Paraulas en Òc

I a tant de causas sus tèrra
Que nos amusan sens quitar
Nos fan rire las oras entièiras
La pèl nos fasèm crebar
Vos volèm cantar amassa
Çò que nos fa bascalar
Nos espofina nos esclafa
Nos fa escacalassar
Que ralha que ralha
Que ralha totjorn
Que ralha que ralha
La nuèch e mai lo jorn.

Ieu teni pas lo rire
Quand vesi lo rambalh
Qu’i a dins las grandas vilas
Amb lor sarrabastal
Quand te vesi la fola
Arremosada aquí
La jòia m’estrangola
Cugi de còrfalir.
Adori las usinas
Lo beton, l’alquitran
L’osòna, la dioxina
Me fan rire de vam.
E quand pensi al campèstre
Qu’es tanben plan campat
Ont los engrais son mèstres
Roconi coma un cat.

Quand tasti la mangisca
Que nos fan engolar
Mai i a de farlabica
Mai soi al nirvanà
Après la vaca fòla
Tornic e listerià
Espèri un autre pecòla
Per poder escafalar
Iue soi bon filosòfa
Aimi de me divertir
La mendre catastròfa
Me garda de languir
La paur del milenari
Foguèt un brave moment
E la del nucleari
Me fa rire sovent.

Cada còp qu’una guèrra
Es cridada endacòm
Truqui lo cuol per tèrra
Soi pus fièr que totòm
Sai que longtemps encara
Aurai jòias e solàç
Que la que nos preparan
Nos attristarà pas.
L’ilaritat me trapa
Quand vesi al fenestron
Aquel monde que clapan
Per dire res de bon
Rebordeli pel ponde
Amb la telé realitat
Mai se trufan del monde
Mai pissi pel plancat.

En passa electorala
Risi coma un asclat
D’ausir la bona paraula
De cada candidat
Son ben los especialistes
Per far l’oire virat
Se n’i a que los atrista
Ieu soi pas malcorat
E quand ai tròp la ruca
Que soi desconsolat
Cargui un parelh de clucas
Me’n vau per la ciutat
Aquí nadi dins l’òli
L’espectacle es manat
La mòda m’estrambòrda
M’esclafi coma un fat.

Sovent entendi dire
Per de braves crestians
Que cal pas jamai rire
De çò que fa plorar
Lor respondi de tira :
"Plegatz de me conflar
Pòdi plorar de rire
Per vos rassegurar !"
Se pus sovent medaule
Nos fasiam crebar la pèl
La Securitat sociala
Auriá pas un trauc tan bèl.
Un jorn farai escòla
E la vida cresètz-me
Serà plan mai calhòla
Un vertadièr plaser.

D'ausir dins : Pòble mon pòble

oc

Que son los meus amics venguts ?

La Talvera

Diga-me dòna Celina
Que son los meus amic venguts ? (bis)
Fa longtemps sus la peitrina
Que los ai pas …

Legir tot

Diga-me dòna Celina
Que son los meus amic venguts ? (bis)
Fa longtemps sus la peitrina
Que los ai pas mai tenguts
Me rosiga la languina
Me sentissi un pauc perdut.

De novèlas de novèlas
Ieu te’n vòli ben donar
Vau bolegar la bartabèla
Per te pórre acontentar
Rapèla-te d’aquel artista
Lo qu’apelavan lo Che
Totjorn fasiá l’activista
Voliá cambiar lo monde entièr.
Montava per las teuladas
Per aveire mai de pes
Ara a perdut la paraula
E viu suau coma un borgés.
Pèi i aviá l’enfant terrible
Que non cresiá pas a res
Ara es vengut integrista
Es negre coma un talpet.

Se ne vòls encara tira
Aquí n’ai tot un manat
E se la lenga me vira
Siás tu que l’auràs cercat
I a totes los de la Talvera
Que son demorats pels camins
N’i a d’unes qu’an fach carrièiras
Dins lo fòlclòre del país
E i a lo rei de la balage
Lo qu’apelavan Magran
Cresiá d’aveire l’eretatge
Coma lo darrièr Moïcan
Pèi i a ton amic, ton fraire,
Que t’aviá totjorn seguit
Es partit sonar lo graile
Pels puòges de l’infinit.

E tanpís se tiras pena
Aquí n’as un autre peçuc
Rapèla-te d’aquel armòri
Que se preniá per Ventadorn
Tenguèt un temps faguèt flòri
Dins totas las corts d’amor
Voliá viure una aventura
Cresiá de téner la vertat
Mas s’enganèt de cultura
Ara lo paure es desvairat.
E tos amics de Bahia
De Recife e Cuiabà
Dançan dins la caipirinha
Quand ton còr bat la samba.

E i a totes los encara
Qu’oblidaràs pas jamai
Cada an las cartas postalas
S’esclarcisson un bocin mai.
Coma siás bon filosòfa
As retengut lors leiçons
E lor votz demòra pròcha
Dins lo resson de tas cançons
E Françon e Ratapena
E lo crabièr de Jaland
E Marinon e l’Estièine
Totes los de Sant Amanç
E Marcèl de la montanha
E Landon lo cançonièr
Segur totes t’acompanhan
Dins lo mestièr de rotinièr.

D'ausir dins : Bramadís