La molièra qu’a nau escuts ( bis )
Hip hòp hòu la la
La molièra, la molièra
Hip hòp hòu …

Legir tot

La molièra qu’a nau escuts ( bis )
Hip hòp hòu la la
La molièra, la molièra
Hip hòp hòu la la
La molièra vau dançar

Ueit, sèt, sheis...

La Molièra qu’a nòu escuts
I a rondala la molièra la molièra
I a rondala la molièra va dançar

uèit, …

Legir tot

La Molièra qu’a nòu escuts
I a rondala la molièra la molièra
I a rondala la molièra va dançar

uèit, sèt, sièis cinc tres dos un.

Que i a pausas d’uas vrespadas
Quan la sonsaina de tostemps
Canta agut la soa balada :
Que’s hica en …

Legir tot

Que i a pausas d’uas vrespadas
Quan la sonsaina de tostemps
Canta agut la soa balada :
Que’s hica en holia lo vent.
Aquestes sers, las mans sarradas,
Que senti au pregond de jo
La calor
De la balaguèra.
La montanha que se m’apèra (bis)

B’ei donc blu, lo cèu de seteme,
Dessús los prats deu Vederet.
Quan los camps d’ajons e hèn véder
Huelha roja e frut vriulet.
Los perdigalhs que hèn enténer
Los lors raperet luenh de jo.
La sason
Dejà s’esbrequèra.
La montanha que se m’apèra (bis)

Entre Aspè e Comelia
Malhs gigants que son apielats
Aquiu hons lo Gave e s’enmia
Un shinhau mei a cada aigat
Tau com las aví espartidas
Las brasas deu pair. Qu’at voló,
Los grans gorgs
Son la soa tèrra
La montanha que se m’apèra (bis)

E i pensas, a pausas, Elena,
Quan nse n’anàvam passejar ,
Cap a nos lusiva la pena,
No’t gausèi pas préner la man.
Los sovénguers, com en cadena,
Que me’n hèn l’arcast a tot doç.
E podos -
- Si arrehar l’istuèra.
La montanha que se m’apèra (bis)

Iu vos farei terror quora pareissarei
sal vòstre chamin.
Sonarei mius òs, puèi un sorrís farei
e serè finia.
Ton …

Legir tot

Iu vos farei terror quora pareissarei
sal vòstre chamin.
Sonarei mius òs, puèi un sorrís farei
e serè finia.
Ton còr estrenharei e parelh serès
aicì entre mius dets.
Vels niers envertolharei e te fondarès
en sobstança antica.

Talho la tèsta di potents,des mainaas e di
perdents,
des bèlas assatanaas,des castas respectaas.
Siu filheta, siu serena, iu pròvo pas
pena.

Si de dobtes jamai aurès chama mec mi
per aver respòsta.
Iu testimòniarei del temp que passa
dins ton sablier.
Iu te conselharei si me chamarès
siu sempre a ton lairier.
Benlèu derant m’odiarès, puèi comprenarès
te isto chambient.

Talho la tèsta di gaudents, di tirans, di
violents,
di santons enluminats, di badalucs embornhats.
Siu despietosa, siu serena, iu pròvo pas
pena.

Quora te pareissarei benlèu dançarès
la tia istòria eterna.
Ton còrp sacanharei, l’eissartarei
e serè l’uvèrn.
Benlèu un pauc dormirès, benlèu sumiarès
ental silenci grèu.
A abril florissarès, te dervelharès,
de dessot la nèu.

Talho la tèsta di brigants, di coards, de lhi aimants,
de lhi eròis obsessionats,di richàs, di prelats.
Siu filheta, siu serena,iu pròvo pas pena

Pèrlas de veire

Pèrlas de veire pensiers esvampits
coma pelons en cèls troçats.
Sequenças perfiechas ental sens del temp
un temp perfiech qu’esbarda son temp.
L’erba chantava sus lhi viòls del pas ren
al de lai del don del sumi lhi avia un sòn esmovent.

Pèrlas de veirebenlèu era setembre
al delai de la darriera onda la sentia
d’orient.
Al delai de la darriera onda promessas ren
dichas
contiaas en silenci a un espaci ental pas ren.
Al delai de la darriera onda lhi avia una darriera onda
talament dròlla e luenha talament bèla e profonda.

Cars de riviera esmanjats da l’aiga
una dralha ental còr que vai a ponent.
Al delai di tius uelhs promessas ren dichas,
per paor o pudor per chausias jà fachas.
Al delai di tius uelhs ma darriera onda
talament dròlla e luenha talament bèla e profonda.

Pèrlas de veire pensiers esvampits
coma pelons se son pausats.
Las pèrlas de veire eira lusisson
plan
coma anticas espiralas d’un mite luenh.
L’erba chantava coma una mar d’orient
al delai del juec de frasas desvalia la ment.

Lo jorn que morirem
Apuèi nos èsser aimat per la darnièra fes
O de l’aver somiat
Dins lo tebes del …

Legir tot

Lo jorn que morirem
Apuèi nos èsser aimat per la darnièra fes
O de l’aver somiat
Dins lo tebes del calabrun
Anirem a la caça al merle
De rampanièrs en rampanièrs
A la caça a la trida
Dins las vinhas d’automn
A la caça al tamarron...
E sarrats l’un dins l’autre
Prendrem lo vent caluc
Lo vent caluc de las palomas
Que se pèrd dins lo blau del fuòc...

La mort chasseresse

Le jour où nous mourrons
Après nous être aimés pour la dernière fois
Ou de l'avoir rêvé
Dans la tiédeur du crépuscule
Nous irons à la chasse aux merles
De lauriers en lauriers
A la chasse à la grive
Dans les vignes d'automne
A la chasse à la chimère...
Et serrés l'un dans l'autre
Nous prendrons le vent
Le vent fou des palombes
Qui se perd dans le bleu du feu...

L'òula dins la freg bulhis son voide,
Lo relòtge a perdut son temps,
'Quò sent a meschaent de vielha mòrta, …

Legir tot

L'òula dins la freg bulhis son voide,
Lo relòtge a perdut son temps,
'Quò sent a meschaent de vielha mòrta,
L'i a daus suvenirs que germenien.

La balada uei, disen la festa,
Mas que bilhan lo bruch de color ;
Entre doas jarras de majoreta,
Ai vist lo darrier costume tròp cort.

Lo temps clar que finca la Briança,
Farem gerba bauda au chasteu ;
Si vesiatz, monsur, 'queu chabretaire,
Nos ven d'a Paris, prenetz un gasteu.

Manifestacion dins la montanha ;
los pinhiers vòlen tornar chas ilhs ;
Se balhen 'na man sindicalista
Sus l'eschina magra dau pais.

Au, sent la font, vierja vierjòta,
'Quo es chaça volanta 'questa nuech ;
L'i aura las graulas per far la bassa,
Lo mestre d'escòla, lo curet.

L'i aguet lo vilaud « balha ta pauta »,
lo chat penchenat, l'auseu sabent ;
De guerra mancas ? As be la chaça !
L'i aguet dos tres lops que torneren.

Un vedeu sen vai per l'Italia,
Son pair es partit au Canada ;
Lo mestre perdut dins la banlega ;
De l'estachador la cadena.

Nòstre leberon, clardat electrica,
Bòta caodchoc, peu simili,
Mòstra que segonda, que jorn data,
Paiat tots los mes per lo bon Diu.

Un pendut rosseu, lo chen que udla,
La luna que boissa lo fogier,
Tot çò que chau per far l'espectacle,
La freg dins l'eschina daus borges.

A l'en debas darrier 'queu silenci,
Lo miegjorn credara de son vin.
Mena-lo qu'empluiam nòstre veire
A nojar la mòrt dau Lemosin.

L'òula dins la freg bulhis son voide,
Lo relòtge a perdut son temps,
'Quò sent a meschaent de vielha mòrta, …

Legir tot

L'òula dins la freg bulhis son voide,
Lo relòtge a perdut son temps,
'Quò sent a meschaent de vielha mòrta,
L'i a daus suvenirs que germenien.

La balada uei, disen la festa,
Mas que bilhan lo bruch de color ;
Entre doas jarras de majoreta,
Ai vist lo darrier costume tròp cort.

Lo temps clar que finca la Briança,
Farem gerba bauda au chasteu ;
Si vesiatz, monsur, 'queu chabretaire,
Nos ven d'a Paris, prenetz un gasteu.

Manifestacion dins la montanha ;
los pinhiers vòlen tornar chas ilhs ;
Se balhen 'na man sindicalista
Sus l'eschina magra dau pais.

Au, sent la font, vierja vierjòta,
'Quo es chaça volanta 'questa nuech ;
L'i aura las graulas per far la bassa,
Lo mestre d'escòla, lo curet.

L'i aguet lo vilaud « balha ta pauta »,
lo chat penchenat, l'auseu sabent ;
De guerra mancas ? As be la chaça !
L'i aguet dos tres lops que torneren.

Un vedeu sen vai per l'Italia,
Son pair es partit au Canada ;
Lo mestre perdut dins la banlega ;
De l'estachador la cadena.

Nòstre leberon, clardat electrica,
Bòta caodchoc, peu simili,
Mòstra que segonda, que jorn data,
Paiat tots los mes per lo bon Diu.

Un pendut rosseu, lo chen que udla,
La luna que boissa lo fogier,
Tot çò que chau per far l'espectacle,
La freg dins l'eschina daus borges.

A l'en debas darrier 'queu silenci,
Lo miegjorn credara de son vin.
Mena-lo qu'empluiam nòstre veire
A nojar la mòrt dau Lemosin.

Arreu que plau t’afanyes,
Dins el meu hort, cargol,
Cargol que treués banyés,
Per te menjar la col.
El meu …

Legir tot

Arreu que plau t’afanyes,
Dins el meu hort, cargol,
Cargol que treués banyés,
Per te menjar la col.
El meu clap de lletugues,
Tampoc no tinc salvat,
Quan cargol bellugues,
Desprès algun ruixat.
Mes cargol has tingut tort,
D’entrar dins el meu hort,
Per pagar la mala feta,
Afartat de frigoleta,

Com tants cargols del rodador,
Faràs un mes de presó,
I desprès pobre menja hortalissa
Amb vint pams de llonganissa
Moriràs, torrat de viu en viu,
el cul pebrat, sobre el caliu

Posat sobre les graelles,
Su’l foc de l’axirment
Cargol com costelles,
Tindràs dolent turment.
Aqueixa tan mala gent,
Demés del cul pebrat
De llard fos i bullent,
Tot viu t’han aruixat.

El cargol té mala sort,
I quina trista mort,
Com la Joana d’Arc pobreta,
Tal com aquella nineta,
Mores Cargol amb tants companys;
Això fa molt d’anys
Que els pobres menja hortalissa,
Amb vint pams de llonganissa
Se moren torrats de viu en viu,
El cul pebrat, sobre el caliu

Je suis la mort des hommes
Et je porte couronne
Et je suis de leur vie,
La maîtresse et patronne …

Legir tot

Je suis la mort des hommes
Et je porte couronne
Et je suis de leur vie,
La maîtresse et patronne
Et bien sûr je suis cruelle
Et bien sûr je suis très dure
Et rien n’arrêtera mes déchirures.

Quand la grive a cessé son chant mélodieux,
Le chevreuil a compris qu’il faut quitter ces lieux.
Protégeant ainsi sa …

Legir tot

Quand la grive a cessé son chant mélodieux,
Le chevreuil a compris qu’il faut quitter ces lieux.
Protégeant ainsi sa compagne et son petit,
Faisant face au danger, soudain il s’est enfui.

refrain : Les parfums du tilleul imprégnant la nature,
Et les fleurs colorées égayant la verdure,
Douces herbes et pentes ombragées,
Depuis toujours étaient pour lui la liberté. (bis)

A l’orée d’un grand bois, à l’abri d’un rocher
Le chevreuil épuisé, haletant, s’est couché
Sans comprendre vraiment pourquoi ce beau matin,
Son galop effréné tout à coup a pris fin.

Sans haïr ni maudire fusil ou braconnier,
Son doux regard soyeux tourné vers les sommets,
En pleurant doucement, peu à peu il s’endort;
Sous le chêne attristé, le vieux chevreuil est mort...

ref rain: Les parfums du tilleul imprégnant la nature,
Et les fleurs colorées égayant la verdure,
Douces herbes et pentes ombragées,
Oui pour toujours seront pour lui la liberté. (bis)

Lo nòvi :
Al canton d’aquesta clarièira
Paura Marion, te cal quitar !
Aviái causit una bergèra
Divián ongan nos …

Legir tot

Lo nòvi :
Al canton d’aquesta clarièira
Paura Marion, te cal quitar !
Aviái causit una bergèra
Divián ongan nos maridar.

Mes, ailàs ! La mòrt es passada
La menada per totjorn !
Òh mòrt, òh mòrt, qu’es tan crudèla
Perqué n’emportar mas amors ?

La nòvia :
Las bagas d’aur que me donaràs
Al pichon det, las i trobaràs.
En risent, tu las i botaràs
En plorant, tu las ne tiraràs !

Las dones pas a de filhetas
Que benlèu de tu se ririán.
Mas dona las a de nonetas
Per jo pregaràn cada jorn.

Lo nòvi :
Quan i auriá tantas de filhetas,
Que d’esteletas dins lo cèl,
Non n’aimariá jamai cap d’altra
Coma la qu’es dins lo tombèl !