Margoton sus un pomier
Que se solombrava.
Que se solombrava d’aicí,
Que se solombrava d’ailai,
Que se solombrava.

Un gibos …

Legir tot

Margoton sus un pomier
Que se solombrava.
Que se solombrava d’aicí,
Que se solombrava d’ailai,
Que se solombrava.

Un gibos vèn a passar
Que l’aregardava.

Regardatz pas tant Mossur
Que siáu tròp pichòta.

Margoton se me voliatz
Seriatz ma mestressa.

Per que pòsque consentir
Fau que giba sauta.

Lo gibos a consentit
Que sa giba sauta.

Margoton pren son cotèu
E copa la giba.

Lo gibos fai que plorar,
Ditz que vau sa giba.

Mai plora pas tant gibos,
Te rendrai ta giba.

Gibos vau te l’empegar
Em’un pauc de pega.

Lo gibos sieguèt content
D’aguer mai sa giba.

Moro, ti donon trenta sòus,
Quand vas debarcar de matiera,
Lei mestres de ta saboniera
Que t’an de lois lei …

Legir tot

Moro, ti donon trenta sòus,
Quand vas debarcar de matiera,
Lei mestres de ta saboniera
Que t’an de lois lei plens pairòus.
Encar ti duves creire uròs
Se ti ronhon pas la jornada !
Lei traitres, emé son tetar-doç,
Ti l’empunhon sensa pomada,
Sensa pomada !

M’es de latin, ieu, son babot :
Mon engien de lònga li clava ;
E sovent pensi : qunei cavas !
Jamai ajustar lei doei bots !
Aqueu trafic pòu plus durar :
Fau que sange vò que tot pete !
Lo tròn de Dieu lei va curar ;
Gara ! Que Moro si li mete ;
Voei, si li mete !

Ô vous les grands politiciens qui trustez les antennes,
Vous qui menez la grande course au galop dans la plaine,
Vous tenez nos vies d’une main et il faut qu’on la ferme,
De l’autre vous purgez nos bourses et les vôtres sont pleines,
Joindre les deux bouts est devenu un vrai casse-tête,
Combien de familles d’ouvriers croulent sous les dettes,
Combien de papets sont dans la misère à la retraite,
Vivement qu’un de ces quatre matins déboule,
Lo grand tramblament.

Se jusqu’ara ai agut, rascàs,
La fava sensa joissuras,
Qu’au mens doni ma mordidura
Sus lo roiaume dei richàs !
Ieu siáu juste, pas tot per un !
Es nautrei que lauram la rega,
Puei apanaus e comolum,
V’arrapatz tot ! D’aise colega !
D’aise colega !

Ô vous patrons et financiers qui grimpez aux échelles,
Vous qui montez et démontez, encaissant à la pelle,
Vous gérez nos vies d’une main et on tient la truelle,
De l’autre vous misez en bourse et partez aux Seychelles,
Quand dans le pays résonne le courroux des précaires ;
Tous vos profits font écho à nos découverts bancaires,
Un sentiment de fatalité lié à la galère,
Vivement qu’un de ces quatre matins déboule,
Lo grand tramblament.

Cu n’a ne’n mete : aquí la lei !
La trompetarem dins la França
En esparpalhant la finança,
Porrà pitar, lo pichon peis.
Se París si vòu pas clinar
L’a lei pegons dei jorns de festa ;
Se Marsilha vòu reguinar,
Brulam lo pòrt, e copa testas !
E copa testas !

Fòra ! Lo sang que nos resta a lo bòlh !
Fòra ! Sangsucs, qu’avètz la gòrja plena !
Fòra ! Bochiers, gras de nòstra codena !
Fòra ! A son torn lo bestiau pren lo foeit !

Dins la nuèch, a pena tombada,
Daissant un bocin de clartat,
Lo grapald fai sa permenada,
Doçament, com'un estropiat.

Clòc, …

Legir tot

Dins la nuèch, a pena tombada,
Daissant un bocin de clartat,
Lo grapald fai sa permenada,
Doçament, com'un estropiat.

Clòc, clòc, dins la vielha muralha
Una bona mia l'atend
Per li dire : cal far vistalha
E las nòças, en mesma temps.

Quò's al solelh, sus una branca,
Que los ausèls se fan la cort,
E per se plaire, ren l'i manca
Ni la cançon, ni la color.

Los grapalds, saben que son ledes,
Tanben, quand vòlen s'embrassar,
Per qu'en passar, degun lor crede,
Dins un cròs, se van estujar.

A ! Que ne vesèm sus la tèrra,
Que fan pas coma los grapalds ;
Mas se potonan a la fièra,
Al luèc d'anar tras bèl randal.

Lo Jan de Pèirahòrta dondena
S'es maridat enguan dondena

Qu'aimava la Mariòta,
La hilha deu Bertrand ;

L'avèva vista a …

Legir tot

Lo Jan de Pèirahòrta dondena
S'es maridat enguan dondena

Qu'aimava la Mariòta,
La hilha deu Bertrand ;

L'avèva vista a la hèra,
A la hèra d'Estanh.

Que hès aciu gojata,
A la hèra d'Estanh ?

Vengui crompar ua pelha,
E dètz pams de riban.

Ende que har la pelha,
E dètz pams de riban ?

Ende'm botar beròia,
Ta n'aùger un galant !

Beròia n'ès tu, bèra,
Se me vòs per galant ?

Astan tu coma un aute,
Porvu que'm balhes pan.

Pan ben n'auràs tu bèra,
Dambe fromatge astan !

Lo jorn deu maridatge,
N'i avoc ni carn, ni pan...

Tanplan s'es maridada
La hilha deu Bertrand.

Òm s’espincha
E cadun vòl servar son estrategia
Per a la fin triomfar

Cal subretot
Gardar son energia
Pr’aquò i …

Legir tot

Òm s’espincha
E cadun vòl servar son estrategia
Per a la fin triomfar

Cal subretot
Gardar son energia
Pr’aquò i a pas d’error a far

Se pòt far a un a mile
Segur n’i a qu’aiman lo far a dos
Que siá dins un campestre
O en còr de vila
Amai s’a pas d’enjòc
Lo jòc es serios

Revirada

On s'observe
Et chacun veut chercher sa stratégie
Pour à la fin triompher

Il faut surtout
Garder son énergie
Et pour ça il ne faut pas faire d'erreur

On peut le faire à un à mille
Bien sûr certains aiment le faire à deux
Que ce soit à la campagne
Ou en cœur de ville
Même s'il n'a pas d'enjeu
Le jeu est sérieux

Siam mond del viatge fasem de cançons
La plueja e l’auratge son bons companhons
Fasem de musica de dansas tamben …

Legir tot

Siam mond del viatge fasem de cançons
La plueja e l’auratge son bons companhons
Fasem de musica de dansas tamben
E sabem plan faire bolegar los pés

Sabem faire rire e tamben plorar
E çò que cal dire lo sabem cridar
Defendem lo paure contra lo borgès
Coma nostre reire contra lo marquès

Vesem sus las rotas los fraires bomians
Cercam dins las vilas d’autres musicians
Contra l’injusticia fasem carnaval
E passa carrièra per cantar nadal

A l’enfant ploraire fasem risolet
Al repotegaire fasem martelet
Amb la joinessa sabem festejar
E siam de premièra per potonejar

Dins l’auberga vielha del brave Leon
Chucam la botelha per cantar melhor
Levam nostre veire al paire Bacus
E mandam al diable tot nòstre malur

S’es enanat l’amant fidèla
Que me disià tant de doçors.
Gemís plantiva tortorela,
Siaguatz tristes mons anhelons.
Damòça ta flamba …

Legir tot

S’es enanat l’amant fidèla
Que me disià tant de doçors.
Gemís plantiva tortorela,
Siaguatz tristes mons anhelons.
Damòça ta flamba lusenta,
Sorelh, que m’as tròp esclairat !
Lo que rend mon ama dolenta,
S’es enanat, s’es enanat !

De mon entorn, tropa innocenta,
Anatz tropèl, retiratz vos !
Dau plaser seguissetz la penta,
Laissatz me sola a mas dolors !
Qué dire ? Escotatz las alarmas
D’una victima de l’amor,
E venetz escampar de larmas
A mon entorn, a mon entorn !

S’es enanat, crudèla pena.
Injuste sòrt, ramena lo !
Crese respirar son alèna,
E reçaupre un tendre poton.
Amor, que veses mon delire,
Rend me vite lo qu’ai perdut.
Ecò, quora podràs redire :
« Es revengut, es revengut ! » ?

repic:
Siás pas pro grand per venir amb ieu
Jos la paissièra del Lauquet
Siás pas pro grand per véser …

Legir tot

repic:
Siás pas pro grand per venir amb ieu
Jos la paissièra del Lauquet
Siás pas pro grand per véser de tos uèlhs
Lo reiaume del colobret.

Quand avèm set d’amor o mal de còr,
Es una sèrp que càmbia nòstra vida
Un cabucet e siam dins lo decòr
D’amor aisit e de bon vin que raja.

repic

Un còp de det, tot tomba tot rostit.
Visca lo rei de las aigas que rajan.
Lo temps bandit siaguèt fòrabandit.
Visca lo rèi de las bèlas que nadan.

repic

Passam la nuèit a faire los capbords
A cantar fòrt e a dançar las fècas.
Quand ven lo jorn, l’aiga pren las colors
De nòstres caps un lendeman de fèsta.

E que jamais, dins aquel polit riu,
Qualque torista a la man putanièra
Escampilha dins l’aigueta que viu
Sas escobilhas aquí jos la paissièra.
Seriá tuat sul còp per los amics
Del colobret que viu dins l’aiga clara
Seriá tuat sul còp per los amics
Del colobret que viu dins lo Lauquet.

Lo lauzerp a perdut la claù de la sarralha dins la peira

E se plora pas que d’un uèlh la …

Legir tot

Lo lauzerp a perdut la claù de la sarralha dins la peira

E se plora pas que d’un uèlh la lauzerda es nusa sul lèit

Amb lo riton de la parroquia e dabant un sant sagrament

Que capvira lo sorelh e lo lauzerp plora plora entre las flors de cocut

E cofle de demorar mut d’un sol cop se descoèta

Qu quò's que se fai
Las nuèchs de plena luna,
De Tamniès a Marcais,
Per termes e per beuna,
Trintolar …

Legir tot

Qu quò's que se fai
Las nuèchs de plena luna,
De Tamniès a Marcais,
Per termes e per beuna,
Trintolar sus l'esquina
D'un paure malurós ?
La bèstia coquina,
Quò's lo leberon !

La luna los a vists,
Lo vent me l'a cantat.

Qu quò's qu'a desvirat
Madama la Comtessa
Per mitan d'un valat
Un ser qu'après la messa
Se'n anava soleta
Veire son amorós
Per far de galipetas ?
Quò's lo leberon !

Qu quò's que levèt
Una nuèch la sotana
De monsur lo curat
De pautas jos la luna
per li far confessar
Tots los cotilhons
Qu'avián desvirats ?
Quò's lo leberon !

Qu quò's que mingèt
Las malurosas causas
D'un gendarma de pes
Una nuèch que gelava,
Una nuèch que s'annava
Per botar en preijon
Un tròç de paure diable ?
Quò's lo leberon !

Tristesse du matin vient percer le blindage,
Dans la pièce endormie, ton absence s’insinue.
La radio des voisins égrène les …

Legir tot

Tristesse du matin vient percer le blindage,
Dans la pièce endormie, ton absence s’insinue.
La radio des voisins égrène les carnages,
Le jour et la nuit les affaires continuent.
J’irai balader, me chercher du courage,
Me laisser rouler dans la pente des rues.
J’irai balader, rouler vers le rivage,
Respirar de la mar lo libre salabrum.

Navire au lointain, comme une ombre de passage,
Visiteur discret que les oiseaux saluent.
Au bout du chemin, il faut prendre le large,
Aller retrouver les amis disparus.
J’irai me diluer, me fondre dans le paysage,
Devenir les galets où tu bronzeras nue.
J’irai me diluer, là, dans l’eau du rivage,
Respirar, de la mar, lo libre salabrum.

Lo lòng de la ribiera
I a un prat a dalhar
I a un prat a dalhar
La dondena
I …

Legir tot

Lo lòng de la ribiera
I a un prat a dalhar
I a un prat a dalhar
La dondena
I a un prat a dalhar
La dondena.

Son tres joves dalhaires
Que l’’an pres a dalhar.

Son tres jovei filhetas
L’an pres a fenejar.

La pus jova de totei
Vai quèrre lo dinnar.

Ne s’èra pas annada
Que la vèson tornar.

Venètz, venètz dalhaires
Venètz vos fau dinnar,

Lo pus jove de totei
N’i vòuguet pas anar

Qu’avètz, qu’avètz dalhaire
Que volètz pas dinnar,

Lo vòstre amor la bèla
M’empacha de manjar.

Se mon còr vos agrèia
Faudriá lo demandar.

E mon paire e ma maire
Vos refusarián pas.