Sant-Laurèns d’Eigouso
N’en siéu partido aviéu trop lou « blues »
Tristouneto vido d’enfant
Davans moun piano pantaiant,

Bord que …

Legir tot

Sant-Laurèns d’Eigouso
N’en siéu partido aviéu trop lou « blues »
Tristouneto vido d’enfant
Davans moun piano pantaiant,

Bord que la musico
Coume uno fado bello e fantastico
M’avié empourta dins soun sen,
Liuen di trufarié di jouvènt.

Retintoun
E d’abrivado en bandido
De courso de biou en fèsto de vilage
A passa trop lèu la vido,
A passa trop lèu lou tèms
De la jouinesso enfugido.

Sant-Laurèns d’Eigouso
De cop que i’a n’en siéu regretouso
Ma peno a la sabour dou pan,
E la dou parla dis ancian.

Sant- Laurèns d’Eigouso
Me fai veni lou cor nivoulous
Li bon, li marrit souveni,
Cerque l’oustau mounte ai grandi.

O Sant Lois, grand rei de França
Per tu escrivi aquel cant
E se n’es qualqua malvolença
Es que l’ai …

Legir tot

O Sant Lois, grand rei de França
Per tu escrivi aquel cant
E se n’es qualqua malvolença
Es que l’ai faita en occitan.
Mas es pr’aquò que dins mon èime
Sens cap de Dieu sens cap de Sant
Ai fait de tu un paure sénher
Negre de dòl, roge de sang.

Quand anères a la Crosada
Es Dieu que te donèt lo lum
A Vilaroja la cremada
La fe te donèt ton valum.
Te’n siás anat, lo còr leugièr
Amb una crotz e una espasa
menar la guèrra en Albigés
Ont per tu las gents èran fadas.

Siás partit en tèrra d’Africa.
Crotz roja sus un blanc mantèl
A còps de crotz a còps de trica
Lo capelet e lo cotèl.
Mas es pas tot çò que faguères
E ne desbrembi un manat :
Pas cap de patz e tròp de guèrras,
es tot çò que m’es demorat.

Quand morisquères sens ajuda
Ton arma se’n anèt al cèl.
Aquèla pèsta l’ai ajuda :
Es una pèsta de bordèl.
Al Paradis dempuèi ta mòrt
Te siás fait d’autres companhons .
I aquèt tanben dins aquèl òrt
Adolf Hitler, Napoleon.

Messièrs ai l’arma desvirada
Despuei lo jorn dau quatre abriu
Car aqueu jorn la fusilhada
M’aviá rendut pus mòrt que …

Legir tot

Messièrs ai l’arma desvirada
Despuei lo jorn dau quatre abriu
Car aqueu jorn la fusilhada
M’aviá rendut pus mòrt que viu
Dins lei sovenirs que mi resta
Lo pus grand crime que se’s fach
Es qu’aqueu jorn de grand combat
Sant Trofima a perdut la tèsta

Pareis qu’en tirant lo canon
Siegue tot drech vò de rebond
Son còle a sautat rond
Aqueu malaür èra de resta
Ploratz vos Dieu gènts dau Bòn Dieu
Sant trofima a perdut la tèsta

Voei despuei d’aquela novèla
Ai mancat la perdre a mon torn
Ai tant plorat que ma parpèla
Si ferma plus ni nuech ni jorn
Pareis donc que la Bòna Mèra
En tirant dessús l’enemic
A pres lo Sant per un bandit
Talament aviá la colèra

Pareis qu’en tirant lo canon
Siegue tot drech vò de rebond
Son còle a sautat rond
Aqueu malaür èra de resta
Ploratz vos Dieu gènts dau Bòn Dieu
Sant trofima a perdut la tèsta

Dien qu’aqueu jorn la Bòna Mèra
Tirava ambé San Micolat
E qu’en pas viant lo sant ont èra
Es lo fòrt qu’èla a canonat
Mai puei qu’èra a la prefeitura
La Bòna Mèra l’a que dien
L’a pres per un Garibaldien
E l’a bombardat la figura

Pareis que la Vierge quand tira
Respeita pas manca leis sants
Pregatz-la ben car se vos mira
Seriatz perduts mei beis enfants
Vielhards e vos brava joinessa
Que l’aviatz pas vista tirar
Ren qu’aqueu fèt vos sufirà
Car viatz que tira emé justessa

Pareis qu’en tirant lo canon
Siegue tot drech vò de rebond
Son còle a sautat rond
Aqueu malaür èra de resta
Ploratz vos Dieu gènts dau Bòn Dieu
Sant trofima a perdut la tèsta

De tot çò qu’aviá pres leis armas
Per sostenir la libertat
Se ne’s mòrt tòmbi pas de larma
Car elei podián v’evitar
Mai planhi totjorn Sant Trofima
Aviá ren fach e lo mesquin
A subit lo sòrt d’un coquin
De la Bòna Mera es vitima

Mai se quauque jorn nom de nom
Trobam sa tèsta a un canton
Fau que cantem un Te Deum
E direm dins la glèisa en fèsta
Cantatz vos Dieu gènts dau bòn Dieu
Sant Trofima a trobat sa tèsta

Volha recéber mon aumatge,
Patron cremat deu borg de Luc.
Au nom de tot noste volatge,
Jo te pòrti lo …

Legir tot

Volha recéber mon aumatge,
Patron cremat deu borg de Luc.
Au nom de tot noste volatge,
Jo te pòrti lo purmèr truc.
Si l’aut còp Simeon Stilita
Sus la colona se plagó,
De la haut tor deu Barnabita
Ça-vi contemplar noste amor.

De pòrta en pòrta la carboada
Que huma dab lo saucisson ;
Cadun, tà hestar la jornada,
Que destarlaca son flacon.
No’t faches pas si tas aurelhas
Audeishen mei lo carilhon
Deu "din, din, din" de las botelhas
Que deu "din, dòu" deu soador.

L’arrenilhet de l’allegressa
Mesclat au son deu tamborin
Qu’apèra l’ardenta joenessa
Qui dejà brusla de partir…
Quan vejas la ronda leugèra
Digas au noste caperan
Qu’en segotint nosta misèra
Jamei no’t poirem aufensar.

Perdon, perdon si ma musette
De tu n’ei digne, gran Vicenç !
N’èi pas la votz rossinholeta
D’aqueth coquin de Desporrens.
Per ma fauta, ma grana fauta,
Que’m soi d’aulhors drin enrumat !
Si ma flaüta èra mei hauta
Drin mielhor que t’aurí cantat !

Sant-Jóusè m’a di :
Pren-te gardo, pren-te gardo !
Sant- Jóusè m’a di :
Pren-te gardo père ici !
Quand …

Legir tot

Sant-Jóusè m’a di :
Pren-te gardo, pren-te gardo !
Sant- Jóusè m’a di :
Pren-te gardo père ici !
Quand jalo, quand nèvo, li marrìdi gènt
Soun pèr orto d’aquéu tèms.

M’a mes quatecant
L’alabardo, l’alabardo,
M’a mes quatecant
L’alabardo entre li man :
Qui marche ? Qui vive ? Vese tres voulur,
Qui va la ? Sian segur.

Lis ai vist de près
Qu’an de mourre, qu’an de mourre !
Lis ai vist de près,
Qu’an de mourre de travès.
De pato, de grifo, coume noste cat,
E de co coume de rat !

Malurous Satan,
Qu’as lis alo, qu’as lis alo.
Malurous Satan,
Qu’as lis alo d’un tavan.
Que dises ?que groundes ? Fagues pas lou fin !
Toun Mèstre es aqui dedins.

Bèl ange Michèu,
Sourtès vite, sourtès vite.
Bèl ange Michèu
Sourtès vite, venès lèu.
Li diable barrulon à l’entour dóu jas.
Mandas-lei au païs bas.

Barrutla, barrutla, auras pas d'ostau,
Que me disiá ma grand, paura grand !
Jita un pauc de sau en passant …

Legir tot

Barrutla, barrutla, auras pas d'ostau,
Que me disiá ma grand, paura grand !
Jita un pauc de sau en passant lo lindau
Ti garda dau malan !...
Sabi pas s'es manca de sau o d'argènt
O de bonur belèu !
Ai talament cambiat d'ostaus que me dien
Novè de Qant-Miqueu !

Ieu qu'aimi de còrrer coma un chin de cassa,
Fau dire qu'a l'ostau deis aujòus
Rèn jamai non bolegava de sa plaça
Foliá marchar sus d'iòus !
Ara fau Sant-Miqueu a chasque congier,
Resti dins mon camien
Podriàu bèn far mon trauc dins l'immobilier
Siáu vengut competènt !

Dins l'afaire ai perdut quatre pianòs,
M'aquò mei disques, mei libres e mon vin,
Li ai même laissat mon amiga de còps
Dins lei bras d'un vesin,
Mai basta ! pertot onte l'asard mi pòrta
Ai coma de familha
Podriàu viure tot l'an de-vers l'un o l'autra,
Fariàu d'economias !

Mai m'agrada mies quora ven la sason
Niflar fins dins leis anoncias dau temps,
Barraca, estudiò, baqtida o cabanon,
Que siáu polivalent !
Es-ti pas verai qu'un apartament nòu
Es una nòva chabença,
Fau pintar lei parets, refaire lo sòu,
La vida recomença !...

Chorus
Quand la capolier mi cridara : "I'anem,
Es temps de dire adieu au soleu"
Ieu lo barrulaire, demandarai rèn
Que morir per Sant-Miqueu...
Se manca de plaça au cementèri onte siáu,
farai pas ges d'istòrias,
Siáu volontari que mi cambiessan lèu
Sustot s'es provisòri...

E mai se lo diable vòl pas
Tornarai a Santa-Valièra,
Mai que la pluèja del matin
Arrèste pas lo pelegrin. …

Legir tot

E mai se lo diable vòl pas
Tornarai a Santa-Valièra,
Mai que la pluèja del matin
Arrèste pas lo pelegrin.
Mai que la pluèja del matin
Arrèste pas lo pelegrin.

Cada jorn tornar, farem fièra.
Enfin desfisarem l’infèrn
D’aquela passa reborsièra
Ont, tant l’estiu coma l’ivèrn,
Sus nòstre amor tot de falsièra
Totjorn reinava Malgovèrn.

E mai se lo diable vòl pas
T’aimarai a Santa-Valièra,
Mai que la pluèja del matin
Arrèste pas lo pelegrin.
Mai que la pluèja del matin
Arrèste pas lo pelegrin.

Mas ai, tot sol per la carrièra,
Compres que le temps nos aviá,
De racacòrs o de lassièra,
Tirats a ja e a biò
E coneguèri a ma manièra
La tristessa d’Olimpiò.

E mai se lo diable vòl pas
Trevarai a Santa-Valièra,
Mai que la pluèja del matin
Arrèste pas lo pelegrin.
Mai que la pluèja del matin
Arrèste pas lo pelegrin.

E deman, quand vendràn tardièra
La vida que m’aurà macat,
Arrucat dins la chiminièra,
Cada ser un pauc mai plegat,
Lo sol nom de Santa-Valièra
farà lusir mon uèlh negat.

E mai se lo diable vòl pas
Crebarai a Santa-Valièra,
Mai que la pluèja del matin
Arrèste pas lo pelegrin.
Mai que la pluèja del matin
Arrèste pas lo pelegrin.

Trabalhadors, es per vos que la canti,
la cançon de lagremas e de lagui,
que d'un valent plan jove se …

Legir tot

Trabalhadors, es per vos que la canti,
la cançon de lagremas e de lagui,
que d'un valent plan jove se rementa.
Per l'amor de vos, la mórt morgada.

A tu, Caserio, lo fuòc dins la pupilha,
de venjanças umanas, ne scintilha.
Lo pichon pòble que trima dins la pena,
ton amor li balhères, e ton espèra.


Èras dins la belesa de la vida,
e vesiás pas que la nuèit infinida;
la nuèit de las sofrenças aganidas,
cachant l'imensa caraunha umana.

Te siás levat dins un acte de dolor,
encara inconeguda, fier venjaire.
E secodères, tu, tant pasible e bon,
las armas avilidas e trimairas.

Los potents a l'acte fièr tremolèron,
e pas gaire de monde comprenguèron.
Praquò d'idèias novas se levavan,
alara, al pòble ta vida balhavas.

E, tu e tos vint ans, un matin funèbre,
dejós la guilhotina t'escampèron.
DINS aquel monde coard, ta beLa arma piosa
ne bramèt plan naut .« Visca l'anarquia ! »

Dormís Caserio. Dal prigond de la tèrra,
ausiràs la rumor de l'ultima guèrra.

(Sante Geronimo Caserio èra un jove anarquista Italian, imigrat a Sèta. Partiguèt un jorn de Sèta cap a Lyon per tugar lo president de ta Republica Francesa Sadi Carnot d'un còp de cotèl. Coma èra pas segur que lo monde aguèsson comprés son acte, puslèu que de fugir, se fotèt a virar a l'entorn de la veitura presidenciala en contunhar de cridar "Visca l'anarquia ! Visca l'anarquia !, en esperant de se far préner e guilhotinar. La cançon es una adaptacion lengadociana d'una cançon populara toscana)

La nebla s’encala sus Palhon
Bugadiera de ma memòria
Lo fum monta de la vila
Negant lo Castèu de nuech …

Legir tot

La nebla s’encala sus Palhon
Bugadiera de ma memòria
Lo fum monta de la vila
Negant lo Castèu de nuech
Siam partits
Sus de camins de pluèia
E lo monde èra pas tròup grand
La tèsta plena d’aqueu lume
Amics batejats de pluèia
Ven a mau de gardar lo rire
Ven a mau de sublar la cançon
Siam partits
Sus de camins de prima
E lo monde èra pas tròup grand.

Mon amic cau pas plorar
Es finit lo temps dei sòmis
Mon amic ti cau luchar
Deman farem virar la ròda.

Lo sang a gisclat a Santiago
L’aucèu es mòrt en lo sieu vòl
Benedit per lo dieu american,
Eran partits per viure libres
E l’armada li a calats
A Santiago l’èrba es roja
Avèm perdut aquela guèrra
Òmes naissuts per un autre esper
Ven a mau de gardar lo rire
Ven a mau de sublar la cançon
Siam partits
Sus de camins de prima
E lo monde èra pas tròup grand

Sus la mar naisse la beluga
Lu cats cridan per carriera
Laissant la vila en la nuech
Au pantais de ma memòria
Dapertot giscla lo desesper
La tèrra s’esclapa en cada caire
Siáu pas dau costat dei patrons
Siáu pas dau costat de Dracula
Un cant de prima a la boca
Deman bastirem un autre monde

Plegada dins ton mantel de peiras
Ma vila, ma vila
Jos ta dentela immobila
Ma vila de Sarlat
Nascuda d’una …

Legir tot

Plegada dins ton mantel de peiras
Ma vila, ma vila
Jos ta dentela immobila
Ma vila de Sarlat
Nascuda d’una istòria fiera
E tòrta e fòrta
Mila ans t’an fach una beutat
Ma vila de Sarlat
E doman e doman...

Ont son anats los trobadors
Ma vila, ma vila
Que t’an cantat, que t’an contat
Dins la lenga d’amor
Lo ven n’a bric boissat lors cants
Ma vila, ma vila
Paraulas rica de ta sang
Ma vila de Sarlat
E doman e doman...

L’estiu quand te fas mercandièra
Ma vila, ma vila
Escupissi dins la tortiera
Ma vila de Sarlat
Per un macarèl de passatge
Ma vila, ma vila
Vendes ton cur e tos mainatges
Ma vila de Sarlat
E doman e doman...

Remenbrança d’un temps passat
Ma vila, ma vila
Amalida de libertat
Ma vila de Sarlat
Tu qu’as saludat la Comuna
Ma vila, ma vila
un avenir benleu ganhat
Ma vila de Sarlat
E doman e doman...

"Porches" urós semblant se dire
Ma vila, ma vila
Quimèras se rinçant lo nas
Ma vila de Sarlat
Dins los carreirons qualquas vielhas
Fan la nogalhada
Me sembla auvir ton cur tustar
Ma vila de sarlat
E doman e doman...

J’aime les chants un peu rugueux,
Chants de païens aux cœurs fougueux,
J’aime les chants faits pour les gueux.

J’aime …

Legir tot

J’aime les chants un peu rugueux,
Chants de païens aux cœurs fougueux,
J’aime les chants faits pour les gueux.

J’aime les mots un peu vulgaires,
Ça vient de cet instinct grégaire,
Que mes ancêtres avaient naguères.

Repic :
J’aime le feu, j’aime la sueur,
J’aime la fête et le labeur,
Œil de mutin, foutre de dieu,
J’aime ce qui rend les gens heureux.

J’ai de l’amour pour les coquines,
Qui nous dévoilent leur sourire,
J’ai de l’amour, je peux le dire.

J’ai de l’amour bien débordant
Pour les jupons qui brassent le vent
J’ai de l’amour, que voulez-vous.

On a tenté de faire de moi
Un petit ange bien sur soi
On a tenté, rien n’y a fait

On a tenté de faire de moi
Un chanteur d’espoirs illusoires
On a tenté, rien n’y a fait

Je n’y peux rien, c’est mon statut
De fils de peuple de la rue
Je me sens bien dans la cohue

J’aime l’odeur qui vient du cœur
J’aime tout ce qui sent bon et fort
Par-dessus tout coquin de sort.

Sarremilhòca m'i tòca ma maire,
M'i vòu tocar lo pè ma maire
I e dèisha l'i tocar ma hilha.

la …

Legir tot

Sarremilhòca m'i tòca ma maire,
M'i vòu tocar lo pè ma maire
I e dèisha l'i tocar ma hilha.

la cama, lo jolh, la cueisha, cca...

Lo cementeri vièlh dormís coma una turra.
Lo pic i quinca pas ni lo cocut tanpauc.
Se pòt pas dire …

Legir tot

Lo cementeri vièlh dormís coma una turra.
Lo pic i quinca pas ni lo cocut tanpauc.
Se pòt pas dire lo bonur d’i aver son trauc
A l’ora que i a tant de mòrts sens sepultura.
I a doás fòssas al fons, l’una a l’autra bessona,
Tranquillas jos un cipressièr
Dos clòts cavats segur per la mèma persona,
Amb lo mème rabassièr.

Aquí son sebelits Sarvise amb Panòcha,
Abatuts a vint ans sens cap de remission,
Son a perpetuitat vesins de concession,
Lo qu’èra resistent amb lo lepa-bòcha.
Pr’aquò la mòrt unís çò qu’escarta la vida,
E l’oficiant corbassièr
Faguèt s’estofegar la gleisòta transida
Dins lo fum d’un même encensièr.

Se son fait retamar per de rasons debilas
Sarvise ab Vilanuèva e Panòcha a Besièrs,
Assassinats per qualques tristes justicièrs.
Disi ieu que totas las guèrras son civilas.
Vius, èran diferents e tot los destacava,
Mas dins lo trauc del tombassièr,
Aguèt lo même gost la carn que rosegava
Lo mème vèrme carnassièr.

La causida es sovent azardosa o atròça.
Sabi pas ieu de quin costat seriái estat.
E puèi, tot plan pesat, quin es lo bon costat ?
Lo del canon tanplan mai quo lo de la cròssa…
Que se plore Finon , que Loïsa s’esquisce
Davant lo malsòrt putassièr :
Las balas qu’an tuat e Panòcha e Sarvise
Èran faitas del mème acièr.

Los ausissi morir de rire dins lor barba
Los defunts a l’entorn, d’espinchar un còp l’an
D’emmedalhats rafits pausar en tremolant
Sul cròs del partisan las flors de qualque garba.
Car tanlèu los cromirs qu’an virats las semèlas
Al Cerç li pren la fantasiá
D’escampar, subversiu, sus las tmobas gemèlas
Las ròsas d’un mème rosièr.

Enterrat lo passat, una alba nòva es pròcha.
L’an dos mila nos a totes civilizats
E los umans enfins nos sèm umanizats :
I aurà pas pus jamai de Sarvise e Panòcha.
Al cementèri vièlh, dins sa corsa immobila,
Sa marcha lenta de glacièr,
Lo temps estira sus doás tombas, malcivila,
L’ombra d’un mème cipressièr.

L’ivern as plorat
Sus mon cor conflat
De tendressa doça
Que la brisa dau ser
Tot Siau me bercejava
De …

Legir tot

L’ivern as plorat
Sus mon cor conflat
De tendressa doça
Que la brisa dau ser
Tot Siau me bercejava
De promessas de jorns melhors

La prima es vinguda
Amb solelh e frescor
Sus ma terra esconguda
D’una novela verdor
Mon amor a cantat
D’un esper a lors promessa

Quan vindra l’estiu
Puishant bufet de vida
Mon cos recaufat
Non jamais plorara
Mon amor es viu
A lors promessa à viure

De l’automna, lo ser
Sus lo pais es tombat
Son mantel de promessas
Dins l’oblit, coma las fulhas
Dins l’erba sont tombadas
E mon amor emb els