Un cèl de milanta estelas,
La prada de mila flors,
Mila filhas las pus bèlas,
Per un còr mila dolors… …

Legir tot

Un cèl de milanta estelas,
La prada de mila flors,
Mila filhas las pus bèlas,
Per un còr mila dolors…
Mila, mila, perqué mila ?
Una nuech del teu amor !
Quand veniái tirar l’esquila,
Sul meu pòt la tia sabor.
Mas tròp lèu la gacha crida :
S’acabarà la mia vida.
Quand tornarà la claror.

Ara, sabi de que ploras ;
T’eissugarai pas los uèlhs.
Daissa me comptar las oras :
La crotz de dotze clavèls…
A la pòrta de la vila
Prautinan lo meu amor.
Ni mai l’aiga de la pila
Lava pas lo desonor…
Mas tròp lèu la gacha crida !
Aital s’acaba la vida :
Es tornada la claror.

Albres, cant es en flór
e non frucha n'avén,
fa gauch a son seinór
e non li fa nuil bén: …

Legir tot

Albres, cant es en flór
e non frucha n'avén,
fa gauch a son seinór
e non li fa nuil bén:

Tot aissi es joves hómps
can guazanha e non reten,
que can venra als majers ops
el non pot servir e rén

Son amic deu donx guardar
que sa causa ab maltrar
non despenda ab viltat,
anz deu ben servir en grat

Dieu, son amic, d'onor.

Sus la blanca arena que calinha la mar
Tornarà jamai la piada de ton pas
Un camin solitari de pena …

Legir tot

Sus la blanca arena que calinha la mar
Tornarà jamai la piada de ton pas
Un camin solitari de pena e de silenci ven
Fin qu'a l'aiga pregonda
Camin solitari de dolors mudas que ven
Finqu'a l'escuma.
Dieu sap quina crenta t'acompanhava,
Quant, de dolors novas an degut escondre
Per t'alongar aquí, breçada per lei cants
Dei cacalausas marinas.

Refranh :
Te'n vas Alfonsina ambe ta solituda,
Qu'un poema nou siás anat cercar,
Una votz antica de vent e de sau
T'a empurat l'arma, e siás emmascada
E te'n vas, coma dins un sòmi,
Dormir, Alfonsina, vestida de mar

Cinc sirenetas te menaràn per de camins
D'algas e de corau, e de fosforescents chivaus-marins
Faràn un rondeu per tu. Puei leis estatjants
De la mar granda vendràn
Festejar ambe tu.
Amossa lo lum, maire, laissa-me
Laissa-me te dise, que sorme en patz
E se eu veniá, diga-ie jamai que siáu aquí,
Diga-ie que siáu partit.
E se eu veniá, diga-ie jamai que siáu aquí,
Qu'Alfonsina jamai tornarà.

Lo primièr còp, lo primièr còp qu’ai rescontrat qu’ai vist ma mìa
Lo primièr còp, lo primièr còp èra au …

Legir tot

Lo primièr còp, lo primièr còp qu’ai rescontrat qu’ai vist ma mìa
Lo primièr còp, lo primièr còp èra au mercat de Cracovìa
E dins mon còr, e dins mon còr m’an dessarat una sagèta
E dins mon còr, e dins mon còr me siòi cantat ma cançonèta

Quand lo solèu se farà matinièr ièu tornarai bèla Alicja
E los aucèls se faràn chivalièrs e t’aimarai

E mai d’un còp e mai d’un còp avem bastit nòstra amorèta
E mai d’un còp e mai d’un còp nos siam aimats sus la placèta
La solelhada d’un café e lo temps d’un passa-carrièra
La solelhada d’un café e la retornèla guerrièra

Lo darrièr còp, lo darrièr còp qu’ai rescontrat qu’ai vist ma mìa
Lo darrièr còp, lo darrièr còp èra au mercat de Cracovìa
E dins mon còr, e dins mon còr una dolor ara s’amaga
E dins mon còr, e dins mon còr una dolor coma una plaga