Peishetz aulhas
Peishetz dinqu'a doman.
Ara vos abandoni
Per un petit moment.
E de 'queras montanhas
Qui tant hautas son. …

Legir tot

Peishetz aulhas
Peishetz dinqu'a doman.
Ara vos abandoni
Per un petit moment.
E de 'queras montanhas
Qui tant hautas son.
Que m'empechan de véder
Las mias amors on son.
E jo las èi cercadas
De brana per branon.
E jo las èi trobadas
Auprès d'un tuston.
E jo l'èi saludada
A grans còps de baston.
- Que hès ací gojata ?
Torna't tà la maison.
Los mainatges que'n ploran,
Demandan los tetons.

Per tu qu’as i pèls d’òr
Ai sobrat bòscs e montanhas
Abò lo buis que ponh
Abò la nèu que …

Legir tot

Per tu qu’as i pèls d’òr
Ai sobrat bòscs e montanhas
Abò lo buis que ponh
Abò la nèu que jala i pè

Mas siu arrubat en retard
Me siu entrupat en una bota
A chalgut la vuèidar
Parelh un autre t’a pilhaa

Trai trulalai
La belle si maridano
Trai trulalai
De chocs n’en volèn pas
Trai trulalai
La belle si maridano
Trai trulalai
E i chocs buven mai

Per tu qu’a i pèls nièrs
Ai raubat la pluma a l’aigulha
E lo chapèl al mago
Ai copat la coa del drac

Totun t’i ai pas portats
Per quarque vir de vermouth
A l’òste de la levaa
Parelh un autre t’a pilhaa

Trai trulalai...

Per tu qu’as i pèls chards
Siu anat far una aubada
De trompèta dorada
De viola e de violon

Totun siau pas arrubat
Ai chantat tota la sera
Abò quatre lingèras e
Pareli un autre t’a pilhaa

Trai trulalai

Lo meu pair qu’ei jardinièr
Pengabelòt, pengabelobene,
Lo meu pair qu’ei jardinièr
Gabelòt pengòt pen pen gabelòt
Pengabelobene.

Entau jardin …

Legir tot

Lo meu pair qu’ei jardinièr
Pengabelòt, pengabelobene,
Lo meu pair qu’ei jardinièr
Gabelòt pengòt pen pen gabelòt
Pengabelobene.

Entau jardin jo me n’anèi…

Duas floretas qu’i trobèi…

A mas amors las enviarèi…

Mès qui serà lo messatgèr? …

La calandreta o l’esparvèr? …

La calandreta es cap leugèr …

E l’esparvèr qu’ei messontgèr…

L’estiu se n’ei anat com un rei descadut,
Lo sorelh que palleja e lo cèu qu’ei brasut,
Pertot hens la …

Legir tot

L’estiu se n’ei anat com un rei descadut,
Lo sorelh que palleja e lo cèu qu’ei brasut,
Pertot hens la natura cambian las colors,
Sus los hiars lo matin que blanqueja l’arrós.

La vrenha que s’acaba e hens lo chai escur,
Lo borret que boreish a har petar las doèlas
Entà Nadau dilhèu, entà cap d’an segur,
Hestejeram dab vin nau, ua annada navèra.

Ne i possa pas nat cep, non i a ni tord ni trida.
Arren dehens lo cèu qui vola ni qui crida.
Per dessús deus castanhs, deus cassos, de las aumas,
Quan boharà lo vent glanèr, e passeràn mei las palomas ?

E nosautes vielhòts, aus arpunts de la vita,
Que vivem de soviers, shens aver nada ahida,
E peu torn deu larèr espiam bruslar la lenha,
Atendent l’escaduda de la darrèra vrenha.

Pensamen ai e consir
d’una chanso faire
qu’a leis degues abelir
cui sui fis amaire
e s’eu pogues avenir
en …

Legir tot

Pensamen ai e consir
d’una chanso faire
qu’a leis degues abelir
cui sui fis amaire
e s’eu pogues avenir
en bos digz retraire
far pogra saber
que ieu plus fin joi esper
que nuls natz de maire

A Combe-Ferre, à Brame-Fam,
Là-haut, moi j’ai mes souvenirs :
Une bastide, et un vieux banc
Un pommier qui veut …

Legir tot

A Combe-Ferre, à Brame-Fam,
Là-haut, moi j’ai mes souvenirs :
Une bastide, et un vieux banc
Un pommier qui veut pas mourir.
Au chaud près de la cheminée,
Il y a bien quelques années,
Petit frère t’étais pas né
Quand le Pepèi me fredonnait :

Tira-la ressa, Mestre Joan
Tira-la tu que siás plus grand
A jornada, a pretz-fach.
Quand as ganhat ? Cinq pesetas.
Quand as perdut ? Cinq escuts.

Et l’hiver, le vent était froid
Dehors, on l’entendait siffler
Ca me faisait trembler d’effroi,
Mais le Pepèi me rassurait.
Au chaud, près de la cheminée,
Sur ses genoux, il me prenait,
Mes malheurs, il les comprenait,
Ses mots toujours, je les connais :

Aqueu vai laborar,
Aqueu pòrta l’aguïlhon per faire avançar lei buòus,
Aqueu fai la sopa,
Aqueu la manja tota,
E aqueu ditz :
"Pieu-pieu-pieu n’i a plus ges per ieu."

La lumière, c’était la bougie,
Le tracteur, c’était le cheval,
La radio, c’était la magie,
Après tout ce n’était pas mal.
On a beau faire des cheminées,
Brûler le bois sur des chenets,
Chanter comme des déchaînés,
Pepèi, ton temps est terminé.

Aviam un bèu castèu,
Ma tan-tira-lira-lira
Aviam un bèu castèu,
Ma tan-tira-lira-lèu
Lo nòstre es bèn plus bèu,
Ma tan-tira-lira-lira
Lo nòstre es bèn plus bèu,
Ma tan-tira-lira-lèu
Vos lo desmolirem,
Ma tan-tira-lira-lira
Vos lo desmolirem,
Ma tan-tira-lira-lèu.

Qu’elle était belle ta montagne,
Mais il n’y a plus d’hirondelles,
Et plus de pays de cocagne,
Plus de vrais soupers aux chandelles.
Les fleurs de ce temps sont fanées,
Les piboules ont piqué du nez.
Pepèi, ne sois pas étonné,
Ce soir, j’ai envie d’entonner :

Ara qu’avèm tot acabat
Fumem la pipa
Ara qu’avèm tot acabat
Fumem la pipa sens tabac.

I anarem totei
I menarem nòsteis enfants
E la jornada, sarà pagada
Come se trabalhaviam.

Per aquera carrerina
Passa la bicicletina
Pèrd l’arròda de devant
Que’m copi lo nàs, vivant !
Que pisha sanc e …

Legir tot

Per aquera carrerina
Passa la bicicletina
Pèrd l’arròda de devant
Que’m copi lo nàs, vivant !
Que pisha sanc e moquira
La segonda arròda vira
Lo nàs que’m hè per Diu mau
E que’m hè mau e que’m hè mau
AI ! Ai ! Ai ! Ai !

Que’m hè mau...
Que’u hè mau...

Per aquera carrerina
Pass’auta bicicletina
Pèrd l’arròda de darrèr
Que pisha moquira e sanc
Qu’ei tot verd e qu’ei arranc
A d’arríder jo que’m foti
Jo que’m foti, jo qu’em foti
Fut ! Fut ! Fut ! Fut !

Jo que’m foti...
Clafotí...

Per aquera carrereta
Passa la damiseleta
Dens ua veitura blanca
La damisèla s’estanca
E vien d’un pas elegant :
« Que v’ei arribat, pagants ? »
Nosauts ne sabem que díser
E que díser, e que díser ?
Euh ! Euh ! Euh ! Euh !

Dèisha díser
Dèisha’m díser en camisa

Per aquera carrereta
Que passà la veitureta
La damisèla devant
Qui miava en se trufant
E nosautes per darrèr
Espiant de cap au solèr
Dab sengles nàs qui hèn mau
E qui hèn mau e qui hèn mau
Ai ! Ai ! Ai ! Ai !

Detz ans plegant l’esquina per manjar
D’un meme carri, avem subit lo jo
Sovent mi parlaviatz en marchant mai
Vos …

Legir tot

Detz ans plegant l’esquina per manjar
D’un meme carri, avem subit lo jo
Sovent mi parlaviatz en marchant mai
Vos entendiau pas.

Anaviatz testa aqui giblat dau tropeu
D’amont d’avau, au mendre signe
Dau pastre goi, ame leis ueilhs
De l’abitud.

Detz ans mi sieu rescondut, pensatieu
Per mi pastar lo pan de lutz per mi
Fargar la clau de la mar, presonnier
De ma potencia, alors en susant solitari
Ais oras de cadena, ai a l’escola de
L’ome destraucat mon destin.

Alors esclati, duerbi mei rasons de la
Vida e de l’umble cambaradas
Deveni un grand estrangier.

Per har un naveth monde
Que’m soi levat au temps
A l’auba lo camin
Travèrsa mos grans pins
Deus bòrds …

Legir tot

Per har un naveth monde
Que’m soi levat au temps
A l’auba lo camin
Travèrsa mos grans pins
Deus bòrds de la mar grana
En Mediterranea
Deus plans de la Limanha
Dinc a las Pireneas

Ei pres fòrça vielhs cants
E fòrça vielhas gents
Fòrça rimas estranhas
Hens una vielha lenga
Ei pres lo vielh camin
Deus òmes oblidat
Ont craca lo gret-pin
Jos la blanca gelada

Per har un naveth monde
Que’m cau tanben donar
E pas solament préner
Sovenirs deu passat
Ei pres sorelh-levant
En Mediterranea
Donat sorelh-ponent
Que rauba la marèis

De naveth endemans
An bohat hens la brisa
Per de naveths matins
De navèras devisas
E per lo vielh camin
Los òmes son partits
Per que renaisha enfin
Un tot naveth païs