Repic :
En riba dau monde
Me siáu assetat.
Dins lo fons de l’onda
Ai paur de tombar.
E fai …

Legir tot

Repic :
En riba dau monde
Me siáu assetat.
Dins lo fons de l’onda
Ai paur de tombar.
E fai nuech,
E fai sorne,
Negra-nuech,
Meis uelhs embrumats
Vèson plus lo jorn.
En riba dau monde
Me siáu assetat.
L’ama vagabonda,
Siáu tot espantat.
Come vai
Que fai sorne ?
En pantais,
Vodriáu tot pintar,
Color de l’amor.

Vau pintar lei corpatàs
De la color dei colombas.
Vau pintar de potonàs
Lo còrs dei brunas e dei blondas.
Puei vau pintar lei clapàs
Color dei terras fegondas.
Vau pintar color de patz
Lo canon, eilai, que gronda.

Vau pintar d’eternitat
Lei minutas e lei segondas.
La chatona sens beutat
Vau la pintar en Joconda.
Lei buòus de la vanitat
Vau lei pintar en granolhas,
Lei marriàs vau lei pintar
De pintura antí-garrolhas.

1- Farandoulo de Sant-Feriòu

R- Se plòu, se plòu,
Pèr Sant-Feriòu
Sara batòu pèr li faiòu !
Se plòu, se …

Legir tot

1- Farandoulo de Sant-Feriòu

R- Se plòu, se plòu,
Pèr Sant-Feriòu
Sara batòu pèr li faiòu !
Se plòu, se plòu,
Pèr Sant-Feriòu
Sara batòu, faren de sòu !

Tant pis
Se plòu tout lou tèms,
Fara pas de bèn
I poumo d’amour.
Tant mièi
M’acò dansaren
E badinaren
En parlant d’amour.

Tant pis
Se plòu tout lou tèms
Fara marrit tèms
Pèr li coucourdou.
Tant mièi
Barbatiajaren
E ramassaren
Plen de limassou !

2- De Janet au Grand Jan

Ai, ai, ai, de Janet au grand Jan,
Fau que la bate, fau que la bate.
Ai, ai, ai, de Janet au grand Jan,
Fau que la bate jusqu’à deman.

Ai, ai, ai, de Jan-Pièro de niue,
Fau que la fifre touto la niue !

Moun paire avié tres bèlli fiho (bis)
Tóuti li tres bon’ à marida,
Farigouleto.
Tóuti li tres bon’ à marida, …

Legir tot

Moun paire avié tres bèlli fiho (bis)
Tóuti li tres bon’ à marida,
Farigouleto.
Tóuti li tres bon’ à marida,
Farigoula.

Iéu qu’ère la plus pichouneto (bis)
Li moutoun me mandavon garda,
Farigouleto.
Li moutoun me mandavon garda,
Farigoula.

E pièi dóu tèms que li gardave (bis)
Moun calignaire vèn à passa.
Farigouleto.
Moun calignaire vèn à passa,
Farigoula.

E pièi dóu tèms que me parlavo (bis)
Mi bèu moutoun se soun escapa,
Farigouleto…

De qu’anarai dire à moun paire ?
Que lou loup me lis a manja ,
Farigouleto…

M’enanarai dire uno messo (bis)
A Nostro-Damo de la Pieta,
Farigouleto…

Mai dóu tèms que disian la messo (bis)
Mi bèu moutoun se soun recampa,
Farigouleto...

Finit lo temps
De la joinessa,
Lei bòns moments,
Lei còps de tèsta.
Mai cresètz pas qu’ara es finit,
Podem …

Legir tot

Finit lo temps
De la joinessa,
Lei bòns moments,
Lei còps de tèsta.
Mai cresètz pas qu’ara es finit,
Podem cantar ambé lo veire clafit.

Repic :
Bevem encara, encara un pauc,
A l’amistat, l’amor, la gaug.
Avèm passat un bòn moment,
Me fai de pena, mai fau partir, pasmens.

Mai que d’un còp
Eriam caluts.
Lo promier còp
Qu’avèm begut
Que m’as aduch en trantalhant
E qu’en cantant, de reculon marchaviam.

Repic

Ieu, ai gisclat
Un bèu matin.
Ai barrutlat
Sus lei camins.
Siáu devengut un estrangier,
E sabiáu plus monte pausar mei soliers.

Repic

Qunta riselha,
Mon maridatge,
Dedins la gleisa
De mon vilatge !
Rigolaviam a ne’n crebar
Car lo curat èra a mitat empegat !

Repic

Vint ans passats,
Siam pas mosits !
Siás maridat,
‘Quò fai plesir.
Tei tres enfants t’an fach susar,
Mai, ieu n’ai nòu, s’aquò pòu te consolar

Son morre es black, sèmbla una sartan castanhiera,
Sei peus son mai crespats que lei peus dei motons.
Sei dents …

Legir tot

Son morre es black, sèmbla una sartan castanhiera,
Sei peus son mai crespats que lei peus dei motons.
Sei dents tant blancas, fan de lutz dins la sorniera,
Son nas es esquichat come aqueu dei santons.
Ieu siáu fadat de sei gautas e de seis uelhs negres,
De sei boquetas que fan de potons pegós.
Anèm un pauc mesclar la sau emé lo pebre
E m’aquò, siáu ben segur que sarem urós.

Mai se pòu pas
Car son Papà,
Son Papà Mamadou m’a dich que voliá pas,
Que voliá pas
Nos maridar
Tant que son berlingòt l’aurà pas fach copat.

Ai dich adieu a Mamadou e sens maniera
Siáu partit triste come un paure malurós.
Ai capitat per còp d’asard dins la carriera :
Malikà ‘mé son risolet libidinós.
I ai dich : « D’amor, teis uelhs fan virar ma cabeça,
Siáu fach per tu e tu per ieu, siam amorós ! »
Come un lokom, ai fondut sota sei caressas.
Me fariá gaug de tastar un pauc son coscos.

Mai se pòu pas
Car son Papà,
Son Papà Mòhamed m’a dich : « Siás un golard !
E l’auràs pas,
Tant qu’aurà pas
Entortolhat sa tèsta dedins son folard ! »

Ai dich adieu a Mòhamed e de colèra,
Siáu partit un pauc pescar sus lo Yang-Tseu-Kiang.
Mai de còps que i a, leis amors son efemeras,
Figuratz-vos qu’aquí ai rescontrat Li-Fang.
Come un parpalhon que sòrt de sa crisalida,
Sa rauba a resquilhat sus son còrs de Venús.
I ai dich : « Segur que s’amarem tota la vida.
Sarai ton solèu e tu ma flor de lotus ! »

Alòr vai ben
E siam contents.
Son Papà Tao-Ming m’a dich en rigolant :
« Mai atencion,
A condicion
De restar per nos ajudar au restaurant ! »

Plen d’enavans se siam lèu atalats a l’òbra :
Siáu esbleugit quand ma flor de lotus florís.
Me fai crostejar de tavans e de colòbras,
E puei de ris, de ris e encara de ris.
Per sei bèus uelhs, ai tastat lei chins de la China :
Fau restar « zen » come se dich a Carpentràs !
Ai plus paur dei dragons e plus ren m’estransina,
Pas meme lei posicions dau Kamà-Sutrà !

E tótei dos
Siam mai qu’urós,
Siam ligats come lo jaune e lo blanc de l’iòu.
E puei l’amor
En dos color
Es ben melhor qu’un gròs plataràs de faiòus !

La libertat
E l’amistat
An pas de color e nimai de religion.
E puei tant pís,
A mon avís
Lei destorbaires de tot peus son de colhons !

1-Perdequé s’enanar
Vèrs de païs tròp freg,
Perdequé s’eisilar
Vèrs d’endrechs sensa drech ?
Perdequé s’endralhar
Vèrs de liòcs forestiers …

Legir tot

1-Perdequé s’enanar
Vèrs de païs tròp freg,
Perdequé s’eisilar
Vèrs d’endrechs sensa drech ?
Perdequé s’endralhar
Vèrs de liòcs forestiers
E perdequé trevar
De draiòus rocassiers ?

R- Vodriáu dire l’ódor
De la terra vitala,
Vodriáu dire l’amor
De la terra meirala,
Vodriáu dire tanben :
« De segur lo sabèm ».
Vodriáu dire tanben :
« I a qu’aquí que siam ben ».

2-Perdequé trepejar
De desèrts sensa flor,
Perdequé bravejar
L’ocean en furor ?
Perdequé caminar
Sot un soleu de fiòc,
E perdequé marchar
Per s’embandir en-liòc ?

3-Perdequé resquilhar
Sus de glaç asardós,
Perdequé s’esquilhar
Sus de camins merdós ?
Perdequé barrular
Dins de valons neblós,
E perdequé volar
Vers de ceus tant nivós ?

4-Perdequé s’avançar
Dins li planas e li monts,
Perdequé travessar
Tant de mars sensa fons ?
Perdequé s’estrassar
Dins li champs de boissons ?
E perdequé garçar
Lo camp sensa reson ?

Jan Dindoun prèn sa serpeto
Ròu-tòu-tòu digo-li, digo-lou.
Jan Dindoun prèn sa serpeto,
E s’en vai coupa de blad.

Au …

Legir tot

Jan Dindoun prèn sa serpeto
Ròu-tòu-tòu digo-li, digo-lou.
Jan Dindoun prèn sa serpeto,
E s’en vai coupa de blad.

Au bout de vuech à nòu ouro
Ròu-tòu-tòu digo-li, digo-lou.
Au bout de vuech à nòu ouro
Espero enca lou dina.

Jan-Jan prèn sa serpeto
Ròu-tòu-tòu digo-li,
Jan-Jan prèn sa serpeto
E s’entourno à soun oustau.

Troubo la porto sarrado
Ròu-tòu-tòu digo-li, digo-lou.
Trobo la porto sarrado
E saup plus d’ounte rintra.

Passo pèr la catouniero
Ròu-tòu-tòu digo-li,
Passo pèr la catouniero
E vaqui coume es rintra.

Troubo sa femo couchado
Ròu-tòu-tòu digo-li,
Troubo sa femo couchado
Amé Moussu l’avoucat.

Escotatz ben mei bòns amics
L’istòri de Joan lo marrit
Qu’un jorn lei gents per l’emmerdar
An batejat : « …

Legir tot

Escotatz ben mei bòns amics
L’istòri de Joan lo marrit
Qu’un jorn lei gents per l’emmerdar
An batejat : « Joan lo fadat » !
L’ai coneigut a la meirala,
Fasiá encara dins sei braias
E agantava lei cigalas,
Dins lo quieu ié metiá la palha.

Joan lo fadat disiá :
« Ieu de ma sopa, ne’n vòle pas
E puei l’escòla me rend gagà.
Me levar d’ora, me convèn pas
E lei gendarmas m’agradan pas. »

Dins lo quartier, lei gents disián :
« Joan lo fadat, èi pas colhon,
E belèu meme, e belèu meme, e belèu meme qu’a completament reson ».

Joan lo fadat, puei a grandit
Au mitan dei fòra-bandits
Dei renegats, dei margolins
Dins l’amaresa e lo morbin.
E per apasimar sa fèbre
De temps en temps Joan s’empegava.
Com’èra un pauc tròp pica-pebre,
S’escaufava e puei reguinhava.

Joan lo fadat disiá :
« Ieu, mon patron me fai crebar
E lo travalh me fai susar.
Mon perceptor m’escota pas
E mon banquier vòu m’agantar ».

Dins lo quartier, lei gents disián :
« Joan lo fadat, èi pas colhon,
E belèu meme, e belèu meme, e belèu meme qu’a completament reson ».

Joan lo fadat èra testard
Res jamai lo fasiá plegar.
Se preniá pas per un bastard
E faliá pas lo bostigar.
Mai se d’asard un paure tipe
Anava un pauc a la desbranda,
Tant lèu li prestava sa pipa
E li durbiá sa pòrta granda.

Joan lo fadat disiá :
« Ieu, leis arleris m’agradan pas,
Lei bòns per ren me fan biscar,
Lei cura-borsas me fan renar,
Lei manja-paures me fan gular ».

Dins lo quartier, lei gents disián :
« Joan lo fadat, èi pas colhon,
E belèu meme, e belèu meme, e belèu meme qu’a completament reson ».

Joan lo fadat, ara qu’es vièlh,
Se crèi un pauc lo rèi di rèi.
Tronant sus lo banc dei madurs,
Cren plus degun e fai lo dur.
Ditz en cridant la mina fièra
Que per chanjar un pauc lo monde
Faudriá descendre per carriera
E faire petar quauquei bombas.

Joan lo fadat ditz mai :
« Ieu, lo fast-food, me convèn pas,
Leis OGM me fan petar,
Lo hamburger me fai racar
E lo Cocà me fai cagar ».

Dins lo quartier, dison totjorn :
« Joan lo fadat, èi pas colhon,
E belèu meme, e belèu meme, e belèu meme qu’a completament reson ».

R. Joan Petit que dansa (bis)
Per lo rèi de França (bis)

Emé lou pè-pè-pè,
Ansin dansa Joan Petit ! …

Legir tot

R. Joan Petit que dansa (bis)
Per lo rèi de França (bis)

Emé lou pè-pè-pè,
Ansin dansa Joan Petit !

Emé lo pè-pè-pè,
Emé la camba-camba-camba,
Ansin dansa Joan Petit !

Emé lo pè-pè-pè,
Emé la camba-camba-camba,
Emé lo quieu-quieu-quieu,
Ansin dansa Joan-Petit !

Emé lo pè-pè-pè,
….
Emé lo braç-braç-braç,
Ansin dansa Joan Petit !

Emé lo pè-pè-pè,
....
Emé la man-man-man,
Ansin dansa Joan Petit !

Emé lo pè-pè-pè,
….
Emé lo det-det- det,
Ansin dansa Joan Petit !

Emé lo pè-pè-pè,
….
Emé lo nas-nas-nas,
Ansin dansa Joan Petit !

Emé lo pè-pè-pè,
….
Emé lo frònt-frònt-frònt,
Ansin dansa Joan Petit !

Emé lo pè-pè-pè,
….
Emé la tèsta-tèsta-tèsta,
Ansin dansa Joan Petit !

Siáu tot solet, plòu mai-que-mai
E lei degotas degolinan
En cracinant coma un cascalh
De campanas e de mandolina.

Ieu, …

Legir tot

Siáu tot solet, plòu mai-que-mai
E lei degotas degolinan
En cracinant coma un cascalh
De campanas e de mandolina.

Ieu, me siáu lèu-lèu esquilhat
Sot l’aiga que lagremejava.
E la raissa a desrevilhat
Mon caton que penequejava.

Siáu tot solet, plòu mai-que-mai
E pense a ma Catarineta
Que i aviáu promés lo còr gai
D’anar culir quauquei violetas.

I anarem pas, se plòu, adieu !
La plueia amossa ma bofarda.
Lo cat s’acata còntre ieu,
S’alisca, se coifa e se farda.

Siáu tot solet, plòu mai-que-mai,
Solet coma a mon abituda.
Segur se plòu, vendrà jamai
Apasimar ma languituda.

Sus mei gautas ai sentit perlar
De gotas ò belèu de lagremas.
De paur de se faire esposcar
I a meme mon cat que s’estrema.

Siáu tot solet, plòu pas tant, mai,
Se fai tard e la nuech qu’arriba
Me buta au fons dau garagai
De mon espèr a la deriva.

E mon caton s’es esbinhat
Per anar vèire sa catona.
Per anar un pauc calinhar
‘Quela que l’ama e lo potona.

Viviáu dins una cabana
Urós coma un capelan,
E lo matin lei campanas
Me revilhavan plan- plan.
Un bèu jorn, …

Legir tot

Viviáu dins una cabana
Urós coma un capelan,
E lo matin lei campanas
Me revilhavan plan- plan.
Un bèu jorn, una pacana
Plus polida qu’un diamant,
Venguèt sota ma platana,
E me prenguèt per la man.
I a mai de mila manieras
De rire e de s’amusar,
Mai siás un pauc cigaliera
De me l’aguer prepausat!

Ma pichota Josefina,
Escusa-me, vòle pas,
Sabes qu’ai pas la crespina,
Ai tròp paur d’èstre agantat.

E veniá de Barbentana
O belèu de Cavalhon,
Mai un còp de tremontana
Li auborèt son cotilhon.
Li ai vist sei debàs de lana,
Ne’n siáu restat tot colhon.
E en vesènt mon engana,
Me faguèt un gròs poton.
I a mai de mila manieras
De rire e de s’amusar,
Mai siás un pauc pistachiera
De m’aguer ren demandat.

Ma pichòta Josefina,
Siáu talament tresvirat,
Per teis uelhs, ta talha fina,
Qu’a tei pès me siáu clinat.

Totei dos dins ma cabana,
Coma un parèu d’ortolans,
La freg e mai la chavana
Se ne’n trufarem tot l’an.
Anèm samenar la grana,
I aurà de blat per lo pan.
Vaquí mai la tremontana,
Anem, balha-me ta man.
As de polidei manieras
Per rire e per t’amusar,
E siás totjorn matiniera
Per cantar e per dansar.

Ma pichota Josefina,
De tei peus color de blat,
E de ta votz tant calina,
Siáu completament fadat!

Vodriáu vos contar l’istòri
Qu’es arribada a Fernand.
Lo Fernand que dins l’istòri
A enterrat sa Tatan.
Èra pas dau …

Legir tot

Vodriáu vos contar l’istòri
Qu’es arribada a Fernand.
Lo Fernand que dins l’istòri
A enterrat sa Tatan.
Èra pas dau plus joine atge,
Aviá mai de cent vint ans.
Mai laissava un eiritatge
De trenta milions de francs.
Fernand en cò dau notari
Cresiá d’èstre tot solet.
Tombèt sus lo tafanari
Quand veguèt leis eiritiers :
Una banda de sovatges,
De gents qu’èran pas d’aquí,
E au moment dau partatge
Lo plus grand diguèt vaquí :
« Ieu vodriáu
Lo fusiu,
Lo drapèu
Dau colunèu.
Lo calèu,
Lo roulèu,
Lo rastèu
E lei pincèus,
Lo nivèu,
Lo cordèu,
Lo martèu
E lei clavèus.
Lo burèu,
Lo tablèu,
Lo batèu
E lo castèu.
E lo castèu en Espanha,
La sartan per lei castanhas,
Lei pilulas d’Alemanha,
Per sonhar de la caganha ».

Tot-a-n’un còp lo notari
Diguèt au grand bedigàs
Qu’èra un pauc autoritari
Sens vergonha e avaràs.
Aqueu tipe èra plus maigre
Qu’un grilhet quand manja pas,
E a pissat de vinaigre
Quand lo diable li a petat.

Fernand aviá paur, pecaire,
De se faire esplumassar,
Compreniá ren is afaire,
Èra totjorn colhonat.
E per plus faire fogassa
Voguèt metre lo paquet,
Vaquí qu’una barjacassa
Vèn li copar lo caquet.
Diguèt : « Ieu,
Ieu vodriáu
Lo faudiu
Per ’quest estiu,
Lo mantèu
A carèus,
Lo capèu
Per lo solèu,
Lo trossèu,
Lo plumèu
E lei bèus
Tricòts de pèu,
Lo parèu
De cisèus,
Lo platèu
E lei cotèus,
E lo castèu en Espanha,
La sartan per lei castanhas,
Lei pilulas d’Alemanha
Per sonhar de la caganha ».

La barjaca a talha fina
Emé son quieu d’elefant,
Aviá ’na votz de galina
E parlava ’mé lei mans.
Aviá mema de manieras
Per espantar lo Fernand,
Se sariá facha peissoniera
Lo jorn dau divendre Sant.
Fernand vesiá la fortuna
Li passar davant lo nas.
Quand voguèt ne’n plaçar una,
Se faguèt copar lo gas.
Au moment de cridar "Seba!"
Fernand sieguèt mai capòt,
Un vièlh que fasiá la beba
Li diguèt son darrier mòt :
Diguèt : « Ieu,
Amariáu
Lo tonèu
De vin novèu,
Lo morsèu
De gatèu,
Lo crespèu,
Lei pòts de mèu,
Lo cadèu,
Leis aucèus,
Lei rampèus,
Lei cascavèus,
Lo camèu,
Lo vedèu,
Lo tropèu
’Mé leis anhèus,
E lo castèu en Espanha,
La sartan per lei castanhas,
Lei pilulas d’Alemanha,
Per sonhar de la caganha ».

Leis òmes e la barjacassa
Diguèron puei a Fernand:
"T’avèm fach ’na brava farça,
Coneissèm pas ta Tatan".
L’autre qu’èra pas notari
Diguèt : "Pòde t’afortir
Que ta Tatan au contrari
Risca pas mai de morir!"
D’un còp Fernand se revilha,
Qu’èra en trin de pantalhar,
Vèi sa tanta que s’abilha
Qu’èra en trin de s’embraiar
Per anar dansar la giga
A la fèsta a Montpelier.
Mai tot aquò es de figas
Que son d’un autre panier!

Lo vièlh Siset me parlava
Fai d’aquò ben quauquei jorns.
E lo solèu s’auborava
Dins l’espèr d’un temps melhor.
Ciset …

Legir tot

Lo vièlh Siset me parlava
Fai d’aquò ben quauquei jorns.
E lo solèu s’auborava
Dins l’espèr d’un temps melhor.
Ciset disiá que l’estaca
Que li siam totei ligats,
Se degun se ne’n destaca,
Podrem jamai bolegar.

R- Se tirèm totei, tombarà.
Que mai de temps pòu plus durar.
Segur que tomba, tomba, tomba,
Corcossonada l’es dejà.
Se tu la tires fòrt d’aquí,
E ieu la tire fòrt d’eilà.
Segur que tomba, tomba, tomba,
Ansin se podrem desliurar.

Pasmens fai ben de temps, ara
Que se i espelham lei mans.
Au mai tirèm sus l’amarra,
Au mai nos sembla un carcan.
Segur sabèm qu’es gausida
E puei Siset buta tant,
Que se la fòrça m’oblida
Lèu-lèu cantarai son cant :

Ciset a plegat parpèlas
Qu’un vent marrit l’a raubat.
Mai ieu, ai l’ama rebèla,
E mai-que-mai vau cantar.
Lei drolàs en ribambèla
En passant van m’escotar,
Se n’i a un que se rapèla,
A son torn podrà cantar

Sabe un païs, e una flor, (e una flor, e una flor)
Que l’apelam la de l’amor, (la de l’amor, …

Legir tot

Sabe un païs, e una flor, (e una flor, e una flor)
Que l’apelam la de l’amor, (la de l’amor, la de l’amor)

Refranh :
Vai pichòt, fau caminar, fau caminar,
Amont vèrs l’immortala.
Vai pichòt, fau caminar, fau caminar,
Lo païs fau cercar.

Eilamondaut, (i’a una lutz)
Fau i gardar (leis uelhs dessus)

Mai per i anar, (i a de romiàs)
Se ponharem (lei mans, lo nas)

Belèu veirem (jamai la fin)
La libertat (n’es lo camin)

Après lo su, (un autre su)
Après la lutz, (una autra lutz)

Sabe un païs, (e una flor)
Que l’apelam (la de l’amor)

Viviáu amont sus la còla
Desempuei mai de mila ans,
E l’alauseta frivòla
Me breçava de son cant.
Aviáu per …

Legir tot

Viviáu amont sus la còla
Desempuei mai de mila ans,
E l’alauseta frivòla
Me breçava de son cant.
Aviáu per vesins lei rores
Que me paravan dau vent,
Lo clochier marcava l’ora,
Ansin passava lo temps.

Lo perfum dei ferigolas
Que s’estuba dau ribàs,
Talament ‘quò me sadola,
Que me fai petar lo nas.

Un bèu matin a la blanca,
Dins un tremblament d’infèrn,
M’an espoussejat lei brancas
A grands còps de buldòsèr.
Ieu, l’olivier seculari
M’an plantat sens demandar
Dins la vilà segondari
D’un estivant enfadat.

Lo perfum dei ferigolas
Qu’ai encara dins lo nas,
Temps en temps me reviscola,
Pasmens siáu tot tristonàs.

Lei gents de l’ostau me fonhan,
Me regardan meme plus,
E sei chins sensa vergonha
Vènon me pissar dessús.
Ai lo pè dins lei caussidas
E siáu un pauc malautiu,
Meis olivas son passidas,
Lei donarai ais aucèus.

Lo perfum dei ferigolas
Per ieu es fenit, ailàs !
Em’aquò lo temps s’escola,
E d’èstre aquí, ne’n siáu las.

Ara siáu desconsolat,
Me fariá rèn de crebar.
Se podiáu me derabar
Me sariáu lèu enanat.

Ta cadiera es aquí, n’as besonh per marchar,
E ta maire t’avisa e te ditz d’avançar.
E defora, i a …

Legir tot

Ta cadiera es aquí, n’as besonh per marchar,
E ta maire t’avisa e te ditz d’avançar.
E defora, i a lo lop, te fau manjar ta sopa,
Leis aucèus fan pieu-pieu, e puei se’n van en tropa.

Ta cadiera es aquí, ne’n fas un bèu chivau,
Siás encara pichòt, fau t’amusar un pauc.
E defora, i a l’escola, e te sona, e t’espèra,
Mai amariás bèn mièlhs restar dins ton espèra.

Ta cadiera es aquí, n’i a pas de tant solida,
E davant tu, ta fema, n’i a pas de tant polida.
E defora, i a ton obra, te fai trimar ton sòu,
Fau se levar la pèu per ganhar quauquei sòus.

Ta cadiera es aquí, mai n’i a doas a costat:
Teis enfants van grandir, faudrà leis assostar.
E defora, lo soleu lei farà espelir
Per enregar la vida come un camin polit.

Ta cadiera es aquí, sei pès son rosigats.
Teis enfants an grandit, n’i a un de maridat.
E defora, pòu tronar, te siás ben recatat,
As bastit ton ostau ’mé lei comoditats.

Ta cadiera es aquí, mai tu, siás ben solet,
Virat contra lo fuòc per te caufar lei pès.
E defora, i a de bruchs d’avion a reaccion,
E per fenir ton temps, i a la television.

Ta cadiera es aquí, es en trin de brutlar,
Trantalhava un pauc, faliá la remplaçar.
E defora, i a ton còrs que se pausa au solèu,
Amondaut i a ton ama trelusent dins lo cèu.

Repic :
La cambo me fai mau,
Bouto selo, bouto selo.
La cambo me faim au,
Bouto selo à moun …

Legir tot

Repic :
La cambo me fai mau,
Bouto selo, bouto selo.
La cambo me faim au,
Bouto selo à moun chivau.

I’a proun de gènt
Que van en roumavage
I’a proun de gènt
Que van en Betelèn.
Ié vole ana,
Ai quasi proun courage.
Ié vole ana
Se pode camina.

Toui lei bergié,
Amount sus la mountagno.
Toui li bergié,
An vist un messagié
Que i’a crida :
« Metès vous en campagno ».
Que i’a crida :
« Lou fiéu de Diéu es na. »

Un gros pastras
Que fai la catamiaulo.
Un gros pastras
Que marcho à pichot pas.
S’es revira
Au brut de mi paraulo.
S’es revira,
I’ai di de m’espera.

Ai un roussin
Que volo dessus terro.
Ai un roussin
Que manjo lou camin.
L’ai achata
D’un que vèn de la guerro.
L’ai achata
Cinq escut de patac.

Quand aurai vist
Lou fiéu de Diéu lou paire.
Quand aurai vist
Lou Rèi dóu Paradis.
E quand aurai
Felicita sa maire.
E quand aurai
Fai tout ço que voudrai.

Quand ven lo matin tot blanchit per l’eiganha
Vesètz leis olivaires anar toteis a flòts.
Se’n van en risènt au …

Legir tot

Quand ven lo matin tot blanchit per l’eiganha
Vesètz leis olivaires anar toteis a flòts.
Se’n van en risènt au pè d’una montanha
Ramassar leis olivas e grossir lo magòt.

Tot lo jorn dedins leis oliviers
Entendètz cantar leis olivaires.
Lei cigalas, l’estiu fan parier.
Ara, es ieu que cante per vos plaire.

Quand sona miegjorn e que lo mistrau fusa,
Vesètz leis olivaires alinhats su’n ribàs.
Bevon lo solèu come fan lei gramusas
E devòran contènts lo plus maigre repais.

Tot lo jorn dedins leis oliviers
Entendètz cantar leis olivaires.
Lei cigalas, l’estiu fan parier.
Ara, es ieu que cante per vos plaire.

Puei quand ven lo soar, vesètz per abituda
Toteis leis olivaires ajaçats vèrs lo fuòc.
Çò que leis endòrm es pas de lassituda,
Mai es l’òli que fui dins un vièlh lume a cròc.

Tot lo jorn dedins leis oliviers
Entendètz cantar leis olivaires.
Lei cigalas, l’estiu fan parier.
Ara, es ieu que cante per vos plaire.

R- Una chatona de vint ans,
Ieu ne’n demandave pas tant.
Una memèi de quatre-vints,
Vueja ton aiga e bèu …

Legir tot

R- Una chatona de vint ans,
Ieu ne’n demandave pas tant.
Una memèi de quatre-vints,
Vueja ton aiga e bèu ton vin !

1- Una chatona me diguèt :
« Ieu, ai vint ans, siáu la plus bèla »,
E una vièlha me venguèt :
« Ieu, ai de pan dins ma garbèla »,
E la chatona me faguèt
Veire sei cambas de gazèla.
Oh ! Mai la vièlha afortiguèt :
« Ieu, siáu encara damisèla ! »
E i a de còps que siam solets,
Lo cèu barrat de nivolets.
Mai ara siáu enquequinat,
Ne’n prendre dòs, ‘quò se fai pas !

2- E la chatona me diguèt :
« Ai mon trossèu dins mei bagatges »,
E puei la vièlha me venguèt :
« Tot sarà tieu dins lo partatge. »
E la chatona me faguèt :
« Ieu, ai l’amor per eiritatge.»
Oh ! Mai la vièlha afortiguèt :
« Ieu, ai de sòus, en liòc de l’atge. »
E i a de còps que siam solets,
Que i a degun dins l’ostalet.
Ara siam tres e siáu geinat,
Ai tròp pòu d’èstre colhonat !

3- E la chatona m’esmoguèt
Emé sa votz de cigaleta.
E puei la vièlha m’aduguèt
Un pauc de vin, una galeta.
E la chatona m’aduguèt
Dedins son liech, dins sa chambreta.
Oh ! Mai la vièlha metiguèt
De ceba dins mon omeleta.
E i a de còps que siam solets,
Mitat malaut, dins lei caulets.
Mai aujord’uei, siáu mai qu’urós,
Tant pis per ieu, garde lei dòs !

R : La Fanfaro de Rochofourchat
A rempourta lou proumié pris de Franço :
Lei soun lèstei coumo de chat …

Legir tot

R : La Fanfaro de Rochofourchat
A rempourta lou proumié pris de Franço :
Lei soun lèstei coumo de chat
Dins la Fanfaro de Rochofourchat.

La Fanfaro se coumpousavo
De quatre vint quatre pistoun, quatre pistoun
E quand lou troumbouno dounavo
Enfounçavo lou baritoun, lou baritoun.

Repic

Fouliò auvi la controbasso
Quand dounavo dins lou fourbi, dins lou fourbi.
Fasiò uno tello grimaço
Que n’en crispavo lous sourcil, òi lous sourcil.

Repic

Vé Coumbouvin ount debutèron,
Rempourtèron lou premié pris, lou premié pris ;
A chasque musicien bailèron
Quatre o cinq pairo de perdris, òi de perdris.

Repic

Coumo lou Maire regalavo
Devalè dessus soun pourtau, sus soun pourtau.
A chasque musicien bailavo
Un caiou de quatre quintau, quatre quintau.

Repic

‘Cò lour dounè un tau courage
D’avé lou caiou sout lou bras, òi sout lou bras,
Faguèron lou tour dau vilage
En jouènt un pas redoubla, pas redoubla.

Una figuiera s’alanguís
Còntra lo potz, dins lo jardin
D’una bastida qu’es aquí
Soleta au bot d’un vièlh camin.
Urousament, …

Legir tot

Una figuiera s’alanguís
Còntra lo potz, dins lo jardin
D’una bastida qu’es aquí
Soleta au bot d’un vièlh camin.
Urousament,
De temps en temps,
I a la cançon
D’un vièlh quinçon
Que se sovèn,
Que se sovèn.

Que se sovèn dau temps urós,
Dau temps dei figas e dei manhans,
E dau ferrat dedins lo potz
Que fasián tintar leis enfants.
Quand i a de vent,
Lo còntra-vent
Dau bastidon
A l’abandon
Branta sovent,
Degun l’entend.

I a plus degun dedins l’ostau
E l’òme que restava aquí
Se fasiá vièlh, èra malaut.
E puei un bèu jorn a partit.
Urosament,
De temps en temps,
I a la cançon
Dau vièlh quinson
Que se sovèn,
Que se sovèn.

Que per sopar dins aqueu luòc,
Lo pepèi fasiá petejar
Quauquei castanhas dins lo fuòc
Avant que de s’anar cochar.
Mai au printemps,
Lo marrit temps
A’gut reson
Dau vièlh quinçon,
E se compren,
E se compren.

Que la figuiera a pas poscut
Tenir lo còp fin qu’a l’estiu.
Lo beca-figa vendrà plus,
Entendrem plus sei riéu-piéu-piéu.
De temps en temps,
Entende au luench
Lei languisons
Dau vièlh quinçon,
E me fai ben,
Bèn quauca ren…

Moun paire m’a manda au bos,
Au bos culi l’óulivo,
Moun paire m’a manda au bos,
Au bos culi l’óulivo. …

Legir tot

Moun paire m’a manda au bos,
Au bos culi l’óulivo,
Moun paire m’a manda au bos,
Au bos culi l’óulivo.
Dins lou bos,
Poulit bos.

N’ai tant culi e reculi
Que la nue m’a surprìo,
N’ai tant culi e reculi
Que la nue m’a surprìo.
Dins lou bos,
Poulit bos.

Oh! qu me passarié lou bos,
Sariéu sa douço amìo,
Oh! qu me passarié lou bos,
Sariéu sa douço amìo.
Dins lou bos,
Poulit bos.

Vèn à passa gai chivalié :
Que dis « Venès, ma mìo »...

N’en soun pas au mitan dóu bos
Qu’un poutoun la surprìo...

Tiras-vous arrié, chivalié,
Prendrias ma maladìo...

Iéu siéu fiho d’un ladrié
Na dins la ladrarìo...

De t’aguè vist bèu chivalié
Me coustara la vido...

I a una pichòta floreta
Que possa au bèu mitan dau prat
E lo bofador de l’aureta
Fai çò que …

Legir tot

I a una pichòta floreta
Que possa au bèu mitan dau prat
E lo bofador de l’aureta
Fai çò que pòu per la bressar.

Repic :
Mai la pichòta flor paureta
Se puei degun vèn l’aparar
Com’es trista e tota soleta
Siáu segur que ne’n morirà :
La vaca vòu la mastegar
La cabra vòu la crostejar,
Lo lapin vòu la rosigar,
E lo colhon vòu l’escrachar.

I a una gròssa vaca fòla
Eilai au bèu mitan dau prat,
E la floreta ne’n tremola,
Vòu pas se faire mastegar.

Repic

I a una cabra tant marrida
Eilai au bèu mitan dau prat,
Que la flor n’es espavordida,
Vòu pas se faire crostejar.

Repic

E la floreta pèrd la tèsta
Eilai au bèu mitan dau prat,
Car un lapin a dins la tèsta
D’anar lèu se la rosigar.

Repic

I a un colhon que vodriá metre
Eilai au bèu mitan dau prat,
Un parking de tres milas metres
Parcat, betonat, godronat.

Un jorn d’ivèrn, la formiga
A rescontrat la cigala
Que li diguèt : « Mon amiga ! »
Amé sa …

Legir tot

Un jorn d’ivèrn, la formiga
A rescontrat la cigala
Que li diguèt : « Mon amiga ! »
Amé sa votz amicala.

« Se sabiás, qunta famina !
Ai plus que de regardèlas ».
La formiga, bèla mina,
Li diguèt, un pauc crudèla :

« De que fasiás tot l’estieu,
Quand lo temps èra agradiu ?
Fasiás trantalhar ton quieu,
Ara prega lo Bòn Dieu ! »

« E quand la fam te travalha,
Que ton ventre te tiralha,
S’as mai lo quieu que trantalha,
Freta-lo a la muralha ! »

R-Fau durbir la gabiòla a l’aucèu
Lo regardar s’envolar es bèu.
Leis enfants, se volètz pas
Veire l’aucèu s’embestiar,
Fau …

Legir tot

R-Fau durbir la gabiòla a l’aucèu
Lo regardar s’envolar es bèu.
Leis enfants, se volètz pas
Veire l’aucèu s’embestiar,
Fau durbir sa pòrta vers la libertat.

1-Au vilatge i a una memèi gastosa
Que canta lo sèr ’mé, sa paura petosa.
Amé, sei piéu-piéu, amé sei som-som,
L’aucèu, crèse que deu n’aguer pron.

Come la memèi es un pauc rompe-quieu,
E se’n còp l’aucèu sembla un pauc malautiu,
Se manja plus ren, leis uelhs en lagremas,
Dau ! Te fau profitar de l’aubena :

2-Quand vèse passar Martin lo braconier,
’Mé seis apelants las de malanconiá,
Paura cardelina, e paure rigau,
Me fai quauca ren, me fai pas gaug.

Per anar pissar, Martin de fes que i a,
Oblida un moment sei quinas, sei quià-quià.
Pausa son fusiu, laissa sei rampèus,
Perdètz pas de temps, fau faire lèu :

Dins lo fons de mon granier
I aviá ‘na pichòta grana,
Au mes de mai, mai, mai,
E puei pas …

Legir tot

Dins lo fons de mon granier
I aviá ‘na pichòta grana,
Au mes de mai, mai, mai,
E puei pas mai, mai, mai, mai, mai, mai.

Ma fema que s’endormiá,
Pensava a-n’aquela grana.
Disiá : « Belèu, lèu, lèu,
Que lo solèu, lèu, lèu, lèu, lèu, lèu…

Ne’n fariá un miógranier. »
E disiá que lei miógranas,
I aviá belèu, lèu, lèu,
Ren de plus bèu, bèu, bèu, bèu, bèu, bèu.

Ai escotat volontier,
Avèm samenat la grana.
Anaviam gai, gai, gai,
Lo bèu travalh, vai, vai, vai, vai, vai.

Puei lo solèu de juliet
A madurat lei miógranas.
Fasiá pron caud, caud, caud.
Que fasiá gaug, gaug, gaug, gaug, gaug, gaug.

Ma fema aviá son panier
Clafit de bèlis miógranas.
L’an que vèn, vai, vai, vai,
Ne’n farem mai, mai, mai, mai, mai, mai.

La laida bèstia,
Morre de lop, mans de dragon, coa de tarasca,
La laida bèstia,
Lenga de serp, pèu de …

Legir tot

La laida bèstia,
Morre de lop, mans de dragon, coa de tarasca,
La laida bèstia,
Lenga de serp, pèu de gramusa e nas de masca,
La laida bèstia,
Banas de buòu, pitre gonflat, plena de nieras,
La laida bèstia,
Dents de lion, pès de canard, lònga criniera.

La laida bèstia,
Cresta de gau, gautas fronsidas e espaluda
La laida bèstia,
Crit de tigràs, tèsta peluda e mameluda,
La laida bèstia,
Ponhons d’acier, grandeis aurilhas e cambas tòrtas,
La laida bèstia,
Uelhs de grapaud, bocas de fuòc, totjorn per òrta.

La laida bèstia,
Creba leis uelhs, sent marrit e caga de flamas,
La laida bèstia,
Estrassa tot de seis arpions come de lamas,
La laida bèstia,
Escracha tot amé son quieu d’elefantassa,
La laida bèstia,
Estripa tot amé sa barja de diablassa.

La laida bèstia,
Trevira tot, fai mai de mau qu’un terra-trema,
La laida bèstia,
Espelha tot, leis enfants, leis òmes e lei femas,
La laida bèstia,
Suça lo sang fin qu’a la darriera degota,
La laida bèstia,
Fai atencion de pas te trobar sus sa rota.

La laida bèstia,
Pren ton cotèu, pren ton fusiu e part en cassa,
La laida bèstia,
Fai la petar lèu-lèu avant que te fracassa,
La laida bèstia,
Aganta la, fai lèu avant que t’escagassa,
La laida bèstia,
Estrangla la e tira avant que t’esfangassa.

La laida bèstia,
Fau l’estorbar, l’estrigossar a còps de batas,
La laida bèstia,
Fau l’espeçar, la bastonar a còps de latas,
La laida bèstia,
L’esplumassar, i espalancar lei quatre patas,
La laida bèstia,
L’escotelar, l’escorniolar fin que s’amata.