Ua dança de mei
Dançada dens tons braç
Ua dança qu’ei mei
Qu’un aire e tres pas.

Repic :
Ua …

Legir tot

Ua dança de mei
Dançada dens tons braç
Ua dança qu’ei mei
Qu’un aire e tres pas.

Repic :
Ua dança dab tu
Coneihi pas enqüera
De bonur mei segur

Dab tu, e qu’ei aquò
Qui’m hè virar lo cap
Pataquejar lo còr
E tot lo monde ac sap !

Mèma se vòs pas diser
Aqueths mots qui bailinan
Qui son com un arríser,
Qui nhacan e calinan.

Au cap de ma paciéncia
Sèi pas que i averà,
Ua dança, ce’m pensi,
Dab tu, tà la dançar.

« Qu’èi vist ua joena hilha Un dia de grana holia, Qu’èra ath mes de hrevèr Quan non i a …

Legir tot

« Qu’èi vist ua joena hilha Un dia de grana holia, Qu’èra ath mes de hrevèr Quan non i a arren a hèr. Plantat davant era hièstra Eth cap non èra de hèsta, Era nhèu dessús eth higuèr Jo que’m prenia un cahè. » Ua hemna qu’ei passada A hèr hóner eras hlors ; Ua hada encantada Que’n sòi amorós ! « On vas atau joena hilha Dab aqueth sac de haria ? – Vau cuélher aiga ara hont Ara hont deths Hosserons. – Non te vòs pas rescauhar ? Ací i a de que humar Laguens ath cornèr deth huec, Deisha dehòra eth hered. » « Qué vòs préner joena hilha ? Que’t pòdi aufrir ua higa. – Non sòi ací tara hame Sonque ua petita hlama. – Qu’èra un hilh de hustèr Un dia de hrevèr Amorós d’ua hormatgèra Sus eth camin de Herrèra. »

Ont existís aquel país que se ditz Ucraina ?
Tanplan benlèu non existís, mas degun se’n maina…
Cisampa front del …

Legir tot

Ont existís aquel país que se ditz Ucraina ?
Tanplan benlèu non existís, mas degun se’n maina…
Cisampa front del paradís, granissa tintaina,
Crica la nèu coma lo ris, la filha se desgaina,
E ieu la man sus un eriç. Coneissi pas Ucraina .

Quora cantava lo Grand Duc ? Del temps dels Polhaires :
Un regiment pas fregeluc, e los tambornaires…
Mas qué podiá tant d’abeluc contra los reis laires ?
Pargues d’aram de truc en truc, quantes de pesolhaires ?
Copèron lo còl del Grand Duc. Oblidi los Polhaires.

Virasolelh, vira la flor sus la tia camisa.
Una prison per mon amor, la flaçada grisa.
Rastolhs sen fin del camp d’onor sens crotz ni devisa.
Per cada pèl la sia prusor : l’espasa nos avisa.
Vira lo solelh sus la flor, garda la tia camisa.

Per arrestar l’aiga del riu cal una paissièira,
Per la pregària de bon diu manca la frairièira.
Se me vòls pas, dormís un brieu sus la coissinièira.
Darrièira nuèch del meu estiu, torna lusir l’aubièira.
Caminarai lo long del riu, vau cercar la paissièira.

Granissa sus aquel país que se ditz Ucraina :
Es a la broa del paradís, cisampa tintaina.
L’infern benlèu non existís, mas degun se’n maina…
Posca de nèu coma de ris, una filha sens gaina,
Picons de mòrt, barba d’eriç, cementèris d’Ucraina.

N’avèm pas pron de la misèria
Que nos soca, paureis obriers !
Tot lo jorn dins la porcariá
Fau encar …

Legir tot

N’avèm pas pron de la misèria
Que nos soca, paureis obriers !
Tot lo jorn dins la porcariá
Fau encar qu’un molon d’arlèris
Tròbe que trabalham pas pron,
Dins l’atalhier ò dins l’usina
Onte siam esclaus dei machinas
E fòrja-escuts per lei patrons !
Dian : "Volètz tot de vòstre caire,
Vautrei que vos diatz lei dolents ;
Què metretz, se vos laissan faire,
Tot l’òli dins vostrei calens ;
N’en sobrarà pas una gota...
O banda de galabòntemps !

Que quand fau que vos metetz sota
Cridatz que l’i siatz tròp longtemps...
Volètz rebrondar la jornada,
N’en metre tres oras a l’escart
Sensa que de la setmanada
L’argent siegue roigat d’un quart ;
Volètz totjorn la mema paga.
E trabalhar uech oras au mai.
Aquò n’es una de madraga !
Per la desbulhar seriá’n fais !
Coma ! avètz pas pron de judici,
Chorma de dògols abrasamats !
Per reconeisser l’injustícia,
Dei doas cavas que reclamatz.

Dei doas cavas que reclamatz ?
Gròssa paga, òbra mistolina
Pendon pas sota d’un briquet
Sensa que vague de bolina
E puei fague lo trebuquet... !
Pasmens, volètz qu’argent, benèstre,
Rajan per vautrei a plen canon
Sensa regardar se lei mèstres
Son sagnats coma de menons ;
Tant pis s’en vos pagant lei gatgis,
D’un temps qu’aurètz pas trabalhat.
La desbranda tomba ambé ragi,
Sus sei còmptes mal endralhats !
Tant pis se córron dins lei motas...

"Non ! siam d’òmes amb un còr, una ama,
Aimam anar sotar la rama
Deis aubres, dei largei pins vèrds ;
Aimam anar sentir l’aureta.
Qu’a l’embrunit fai l’amoreta
Ambé leis ondons de la mar, li blondisse...

De tant d'amigas
Qu'ai tengut la man
Quant encara me sabon

Quant d'elei an de brigas
De l'amant qu'èri

M'oblidèran …

Legir tot

De tant d'amigas
Qu'ai tengut la man
Quant encara me sabon

Quant d'elei an de brigas
De l'amant qu'èri

M'oblidèran bessai
Lei nusas dau passat
Musas encuei
D'una fugida
D'imatges que li fuguèri
Un temps

M'oblidèran tant

Coma sabi pus tròp pereu
Lo tocar banhat
De sa pèu correnta

Fem de seis uelhs
Nòstre mirau
Puei ven lo sòm e
Siam pus ren
Fins qu'au jorn
D'un pareu d'ametlas
Que nos regacha
Embé fisança
Tornam lei mans

Dins l'aiga tèbia

Uèi
Me siáu vestit
Dau perfum de tu
Perfiecha odor
Dau ventre ligat
De l'enveja de tu

Mentre que siáu
Dins lo sòmi
Te vieu encara desvestida
E mei bocas se pican de tu

Ta peu lusiá de mon esquilh
Eriam toei dos
Coma un solet
Eriam tot doç
Assadolats

Ara te senti prefond
Coma s'èri tu
E careçavi
Ton ventre nus

Esquilhaviam
Lisquets
Dins lo ruscle de l'autre
Se siam fonduts
Dins lo muscle unenc

Odor de bèstia
Floreta que me vestisse
Tastariáu ta doçor
Tant e encara
Coma te voliáu

Coma voliáu ton pitre redond
Sur ma cara pelada de fresc

Eriam urós dau temps de la calor

Dansaviam nus
Sus lo còrs banhat
Deis amants passionats
E lo còr tustava

Me gostavi de tu

Lo barrutlaire qu'èri
T'agradava
E me manjaves
Dau retrach
Avans de me
Negar dins lo balanç
De teis possas caudetas
Au perfum
Sauvatge
Que senti uèi

Me siáu negat
Dins lo ren dire

Tres còps lo jorn
Nos fasiam viure
E mancaviam
De vida encara
Coma s'eriam
De morir lèu

Nos mancaviam
Leis uelhs sarrats

Odor de tu
Aire vitau

Se siam quitats
Sens ren se dire
Coma se l'odor
De l'amor
Nos empachava
De viure

Qu’em remenbri d’un aire, autes còps entenut
Deu temps deus mens vint ans, en quauque bal perdut.
Que parlaba de …

Legir tot

Qu’em remenbri d’un aire, autes còps entenut
Deu temps deus mens vint ans, en quauque bal perdut.
Que parlaba de flors, de printemps e d’ahidas,
En hant virolejar las raubetas floridas.

Per quauque acordeon, sas nòtas desglaradas,
Hens las nublas deu temps las credí envoladas.
Leugèr e airejant com un branlo d’Aussau,
Qu’ei tornat com la prima après l’ivèrn mortau.

E dab eth son vienguts un sarròt de sovièrs,
Un arridèr amistós, ua peth de pershec,
Un sobac agradiu, ua talha leugèra,
Dus uelhs on se veden tots cèus de la terra.

Lo temps s’ei des-hielat com de l’aiga lo briu,
Passan los dias, passan los ans, tau com passa l’arriu.
Que’m guarda lo joenèr, aqueth air deu passat,
E que’m perseguirà dilhèu dinc au segrat.

Qu’ei lèugèr com un airolet
Mes a saber on ei badut ?
Despuish tostemps que’u conéishetz
Shens l’aver jamei aprengut. …

Legir tot

Qu’ei lèugèr com un airolet
Mes a saber on ei badut ?
Despuish tostemps que’u conéishetz
Shens l’aver jamei aprengut.

Repic :
Sonque un èr, un èr tà cantar
Se hè pas ben,
Non hè pas mau
Do, ré, mi, ré, mi, fa, sol, la
Qu'ei un èr qui cerca sa clau.

Que’vs cort peu cap com un bohet
Qui sap s’ei juste o s’ei faus ?
Ne’v vòu pas dechar solet
Jamei ne’vs dècha en repaus.

Lo matin, en ve desvelhant,
Que l’avetz deja dens l’aurelha
A mieidia qu’ei lo son cant
Dens voste cap qui se passeja.

N’ei pas aisit de l’amortir
Que diserén un aperet
E la nuéit, quan pensatz dromir,
Com un chebiton, qu’entenetz.

Un angeloun parèis sus la coulino,
I pastourèu parlo de Betelèn.
Aquésti, sóu ! cargon sus sis esquino
De pan, …

Legir tot

Un angeloun parèis sus la coulino,
I pastourèu parlo de Betelèn.
Aquésti, sóu ! cargon sus sis esquino
De pan, de mèu e d’iòu pèr l’inoucènt.
Trefoulissien d’adoura lou Messìo
Dempièi long-tèms proumès au gènre uman,
De rèndre óumage à la Vièrge Marìo,
De l’amira, de ié beisa li man.

Proumte e galoi arribon à l’estable
Ounte l’enfant divin èro nascu ;
Mai en vesènt soun esta miserable,
De grand pieta tóuti soun esmougu.
Toumbon i pèd dóu Mèstre dóu terraire
Qu’es sus louf en entre l’ase e lou biòu,
Dóu Rèi di rèi qu’a crea cèu e terro,
Que fai sourti lou passeroun de l’iòu.

Bèl Enfantoun, sian que de pàuri pastre ;
Pamens sus nautre avès jita lis iue.
Tout vèn de vous : lou soulèu e lis astre,
Lou cèu, la mar, lou jour emai la niue.
Tambèn, venèn, dóu fin founs de vosto amo,
Vous dire : O Diéu, vous amaren toujour
E brularen toustèms di sànti flamo
Qu’en nòsti cor met lou divin amour.