Hèi ! mounte siés pèire ?
De que fas ?
Hòu ! vene me vèire,
Lou saupras !
Bouto, te …

Legir tot

Hèi ! mounte siés pèire ?
De que fas ?
Hòu ! vene me vèire,
Lou saupras !
Bouto, te guèire !
Mounte vas ?
Vau vèire se lou chin
Ei pas vers lou vesin !

Hèi ! mounte siés pèire ?
De que fas ?
Hòu ! vene me vèire,
Lou saupras !
Bouto, te guèire !
Mounte vas ?
Vau au bout dou camin
Ajuda lou cousin !

Mai un cop darnié lou canié
Anavian courre dins li terro
E roulavian dins de papié
De barbeno de barbarié
Que fumavian dins la figuiero.

Hèi ! mounte siés pèire ?
De que fas ?
Hòu ! vene me vèire,
Lou saupras !
Bouto, te guèire !
Mounte vas ?
Vau vèire adematin
Se i’a d’aigo au bacin !

Mai un cop darnié lou canié
Dins lou bartas l’on se regalo
D’amouro e plesi vertadié
Escalan is agroufounié
Manja de merdo de cigalo.

Hèi ! mounte siés pèire ?
De que fas ?
Hòu ! vene me vèire,
Lou saupras !
Bouto, te guèire !
Mounte vas ?
Vau vèire s’au jardin
I’a enca de rasin !

Mai un cop darnié lou canié
S’enanavian cala de lèco
E coume de vièi bracounié
D’asard s’un aucèu se prenié
Se cresian d’èstre de grand mèco.

Hèi ! mounte siés pèire ?
Fe que fas ?
Hòu ! vene me vèire,
Lou saupras !

Hèi ! mounte siés pèire ?
Fe que fas ?
Hòu ! vene me vèire,
Lou saupras !

Aquéu drole noun vau pas ’n pié !

D’èrsas maurèlas redolan las promessas
Promessas que lèu i dansarà lo lum
Dins una alada monta la flambada
Mas encara …

Legir tot

D’èrsas maurèlas redolan las promessas
Promessas que lèu i dansarà lo lum
Dins una alada monta la flambada
Mas encara mai naut monta lo fum.

Dins lo bartàs s’amagan los raubaires
E lo rèc cubrís l’ombrina que fugís
Dins un cant de fada o d’encantaire
Que traucan mila raices al cap del fusil.

Darnièrs adius (x3)

En mai a la fièra de las estelas
S’enrasiga prigond la bèla prima
L’èrba colcada a las tendras pesadas
N’i a plan qualqu’unas qu’i daissaràn las fardas.

E lo Crist se plega la fusta sus l’esquina
Pèira estranha en davant del clapàs
Per los qu’an tròp sofèrt i a pas cap de glèisa
Que de vin galhard negat dins lo fangàs.

Dins las èrsas trebolas, dins las mars debrenbadas
Dins los nivols blaus redola la fe;
Per d’unis desnisats an paur de las carrièras
Que sont de maires mudas espandidas dins lo fred !

Darnièrs adius (x3)

Darrièr lo castèl de Montvièlh
I cantava la bèla,
Lai lai lai lai, lai lai lai lai,
I cantava la …

Legir tot

Darrièr lo castèl de Montvièlh
I cantava la bèla,
Lai lai lai lai, lai lai lai lai,
I cantava la bèla.

La bèla cantava tant clar,
Semblava domaisèla.

Lo filh del rèi ne l’entendèt
De sa nauta fenèstra.

Sona Petit Joan, son vailet,
Que bride la cavala.

- Nòstre Monsur, ont volètz anar,
Que volètz la cavala ?

- Me’n vòli anar al joli bòsc
Ausir cantar la bèla.

- Nòstre Monsur, non i anguètz pas :
Aquò’s nòstra bergièra!

- Siasca bergièra o bargieron,
Ma fe, cal que i angue !

Mas de pus luènh que la veguèt
La cançon s’abaissava.

- Acaba, bèla, ta cançon,
Ta cançon es tant bèla !

- Nòstre Monsur, l’acabarai,
Se n’èri desolada.

- Bèla, qual te pòt consolar :
Un amic o un fraire ?

- N’ai pus ni fraire ni mai amic,
Que son mòrts a la guèrra.

Que sèi ua istoèra
Qui cort los camins,
Non sèi pas quan èra,
Tanpoc lo pais,
Si n’i a qui …

Legir tot

Que sèi ua istoèra
Qui cort los camins,
Non sèi pas quan èra,
Tanpoc lo pais,
Si n’i a qui at saben,
Que m’at diseran,
Dessus lo Gran Liber
Qu’at escriuram.
Monde, çà vietz,
Cà vietz escotar
Lo conte en vertat
De Dauna Misèria,
Que cad lo ser,
Aci qu’èm plan,
Assedetz-ve,
Que la ve vau condar.

Qu’èra ua vielhota
Croishida sus pè,
N’avè pas praubota
Qu’un beroi pomèr,
Qui balhava pomas
E pomas tot l’an,
Que las i panavan
De quan en quan. .
Un ser d’ivern,
Per un temps d’inhern
Un praube mendiant
Que trucà a la porta,
"Que pods entrar,
Shens paur, shens regret,
Que vam partatjar
E la poma e lo huec."

E lo caminaire,
A lendematin,
Digo a Misèria,
Suu pic de partir :
"Que soi lo Sent Pèira,
Tà t’arremerciar,
Tot ço qui demandas,
Qu’at averàs.
-Ne voi pas aur,
Ni aur, ni argent,
Que voi simplament
Que no’m panen las pomas.
-Que’n sia atau,
Lo qui pujerà
Suu pomèr shens tu
Ne’n poderà baishar."

Au cap de tres dias,
Qu’enteno cridar.
En sortir de casa,
Co qui t’avisà?
Lo molièr panaire,
Pitat suu pomèr :
"Per Diu, desliuratz me,
Soi presoèr."
Quan s’escapà,
Arrauc de tutar,
Que s’èra secat
Au mens ua setmana!
"Te’n voi pas nat,
Hè la comicion,
Qui vienga lirar
Autorn de la maison."

Lo temps que passava,
Lo temps que passà,
Ua nueit shens lua,
La mort qu’arribà,
Vestida de negre,
La dalha a la man :
"Misèria, Misèria,
Que nse’n cau anar.
-Si ei la fin,
Que’t voi plan seguir,
Mès que minjeri
Ua darrèra poma,
Vos ajuda’m,
Vèn la me cercar,"
La mort que pujà
Non podo mei baishar.

Arrens ne’s moriva
Hens lo monde sancèr,
Los vielhs que’s trufavan
Deus lors eretèrs,
Marchans de quimèra,
Marchans de canon,
Que hesèn failhita
Shens remicion
Tots a d’arron,
Maire e president,
E papa tanben,
Tots en ço de Misèria,
Miaça e pregar,
E suplicacion,
Misèria en cedar
Que pausà condicion.

La mort qu’èra harta,
Entà s’escapar,
Qu’avo de prometer
De non pas tornar.
Tant l’avè portada,
Lo pomèr que’s mori,
Misèria de hàmi,
Qu’avo de partir,
Misèria e Mort,
Despuish aqueth temps,
Que corren tostemps
Per los camins deu monde,
E tric e tric,
Lo conde ei fenit,
Viratz, viratz,
Lo conde ei acabat.

S’es faita davant Dius
am’una crotz tant bèla
Que resplendís del cèl
jusca la tèrra.
Nostra Dama va arribar
am’un …

Legir tot

S’es faita davant Dius
am’una crotz tant bèla
Que resplendís del cèl
jusca la tèrra.
Nostra Dama va arribar
am’un cièrge a la man ;
Tres armetas rencontrèt :
Armetas, qué fasètz aicí ?

Mon Dius, fasètz-me
la gràcia de plan viure
e de plan morir !

De Besièrs à San Pablo
Per delai lo vent vèn l’aiga (bis)
De San Pablo à Besièrs
Per délai l’aiga …

Legir tot

De Besièrs à San Pablo
Per delai lo vent vèn l’aiga (bis)
De San Pablo à Besièrs
Per délai l’aiga vèn lo vent (bis)

De bon matin an pigat
Son ja davans la pòrta
La maire sorte dubrir
A pece mesa la blosa

Refran …

Legir tot

De bon matin an pigat
Son ja davans la pòrta
La maire sorte dubrir
A pece mesa la blosa

Refran :
Que vòlon aquestei fens
Que venon pigar a l'auba

- Vòstre fiu es pas aquí ?
Es endormita sa cambra
- Que li volètz a mon fiu ?
Lo fiu just se desrevelha

La maire ben pauc ne saup
De totei lei esperanças
De son fiu qu'es estudiant
Mai eu compren e se cala

Fa de jorns que parla pauc
E cada nuech s'agitava
Li veniá un tremoler
De la paur, un còp a l'auba

Encara mau resvelhat
Que ja pigon a sa pòrta
E eu d'un vou s'es mandat
Au quitran per la fenèstra

Lei que pican restan muts
Manca un, que belèu mena
E qu'a l'èstre s'es clinat
Darrièr udola la maire

De bon matin an pigat
Que la lei li fau son ora
Ara l'estudiant es mòrt
D'un còp sus lo còp de l'auba.

De bon matin m’i soi lhevada
Dens mon jardin jo soi entrada, au berlinguet
Per ua arròsa muscadeta, au berlinguet …

Legir tot

De bon matin m’i soi lhevada
Dens mon jardin jo soi entrada, au berlinguet
Per ua arròsa muscadeta, au berlinguet
Berlinguet, berlingaire, au berlinguet

Dens mon jardin jo soi entrada
Iè ! Per copar arròsas muscadas, au berlinguet
Per ua arròsa muscadeta, au berlinguet
Berlinguet, berlingaire, au berlinguet

Iè ! Per copar arròsas muscadas, au berlinguet
N’èi copat la mei botonada, au berlinguet
Per ua arròsa muscadeta, au berlinguet
Berlinguet, berlingaire, au berlinguet

Dehens mon senh jo l’èi botada
Au som deu vriulon
I en dançants que m’i es tombada
Au som deu vriulon m’agradi au som deu vriulon

I en dançants que m’i es tombada
Au som deu vriulon
Lo molièr me l’a amassada
Au som deu vriulon m’agradi au som deu vriulon

Lo molièr me l’a amassada
Au som deu vriulon
Molièr, torna ma muscada
Au som deu vriulon m’agradi au som deu vriulon

Molièr, torna ma muscada
Au som deu vriulon
T’i tornarèi pas ta muscada
Au som deu vriulon m’agradi au som deu vriulon

T’i tornarèi pas ta muscada
Au som deu vriulon
Que ne t’i agi embraçada
Au som deu vriulon m’agradi au som deu vriulon

Esti mélher estar burlada
Au som deu vriulon
Que d’un molièr estar embraçada
Au som deu vriulon m’agradi au som deu vriulon

De Bruno à Théo,
Qu’il est court le chemin,
L’espace de deux vies,
Mais deux vies, ce n’est rien.
Bruno …

Legir tot

De Bruno à Théo,
Qu’il est court le chemin,
L’espace de deux vies,
Mais deux vies, ce n’est rien.
Bruno était l’ami,
Qu’on de remplace pas.
Théo est le petit
De mon fils Nicolas.

J’ai pleuré au printemps,
J’ai souri en automne.
Larmes à peine séchées,
Te voilà, p’tit bonhomme.
Théo a les yeux clairs,
Le regard de sa mère,
Bruno portait en lui,
L’âme de ces pays.

Je reçois,
Je te donne,
Rien n’est à personne.
De mon père, me viennent ses mots :
«Travailles ton piano ! ».

De Bruno à Théo,
II faut que je transmette,
Tout ce que m’a appris,
Enseigné, mon vieux maître.
Pardon à mes deux fils,
De ne pas l’avoir fait
A trente ans on est con,
Trop stressé, trop pressé.

Je reçois,
Je te donne,
Rien n’est à personne.
De mon père, je retiens :
«Fais tes gammes, gamin ! »

Chaque homme se construit
Tout au long de sa vie.
Il sait que son histoire,
Se terminera un soir.
Comme une graine plantée
Dans la terre il perçoit,
Cette nécessité,
D’une vie après soi.

J’ai reçu,
Je redonne,
Rien n’est à personne.
Le devoir de bien faire,
La gloire de mon père.

De Bruno à Théo…

De Bruno à Théo,
Coume es court lou camin,
L’espàci de dos vido,
Mai es rèn, à la fin.
L’ami …

Legir tot

De Bruno à Théo,
Coume es court lou camin,
L’espàci de dos vido,
Mai es rèn, à la fin.
L’ami qu’èro Bruno,
L’ai jamai remplaça.
Théo es lou pichot,
De moun fiéu Nicolas.

Au printèms ai ploura,
En autouno ai sourris.
E mi plour an seca,
Moun drouloun, quand t’ai vist.
Théo a lis iue clar,
De sa maire, lou regard.
E i’avié dins Bruno
L’amo di païs d’O.

M’an douna
Te redoune
Rèn es à persouno
De moun paire, me vènon si mot :
«Travaio toun piano ! ».

De Bruno à Théo
Bèn lèu, me fau trasmetre,
Tout ço que m’a aprés,
Ensigna, moun vièi mèstre.
Perdoun à mi dos fiéu,
De jamai l’agué fa.
A trento an, sian belèu,
Desvaria, trop preissa.

M’an douna
Te redoune
Rèn es à persouno
De moun paire, retène acò :
« Fai ti gamo, pichot ! ».

Chasque ome fai sa bòri,
D’à cha pau, en sabènt
Qu’un bèu jour soun istòri,
S’acabara, tambèn,
Sian coume la mióugrano
Que fai pèr l’an que vèn,
Toumba si quàuqui grano,
Pèr reviéure au printèms.

M’an douna,
Te redoune,
Rèn es à persouno
Lou devé de bèn faire,
La glòri de moun paire.

De Bruno à Théo…