" Bonsoar meste de la maison
E tota la compania
Mantiralira lanlirà
E tota la compania
Mantiralira lan-an-là

" Monsur …

Legir tot

" Bonsoar meste de la maison
E tota la compania
Mantiralira lanlirà
E tota la compania
Mantiralira lan-an-là

" Monsur jo ne veni pr’ací
Per pintar ni mèi pr’arríder.

" Monsur jo que veni ací
Per demandar vòsta hilha.

- E quau hilha volètz donc vos ?
La grandòta o la petita ?

- La petitòta si vos plet
Que pareish la mèi ’slandrida. "

La grandòta es au cuenh deu huec
Que s’estira e s’i chagrina.

" Tcho !Tcho ! Tcho ! Hilhòta, tcho !
Nos te marid(e)ram mèi riche.

" T’i balheram em-d-un marchand,
Marchand de cluchets e ligas ;

Que se’n a(n)ira véner a Bordèu,
A l’arrua Senta-Cat(a)rina

Bonsoir lo mèstre de la maison
E tota la compania mantiralira lanlirà
E tota la compania mantiralira lan-an-là

Monsur ieu …

Legir tot

Bonsoir lo mèstre de la maison
E tota la compania mantiralira lanlirà
E tota la compania mantiralira lan-an-là

Monsur ieu veni pas aici
Per pitar nimai per rire

Monsur ieu veni plan aici
Per demandar vòstra filha

Quina filha volètz donc vos ?
La grandòta o la pichòta ?

La pichoneta se vos plai
Me pareis la mai polida

La grandòta es al pè del fuòc
Que s’estira e s’i chagrina

Tcho ! Tcho ! Tcho ! filhòta tcho !
Te maridarem mai rica

Te balharem a un mercant
Mercant de cluquets e ligas

Que se’n a(n)ira véner a Bordèu,
A l’arrua Senta-Catarina

Lo meu pair, la mia mair, deridí
N'an pas que io, hilheta
M'envòian a la mar deridí
Pescar las anguilhetas …

Legir tot

Lo meu pair, la mia mair, deridí
N'an pas que io, hilheta
M'envòian a la mar deridí
Pescar las anguilhetas
Derideta lonla lalirà
Derideta lanlirà.

N'aviai pas pescat duas deridí
Los marinèrs m'an presa
- Daishatz-me, marinèrs deridí
Lo meu pair me marida,

- N'es pas dens lo pais deridí
Que marida sa hilha
Io me'n vau a Clairac deridí
Clairac, charmanta vila,

- Quand vendratz a Clairac deridí
Passatz a ma botiga !
Se mon òme i es pas deridí
M'aperaratz Ma mia !

- Mes se lo vièlhard i es deridí
M'aperaratz Cosia !
- Quins cosins son aquò deridí
Qu'embrasson las cosias ?

- Los cosins de Clairas deridí
Embrasson las cosias
E mes que hen fòrt plan
Quand las troban polidas !

Se sabiatz mon país
A ni nom ni frontièira
Dins los vèrs s’espandís
D’una fòla epopèia.
Se trapa pels camins …

Legir tot

Se sabiatz mon país
A ni nom ni frontièira
Dins los vèrs s’espandís
D’una fòla epopèia.
Se trapa pels camins
Dins lo sang de las pèiras
Dins lo caud del rasim
Dins l’amar de l’albièira.
Se sabiatz mon país
S’escond per las ginèstas
Dins la flor qu’espelís
Dins lo còr de las bèstias
Dins l’ombra que blanquís
Dins l’autan que despelha
Dins la doçor d’un nís
O lo pols d’una fuèlha.

Mon país es aval
Al mièg d’una carrièira
Ont dançan tres enfants
Per un sòu de misèria
Es aval dins lo crit
D’un freta-savatons
Que rabala vencit
Sens esper de retorn
Mon país es al fons
D’una preson de trèvas
Que n’an per tot resson
Que lo marcha o crèbas
Mon país es pertot
Ont son los privats d’èsser
Sens papièrs ni aunor
Sens ostal o sens tèrra.

Se sabiatz mon país
A ni nom ni frontièira
Dins los vèrs s’espandís
D’una fòla epopèia.
Se trapa pels chauchilhs
Lo canin d’una talvera
Lo fisson del perilh
La jòia bartassièira
Mon país es aquí
Ont grana la colèra
Sul punh que se brandís
Dins lo fuòc, la lassièira
Dins l’èrsa que nos pren
Dins l’èrsa que nos geta
Dins l’apèl de l’avenc
Dins las mans de l’aubeta.

Se sabiatz mon país
S’amaga per las raras
De l’ora que fugís
E que sembla eternala
Dins las calors passidas
Dins las sentors salvatges
Dins la saba de vida
Dins la paur de l’aigatge.

Se sabiatz mon país
A ni nom ni frontièira
Dins los vèrs s’espandís
D’una fòla epopèia.
S’escond al fons del riu
Dins lo sicrèt de l’èrba
L’arma del recaliu
Dins lo lis d’una quèrba.
Mon país resplandís
de mila cantalenas
Que dança a l’infinit
Un pòble de serenas
Finta plan mon país
E n’a ni dieu ni mèstre
Es un caval que corrís
Sens tralhas ni cabèstre.

Mon país es pertot
Ont la sola batèsta
Es de gardar lo gost
D’un lendeman de fèsta.
Se sabiatz mon país
Es pertot que t’espèra
S’existís pas enlòc
Es sus la tèrra entièira.

Non lo cantarem plus
Lo raggà de Marselha,
Non lo cantarem plus
Lo micrò es romput.

Lo fau rapetassar
Nos …

Legir tot

Non lo cantarem plus
Lo raggà de Marselha,
Non lo cantarem plus
Lo micrò es romput.

Lo fau rapetassar
Nos disiá la chormeta,
Lo fau rapetassar
Que tornarem dansar.

Ici qu’est- ce qui se passe ?
Ça marche plus tout est à la ramasse
Je vois ma ville partir à la casse,
Mille bandits lui font boire la tasse.
Ici comment on fait ?
Qu’on fasse vite pour réparer,
Qu’on se boulègue il faut s’organiser,
Se relever, se remettre sur pied.

C’est la cata, c’est un brave merdier
Dans tous les cas il ne faut pas lâcher
Ne nous laissons plus jamais manipuler
Si on ne dit rien ils vont tout casser
Ils ont déjà annexé la cité
Ils ont déjà imposé le français
Ils ont déjà détruit les vieux quartiers
Il est grand temps, les gars réagissez !

Oh fan de pieds, combien de mauvais coups
Longtemps nous les avons gravés dessous
Maintenant qu’ils nous ont mis à genoux
Ils voudraient mieux nous voir mettre les bouts.
Ils nous abrivent, ils nous baladent
Il faut qu’on sorte de cette embuscade.
Rien vers la gauche, rien vers la droite
Oh putain j’ai les mains moites.

Plus de micro, on est mal,
À leur radio je capte que dalle,
Y a que de la pub et du son à deux balles,
Pour de bon ça me casse le moral.

Les gars j’ai la solution :
J’ai de la sono montée sur un camion,
Envoyez-nous vite une bonne version,
Sur tous les sujets, donnons notre opinion

Siáu un enfant de la tèrra
Li mieu raiç son aquí
Siáu pas de la « Côte d’azur »
Ai …

Legir tot

Siáu un enfant de la tèrra
Li mieu raiç son aquí
Siáu pas de la « Côte d’azur »
Ai chausit d’èstre de Niça
Siáu pas d’una carta postala
Dau musèu dei tradicions
D’un paure paradís dont jamai ren bolega

Siáu d’un país sensa frontiera
Vòli pas d’un país embé una armada
Lo plus bèu drapèu finda lo sang e òr
Lo podèm bessai vestir de sang

Siáu dau monde d’en avau
D’aqueu dei òmes que si baton
Siáu d’una tèrra fòrta
D’aquelu qu’an resistat
Quora Palhon pantaia
Senti la votz de la memòria
Cantar lu Barbets, TORRIN, GRASSI e BAREL

Ò la mieu bèla Niça
Filha de toi lu colors
Lo tieu ciel d’azur
Parla ben toti li lengas
E de sota lo betum
Monta totjorn la ritornèla
lo tieu còr pica fòrt e espera en occitan

Save pas se veniá fauç-borg de Bertòla
Dau mercat de la Roca o dèn Sabatariá
Pensatz! i a cinquanta ans …

Legir tot

Save pas se veniá fauç-borg de Bertòla
Dau mercat de la Roca o dèn Sabatariá
Pensatz! i a cinquanta ans d'aquò siam encara a l'escòla
Que per ela Santa Barba èra dejà ferièr.

Aviá benlèu detz ans, pantaisava la mina
Languissiá de se veire a l'esquina un cabàs
De còrrer sus la plaça a calar las berlinas
E rentrar mascarat lo sèr, sota lo nas.

Son pantai es estat la mitat de sa vida
Passatz au fons dau pòtz a tirar de carbon
E tot marcat de blus, sa testa n'es clafida
A vist partir l'acida e petar lo grisó.

Ara quand sus lo qué, lo rescòntre que passa
Per anar, coma ditz , pren'un banh de canhard
Pòde pas m'empachar, quand vese sa carcassa
De pensar qu'a patit pire que los banhards.

Lo jorn ont anarà dormir sota la tèrra
Sus sa tomba metran en guisa de boquet
Son ancian companhon de trabalh, de misèria
Son cabàs, e dedins, coma flor, son soquet.

Lo miralh de la mar
Pauc a cha pauc
Lo solelh
Davala sus lo jorn
Es l’ora ont lo vent …

Legir tot

Lo miralh de la mar
Pauc a cha pauc
Lo solelh
Davala sus lo jorn
Es l’ora ont lo vent es trobador

Pauc a cha pauc
La calor
Quita un pauc la susor
Es l’ora ont esperam la doçor

Es vengut lo moment
Ont l’estèla se mira
Sus lo miralh sombre de la mar
E sens un moviment
Laissa l’aiga te dire
Per lo bonhur, es jamai tròp tard

Traversar lo miralh
Cabussar dins l’escur
Ont lo pofre bastis son ostal

Veire la luna amont
Tornar al plan de l’aiga
Sentir l’aire mesclat a la sal

E copat al mitan
per lo miralh de l’aiga
que lo ventolet fa Frissonar

Escotar mormolhar
La vaga que cascalha
Per lo bonhur es jamai trop tard

Oh mon Dieu, aguètz, pecaire,
Misericòrdia per ièu
Car siatz bòn e perdonaire
Mai que mai, ò Sénher Dièu.
De …

Legir tot

Oh mon Dieu, aguètz, pecaire,
Misericòrdia per ièu
Car siatz bòn e perdonaire
Mai que mai, ò Sénher Dièu.
De tant d’armas repentidas
Vos qu’avètz agut pietat,
De mon còr e de ma vida
Escafatz l’iniquetat.
Dins l’iniquetat, pecaire !
Ièu fuguèri concèuput,
E dau pecat de ma maire
Sabètz pron que siáu nascut !

Repic: Perdonatz vòstreis enfants
Que non sabon çò que fan
Que l’isop banhe ma cara,
Sarai pur; lavatz-me lèu,
E vendrai pus blanc encara
Que la tafa de la nèu.

Menatz-me dins vòstra dralha,
Tiratz-me dau cativiá !
E metetz dins ma frechalha
Un còr nòu e drechurier.
Senhor, descatatz ma lenga
E, dins mon trefoliment,
Cantarai vòstrei lansengas
Ambé vòstrei jutjaments.

repic

Los ròdols, es pas çò que manca
Venèm au mond a Salamanca
A París, Bordèu, Lille, Brèst(e)
Antau per el …

Legir tot

Los ròdols, es pas çò que manca
Venèm au mond a Salamanca
A París, Bordèu, Lille, Brèst(e)
Antau per el volguèt la sòrt
Nasquèt au país dau buòu d’òr
Es un modèst

Coma autres còps un sobeiran
Balhar lo tròne e lo restant
Ieu crese que ne seriá lèst
Còntra un rossin de manadièr
Bistòrt, flac per la malautiá
Es un modèst

Seguit de son grand pin pinhon,
Perqué mespresa en grand senhor
Lo mendre esfòrç coma l’incèst
Es qu’au trabalh aquel Èrcule
Rendriá tot autre ridicule
Es un modèst

A la petanca, s’a perdut
Romèga, recaptant l’embut
E res a far per que s’arrèste
Te’n fagues pas se te poirís
Son anma per tus canta, ritz
Es un modèst

Encloscar quauque rosigon
Lo tòrcer tau un espigon
Per el es pas bòn ni onèst
Segur, jutja non necessari
D’umiliar un adversari
Es un modèst

E se d’asard, es amorós
L’escutlarà pas, au rebors
Aquò, per el, es indigèst
Sortir sus lo plan dau cloquièr
Son còr o son cuòu, es parièr
Es un modèst

E quand s’entèrra un inocent
De sos amics, galèja sens
Signe de dolor manifèst
Fai mèfi, cau pas s’i fisar
Lo vòmit, l’a sens lo mostrar
Es un modèst

E se te tratas d’estrangièr
Que siágues de Roma, d’Argièr
De te caçar, non, es pas prèst
Quand a finit per t’adoptar
Jamai voldrà pas l’acceptar
Es un modèst

Se siás pas tròp colhon ni piòt
Se sas legir dins chasca mòt
Dins chasca accion, dins chasca gèst
Veiràs que i a res de neblós
E qu’aquel fièr refastinhós
Es un modèst

S’èra lhevat lo moène,
Tròp s’èra lhevat matin.
Carga son sac sus l’ase
E hòp ! dret entau molin.

Licotin, …

Legir tot

S’èra lhevat lo moène,
Tròp s’èra lhevat matin.
Carga son sac sus l’ase
E hòp ! dret entau molin.

Licotin, licotin, molinièr tremblez
Retournez m’amour
Lan mira licotin lan laralalapa
Qui vòle mòler molerà.

I avè un chic de bruma ;
S’es trompat de camin.
Ne montèt sus un arbre
Per avisar camin.

La branca n’èra seca ;
Tombèt lo Jacobin !
Que s’a deshèit la cueisha,
Disè qu’era lo dit !

Las daunas deu vilatge
An entenut lo crit.
L’ua li pòrta pelha
E l’auta l’escarpit.

E l’auta la ligassa
Per li ligar lo dit !
Calè pas, praube moène,
Lhebar tant de matin !

Lo vin e la vinha en Òc son ligats
Coma los òmes a la tèrra
I aguèt tan de luchas …

Legir tot

Lo vin e la vinha en Òc son ligats
Coma los òmes a la tèrra
I aguèt tan de luchas dins la viticultura
Ara per pas beure de piqueta
A grand còp d’engrais e de deserbatges
Sèm dintrats dins la lei del còdi-barra
Mena lo vinhièr sens lo respectar
E quand chucaràs lo mòl te traparàs la caganha

Le vin, le sang de la terre, lo mòl, le sang
Le vin, pour les prolétaires, lo mòl, le sang.

Se regalam de chuc de rasim
De muscles de marin e de gal de vin
Chabròt dins la sopa es pas fait amb d’aigueta
E dins una dòba es pas de tisana
Es un còp de roge que nos fa parlar
Es un còp de mai que nos fa cantar
En tirant lo tap a la gargalhada
Emboca la botelha que traparàs pas la caganha

Cal pas oblidar que per faire l’abeuratge
Se cal corbar l’esquina e faire caufar lo cisèl
De la carinhana en passant pel muscat
Es lo meteis plaser lo meteis combat
Alavetz a totes los tipes qu’assegutan la vinha
Arrestetz vos un pauc daissatz-la bufar
Podatz amb lo còr e non pas amb la lenga
E aqueste còp traparetz pas la caganha

Se per trabalhar l´òm deveniá riche
Los ases portarián lo bast d´òr
Coma disián Zaratrustra e Niche
La feda manja …

Legir tot

Se per trabalhar l´òm deveniá riche
Los ases portarián lo bast d´òr
Coma disián Zaratrustra e Niche
La feda manja pas son Ròcafòrt

Adonc per que sempre clinar l´esquina
Se fasièm pas que de magres repais
L´òme es pas nascut per èstre maquina
Adiu trabalh m ´arresti n´ai mon fais

Lo Molin de Canta-Rana
Quand a de vent a pas de grana
Quand a de gana a pas de vent
Lo molin de Pica-talent

L´a tant de monde que se passan la vida
En rabalant las afras de trabalh
D´aquel temps lo zonard lo punq s´avida
En demandant conflat T´a pas cent ball´

Qual a rason al juste e cossi faire
LO camin del saber es fòrcça estreèch
Lo trabalh? Pas res? Ièu disi pecaire
La paressa La canha es un drech!

Lo Molin de Canta-Rana
Quand a de vent a pas de grana
Quand a de gana a pas de vent
Lo molin de Pica-talent

Siái lo molin, tu siás la grana.
Vendràs fina flor de froment.
La talent agusa l'arma,
Emblanqueja lo còr jos …

Legir tot

Siái lo molin, tu siás la grana.
Vendràs fina flor de froment.
La talent agusa l'arma,
Emblanqueja lo còr jos la dent.

Siás lo levam, ieu siái la pasta,
E levarai dins la calor
De l'amor qu'es fuòc e flama
E qu'enauça lo còr cap al jorn.

Siái lo fornial, tu siás la pasta
Micas de flor, crosta de mèl
Seràs lèu e fresca e cauda
Nos embauma l'ostal lo cantèl.

Siás lo barral, ieu siái la vinha
Bolís en tu lo vin novèl
E lo gèl lo temps, l'afinan
Raja viu lo vin cantarèl.

Siás lo moton, ieu siái la lana
Pèl contra pèl, t'apararai
Sèm en patz calors mescladas
Mas l'estiu serem separats.

Los jorns se'n van e las annadas
Un jorn serem al cap del temps
Contra vents plòja e secadas
Dins la mòrt, ligats, cabucem.

Lo mon pair, la mia mair
N’an pas que jo hilhòta. (bis)
M’an enviada a guardar,
Guardar las berbinòtas ! …

Legir tot

Lo mon pair, la mia mair
N’an pas que jo hilhòta. (bis)
M’an enviada a guardar,
Guardar las berbinòtas !

Qui vos ié béné, bélé
Ronlanlà,
Qui vos ié béné, brunòta !

M’an enviada a guardar,
Guardar las berbinòtas (bis)
M’i querdén sola a guarder,
M’èi logat un joen dròlle !
Qui etc…

M’i querdén sola a guardar,
M’èi logat un joen dròlle ! (bis)
E m’i gaha a plen brassat
Sus l’erba m’i a pausada !

E m’i gaha a plen brassat
Sus l’erba m’i a pausada ! (bis)
Petitòta m’i a pausat,
Grandòta m’i a levada !
Qui etc…

Petitòta m’i a pausat,
Grandòta m’i a levada ! (bis)
Ia mon Diu, mon Diu, galant !
Qué dirèi a mon père ?
Qui etc…

Vesi sovent tornar
Coma una trèva que sortís de nòstras vèlhas
Aquel desir fòl de cambiar la tèrra entièira
E …

Legir tot

Vesi sovent tornar
Coma una trèva que sortís de nòstras vèlhas
Aquel desir fòl de cambiar la tèrra entièira
E de fargar un mond nòu
Rapèla-te ma Dulcinèia
Erem sietats davant la chiminèia
Aquí ne cojàvem montar nòstras idèias
Mescladas al fum de nòstres pòts.

Arri arri jès quin auvari !
De que se passa ençaval ?
Lo monde ven reaccionari
Qu’avèm fach de nòstre ideal ?
Vesèm pas mai lo peis que nada
A contra sens dins lo riu grand
E dins lo bòsc dançar las fadas
Al l’entorn d’un fuòc de Sant Joan.
Nautres voliam pas mai d’armada
Ni de fusilhs ni de soldats
Cresiam que l’ora èra arribada
De la patz e de l’amistat
L’objeccion l’avèm pas panada
Avèm menat un dur combat
Avèm remandat nòstras cartas
E nòstres librets militars.
Se sul Larzac èrem cent mila
Aquò los a pas empachats
De contunhar de far de missilas
E de ne vendre de tot costat
Ara an trapada la parada
Voliam pas d’armada d’Estat
An fargat d’armadas privadas
Aital lo torn èra jogat.

Arri arri jès quin auvari !
De que se passa ençaval ?
Lo monde ven reaccionari
Qu’avèm fach de nòstre ideal ?
Ont es passat Maire Coratge
E la comuna los partisans
E l’ase que beviá la luna
En se rient coma un enfant ?
Nautres voliam pas mai de gàbias
Ges de cadenas ges de carcan
I aurà lèu se non prenèm garda
Un policièr per abitant
De cameràs dins cada caire
De bracelets de suretat
De parpalhòls del nais furgaire
Per nos seguir nos espionar.
E sèm ficats tre la mairala
E vèlhan nòstre estat mental
Lo mendre gèste mendra paraula
E nos embarran al golag
I a de miliças plan armadas
A l’escòla al supermercat
Amai per anar al cagacin
Cal mostrar son identitat !

Arri arri jès quin auvari !
De que se passa ençaval ?
Lo monde ven reaccionari
Qu’avèm fach de nòstre ideal ?
Ont es passat l’ausèl vengaire
Don Quichòta amai los crocants
Los brigands que tornavan las paures
Ont son los faidits occitans ?
Ara en passa electorala
Sol compta la tranquilitat
E tanpís se i a de caumatge
Baste foguèssetz plan pagats.
Aquò rai se dins vòstres barris
I a un tropèl de sens abric
S’avètz un ostal secondari
Dins un canton de paradís.
Amai foguèssetz pas racisats
Avètz ausit ambé plaser
Aquel palhassa de ministre
Far son Hitler amb’un kärcher
Dins lo desèrt i a de miratges
Que te fan creire a la vertat
Dins lo miralh i a ton image
Repesca ta realitat.

Son tres veissos dedins Marsilha
Son tres veissos dedins Marsilha
Que van partir per Portugal li ron fa lalireta
Que …

Legir tot

Son tres veissos dedins Marsilha
Son tres veissos dedins Marsilha
Que van partir per Portugal li ron fa lalireta
Que van partir per Portugal li ron fa lalira

Quand l’i a sept ans que son sur l’aiga
Lo pan, lo vin, tot a mancat

Ah monta monta vaillant mosi
Mont’a la poma dòu grand mat

Ièu vesi que lo cièl e l’aiga
Amé las ondas de la mar

Quand lo mosi es sur la poma
Lo mosi s’es mes a cantar

Vesi Tolon vesi Marsilha
E nòstra Dama de la Ciotat

Vesi tres joenas demaiselas
Que promenon long de la mar

Ah canta canta vaillant mosi
Ara n’as ben de que cantar

As gangna’nò polida filha
Amb un vaisso subredaurat

Ai gagna ’nò polida filha
Mai ai risquat d’èstre manjat

I a longtemps saunejaba
Deu cèu blu i deu sorelh
Sable fin i cocotèrs
Pergut hens la mar grana
Un …

Legir tot

I a longtemps saunejaba
Deu cèu blu i deu sorelh
Sable fin i cocotèrs
Pergut hens la mar grana
Un petit tròç de terra
Tà desbrombar copacaps.

Un petit tròç de terra
Tà desbrombar copacaps.

Lo cap empleat de colors
Per’mor que’s vedè dejà
Las gojatas culejar
Tà l’invitar a dançar
Dab beròis colièrs de flors
Sus las popas apitadas.

Dab beròis colièrs de flors
Sus las popas apitadas.

Lo gran avion que prengó
Tà’u paradis s’envolè.
Mes quan baishè l’escalèr
Ah mon Diu, quina calor !
Tà’s vestir drin mei leugèr
Deishè càder pantalons !

Ah mon Diu, quina calor !
Deishè càder pantalons !

Un mosquit vien a passar
Shens nat brut s’ei aprochat
Ací que i a de que clacar
Au cavilhar s’ataquè
Car blanca i plan fresca !
Deishè qu’un còp de flaquèr.

Car blanca i plan fresca !
Deishè qu’un còp de flaquèr.

Calor i frèbe, hòla !
Au cap d’ua setmana
Paur de ne poder tornar
Mau deu país que’u gahé
Costalats, palomas, ceps,
Trucaban son cap enl-hat.

Costalats, palomas, ceps,
Trucaban son cap enl-hat.

Lo bèth « rêve » n’ei pas mei.
Sovièr d’un meishant saunei
Per un mosquit drin hòu.
Eth paradis que deishè
Tà s’en tornar tà casa
Shens regrets i dab plaser.

Tà s’en tornar tà casa
Shens regrets i dab plaser.

Son tres vaissèus dedins Marselha
Que van partir per Portugal Liron fa la lireta
Que van partir per Portugal Liron …

Legir tot

Son tres vaissèus dedins Marselha
Que van partir per Portugal Liron fa la lireta
Que van partir per Portugal Liron fa la lirà
N’an ben restat sèt ans sus l’aiga
Sensa terra posqu’abordar
Quand l’ a sèt ans que son sus l’aiga
Lo pan, lo vin, tot a mancat.
N’an tirat a la corta palha
Quau serà lo promier manjat
Lo mèstre qu’a partit lei palhas
Se la plus corta li a restat
Quau ne’n es aqueu valènt mossi
Que la vida me vòu sauvar ?
Li don’ una de mei tres filhas
Amb un vaissèu subredaurat.
Ne’n serà ièu, mon capitàni,
Que la vida vos vau sauvar.
A ! monta, monta, valènt mossi
Monta a la poma dau grand mat.
Quand lo mossi es sus lei crosetas
Lo mòssi s’es mes a plorar :
A ! de que ploras valènt mossi
Veses pas quauque pòrt de mar ?
«Ièu vesi que lo cèu e l’aiga
Ambé leis ondas de la mar»
Ah ! monta, monta, valènt mòssi
Un pauc plus aut te fau montar
Quand lo mossi ne ’s sus la poma
Lo mòssi s’es mes a cantar
Ah ! de que cantas valènt mossi
Veses-tu quauque pòrt de mar ?
Vesi Tolon, vesi Marselha
Nòstra-Dòna de la Ciutat
Vesi tres joinei damaisèlas
Que promenan lòng de la mar
Ah ! canta, canta, valènt mossi
Ara n’as ben de que cantar.
As ganhat ’na polida filha
Amb’un vaissèu subredaurat
Ai ganhat ’na polida filha
Mai ai risquat d’estre manjat

Es verd, lo bòi de la sageta
Que deu un jorn traucar son flanc.
E dins son còr, cap de …

Legir tot

Es verd, lo bòi de la sageta
Que deu un jorn traucar son flanc.
E dins son còr, cap de flambeta
Quand s’abandona a un galant.
Mespresant trobar e gondòla,
Viu en galejant sens bestorn
La Venús de la vièlha escòla,
La que fa l’amor per amor.

Cresètz pas tanpauc que lo diable
La pòt temptar per l’ausidor.
Dins son cèl seten rasonable
S’arrèsta al primièr pompidor.
Mas, soleta, sentís pas de lanha
Barrutlant dins Venesa un ser,
E vei coma una bèstia estranha
La que fa l’amor per plaser.

Cal pas creire, quand s’es colcada,
Que se vòl vendre a tot còst.
Fraire, veni borsa ligada
Ne sortiràs pas un daquòs.
Abans de far la sauta-brandas
Fa pas un devís dins lo lièch ;
A res d’aquelas galimandas,
Las que fan l’amor per profièch.

Mas alara perqué se dona
Sens còr, sens plaser, sens afar ?
Se l’amor mena a una androna
Perqué de longa lo vòl far ?
Se, per desgrafar son corsatge,
Se fa ajudar plan sovent,
Es que vòl respectar un usatge
Esnòb, de mòda, dins lo vent.

Càmbian costumas coma bèlas,
Un jorn benlèu dins son sen nus
Qualque sageta traçonèla
Tanplan la quitarà pas pus.
Se veirà pas qu’èla en gondòla,
Anarà jogar sens bestorn
La Venús de la vièlha escòla,
La que fa l’amor per amor.