Quand María cantava una cançon d’amor
Los òmes de la vila cantavan a son entorn

Repic :
Ò María María …

Legir tot

Quand María cantava una cançon d’amor
Los òmes de la vila cantavan a son entorn

Repic :
Ò María María que t’aimam
Ò María María t’aimam tant

Quand María dançava una dança d’amor
Los òmes de la vila dançavan a son entorn

Quand María plorava una pena d’amor
Los òmes de la vila ploravan a son entorn

Albor del primer día,
Del último instante,
María la del día,
María la constante,
De la cumbre del monte,
María …

Legir tot

Albor del primer día,
Del último instante,
María la del día,
María la constante,
De la cumbre del monte,
María del camino,
Al fin del mar ingente,
María del marino.

Repic :
Yo, te saludo, María,
Por gozo y por dolor,
Siempre en la nuestra vía,
Los ojos pon de l’amor.

En el espejo danzas,
Para la gente errada,
En la desesperanza,
Aquella luz dañada,
Aquella cinta añil,
Cual trocito de cielo,
Aquel lunar candil,
Con toquilla de hielo.

María mecedora,
De los y a sin solaz,
María curandera,
María solo paz,
La nuestra dama albera,
María Formalidad,
María paridera,
María Navidad.

Sorelh deu purmèr dia,
E deu darrèr moment,
Maria de tot dia,
Maria de tostemps,
Deu som de la montanha, …

Legir tot

Sorelh deu purmèr dia,
E deu darrèr moment,
Maria de tot dia,
Maria de tostemps,
Deu som de la montanha,
Maria deu camin,
Tau cap de la mar grana,
Maria deu marin.

Repic :
Que vos saludi, Maria,
Tant per gai com per dolor,
Dessus nosauts, cada dia,
Pausatz los uelhs de l’amor.

Dens lo miralh que danças,
Taus qui se son perguts,
Dens la desesperança,
Aquera prauba lutz,
Aquera cinta blua,
Com un troçòt de cèu,
Aqueth arrai de lua,
Au capulet de nèu.

Maria qui bailina,
Tots los desconsolats,
Maria medecina,
Maria sonque patz,
La nosta dama blanca,
Maria de qui cau,
Maria qui enfanta,
Maria de Nadau.

Aù soùm deù ceù o chic se’n manca
Ya ùa hada cambiada én aùseth
E you soulet qué sey quin …

Legir tot

Aù soùm deù ceù o chic se’n manca
Ya ùa hada cambiada én aùseth
E you soulet qué sey quin canta
Quand la mountanha s’a prés lou capeth

REPIC
Ya témps qui néoué é témps qui desnéoué
Lous ans que se’n ban en rounda de sasous
Entén lo qui canta, lo soun maù encanta
Ataù qué s’escapan pénas é doulous.

E’m vos alùgar ù array dé lùa
Héns lou pays qui m’aouey saùneyat
Qué i troubarei mon ombre perguda
E lous souviers qui m’aouey desbrembats

S’em bos presta las tuas alas
Qué boularei shens gahar l’alet
Tà despassa lou temps qui passa
E de la vita saber lou sécret.

Baisha deù ceù maria blanca
Enta’m pourta drin dé souléil
E tabé néou qui tan ei blanca
U naoueth mounde té bastirei

Enten, enten, l’accordeon,
Dus pas de dança, ua cançon,
Eth haro que s’a alugat,
Sant Joan, Sant Joan, se n’ei …

Legir tot

Enten, enten, l’accordeon,
Dus pas de dança, ua cançon,
Eth haro que s’a alugat,
Sant Joan, Sant Joan, se n’ei tornat.
Val d’Aran, cap de Gasconha,
Luenh de tu, que’m cau partir,
Val d’Aran, cap de Garona,
Luenh de tu, que’m vau morir.
Era passejada, un ser d’estiu,
E com te va ? adiu, adiu !
Un tròç de pan, un còp de vin,
Parlar deth temps, damb eth vesin.

Es cueires luden sus eth bufet,
Totis es records ena paret,
Non se pot estancar eth temps,
Mès Aranés, tostemp, tostemp.

Tornar a pujar enquià era nhèu,
Un darrèr còp eth cap en cèu,
Setiat dessús eth gran calhau,
Guardar eth sorelh en gran portau.

Companhs de Les e de Bossòst,
De Salardú, de Vilamòs,
Brembatz-vo’n plan deth praube Joan
Qui a estimat tant era val d’Aran.

Aquel primièr de mai de 1891
èra un pauc coma un jorn de fèsta,
« Mens de trabalh, mai de …

Legir tot

Aquel primièr de mai de 1891
èra un pauc coma un jorn de fèsta,
« Mens de trabalh, mai de temps per cadun ! »
Manifestacions e contèstas.
Flor d’agalancièr sus tei sens,
Roja coma ta joinessa,
Lo primièr de mai la prima reven,
E la vida es gonfla de promessas,

Lo mond es en marcha
Maugrat la repression,
Maria es en marcha,
Joinessa a rason !
Au balèti dau sera,
Totes vendràn dançar !
Per la primavera
E la nòva societat.

Ò Maria,
Maria Blondeau,
T’an tirat dessus
An tuat lo pantais
Ò Maria,
Maria Blondeau,
Caminarem totei
Lo primièr de mai !

Dempuèi lo divendres de Chicago
Caminam lo primièr de mai
Dempuèi lei penjats de Chicago
Per la reduccion dau trabalh.
Siatz dos cents sus la plaça,
Tres cents sordats just en faça,
Van tirar dins la massa
Van tirar leis estraças !

Maria es a tèrra
Ambé Loïsa e Felicia
Au balèti dau sera
Dançarem pas joinas filhas (x2)

Ò Maria,
Maria Blondeau,
T’an tirat dessus
An tuat lo pantais
Ò Maria,
Maria Blondeau,
Caminarem totei
Lo primièr de mai !

L’églantine remplacée par la fleur de muguet
La mémoire est faussée, la mémoire est tronquée,
Ils ont tiré pour tuer le premier mai,
Ta liberté gardée par les états meurtriers…

Ò Maria,
Maria Blondeau,
T’an tirat dessus
An tuat lo pantais
Ò Maria,
Maria Blondeau,
Caminarem totei
Lo primièr de mai !

Ath bèth miei des crabas, ua siloeta nera, Ath brut des esqueras, ua magra hemna, Eths companhs didian qu’avia mes …

Legir tot

Ath bèth miei des crabas, ua siloeta nera, Ath brut des esqueras, ua magra hemna, Eths companhs didian qu’avia mes de cent ans, Jo que l’aueitavi un crabòt enas mans : Dilhèu cada arrupa, contava ua istuèra Sus ‘ra cara vielha d’aquera crabèra ARREPIC : Maria des Crabas, on te’n vas atau, Dab ‘ra pelha nera, eth vielh davantau ? Maria des Crabas, imatge eternau, Amagas ua lhèrma, digna coma cau ! Mamà mos didia : « non se’n cau apressar » Jamès ara bruisha, n’èi podut parlar. Totun coneguia, es plantas que soenhan A çò dera vielha, eths grans que n’anavan : E totas es dolors, coma es cremaduras Dab quate pregàrias, non duravan mes. ARREPIC Un dia sòi tornat dera universitat Qu’èi tan tribalhat tà devier avocat ! Dab un bèth costume, pujèi tath vilatge Deths uelhs que cercavi eths soviers de mainatge: Es arrominguèras, qu’avian tot caperat, Eth brut des esqueras, de longtemps a carat ARREPIC FINAU : Maria des Crabas, on te n’ès anada ? Que corren es crabas, ara qu’ès plegada Maria des Crabas, eth paradís qu’ei doç Se te n’as arretrobat eth bèth amorós !

Dins cada letra Maria
Cada linha es una clau
A ta joinessa interdita
Per crimi de pregària

Dins cada apèl …

Legir tot

Dins cada letra Maria
Cada linha es una clau
A ta joinessa interdita
Per crimi de pregària

Dins cada apèl de Maria
De vent que pòrta la mar
De sal dins l’agach, Maria
E luseja ton combat

"Resister" Maria
Es mai qu’una victòria
Es sus la pèira la marca
Que pòrta al monde ta vida
Sus la pèira la marca
Que pòrta ta vida
Sus la pèira la marca
Que pòrta la vida

Mais si finalement on écrivait l’Histoire
Si on arrêtait de se raconter des histoires
La republica es a tot lo …

Legir tot

Mais si finalement on écrivait l’Histoire
Si on arrêtait de se raconter des histoires
La republica es a tot lo monde mai
N i a que n’an fach son pròpi pantais
Leur drapeau ils l’ont dressé dans le vide
Ils aimeraient que la mémoire se suicide.
Ieu escrivi per que lei peiras demorèsson
Per que lei joines se remembrèsson
Il va falloir revoir la copie
Ils se sont battus, on les a laissé dans l’oubli
Mariana siás ben puta de leis enganar
S’as ta plaça es que son sang a rajat.

Ils ont trop de soleil
On va leur mettre du plomb dans la tête
Ils ont trop de soleil
Et ça inquiète ceux qui sont à la tête

Ils étaient bien loin de Paris
Dans l’ombre depuis longtemps réunis
Puèi a tombat de quilòs de betum
Sus lo libre escrich per tot lo monde e degun
Le texte de notre histoire appartient à tout le pays
Il faut admettre que l’on peut s’affirmer ici aussi
An vòugut se netejar la consciéncia
Laissar lei fusilhats dins son silenci
C’est pas la peine de remuer la merde
Ils aimeraient que la mémoire se perde
Lo problema es que la montanha florirà
Juram sus lei cotèus e lo micrò daurat.

Repic

2001, si sur la rythmique on revient balancer
C’est que nos cordes vocales ne font que résonner
Vaquí lo resson dei luchas espòutidas
Un còp de mai de rimas a l’avalida
Autant de mots pour restaurer le monument
Car monumentale est la honte quand l’état ment
Estat membre de la chacha constanta
Mad de toretas totjorn canta
C’est que le silence a besoin de musique
1851, qui finalement s’est battu pour la république?
Prèni lo mic per restablir lei noms mespresats
Milierat de gents fusilhats, desportats, a jamai renegats...

Repic

Maridan l’Escrivòta
L’Escrivòta jolie
Maridan l’Escrivòta
La fleur de ca pays.

Se Loïs se marida
LoÏs, comte Loïs
Ne pren …

Legir tot

Maridan l’Escrivòta
L’Escrivòta jolie
Maridan l’Escrivòta
La fleur de ca pays.

Se Loïs se marida
LoÏs, comte Loïs
Ne pren una Escrivòta
La fleur de ca pays.

Se l’a presa joina
Que se sap pas vestir
Loïs se’n va en guèrra
Per la daissar grandir.

Al bot de sèt annadas
Son marit va venir
Se’n va picar a la pòrta
"Escrivòta vèni me dobrir."

Sa mèra diligenta
Li va vite dobrir :
"Ont ai mon Escrivòta
Mon Escrivòta jolie ?

- L’avem mandada a l’aiga
?’es pas sachuda venir
Los Mòros l’aurán presa
Los Mòros sarrasins.

- Ieu l’anarai ben quèrre
Quand saupriái de lai morir
Farai faire una barca
Tat d’òr e d’argent fin.

Lo vent me lai transpòrta
Dins un tan bèl jardin
Digatz-me lavaireta
Qu’es aquel castèl aquí ?

- Lo castèl dels Mòros
Dels Mòros sarrasins
- Cossí s’apèla la dama
La dama qu’es dedins ?

- S’apèla l’Escrivòta
L’Escrivòta jolie
- Cossí ieu podriá faire
Per li dintrar dedins ?

- Vos cal abilhar en paure
En paure pelerin
E demandar l’aumònia
Al nom de Jesus-Crist.

- Donatz quicòm Madama
Al paure pelerin
Que demanda l’aumònia
Al nom de Jesus-Crist.

- Chambrièra met-te’n fenestra
Per veire qual i a aquí
- Madama aquò’s un paure
Un paure de vòstre païs.

- Cossí aquò podriá èstre
Un paure de mon païs ?
Los aucelons que vòlan
Çai sabon pas venir.

Sonque las girondetas
Que van per tot païs..."
Al prumièr bocin que còpa
Li geta un grand sospir.

"Aquel sospir que geta
Sembla lo de mon marit
- Oui, oui, joina Escrivòta
Ieu soi vòstre marit.

Soi aicí per vos quèrre
S vos volètz venir.
- Vai faire un torn dels còfres
E pren tot l’argent fin.

Va faire un torn d’estable
Causís los gròs rossins
Ieu montarai lo roge
E mon marit lo gris."

Siaguèron pas al pònt d’arma
Los Mòros van venir.
"Sèt ans te l’ai noirida
De bon pan e de bon vin.

L’argent que tu m’empòrtas
La mar fariá lusir
Los chabals que m’emmenas
La mar farián fremir."

Maridon, ton piusselatge
perirà jos ton cotilhon
Farà pas coma lo formatge
Vendrà vièlh, vendrà pas bon (bis)

- Cal …

Legir tot

Maridon, ton piusselatge
perirà jos ton cotilhon
Farà pas coma lo formatge
Vendrà vièlh, vendrà pas bon (bis)

- Cal un jorn manjar lo fromatge
Que tròp vièlh serà pas bon

- Fai dintrar lo vent dins la cava
Que l’endrech deu flairar bon

- Perdes pas la clau de la cava
Fai dintrar lo visitor

Tu as dansé farandole à l’heure de l’amour frivole,
Quand tu étais paysanne à guérir les pauvres âmes,
Et chacune …

Legir tot

Tu as dansé farandole à l’heure de l’amour frivole,
Quand tu étais paysanne à guérir les pauvres âmes,
Et chacune de tes mains, en tenant une autre main
Formait le cercle d’alliance pour défier la providence.

On oublie les châteaux-forts, les seigneurs de la mort,
Le temps passe et malgré ça, Marie est toujours là.

Marie galante, Marie souriante,
Marie la pieuse, Marie précieuse,
C’est toi qui mets les hommes au monde,
Toi qui les torches, toi qui les grondes.

Tu as dansé, quelle merveille ! A la cour du roi-soleil
Quand tu étais courtisane à séduire les pauvres ânes.
C’est encore toi la chameau qui dansait sur l’échafaud,
La Carmagnole en brandissant l’étendard couvert de sang.

On oublie les mauvais jours, les chemins sans retour,
Le temps passe et malgré ça, Marie est toujours là.

Marie galante, Marie souriante,
Marie la pieuse, Marie précieuse,
C’est toi qui mets les hommes au monde,
Toi qui leur donnes des joues bien rondes.

Tu as dansé fandango, c’était pas du p’tit boulot,
QUand tu voyageais, gitane, sur le dos des pauvres ânes,
Tu as dansé des javas, des valses et des mazurkas.
De tous les souvenirs des gens tu restes le plus vaillant.

On oublie les présidents, on oublie les tyrans,
Le temps passe et malgré ça, Marie est toujours là.

Marie galante, Marie souriante,
Marie la pieuse, Marie précieuse,
De tous les hommes tu es la dame,
De tous les peuples tu es la flamme.

A la paret de la crampe i a lo hapchòt cuçoat
qui guardeja lo son rejaume d’un uelh negue arhoncilhat …

Legir tot

A la paret de la crampe i a lo hapchòt cuçoat
qui guardeja lo son rejaume d’un uelh negue arhoncilhat
qu’arreviscla cada nueit la susmauta deus gemèrs
mes la prova e las tarlacas que’u retienen presoèr

a costat deu canapè i a l’aurelotge estancada
sus l’òra on l’Einstein trobà las leis de relativitat
quin haish de viòts a seguir quin haish de temps a comptar
digun non sèi mei dançar la valsa deu balancèr

la maison de Marie-Jeanne
suu camin deu TGV
qu’ei l’estanquet de l’alauda
deu tord e de l’esparvèr

au bèth miei d’ua tauleta i a lo molin de café
qui haseva dançar lo péber de deceme dinc a genèr
los dus esclops pauhicats per l’aviada deu progrès
que’s bromben de soa musica e volen lhevar lo pè

lo casau de Marie-jeanne
ahonat peu TGV
tinda deu cant de l’alauda
deu tord e de l’esparvèr

mut de perigle e d’amor i a lo fesilh deu papet
sus los pés de cabiròu au mantèth de la cheminéa
e qu’escota la poralha e que sauneja a l’ausèth
e de còps que sent la hami de tornar’n foter un pet

l’importància Marie-Jeanne
que calera la cercar
dens lo perruc de l’alauda
si la bròja voù piular

òh praubina Marie-Jeanne
lo shiulet deu TGV
estupa lo cant de l’alauda
deu tord e de l’esparvèr

au hons deu còr de las vielhas i a lo sovier estujat
un amor d’un aute segle on los princes qu’eran aulhèrs
on los marinòts de noste n’aven jamèi marejat
mes viravan autorn deu monde sus las alas deus ausèths

lo TGV Marie-jeanne
hèi bolegar la rason
mei viste que las alaudas
hèn passejar las sasons

deisha correr Marie-Jeanne
los nas-aguts deu podèr
que’s trufan de las alaudas
deu tord e de l’esparvèr