Aurai pas proun de tèms, proun de tèms.

Meme en courrènt
Lèu lèu coume lou vènt,
Lèu lèu coume lou …

Legir tot

Aurai pas proun de tèms, proun de tèms.

Meme en courrènt
Lèu lèu coume lou vènt,
Lèu lèu coume lou tèms,
Vese pamens
Qu’aurai pas proun de tèms, proun de tèms.

Pèr amira
Li milanto bèuta
De l’inmense univers
Vese bèn, iéu
Qu’aurai pas proun de tèms, proun de tèms.

Abadarne moun cor,
Bade de tant qu’ai d’iue,
Mai li niue
Emai li jour
Saran trop court.
De milié de jour
Acò’s trop court,
Acò’s trop court.

Que pèr ama
Tout ço qu’avèn d’ama
Quand reven lou printèms
Lou vese bèn
Aurai pas proun de tèms, proun de tèms.

Auriái aimat de te donar la man
Quand ton ceu se fai bas, mon amic
Quand lo freg monta e …

Legir tot

Auriái aimat de te donar la man
Quand ton ceu se fai bas, mon amic
Quand lo freg monta e te nega lo còr
E t'escana la votz e lo crit
Quand la nuech ven e te rauba lei mots
Que lo negre espandis sa color
Sus ton esper e puèi pauc a chapauc
Te fai s'empalunar ton amor

Auriái aimat de te donar la man...

Auriái aimat de te donar la man
Quand florís lo matin dins tei dets
Quand lo matin se leva cada jorn
Que ta votz fai madurar lei blats
Quand ton esper reviscola lo ceu
Que lo riu canta clar sas cançons
Quand la tèrra asaigada de doçor
Te pren e fai la vida en flors

Auriái aimat de te donar la man...

En país de Vilafranca,
Que s’i lhevèn per milièrs,
Contra lo gran rei de França,
En mila sheis cents quaranta …

Legir tot

En país de Vilafranca,
Que s’i lhevèn per milièrs,
Contra lo gran rei de França,
En mila sheis cents quaranta tres.

Mes òc, praubòt, mes òc praubòt,
En mila sheis cents quaranta tres.

Entà har guèrra a la talha,
Qu’avèn causit tres capdaus,
L’un Laforca, l’aute Lapalha,
Joan Petit qu’èra lo tresau.

Mes òc, praubòt, mes òc, praubòt,
Joan Petit qu’èra lo tresau.

Per tota l’Occitania,
Que’us aperavan crocants,
N’avèn per tota causida,
Que la misèria o la sang.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Que la misèria o la sang.
E qu’eston per tròp d’ahida
Venuts per los capulats,
Eths que vivèn de trahida,
Çò qui n’a pas jamei cambiat.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Çò qui n’a pas jamei cambiat.

Que’us hiquèn dessús l’arròda,
E que’us croishin tots los òs,
D’aqueth temps qu’èra la mòda
De’s morir atau tròç a tròç.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
De’s morir atau, tròç a tròç.

E qu’estó ua triste dança,
Dab la cama, e lo pè, e lo dit,
Atau per lo rei de França,
Atau que dancè Joan Petit.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Atau que dançè Joan petit.

E l’istuèra qu’a hèit son viatge,
Qu’a pres camin de cançon,
Camin de ronda taus mainatges,
Mes uei que sabem, tu e jo.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Mes uei que sabem, tu e jo

Estade de Santiago de Chile, 1973...

Que s’aperava Victòr Jarà...

Qu’èra cantador...

Reconeishon Victor Jarà,
Que’u copèn las duas mans, …

Legir tot

Estade de Santiago de Chile, 1973...

Que s’aperava Victòr Jarà...

Qu’èra cantador...

Reconeishon Victor Jarà,
Que’u copèn las duas mans,
Que’u digón : « Viam adara,
Corau tà cantar s’auràs? »

Repic :
Victòr Jarà, Victòr Jarà, Victòr Jarà...

Cap aus fesilhs, shens empara,
Tanlèu retrenic ton cant,
Los mots shisclèn a lor cara,
Escriuts dab letras de sang.

Milèrs de votz sus l’estade
Se gahèn a l’arrepic,
Lavetz los soldats d’aviada,
Que se te’n mièn entau pic.

L’òrdi règna suu silenci,
Suu silenci sang-plapat,
Los fesilhs qu’an tuat l’òmi,
Mes son cant s’ei escapat.

Perdut aquiu au bèth miei deu desèrt
De mas pensadas embrumadas
Desaurat, desairat, desorat, desperdut
Viahòra, au zenit a cap …

Legir tot

Perdut aquiu au bèth miei deu desèrt
De mas pensadas embrumadas
Desaurat, desairat, desorat, desperdut
Viahòra, au zenit a cap cèu
Desesquerat descatavat desgansolat
perdut !

On lo monde e van ?
E on lo monde e va ?

E'm vau aprigar apelhar
de tres quate espessors
De faussa identitat
de'm servir si per cas
De faussa identitat
de'm servir si per cas
O lavetz tirar tot anar curt
Com un vèrmi de plaja a cridar
Eh ! Soi aquiu ! Mes lo brut de la mar
Ne m'enteneràn pas !
Solet shens arrés
tà'm díser quauquarren
E dab gent de pertot
qui semblan de saber
E brut de pertot
esgòrra au poralhèr !

Aus qui m'ann dit un dia, cau vàder grand
Qu'èri mainat ma mia, n'èri pas grand
Que m'avènn panat l'atge, …

Legir tot

Aus qui m'ann dit un dia, cau vàder grand
Qu'èri mainat ma mia, n'èri pas grand
Que m'avènn panat l'atge, e lo saunei
Lo saunei deu mainatge triste desvelh

Lo pair Nadau au viladge peu darrèr còp que passà
Qu'èra lo son darrèr viatge, jamès n'anava tornar

Aus qui m'ann dit un dia, pensa atau
Qu'ei donc pensat ma mia, pensat com cau
N'ei pas sofrit ni briga, nat mau de cap
Qu'ei plan seguit la via, plan escotat

Qu'èm los motons las aulhetas, darrèr de quauques pastors
Un còp a gauch, l'aud'a dreta, xentz pausà's nada question

Aus qui m'ann dit un dia, que't vas catar
Cau pas candar ma mia, que's cau carar
Candar qu'ei passeïsme, ganha pas sòs
Ací qu'ei lo torisme, cregam si vòs

Quinn pòt l'argent, la moneda a tau punt virar lo cap
E deus bilhets que'n hènn medas, be'n cau estar ahaimats

Aus qui m'ann dit un dia, que'vs disi oei
Caratz'vs donc ma mia per un jamei

- Diga-me ausèl de la mar granda
Tu que vòlas totjorn ser e matin
Butat pel marin o la cisampa …

Legir tot

- Diga-me ausèl de la mar granda
Tu que vòlas totjorn ser e matin
Butat pel marin o la cisampa
Diga-me ont es lo meu camin...
- Ton camin es aquel que t’amaga
Darrièr cada arbre cada panical
Ton camin es aquel que te fargas
A tu de lo traçar plan coma cal.

- Diga-me ausèl de la montanha
Tu que sabes ont naisson las nivols
Digas me lo país de cocanha
Cossí far per lo trapar un jorn...
- Aquel país es aquel que dessenhas
Sus la saula fina de ton òrt
Aquel país es aquel que t’ensenhan
Dins la nèch los teus sòmis los pus fòls.

- Diga-me auselon del viatge
Tu que totjorn segues lo printemps
Per delà lo mendre paisatge
Diga-me se l’amistat dura longtemps...
- L’amistat es quicòm que s’encontra
Al sortir de l’ombra de ton niu
Es coma una istòria que se conta
A tu de la far durar tot un briu.

- Diga-me rossinholet salvatge
Tu que totjorn cantes nèit e jorn
Aval arrucat dins ton boscatge
Diga-me cossí far una cançon...
- Una cançon es una flor que puèlha
Jos las pèiras gròssas del camin
Dins l’agach dels òmes, de las bèstias
O dins las prigondors de l’infinit.

Au verdurèr jo me’n entrèi,
Au verdurèr jo me’n entrèi,
Tres arrosetas li trobèi.

Aussau ! Mas amoretas !
Aussau, …

Legir tot

Au verdurèr jo me’n entrèi,
Au verdurèr jo me’n entrèi,
Tres arrosetas li trobèi.

Aussau ! Mas amoretas !
Aussau, jo me’n i vau.

Tres arrosetas li trobèi.
Tres arrosetas li trobèi.
Que las seguèi, que las liguèi.

Aussau ! …

Que las seguèi, que las liguèi.
A mas amors las enviarèi.

Aussau ! …

A mas amors las enviarèi.
Mès qui serà lo messatgèr ?

Aussau ! …

Mès qui serà lo messatgèr ?
La calandreta o l’esparvèr ?

Aussau ! …

La calandreta o l’esparvèr ?
La calandreta es cap-leugèr.

Aussau ! …

La calandreta es cap-leugèr.
E l’esparvèr tròp messorguèr.

Aussau ! …

E l’esparvèr tròp messorguèr.
Jo medish que la portarai.

Aussau ! …

Aussi loin que la course du soleil
J’irai quérir l’objet du délice
Aussi loin, jusqu’à la perte du sommeil
Laisse …

Legir tot

Aussi loin que la course du soleil
J’irai quérir l’objet du délice
Aussi loin, jusqu’à la perte du sommeil
Laisse venir jusqu’à l’instant propice

Toucher ton corps si loin, déjà se dissipe la chaleur,
Tenir encore longtemps, l’appel est lancé
Inutile d’attendre, transcende les courants contraires,
Elimine les diverses attaques.
Elle est déjà si loin, la conquête d’un soir
S’en est allée, tellement si bon lorsque s’aventurent les amants,
Sans plus rien attendre.
Dis-moi si toi aussi tu sais lire à travers les signes.
Trop longtemps les jours défilent, et toujours à attendre.

Aussi loin que la course du soleil
J’irai quérir l’objet du délice
Aussi loin, jusqu’à la perte du sommeil
Laisse venir jusqu’à l’instant propice

Des paysages limpides, tel un rivage paisible,
Qui se soulage du poids du monde, regarde au loin on aperçoit
Les voiles d’un navire en chemin, il nous emmène vers des territoires
Tranquilles où se délassent les âmes en peine.
Ne cherche en vain les raisons, car demain viendra le jour
O nous serons semblables à l’eau qui ruisselle vers
L’immensité d’un océan de perle.

Aussi loin que la course du soleil
J’irai quérir l’objet du délice
Aussi loin, jusqu’à la perte du sommeil
Laisse venir jusqu’à l’instant propice

Avètz autant de drèites
Coma los autres n’an
E qualques uns de mai :
Lo de faire la mala
E …

Legir tot

Avètz autant de drèites
Coma los autres n’an
E qualques uns de mai :
Lo de faire la mala
E de clavar l’ostal
E d’escampar la clau
Per la finèstra del vagon
Que vos mena trabalhar
Al pais ont de trabalh n’i a.
Mas Achtung es pas permés
Quand partissètz, d’emportar res.

Avètz autnat de dreites
Coma los autres n’an
E qualques uns de mai :
Lo d’ensenhar als dròlles
Consí se preparar
Esquina sopla, cap asclat
A èsser de bons fonccionaris
Que dison oui, que diràn ya
Mas Achtung es pas permés
Als fonccionaris de pensar res.

Avètz autant de dreites
Coma los autres n’an
E qualques uns de mai :
Lo de vendre a racina
Lo pais pam per pam,
De far tutu-pampam
O de vos levar coma d’òmes
Capables d’escriure l’istùoria
De son pais en occitan.
Mas Achtung es pas permés
Un còp manjat de faire res.

Sietz partits da vòsta casa
sietz partits da vòsta meison
avetz laissat darrier
vòsta terra vòsta Nacion.
Agachetz arrier pensetz-ie …

Legir tot

Sietz partits da vòsta casa
sietz partits da vòsta meison
avetz laissat darrier
vòsta terra vòsta Nacion.
Agachetz arrier pensetz-ie un pauc
vòsta terra es encar ilai
i padrons, no, sietz pas vos
sempre i estes... de merdós.
Balar, sonar, chantar, sautar
lo nòste cor es tot ici
lo nòste cor que sanha encar
laissa ren perde laissa ren estar
s’al nòste arbo i a encar de pòst
farem bordel farem la guerra
portetz i fusils portetz i canons
la Nacion nos espera !

Taquem a viver nòsta montanha
Taquem aranjar nòstes meisons
a comandar nòsti pais
a retrobar nòsta radis.
Agachem la viá qu’avem denant
es tota guerça e partusàa
la dreiçarem l’aranjarem
aquela viá qu’avem laissat...
Nos volem lòn que sabem
nos volem lòn que avem ren
pas d’autoviá pas de meisons
pas d’autoviá mas d’autonomiá !

Aquel crit que sortís del pitre de la luta
Aquel crit qu’es pastat de nòstra volontat
L’avèm volgut tant fòrt …

Legir tot

Aquel crit que sortís del pitre de la luta
Aquel crit qu’es pastat de nòstra volontat
L’avèm volgut tant fòrt per socar lo silenci
De las complicitats a totes los nivèls
Se sovent vos far paur, talpas de la consciénça
Negres que siátz de pas voler vòstre bonur
Se sovent fa solelh dins l’escur sens sapiénça
Es qu’al fuòc de vertat a rescalfat sas mans
Aquel crit l’ai volgut plantat dins ma guitarra
Coma un còp de cotèl al còr de l’enemic
Aquel crit l’ai portat, fanga de ma colèra
Sus las moquetas frejas de las decisions
Es pas crit de la fin mas crit de la debuta
Ara tot pòt venir siàm prestis a marchar
Avèm causit d’anar sul camin de la luta
Del pitre general lo crit ven de montar.

Dins Occitania
Viure o podem
Nòstra autonomia
Lèu la ganharem.

Autorn de Pont
I a de bèras hilhòtas
Mon còr ei content
De las véder sovent
A l’arriutèr
Peu camin …

Legir tot

Autorn de Pont
I a de bèras hilhòtas
Mon còr ei content
De las véder sovent
A l’arriutèr
Peu camin d’Aigas Bonas
A pont Crabèr
Mon diu lo gran regret
Que’u m’as avut
Lo flòc de primavèra
Que’u m’as avut
Que non t’èra devut
Si aví sabut
Que te’n devès pervàler
L’aurí venut
En bèth inconegut
Si jamei plus
E pujas sus de l’arbe
Dab lo cotèth
Que’t coparèi l’ausèth
L’ausèth qui va
Qui vòla peu boscatge
Gai e hardit
Lo beròi rei petit.