Los mots que respiram.
Del pus fons d'una gorga
Nos tòrnan, donar vam.

Ièu soi un paure conscrit
De l’an mila uèit cent dètz (bis)
Cal daissar lo lengadòc, lo Lengadòc lo Lengadòc …

Legir tot

Ièu soi un paure conscrit
De l’an mila uèit cent dètz (bis)
Cal daissar lo lengadòc, lo Lengadòc lo Lengadòc
Cal daissar lo Lengadòc
Per se’n anar a la mòrt.

Luènh d’aicí i a un país
De nèu blanca, de cèl gris (bis)
Nos i cal anar morir, anar morir anar morir
Nos i cal anar morir
Per l’Emperaire e son filh.

Lo rector e lo regent
Nos an parlat plan longtemps (bis)
Partissèm fòrça contents, fòrça contents fòrça contents
Partissèm fòrça contents
Serèm sus lo monument.

Mainatz-vos Lengadocians
De faire d’autres enfants (bis)
N’auràn besonh dins vint ans, dins vint ans dins vint ans
N’auràn besonh dins vint ans
Negres e Republicans.

Vos a escrit un gojat
Nascut pròche vòstre ostal
Dormís, a pro caminat, pro caminat,pro caminat
Dormís, a pro caminat,
E son conte es acabat.

Iu siu un paure conscrit
de l’an 1810
cal daissar lo Lengadòc
per se n’anar a la mòrt.

Luènh d’aicí …

Legir tot

Iu siu un paure conscrit
de l’an 1810
cal daissar lo Lengadòc
per se n’anar a la mòrt.

Luènh d’aicí i a un país
de nèu blanca e de cèl gris
nos i cal anar morir
per l’Emperaire e son filh.

Lo rector e lo regent
nos an parlat plan longtemps
partissèm fòrça contents
serem sus lo monument.

Mainatz-vos, Lengadocians
de faire d’autres enfants
n’auràn besonh dins vint ans
Negres o Republicans.

Vos a escrit un gojat
nascut pròche vòstre ostal
Dormís… A pro caminat
e son cònte es acabat.

Repic :
A ! Lo coquin de Pire
A ! Lo coquin de nau (bis)

Se pren(e) sa piqueta
S’en …

Legir tot

Repic :
A ! Lo coquin de Pire
A ! Lo coquin de nau (bis)

Se pren(e) sa piqueta
S’en vai entau casau (bis)

Au prumier còp de pica
Esquia li hei mau (bis)

Se pren(e) sa piqueta
S’en torna a son ostal (bis)*

A que me pren lo cap
E que me pren lo pè
Aquela puta de rondèu que me pren lo cap
Aquela puta de rondèu que me pren lo pè

A pas encara trencat la clòsca
De son uòu, la que te farà,
Un dissabte matin passar l’òsca,
La dròlla …

Legir tot

A pas encara trencat la clòsca
De son uòu, la que te farà,
Un dissabte matin passar l’òsca,
La dròlla que t’i ajuntarà.
La que te veirà petra de morre-
Bordon per la vida en son lèit,
Se podrà levar matin e córrer
De l’alba fins a negrenuèit.
La que te farà venir fadurla,
Pèrdre la centena e lo nòrd,
Virar lo cap, l’èime e la canturla,
T’a pas encara getat son sòrt.
Pèrdre la centena e lo nòrd,
Virar lo cap, l’èime e la canturla,
T’a pas encara getat son sòrt.

Per d’autres, lo pan de jaqueta
Floteja al mendre buf de cèrç,
Siás lo Dagobèrt de la bragueta,
Prenes totjorn l’amor al revèrs.
Pareis qu’aquò se nifava d’ora,
Adejà quora pichonet,
Ères un as de primièra borra
Per recaçar lo viraboquet.
Ajustan, l’uèlh lusent d’ironia,
L’aire trufet, l’agach canin,
Qu’as agantat una pulmonia
Que faguèt virar ta cutí.
L’aire trufet, l’agach canin,
Qu’as agantat una pulmonia
Que faguèt virar ta cutí.

Tanben las gents, lengas de vipèra,
Van contar pertot, aicí-sèm,
Qu’auriás degut faire una carrièra
De contra- mèstre dins un arèm ;
Que, se siás pas jamai estat nòvi,
Es causa que, paura de tu,
Ton eslip es lo desèrt de Gòbi,
Qu’Abailard n’aviá mai que tu ;
Qu’a una filha, s’un jorn arriba,
En te chaspant, de s’espantar
E cridar "Bon Dieu ! Aquela tiba !",
Serà pas qu’un biais de parlar.
En te chaspant, de s’espantar
E cridar "Bon Dieu ! Aquela tiba !",
Serà pas qu’un biais de parlar.

Mas tot aquò son que de messorgas,
De chapòts, de rasonaments,
Un fum sens fuòc, un flume sens sorga,
De fems getats als quatre vents.
Nosautres, tos companhs de farlanda,
Per nòstra figa, sabèm plan
Que cada nuèit una sauta-branda
A ton còl se ven arrapar.
Gar’- t’aquí la vertat vertadièra :
Las filhas, las ataulas, mas,
Mas dins ton pitre as un còr de pèira
Que jamai s’enamora pas.
Las filhas, las ataulas, mas,
Mas dins ton pitre as un còr de pèira
Que jamai s’enamora pas.

S’es a l’abric de la bomba atomica
D’un seïsm’, d’un tèrra-tremol,
Ton còr gelat, se jamai non pica,
E se jamai non pren lo bolh,
Es qu’un fadet, vengut misogine
D’aver pas, a son palmarès,
Pogut pegar una melusina,
Autres còps, bufèts sus ton brèç,
Vaquí perqué, vièlha crebassina,
Crebaràs sens aver viscut
Las doçors d’un amor legitima
E lo plaser d’èsser cocut.
Crebaràs sens aver viscut
Las doçors d’un amor legitima
E lo plaser d’èsser cocut.

Lo còr que’m pata, pataqueja,
Lo còr que’m pataqueja tant.
Devant, devant darrèr, devant,
Lo men còr que’m pata, pataqueja, …

Legir tot

Lo còr que’m pata, pataqueja,
Lo còr que’m pataqueja tant.
Devant, devant darrèr, devant,
Lo men còr que’m pata, pataqueja,
Devant, devant darrèr, devant,
Lo men còr que’m pataqueja tant.
Lo cap que’m hole’, holeteja…

Lo pè que chapi’, chapisteja…

Lo cuu que cule’, culeteja…

Lo dit que nani’, nanineja…

Lo pòt que chuque’, chuqueteja…

Sus la branca d’un salze
I aviá un corbatàs
Que teniá un formatge
Panat dins un mercat

Tralala, tralala
Lo …

Legir tot

Sus la branca d’un salze
I aviá un corbatàs
Que teniá un formatge
Panat dins un mercat

Tralala, tralala
Lo corbàs teniá un formatge
Tralala, tralala
Un formatge qu’aviá panat

Mon conte ven de començar
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte ven de començar
Cal saupre çò qu’es arribat

Avertit per la flaira
E pas per internet
De trente quilomètres
Un rainard arribèt

Tralala, tralala
Tant pudissiá aquel formatge
Tralala, tralala
Que lo rainard es arribat

Mon conte ven de començar
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte ven de començar
Cal saupre çò qu’es arribat

E bonjor Monsur Corbàs
Que diguèt lo rainard
As un polit plumatge
Tu deves plan cantar

Tralala, tralala
Lo corbàs a un polit plumatge
Tralala, tralala
Lo corbàs deu saupre cantar

Mon conte es pas acabat
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte es pas acabat
Cal saupre çò qu’es arribat

E tot d’un còp lo corbàs
Bavard coma un pesol
Se pren per la Callas
E se confla coma un pol

Tralala, tralala
E quin innocent de corbàs
Tralala, tralala
Lo corbàs se pren per la Callas

Mon conte es pas acabat
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte es pas acabat
Cal saupre çò qu’es arribat

Aquel rainard, cal dire
Qu’èra un pauc tròp vièlh
Portava de lunetas
Mas i vesiá pas res

Tralala, tralala
Lo rainard aviá de lunetas
Tralala, tralala
Mas amb’aquò i vesiá pas

Mon conte es pas acabat
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte es pas acabat
Cal saupre çò qu’es arribat

Atencion, pichons !

Pecaire aquel formatge
Èra un pauc tròp fait
Tombèt coma un emplastre
Sus lo nas del rainard

Tralala, tralala
Era tròp fait aquel formatge
Tralala, tralala
Tombèt sus lo nas del rainard

Mon conte es lèu acabat
Fai la vireta, fai la vireta,
Mon conte es lèu acabat
Cal saupre çò qu’es arribat

Segur qu’aquela istòria
A una moralitat
Cal causir un formatge
Que siague pas tròp fait

Tralala, tralala
Que cal plan causir lo formatge
Tralala, tralala
Un formatge qu’es pas tròp fait

E tot aquò es arribat
Fai la vireta, fai la vireta,
E tot aquò es arribat
Ara mon conte es acabat.

- Mamà, es que lo Crist-Rei
se pòt manjar ?
- Non, mon enfant, se manja pas :
lo Crist-Rei …

Legir tot

- Mamà, es que lo Crist-Rei
se pòt manjar ?
- Non, mon enfant, se manja pas :
lo Crist-Rei es al patron.
- Mamà, es que lo patron
se pòt manjar ?
- Non, mon enfant, se manja pas :
lo patron es al patron.
- Mamà, e se lo Crist-Rei
èra un gatèu ?
- Dòrm, mon enfant, dòrm,
lo que dòrm a pas talent.
Dòrm, mon enfant, dòrm,
lo qu'es mòrt a pas talent.

Segur que lo temps a canjat
Ara los crocant son crocats
Ne demòra del Peiregòrd
Ni mieja chen ni mieja …

Legir tot

Segur que lo temps a canjat
Ara los crocant son crocats
Ne demòra del Peiregòrd
Ni mieja chen ni mieja pòrc
Pertant la lenga canta enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre Jacon.

Lo comte de Nansac n'es pas mòrt
A solament canjat de nom
Es totjorn mestre en Peiregòrd
Fa totjorn d'autres maluros
De son burèl dunpèi Paris
Decida çò qu'es bon per nos
E ton pais negre Jacon

Los riches d'anuèch o d'antan
Son lo que t'an emprisonat
E los enfants de tos enfants
Se son anats per trabalhar
Mas la colera gronda enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre Jacon.

L'estanh on s'es negat Lina
Es un plan d'aiga per toristas
E lo castel qu'avetz brulat
Cal pagar per lo visitar
Lo maissant esprit cor enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre Jacon.

Dunpéi lo temps que s'es partit
ton sovenir es viu enquera
Dins los ostals de ton pais
Ont ròda totjorn la misèra
Mas la revòlta cor enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre Jacon
Mas la revòlta cor enquera
Sus los camins de per chas nos
Dins ton pais negre JACON.

Lo culhièr volia una tireta
La tireta, una taula
La taula un canton
Lo canton, un ostal
L’ostal, un vilatge …

Legir tot

Lo culhièr volia una tireta
La tireta, una taula
La taula un canton
Lo canton, un ostal
L’ostal, un vilatge
Lo vilatge, una parroquia.
La parroquia, un païs
Lo païs, una lenga.
Una lenga per lecar lo culhièr.

Pichonet, en guisa d’endormitòria,
Ma tanta sovent me disiá l’istòria,
L’istòria d’un cuol qu’aviá recaptat
Abandonat al mont-de-pietat.
D’aquel cuol …

Legir tot

Pichonet, en guisa d’endormitòria,
Ma tanta sovent me disiá l’istòria,
L’istòria d’un cuol qu’aviá recaptat
Abandonat al mont-de-pietat.
D’aquel cuol tot magre e petit de talha,
Degun ne voliá dins la parentalha ;
Mas i aviá quicòm cò de la tatà :
D’aquel cuol me n’a fait erretar.

Es un cuol de las formas ridiculas,
Dotat d’un parelh d’ancas minusculas,
Un cuol que n’i a pas per l’amor de Dieu,
Es un cuolet, un diminutiu.
Es un miní-cuol, una miniatura,
Un merdoset, una causa immatura,
Un bonzai de cuol, un cuol de peput,
Un nanet passat per Lilliput.

Es pas un cuol n’es la caricatura,
Una defalhença de la natura,
Es un crime contra l’umanitat,
Un cuol que ne manca la mitat ;
Dieu, quand lo faguèt, fautèt de paciéncia,
Es un cuol que brilha per son abséncia,
Un ersatz, un brolhon pas acabat,
Un caganís, un cuol mal lepat.

Es un cuol economicament feble,
Sens cropa, sens carn, sens gauta ni reble,
Un cuol que la vida l’a pas gastat,
Un cuol que peta pas la santat ;
Es mai planièr qu’un teton d’amasona,
Un cuol a tocar tèrça persona,
Un cuol assistit que deu, crèba-còr,
Se far noirir al Restò-del-Còr.

Es un cuol pelat, privat de ressorças,
Un cuol qu’a pas dreit de tocar las borsas,
Un cuol clandestin qu’un flic garrabièr
Lo vòl fretar, un cuol sens papièrs ;
Aquel cuol tanat, mai dur qu’una clòsca,
Que son òs ponchut soent passa l’òsca,
Mal rasat, fargat coma un babà-cuol,
Aquel cuol a pas agut de cuol.

Te racontarà dins la lenga nòstra
Cossí s’es copat lo veire de mòstra
Quand es tombat de cuol a Font-Romèu :
Per el i a pas pus de parinèu.
Mièg-desfigurat, lo cuol sus la palha,
Es pas que lo revèrs de sa medalha,
Òm diriá que se’n torna quand se’n va,
Sembla un cuol qu’o a dins lo babà.

N’es tot complexat, mal dins sa persona,
Te vira lo cuol tanlèu qu’òm lo sona
E se’n va, pressat coma un lavament,
Rondinant de bruch’s sens fondament ;
Gausa pas pus metre lo nas defòra
E viu dins son trauc, bèla metafòra,
Pudís l’engaumit, es un casanièr,
Jamai pren pas la man al panièr.

Aquel quol, aquela mièja-recòlta,
Que te fa montar pas que la revòlta,
Te fòrça a dormir solet dins lo lèit,
Trist coma una boneta de nuèit.
Car es un rebut de l’anatomia,
Un remèdi contra la sodomia,
Quicòm de morrut, morne e sornarut,
Un antidòt al pecat borrut.

Una militanta del M.L.F.
Li a prepausat lo seu per una grèfa,
Un petard polit, fièr e flame-nòu
Coma un cuol que sortís de son uòu ;
Mas ieu sabi plan, per tant que fantasme,
Sabi plan qu’es pas amb un don d’orgasme
Qu’aquel cuol lo podrem repetilhar :
Es atal, i a pas a tortilhar.

Non, demorarà nòstre tafanari,
Un cuol atipic, infraordinari,
Qu’aurà pas jamai inspirat degús,
Exceptat un cantaire, un paure gus.
Qu’aurà pas jamai inspirat degús,
Exceptat un cantaire, un paure gus.

Lo cur de ma mia
Li fai tant de mau (bis)
Qand io la vau veire
La solace un pauc …

Legir tot

Lo cur de ma mia
Li fai tant de mau (bis)
Qand io la vau veire
La solace un pauc (bis)

Enquera n’es pas jorn
Quo es la luna que ràia
Enquera n’es pas jorn
Quo es la luna d’amor,
Que ràia, que ràia
La nuèch mai lo jorn La nuech mai lo jorn.
Que ràia, que ràia
Que ràia totjorn

Au luenh se’n es ’nada
l’ingrata beutat.
Io ne pòde viure
sens son amistat.
font,
Baissa-te, montanha,
Leva-te, valon,
M’empaichatz de veire
la miá Joaneton.

S’ela se marida,
Sabi qué farai :
’Nirai a la guerra
e li crebarai

L’ai ben tant cerchada
de boisson en boisson
Que io l’ai trobada
coma los garçons...

Dieu sap qu’avèm a Camarés
Un curat que, o avètz comprés,
Sortís un pauc de l’ordinari,
Lo fènix de la …

Legir tot

Dieu sap qu’avèm a Camarés
Un curat que, o avètz comprés,
Sortís un pauc de l’ordinari,
Lo fènix de la profession,
Un rector de competicion,
La santa flor del seminari.
Barbut e pelut, lo taisson
Fa un sègle qu’a daissat son
Estofa-crestian de sotana
Qu’i teniá pas fred als ronhons
Per un camiset tot ronhós
Marcat de la crotz occitana.
E los parroquians en camin
Quand trapan aque escomin
Se signan : "Mon Dieu, Jès’s, quin tipe !"
Son totes a l’escarraunhar,
Mas de Rètnas a Cucunhan
N’i a pas un sol que lo retipe.

Que Dieu consèrve al bon curat
La vista e mai lo passerat !

Las devòtas de Camarés
Dins la glèisa i veson pas res
Talament qu’es enbfumatada,
Mas es pas un enfant de còr
Qu’a fotut lo fòc al decòr
Amb una candèla sacrada.
Ni mai tanpauc un papa nèou
Que tanleu sortir de son uòu
S’anóncia ambé de fumatièra ;
Es encara mens, bonas gents,
La fumairòla de l’encens :
Nani es un fum de tabatièra.
La tabatièra del rector
Qu’amagat dins un recanton
Supère dins sa santa farda
Piosament se daissa anar
Dins un moment de nirvanà
A petunar sus sa bofarda.

Vòlga Dieu que nòstre corbàs
De tabat ne patiga pas !

Quand las filhas de Camarés
Van confessar, n’i a doás o tres
Que t’i fan bolir la sanqueta
E rogir sus son pedestal
La Germana ambé son vantal
Plen de ròsas e de roqueta.
Que cada còp pel tonsurat
Es lo mème sicut erat :
Lo sant òme qu’es pas de fusta
Sentís al pus coquin detalh
Dins son calçon sacerdotal
Belzebut que lo tarabusta.
E lo missal dins una man,
Tron de Dieu !, per apasimar
L’auratge de carn que l’embrena,
S’abandona a santa Rità,
La patrona de l’occitan,
A santa Barba e santa Elena.

Dieu absòlga lo brave abat
De sos fantasmes de sabat !

Al catequisme a Camarés
Lo ratihnòl nos a aprés
Que, sens sortir de la Sixtina,
Òm pòt far ralhar Joan- Janibús,
De Profondis Morpionibus,
Lo Grand Vicari, Baptistina.
Tanben se cal pas espantar
Se, cada nuèit ont vau cantar,
Aquel tròç de brama-la-saca,
L’ai al primièr pla, ramplamplan,
Que m’entona cada refranh :
A n-el tot sol me fa la claca.
Reprén a plec de gargalhòl
Tot mon repertòri calhòl,
Mas es a carga de revenge :
A sos Dominus vobiscum
Coma un con i fau lo respons
A son one-man-show lo dimenge.

Que Dieu garde dins un canton
Una plaçòta al vièlh pastor,
E que son cant, coma un aucèl,
A sa mòrt monte cap al cèl !
Amèn !

Mossur Curè deu Casterà
Sap jogar de la guitarrà (x2)
Pren son fusil, s’en va caçar.
Sap jogar de la …

Legir tot

Mossur Curè deu Casterà
Sap jogar de la guitarrà (x2)
Pren son fusil, s’en va caçar.
Sap jogar de la guitarreta
Sap jogar de la guitarrà !

Perdrics ni lèbes tròba pas,
Sonque Marion darrèir l’aubar

Marion vos voletz confessar,
Mossur Curè, com vos plairatz

Nos cau anar darrèir l’autar,
L’autar se bota a tremblar !

Avetz rason, nos cau anar,
Lo diable sembla s’en melar !