Veiqui ’rihat le jorn,
Nos vam nos maridar.
Après lo temp d’amor
Nos vam nos botar en mainage,
T’avia ben …

Legir tot

Veiqui ’rihat le jorn,
Nos vam nos maridar.
Après lo temp d’amor
Nos vam nos botar en mainage,
T’avia ben totjorn dich,
Qu’es vrai, mon bon amic,
Qu’un jorn tu coeijarias
Coma me pres rie mon costat.

Si dins un an d’aqui
Quò nos ven un pitit,
Fodra ben lo patir,
La nuech tu ne durmiras gaire.
Te fodra lo ninar,
Lo mochar, lo torchar.
Quò sira plan chabat
D’esser clins la trancquilitat.

Quand tu vodras dinar
Te farai pas junar,
Mas te fodra minjar
Mai de pan que de pomentaqe.
Deus chauls, de las rabas
E de las pompiras,
Mai deu salat purit
E deu quite pan chaumenit.

Quand tornaras sadol,
N’entraras pas ’maijon.
Metrai lo barrador,
Comptaras los claus de la pòrta.
Te fodra ’nar roflar
Sur lo pilòt de blad
0 ben sur los calaus,
Qu’es pro bon per los sadolauds.

Si ses tròp amoros
Tu coeijaras tot sol,
E per te far un gron
Tu trobaras quauqua palhassa.
La china e lo chin
Siran tos bons amics
E la vielha bibi
Tu li faras quauques mimis.

Dins cinquanta ans d’aqui,
Si nos som au pais,
Tu lo rancuraras,
Lo beu temp de nòstra jòunessa.
La cana a la man,
T’arosaras tos sòcs,
Et la testa en avant
Tu ’niras en t’acobaissant

Repic
Segues-tu, badaud, segues-tu, nigaud,
Segues-tu, nacre granda vielha ?
Segues-tu badaud, segues-tu, nigaud,
Segues-tu, paubre banturlaud ?

Tèxte : Léon Cordes (Òbra poetica, CIDO, 1997) Musica : Barrut Veiràs te menarai vers la garriga clara Ont l'aire …

Legir tot

Tèxte : Léon Cordes (Òbra poetica, CIDO, 1997) Musica : Barrut Veiràs te menarai vers la garriga clara Ont l'aire fa corrir de luna dins l'erbilh. Al cap del camin vièlh i traparem encara la figuièra ramuda e lo jas de senilh. Veiràs te menarai vers la garriga clara Ont l'aire fa corrir de luna dins l'erbilh I beurem a doas mans un glop d'aiga estelada sens que la font romana al fresc cascalhejar s'estone solament de nos ausir parlar d'un moment retrobat e d'una flor raubada. Al cap del camin vièlh i traparem encara la figuièra ramuda e lo jas de senilh. I beurem a doas mans un glop d'aiga estelada sens que la font romana al fresc cascalhejar s'estone solament de nos ausir parlar d'un moment retrobat e d'una flor raubada. E te sonarai « Doça » o me caldrà plorar ------------------------------ Viens, je t'amènerai vers la garrigue claire où le vent fait miroiter la lune dans l'herbe basse. Au bout du vieux chemin nous trouverons encore le figuier au feuillage épais et le nid de roseaux. Nous y boirons à deux mains une gorgée d'eau étoilée, sans que la font romaine à la fraîche cascade, s'étonne seulement de nous entendre parler d'un moment retrouvé et d'une fleur volée et je t'appellerai « Douce » ou il me faudra pleurer.

Se vòs espeçar la veissèla a Mamà,
Vaquí, vaquí, es pas complicat :
Lo bèu promier còp,
Siás un pauc …

Legir tot

Se vòs espeçar la veissèla a Mamà,
Vaquí, vaquí, es pas complicat :
Lo bèu promier còp,
Siás un pauc crentos,
Mai, quand as lo còp,
Es espetaclos.
Fau pausar ‘na sieta
Sus una autra sieta,
Puei encara enjus-
Que que n’i ague plus,
Lo tot sus la tèsta,
En levant lei mans,
Te fau a la lèsta
Acabar en cantant :

Sieta espeçada
Ai ! L’espossada !
Sieta en mocèus,
Pan ! sus lo quieu !

Se vòs espeçar la veissèla a Mamà,
Vaquí, vaquí, es pas complicat.
D’un biais musicau,
Escota l’amic,
Lei vèires en cristau
Es ben plus polit !
Fau pausar un vèire,
Sus un autre vèire,
Puei, encara enjus-
Que que n’i ague plus,
Lo tot sus la tèsta,
En levant lei mans,
Te fau a la lèsta
Acabar en cantant :

Vèire espeçat,
Siás espossat.
Vèire en mocèus,
Pan ! sus lo quieu !

Se vòs espeçar la veissèla a Mamà,
Vaquí, vaquí, es pas complicat :
Ta paura Mamà
Tombarà de quieu,
Quand veirà sei plats
Au coquin de Diéu !
Dòs o tres eisinas
Que venián de China,
E se n’i a pas pron,
Lei bòl’ dau Japon.
Lo tot sus la tèsta,
En levant lei mans,
Te fau a la lèsta
Acabar en cantant :

Vèire espeçat,
Siás espossat.
Vèire en mocèus,
Pan ! sus lo quieu !

Davant la pòrta una semal
Setembre sentìs a rasim
Los vielhs charran jol portal
Es que podrem vendre lo vin …

Legir tot

Davant la pòrta una semal
Setembre sentìs a rasim
Los vielhs charran jol portal
Es que podrem vendre lo vin

T’aimi pais de mila vinhas
A mai que semblas sovent mut
T’aimi pais de mila vinhas
A mai que semblas plan vendut

Nusa la soca en febrièr
Sola braceja son perdon
Aital faguèt nòstre Ramon
L’istòria sentis a resson

Dins nostre cap cal vendemiar
Avem d’idèas Aramon
La raca caldrà l’escampar
Aital nostre vin serà bon

Sabes quand l´estiu s´acaba
Qu´anam totis arribar
Bona o marrida, l´annada,
Marrida o plan granada,
Lèu quauqu´un cantarà

Luenh lo …

Legir tot

Sabes quand l´estiu s´acaba
Qu´anam totis arribar
Bona o marrida, l´annada,
Marrida o plan granada,
Lèu quauqu´un cantarà

Luenh lo temps de la gelada
E la granissa del cèl
I aura pas mai de secada
Ço que caldrà d´aiga clara
I aura de vin novel

Lo temps buta las annadas
E los enfants venon grands
Vielhas vinhas arrancadas
Verdas paraulas secadas
E malhols novels plantats

Coma nosaus vendras vielha
Auras pas mai de rasims
Acabarèm jos l´araire.
Respirarèm lo mesm´aire
Aurem pas fait plan de bruch

Luenh del temps de la gelada
De la granissa del cèl
I aura pas mai de secada
Ço que caldrà d´aiga clara
Serem dins lo vin novèl.

Vene aquí se lo tròn t’espaventa
Vene aquí se tremòles ‘mé la raissa
Vene aquí s’as perdut lo rire
Vene …

Legir tot

Vene aquí se lo tròn t’espaventa
Vene aquí se tremòles ‘mé la raissa
Vene aquí s’as perdut lo rire
Vene aquí, pichona, vene aquí

E se lo cèu s’encala
Se lo bòsc peta dins la nuech
Se la mar si pinta de roge
Se lo fais cada jorn es peant

Vene aquí pichona ti batejerai esta nuech
Sus li còlas naisson de perlas de soleu
Mete la tieu pèu subre la mieua
Vene aquí, …

E se lu cans bauban per carriera
Se li marridi lengas pastrolhan au soleu
Se la puada es tròup dura
Se darrier lo cementeri audes lo ganavèu

Vene aquí li estèlas si meton a balar
Lo nòstre cant monta dins la nuech
Vene aquí, vene aquí ma doça
Li aranhas si son estofadi

Venètz venètz junetas
Venètz nos ajudar
A cantar la cançoneta
La venem de compausar.

Repic
Quand le mèrle se’n va …

Legir tot

Venètz venètz junetas
Venètz nos ajudar
A cantar la cançoneta
La venem de compausar.

Repic
Quand le mèrle se’n va al prat
Lèva la coeta, lèva la coeta
Quand le mèrle se’n va al prat
Lèva la coeta, baissa le cap.

Al costat de doas personas
Venian de se maridar
Le premièr ser de la nòça
Fasian que se disputar.

Se s’èran batuts ensembles
Les aurièm daissats plan far
Mès de batre le bèl- paire
Aquò podia pas anar.

Ela se crei polida
Rosselà coma un bodin
A un coblet de tetas
Coma la gossa de Paulin.

Le montarem sus l’ase
Aquel fotut trebol
Quand i levarà la coa
I frotà le nas al cuol.

E la montarem a n’ela
Virada son davant darrièr
La coa i servirà de guida
E le cuol de salinièr.

Tròp tròp s’es levat le mèrle
Tròp tròp s’es levat matin
Tròp tròp s’es levat le mèrle
Tròp tròp s’es levat matin

Venetz, venetz en bó io, Guilhaumeta,
A veire lo bòn Dieu
Nòste bòn Dieu,
Qu’es nat de una filheta sença …

Legir tot

Venetz, venetz en bó io, Guilhaumeta,
A veire lo bòn Dieu
Nòste bòn Dieu,
Qu’es nat de una filheta sença fuec

Io i donarei -ilh di dòna Peirona-
Lo miu bel cuberton,
E de chaussons,
Se quarqu’un d’auti i dona i escofons

E tu, Miquel, portares la fiasqueta
E lo tiu gròs barlét
E dui miconets
Que prontaré Janeta, per lo filhet

Lu gròs e gras compaire de la Ròcha
Al pòrta un bel grinet
E dequò un cunilhet
Per còier-lo a la bròcha per lo filhet

E tuchi ensem anarem en cadança
A veire l’enfanton
An-aquel garçon
Ofrirem pro de danças e de chançons

Lo pregarem: garda nòsti vilatges,
E tota nòsta gent
E lo pregarem
Que i sibi pro d’mariatges l’an que ven!

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha d'ente damoravan ;
Lor pais lemosin d'aiga freja d'ivern, vergonha …

Legir tot

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha d'ente damoravan ;
Lor pais lemosin d'aiga freja d'ivern, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha d'ente s'acialavan ;
Lor cròs de maison sorne, de fum de chaminada, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que minjavan ;
Lor chastenha rabinosa de brasa chauda, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que sabian far ;
Lor coteu crochador dau clessau de velhada, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que dançavan ;
Lor borreia en resson dau mai prund de la terra, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de coma marchavan ;
Lor biais de se campar dins lor còrs sus la terra, vergonha n'agueren

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que cresian ;
Lor quite leberon, tan pesant sus l'eschina, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que parlavan ;
Lor lenga sarcida de tant de fiau de temps, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de coma parlavan ;
Dire tant dins tan pauc en far rire son eime, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que coneissian ;
Lor luna de dicton, de conte viralenga, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de coma sonhavan ;
Lor erba de Sent Ròc a la crotz de font bona, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de quand foiejavan ;
Lor fadum de carnavau que lo tot desvirava, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò qu'eren ;
Çò que los avia fachs çò qu'eren, vergonha n'agueren.

Maudich sia lo temps que lo monde agueren vergonha,
E maudich sian lo monde dau temps de la vergonha.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha d'ente damoravan ;
Lor pais lemosin d'aiga freja d'ivern, vergonha …

Legir tot

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha d'ente damoravan ;
Lor pais lemosin d'aiga freja d'ivern, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha d'ente s'acialavan ;
Lor cròs de maison sorne, de fum de chaminada, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que minjavan ;
Lor chastenha rabinosa de brasa chauda, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que sabian far ;
Lor coteu crochador dau clessau de velhada, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que dançavan ;
Lor borreia en resson dau mai prund de la terra, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de coma marchavan ;
Lor biais de se campar dins lor còrs sus la terra, vergonha n'agueren

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que cresian ;
Lor quite leberon, tan pesant sus l'eschina, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que parlavan ;
Lor lenga sarcida de tant de fiau de temps, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de coma parlavan ;
Dire tant dins tan pauc en far rire son eime, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò que coneissian ;
Lor luna de dicton, de conte viralenga, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de coma sonhavan ;
Lor erba de Sent Ròc a la crotz de font bona, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de quand foiejavan ;
Lor fadum de carnavau que lo tot desvirava, vergonha n'agueren.

Venguet lo temps que lo monde agueren vergonha.
Agueren vergonha de çò qu'eren ;
Çò que los avia fachs çò qu'eren, vergonha n'agueren.

Maudich sia lo temps que lo monde agueren vergonha,
E maudich sian lo monde dau temps de la vergonha.

Eh tu
Tu, dins mon cap
Bades pas coma aquò,
Ne pòdi pas pus
D'escanar las oras
A esperar qu'escopigas …

Legir tot

Eh tu
Tu, dins mon cap
Bades pas coma aquò,
Ne pòdi pas pus
D'escanar las oras
A esperar qu'escopigas tos uèlhs
Sus ma pèl de sabaud
Que jos tas labras se fendascla
Ne pòdi pas pus
D'aquelas putas de rainals
Que me rosigan quora davala la nuèch
Sul porpre de nòstras orquidèas de polsa,
Ne farem segur de polits ramelets
De mots, de rire e d'espèr
D'aquel present que rabina los uèlhs
E que dona lo vòmit als autres
Ne'n farem de polits ramelets
Vèni.

Revirada :

Eh toi
Toi, dans ma tête
Ne hurle pas comme ça,
Je n'en peux plus
D'étrangler les heures
A attendre que tu craches tes yeux
Sur ma peau de crapaud
Qui se fendille sous tes lèvres
Je n'en peux plus
De ces putains de renards
Qui me rongent lorsque descend la nuit
Sur le pourpre de nos orchidées de poussière,
Nous en ferons c'est certains de beaux bouquets
De mots, de rire et d'espoir
De ce cadeau qui brûles les yeux
Et qui donne la nausée aux autres
Nous en ferons de beaux bouquets,
Viens.

Vèni pichona veser ma bòrda
Amb ieu aquí seràs urosa
Ai de cavals
De pòrcs
De buòus

Ai quatre tractors …

Legir tot

Vèni pichona veser ma bòrda
Amb ieu aquí seràs urosa
Ai de cavals
De pòrcs
De buòus

Ai quatre tractors e tres araires
Una galinièra e una granja
E de pibols
De camps, de vinhas, de vergièrs.

Vuiràs al mièg de la clorofila
Auràs mai de colors qu’a la vila
La de riussets
De prats, de puèges de bòsques.

Sentiràs pas mai la gasolina
Aicí los aucèls son dins las vinhas
I a pas cap de rambalh
De bruch, de fum, de fats ,de fòls.

I a pas de betum, pas cap de buildings
I a pas de tut-tut
Pas cap de vrom vrom
Mas de cui- cui, meuh meuh, coin coin, cot codett

Per trabalhar lèu te levaràs
E amb las polas te colcaràs
Per faire de caulets
De blat, de vin, de milh, de fen.