Quand lo boier ven de laurar, (bis)
Planta son aguilhada,
A, E, I, O, U,
Planta son aguilhada.

Tròba sa …

Legir tot

Quand lo boier ven de laurar, (bis)
Planta son aguilhada,
A, E, I, O, U,
Planta son aguilhada.

Tròba sa fema au pè dau fuòc, (bis)
Trista e desconsolada.
A, E, I, O, U,
Trista e desconsolada.

Se siás malauta, digatz-lo, (bis)
Te farai un potatge.
A, E, I, O, U,
Te farai un potatge.

Amb’una raba, amb’un caulet, (bis)
Una lauseta magra.
A, E, I, O, U,
Una lauseta magra.

Quand sarai mòrta, enterratz-me, (bis)
Au plus fons de la cava.
A, E, I, O, U,
Au plus fons de la cava.

E lei romieus que passaràn, (bis)
Prendràn d’aiga sinhada.
A, E, I, O, U,
Prendràn d’aiga sinhada.

E diràn quala es mòrta eicí, (bis)
Aquò’s la paura Jana.
A, E, I, O, U,
Aquò’s la paura Jana.

Que s’es anada au Paradís, (bis)
Au cèu embé sei cabras.
A, E, I, O, U,
Au cèu embé sei cabras.

1- Lo dos d’avost, com’èra la costuma,
Vaquí Gaston mes sus son trenta-un
Qu’aviá cargat son plus polit costume,
‘Quò …

Legir tot

1- Lo dos d’avost, com’èra la costuma,
Vaquí Gaston mes sus son trenta-un
Qu’aviá cargat son plus polit costume,
‘Quò lo fasiá susar mai que degun.
E vaquí
Que mon Gaston marchava per carriera
Entendiguèt cridar un aut-parlor
Qu’aqueste soar e en avant promiera :
« Grand buòu-piscina....avís eis amators ! »

R- E lei gents :
« Vai-li Gaston
As de biais
E te fau
Pas cagar ei braias.
Vai-li Gaston
Fau jamai
Aguer paur
Se n’as dins lei braias ! »

2- E vaquí
Que mon Gaston ‘quò li virèt la tèsta
Talament qu’èra afeccionat dei buòus.
Partiguèt lèu eis arenas a la lesta
Per prendre plaça en esperant lei buòus.
E vaquí
Que mon Gaston quand veguèt lo bestiari
Devenguèt verd e voguèt lèu sautar.
Uros que per la pèu dau tafanari
Loisa aguèt lo temps de l’agantar.

R- « Anem, zòu !
Vai-li Gaston
As de biais e te fau
Pas cagar i braias.
Vai-li Gaston
Fau jamai
Aguer paur
Se n’as dins lei braias ! »

3- Li diguèt
« Fai atencion, emé ton bèu costume.
Es pas lo jorn de t’anar tot banhar »
Susava tant, e gonflat d’amertuma,
Diguèt : « Tant pis, vau quand meme i anar. »
E vaquí
Que mon Gaston per emmerdar Loisa
Garcèt au sòu sa vèsta e son capèu,
Enlevèt lèu sei braias e sa camisa
Puei sei soliers fachs de pèu de vedèu.

4- E Gaston
A lèu bombit dins l’arena publica.
Son braiet roge entrigava lo buòu.
E vaquí pas lo bestiau que raplica,
Gaston prenguèt sei cambetas a son còu.
Mai tròp tard
Car mon Gaston sus ‘na pèu de banana
A resquilhat sensa veire lo buòu
Que l’agantèt ‘mé son pareu de banas
E i estripèt son braiet come fau.

5- E vaquí
Que mon Gaston èra nus come un vèrme
Emé lei mans en guisa de braiet.
Tot vergonhós, volièt gratar lo tèrme*
Mai lo buòu lo gardava presonier.
E vaquí
Que per lei gents era la rigolada
Mai per Gaston faliá sortir d’aquí.
Mandèt lei mans dessus la barricada
M’aquò lei gents veguèron son quiquí.

6- Mai mon Gaston aviá paur qu’es pas de crèire
Segur lo buòu era ren a costat
Dei femas que volián veire per crèire
Se puei lo buòu i aviá ren enlevat.
Subitò
Per l’ajudar venguèron lei gents d’arma
Que lei femas an lèu garçat ‘mé lo buòu.
E come aquò èra pas au programa
Lei gents contents n’aguèron per sei sòus. (bis)

Au trelutz dau matin, una catarineta
S’espaceja inchalhènta, urosa e risoleta.
A leis alas dubertas au bofat de l’aureta,
Se …

Legir tot

Au trelutz dau matin, una catarineta
S’espaceja inchalhènta, urosa e risoleta.
A leis alas dubertas au bofat de l’aureta,
Se laissant breçolar de floreta en floreta.

La pichòta minhòta un brison besuqueta
Bequeteja a l’asard sus lei margaridetas.
Tot de roge vestida en mantèu de palhetas
Dins l’espèr d’encapar sa promiera amoreta.

Un cabrian preissat
Subran vèn a passar,
Lo dardalhon dreissat,
En dequé pòu pensar ?

Catarineta,
De temps en temps,
Fai esquilheta
E l’espincha ben.
La mistoleta
Que vai-e-vèn,
Li fai lingueta
Mai li dona ren.

Tot a costat d’aquí, vaquí la parpalhona
Espandissent sei vèlas au solèu que ralhona.
Volastreja a bèl èime e plan-plan virolhona
A l’aflat de la bisa e de la Magalona.

Es per ela, segur, que la nerta botona,
Que son perfum l’ensuca e que puei s’abandona,
Oufrissent son còrs nus e si bocas friponas
En pantaiant qu’un prince un bèu jorn, la corona.

Lo cabrian preissat
Vèn mai a repassar,
Lo dardalhon dreissat,
Me sembla intereissat !

La parpalhona
Sens embarràs
Lèu lo potona,
Sus lo bot dau nas
Puei fanfarona
Plena d’ardor,
Lipa-lipona
A ne’n perdre sa flor.

Sensa faire de brut, vaquí la damisèla
Esconduda a mitat dedins la campanèla.
Lo nas dins lo calice e lei cambas en chancèla
Se regala en lipant l’eiganha empegarèla.

Tant ne’n pipa que li fai virar lei cervèlas,
Fai brantolhar son quieu, fringolhar sei patèlas.
Per lo promier dau còp, la divina pieucèla
A enveja de tot, se fai enmascarèla.

Lo cabrian preissat
Subran vèn se pausar
E la bèl’empreissa-
Da lo fai trepassar.

La damisèla,
Putan de gus !
Es tant crudèla
Que lo manja crus !
Qu que vòu prendre,
Sovent, ai ! làs !
Se fai lèu prendre
Per un bedigàs !

Quand me fasiáu espossar,
Qu’ère encara braiassa,
Mon, mon paire m’a donat
Una pichòta biassa.
Ieu, gai come un rossinhòu …

Legir tot

Quand me fasiáu espossar,
Qu’ère encara braiassa,
Mon, mon paire m’a donat
Una pichòta biassa.
Ieu, gai come un rossinhòu
Qu’aviáu sèt ans a pena,
L’ai pendolada a mon còu
E i ai botat mei penas.

Puei, mon papà m’a dich :
"Per camins pòs partir,
E lo camin de la vida es lòng mon garçon,
Mai es pas large, atencion."

Pauc a cha pauc, ai grandit,
Finit leis amusetas,
E lei penas e lei socits
An gonflat ma museta.
Ieu, poudiáu plus la portar,
Alòr ai cridat : "Basta" !
Mon papà per m’ajudar
M’a balha sa banasta.

E puei m’a dich : "Vaquí
Per camins pòs partir
E lo camin de la vida es lòng mon garçon,
Mai es pas large, atencion."

Ai caminat tot solet
E la rota èra sorna.
Ai carrejat mei regrèts,
Ma banasta èra lorda.
Puei, ai vist lo risolet
De la plus bèla filha
Que m’a dich : "Ajudem-se,
Aganta la manilha."

E tóti dos, pardí,
Tóti dos siam partits
Sus lo camin de la vida qu’es lòng, fòrça lòng,
Mai qu’es pas large, atencion.

E s’un jorn de marrit temps
La banasta es clafida,
Belèu ben qu’arribarem
Au tremont de la vida.
Per acabar lo camin
Cargarem la bariòta
Que mon paire, un bèu matin,
Nos a leissat per dòta.

Me sovène, pardí,
Que disiá : "Pòs partir
Sus lo camin de la vida qu’es lòng mon garçon,
Mai qu’es pas large, atencion."

Margoton sus un pomier
Que se solombrava.
Que se solombrava d’aicí,
Que se solombrava d’ailai,
Que se solombrava.

Un gibos …

Legir tot

Margoton sus un pomier
Que se solombrava.
Que se solombrava d’aicí,
Que se solombrava d’ailai,
Que se solombrava.

Un gibos vèn a passar
Que l’aregardava.

Regardatz pas tant Mossur
Que siáu tròp pichòta.

Margoton se me voliatz
Seriatz ma mestressa.

Per que pòsque consentir
Fau que giba sauta.

Lo gibos a consentit
Que sa giba sauta.

Margoton pren son cotèu
E copa la giba.

Lo gibos fai que plorar,
Ditz que vau sa giba.

Mai plora pas tant gibos,
Te rendrai ta giba.

Gibos vau te l’empegar
Em’un pauc de pega.

Lo gibos sieguèt content
D’aguer mai sa giba.

Lo paure vièlh ‘mé son,
Son pichòt baston,
Lo coneisse ben.
Lei gènts dins lo canton
Ié dison Gaston,
Aquò …

Legir tot

Lo paure vièlh ‘mé son,
Son pichòt baston,
Lo coneisse ben.
Lei gènts dins lo canton
Ié dison Gaston,
Aquò ié vai ben.
Assetat sus son banc,
La pipa a la man
Fai passar lo temps.
E blaga un pauc emé
Lo Joan, lo Nené,
De tot e de ren.

I a cinquanta an passat
Que s’es maridat
Emé la Fifina, aquò fai de temps.
Aquò ié fai pas ren,
S’aman talament,
Come ditz Gaston :
« Aquò marcha pron ben ! »

Quand se’n vai au bistròt
Faire son lotò,
Ganha jamai ren.
Come bèu come un trauc,
S’entorna a l’ostau
Empegat en plen.
Lo lendeman matin
A cuvat son vin,
Se sovèn de ren.
Puei Fifina e Gaston
Se fan un poton
E son ben contents.

I a cinquanta ans passats
Que son maridats,
Ara la Fifina a plus ges de dent.
Aquò li fai pas ren,
S’aman talament,
Come ditz Gaston :
« Aquò marcha pron ben ! »

Se pòu pas dire que
Fan tròp de chiquet,
Achatan plus ren.
E an pas de pension,
Plus d’alocacion,
An pas tròp d’argent.
E Fifina e Gaston
Se ditz qu’ara son
Devenguts raspiàs,
Que Fifina ditz : « Ton. »
En luòc de « Gaston. »,
Esparnha lo « Gaz ! »

I a cinquanta ans passats
Que son maridats,
Ara la Fifina es caluda en plen.
Aquò li fai pas ren,
S’aman talament,
Come ditz Gaston :
« Aquò marcha pron ben ! »

Gaston viviá en patz,
Subran un tipàs
Que marcava ben
Es vengut l’avisar
Qu’èra espropriat
Per quasiment ren.
Puei, vaquí qu’un bèu jorn
Venguèt un trator
Per cavar son ben.
Ara tre lo matin
Vei passar lei trins
Dedins son terren.

Puei, Fifina a partit
Per lo Paradís,
L’a laissat solet a la fin dau printemps.
E lo paure Gaston,
Come un vièlh colhon,
Plora sa Fifina
La mitat dau temps.

E come aquò Gaston
N’a agut son pron
D’aqueu tremblament.
A quitat son ostau
Per un espitau,
Malurós en plen.
Lo paure vièlh ‘mé son,
Son pichòt baston,
Lo coneissiáu bèn.
Lei gents dins lo canton,
Ié disián Gaston,
‘Quò i anava ben.

1- Coquin de sòrt, de matin
Quauqua ren me tracassa.
Es avau dins lo jardin,
De que i a que …

Legir tot

1- Coquin de sòrt, de matin
Quauqua ren me tracassa.
Es avau dins lo jardin,
De que i a que se passa ?
‘Quò es jamai arribat,
Lei legumes fan fèsta !
Ieu ne’n siáu tot espantat,
Ne’n vau perdre la tèsta !

R- Lo pebron emé la merinjana
Es aqueste matin que se van maridar.
Anatz lèu brantar lei campanas,
E viva lei nòvis ! Que son maridats !

2- Lei faiòus an començat
De faire de musica.
Lo juvert es ensordat,
Tot aquò lo panica !
La ceba fai que plorar,
Tot aquò la trebola.
L’alhet vòu farandolar
Emé la ferigola.

3- Lo raiçfòrt pòu plus dansar,
La tartifla es tròp lorda !
Lo caulet li a demandat
Se voliá la cocorda !
E puei lei pomas d’amor
Son totas roginetas
Quand cantan de cants d’amor
Emé lei cocordetas.

4- Puei lo pòrri fai valsar
Una bèla ensalada
Qu’a lo còr tot estrassat
E li fuelhas espossadas.
Lo concombre es malaut quand
La musica s’arrèsta,
Lei pastenargas se’n van
E l’api fai la tèsta.

R- Lo pebron emé la merinjana
An fach nòstre dinnar, leis avèm lèu manjats.
La ratatolha e la bajana
Èran mai que bònas e se siam regalats !

1-Lo pichòt sódat se’n vai a la guerra.
I an dich que faliá se batre per ganhar la patz.
Aqueste …

Legir tot

1-Lo pichòt sódat se’n vai a la guerra.
I an dich que faliá se batre per ganhar la patz.
Aqueste matin son venguts lo querre
E lis uelhs bagnats se’n vai tristàs a pichòts pas…
E un e dos,
Se’n vai fierós.
E un e dos,
Marcha tot doç,
E un e dos,
Au garda à vos.
Lo pichòt sódat
Es un bòn garçon.
Un jorn l’an mandat
Sauvar la nacion.

2-Lo pichòt sódat a leissat sa bèla,
Si dócis caressas e lo gost de si potonàs.
Tremolant de paur, tojorn pensa a-n-èla
Sota la mitralha e piei li pès dins lo fangàs.
E un e dos,
Es tot fangós,
E un e dos,
Es amorós,
E un e dos,
Mai malurós.
Lo pichòt sódat
Que ditz jamai non,
Se’n vai decidat
La flor au canon.

3-Lo pichòt sódat, terribla novèla,
Come un lapin l’an tirat e i an traucat lo còr.
A cridat « Mamà », a plorat sa bèla,
A luchat solet mai a jorn falit siguèt mòrt !
E un e dos,
Es silenciós,
E un e dos,
Es dolorós,
E un e dos,
Es desastrós.
Lou pichòt sódat
Que maladicion.
Es mòrt óblidat
Sens decoracion.

4-Sus lo monument, I a ‘na lònga tiera…
Es que li mòrts an fach respelir la libertat ?
S’un jorn li païs an plus de frontiera,
Se l’amor floritz que siegue per l’eternitat.
E un e dos
Embrassatz-vos…

Refranh :
Siáu lo plombier-bier-bier-bier-bier
Ai un bèu mestier.
Sus lei chantiers-tiers-tiers-tiers-tiers
Siáu totjorn galhet.
I a lo telefone
Que …

Legir tot

Refranh :
Siáu lo plombier-bier-bier-bier-bier
Ai un bèu mestier.
Sus lei chantiers-tiers-tiers-tiers-tiers
Siáu totjorn galhet.
I a lo telefone
Que sona, que sona
Per me suplicar
De venir tapar
Lei tuièus traucats.

Mai lei gents, lei bravei gents
M’espèron un brave moment.
Sembla qu’aquò ié fai ren
De pas se lavar quatre mes de temps !
Se i a quicòm d’espeçat,
De còps que i a siáu forçat
De copar l’aiga pertot,
Se lavan lei mans dins lo cagador !

De còps que i a, i a de gents,
Que se’n van per quauquei temps
Sens sarrar lei robinets,
De retorn au sieu, ah! lo bèu chantier!
E li vaquí en fouliá,
Cridant : "Venètz lèu plombier!"
Ié responde : "Aguètz pas paur!
Ne’n siáu bèn content, vau ganhar de sòus!"

Una fema a telefonat :
"Mon caufatge es arrestat,
Mon marit s’es enanat,
Ara, ai plus degun per me rescaufar !"
"Vos ne’n faguètz pas!", i ai dich,
"Mon travalh es garantit,
Come ai aduch meis otís,
Per vos ajudar, lo farai gratís!"

L’agrofionier en flor enflama la campanha,
Lo poèta enfadat n’a lo còr trebolat.
E dau plus naut rocàs, amont sus …

Legir tot

L’agrofionier en flor enflama la campanha,
Lo poèta enfadat n’a lo còr trebolat.
E dau plus naut rocàs, amont sus la montanha
I a un aucèu gigant que vodriá s’envolar.

Lo printemps espelís sei milas e una granas,
Lo poèta enfadat n’es tot abalordit.
E dau plus naut rocàs en espinchant la plana,
I a un aucèu gigant que vèn de se bandir.

Lo poèta enfadat davant sa fuelha blanca,
Branta son estilò, l’encra vòu plus colar.
E dins lo cèu d’azur, l’aucèu se i espalanca
En pipant l’èr d’abrieu per se n’assadolar.

Sens se ne’n socitar, l’aucèu perd una pluma,
L’aura la bofa, bofa en mila virolhons.
L’òme es despoderat de tant mala fortuna,
Escracha l’estilò e rèsta tot colhon.

L’aucèu estabosit vèi se pausar sa pluma
Dins la man dau poèta ansin qu’un parpalhon.
Se l’aucèu n’a perdut un pauc de son costume,
Un poèta a trobat subran l’ispiracion.

Trempa la pluma dins l’encra d’una violeta,
Escriáu de mòts tant bèus sus son tròç de papier,
Escriáu de mòts tant gais que prenan la voleta
E montan dins lo cèu gramaciar l’esparvier.

R- Sas plus onte vas e se siás perdut,
Alòr vira-te, revira-te lèu
E regarda un pauc d’onte siás vengut, …

Legir tot

R- Sas plus onte vas e se siás perdut,
Alòr vira-te, revira-te lèu
E regarda un pauc d’onte siás vengut,
Piei, revilha-te, revilha-te lèu…

1-De segur l’ivèrn fai plaça au printemps
E li revoluns di còps de marin
Nos fan trevirar la tèsta e sentèm
Lo bòn èr que vèn di païs latins.
Piei un rossinhòu nos fai lo bònjorn
En siblant urós dempiei lo matin,
Un èr empruntat i vielhs trobadors
Que nos pren lo còr amé son refrin
Nos fai trefolir de si mòts d’amor
E dona d’idèias i pichòts malins !
Nos fai trefolir de si mòts d’amor
E dona d’idèias i pichòts malins !

R- Sas plus onte vas e se siás perdut,
Alòr vira-te, revira-te lèu
E regarda un pauc d’onte siás vengut,
Piei, revilha-te, revilha-te lèu…

2-Segur lo printemps buta lèu l’ivèrn,
Fai ressuscitar lo rore que dòrm.
Si racinas fan regrelhar l’espèr,
Fan sorgir l’amor e crebar la mòrt.
La terra en foliá, de si gréus tot verds
Fai florir la gaug e lis estrambòrds
E piei fai virar li tèstas a l’envers :
Sota lo rocàs i a la Cabra d’aur
Fai bouli lo sang di fòrts « for ever »
E dona d’idèias i conquistadòrs.
Fai bolir lo sang di fòrts « for ever »
E dona d’idèias i conquistadòrs.

Per èstre un pauc d’atualitat, ògué, ògué,
Fan de cos de sessualitat, ògué, ògué.
Per tot nos assabentar,
Crèse ben …

Legir tot

Per èstre un pauc d’atualitat, ògué, ògué,
Fan de cos de sessualitat, ògué, ògué.
Per tot nos assabentar,
Crèse ben qu’an fach sautar
La fuelha de vinha, aquí,
Qu’aviam sus lo quiquí.
Aviam ’na mestressa simpatica
Que nos espliquèt la mecanica !

Nos diguèt "Anam parlar d’abòrd, ògué, ògué,
De l’aparelh masculin, d’acòrd, ògué, ògué."
Li digueriam plen d’entrin
"Anam belèu saupre enfin,
Qu es aqueu monstre sacrat
Que fai tant barjacar?"
La vaquí dessinar sens vergonha,
Lo bequilhon, lei dòs besingònhas!

Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí :
Lo bèu, lo laid,
Lo dur, lo moalh,
Lo grand, lo cort
Plen de vigor.
Lo gautarut,
Lo gròs pelut,
Lo pichonet
Que tèn plus drech.
Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí.

De quiquís n’i a pas un de parier, ògué, ògué,
De besuquets e de pistachiers, ògué, ògué.
N’ai vist de totjorn en aias
Qu’escalavan dins lei braias,
E de pas tant galhardets
Tombar dins lei soliers.
’Queu dau fator qu’aduch lei novèlas
E que ditz bònjorn i damisèlas.

Lo quiquí balès dau camionor, ògué, ògué,
Aqueu que te fai lo braç d’onor, ògué, ògué,
Aqueu qu’a tant de vigor,
Que pòu montar lo Ventor
Sens passar per lei contorns
Dos o tres còps per jorn!
Lo bedèu que sona lei matinas
Amé lei dòs mans sus leis esquinas!

Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí :
Lo bèu, lo laid,
Lo dur, lo moalh,
Lo grand, lo cort
Plen de vigor.
Lo gautarut,
Lo gròs pelut,
Lo pichonet
Que tèn plus drech.
Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí.

Lo quiquí dei richàs dau gròs grum, ògué, ògué,
Ben pimpat, que sent bòn lo perfum, ògué, ògué.
’Queu d’un marin de Tolon
S’es fach tratar de colhon,
D’aguèt perdut sei pompons
Sensa faire atencion!
Aqueu dau cosinier que borola
Sa bòna sopa a la ferigola.

’Queu dau mecanician pas content, ògué, ògué,
Que se devissava tot lo temps, ògué, ògué.
Lo quiquí dau colonèu
Que fasiá pòrta-drapèu,
E coma èra corajos,
Restava au garde-a-vos!
Un bèu levat de quiquí a l’auba,
E ’queu que quand pren tròp freg s’enrauma!

Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí :
Lo bèu, lo laid,
Lo dur, lo moalh,
Lo grand, lo cort
Plen de vigor.
Lo gautarut,
Lo gròs pelut,
Lo pichonet
Que tèn plus drech.
Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí.

Aviáu dubert l’ostau
E estacat mon chin,
E la clau dau portau
T’esperava au jardin.
Mai, ai perdut ma gaug …

Legir tot

Aviáu dubert l’ostau
E estacat mon chin,
E la clau dau portau
T’esperava au jardin.
Mai, ai perdut ma gaug
Car siás jamai vengud’
Ara ne’n siáu malaut
E mon chin manja plus.

Ai garçat mei pantais
Dins un biau dessecat,
Mai lei raissas de mai
Me leis an emportats.

E vira lo relòtge,
E passa lo temps,
E vira lo relòtge
Que buta lo temps.

E davant mon ostau
Aviáu un amorier
Monte un pichòt rigau
Cascalhava galhet.
Mai l’estiu siguèt caud,
L’amorier mouriguèt
E lo paure rigau,
Tristonet partiguèt.

Ai perdut mon coratge
E tot mon enavans.
Quora venguèt l’auritge
Emportèt lo restant.

E vira lo relòtge,
E passa lo temps.
E vira lo relòtge,
Que marca lo temps.

Aviáu fach mon ostau
Pantalhant a deman.
Ere fièr de la clau
Que teniáu dins la man,
Mai, pauc a pauc la clau
Rovilhèt ‘mé lo temps.
E me fai un pauc mau
De ne’n parlar per ren.

Ai carrejat mei penas
Au plus fons dau valat,
Mai, la bisa que rena
A fach tot envolar.

E vira lo relòtge,
E passa lo temps.
E vira lo relòtge
Que tira lo temps.

Ai sarrat mon ostau,
Ara siáu tot solet.
Ai escondut ma clau
Dins lo fons dau bufet.
I a plus dins mon fogau
Qu’un mocèu d’ólivier,
E fai plus gaire caud,
Es lo mes de janvier.

Ai butat ma vergonha
A grands còps de baston,
Mai la chata que fonha
A gardat sei potons.

E vira lo relòtge,
E passa lo temps.
E vira lo relòtge,
Es passat lo temps.

R- I a dedins mon vilatge,
Fau pas lo repetar,
Un revira-meinatge
A tot faire petar.

1- Figuratz-vos que Berta, …

Legir tot

R- I a dedins mon vilatge,
Fau pas lo repetar,
Un revira-meinatge
A tot faire petar.

1- Figuratz-vos que Berta,
La fema dau bochier,
Vai tirar lei cubertas
Dau brave bolangier.
Sa fema es bedigassa,
Lo laissa tot solet,
Vai vendre sei fogassas
E eu a totjorn freg !
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.
I a lo marit d’Irèna,
’Queu que fai lo pompier,
L’autra nuech la sirena
Lo sortiguèt dau liech.
E l’Irèna soleta,
Lo fuòc, puei, la prenguèt,
Lèu-lèu donèt l’alerta
E son vesin venguèt !
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.

2- Pareis que l’Angelica
A pregat lo fator
De li donar d’esplicas
Sus lei letras d’amor.
Eu li a fach la leitura,
E li a ben esplicat.
Es aquò la cultura,
Es pas tant complicat.
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.
Lo marit de Germana
Fai lo representant.
Quand part per la setmana
Se fai de marrit sang.
La television meme,
Pòu plus l’apasimar,
Urosament que Jaume
Vèn per la consolar !
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.

3- I a lo chefe de gara
Que fai un brave trin
Car sa fema a encara
Partit a de matin.
Es talament sensibla
Que lo suporta plus,
Quand i a un trin que sibla
Lo fai lèu banarut !
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.
Despuei que la novèla
A la television,
A virat la cervèla
Dei gents de mon canton,
I a lo SIDA que gueita,
Fau ben faire atencion,
E per lei galipetas
Prendre sei precaucions.

E lo Gaston,
Pas tant colhon,
Risca pas d’a-
Guèt lo SIDA!

1-Un jorn ma tanta Miquèla
De son èr grave e discrèt,
Diguèt a Polichinèla
De ben gardar son secrèt,
De …

Legir tot

1-Un jorn ma tanta Miquèla
De son èr grave e discrèt,
Diguèt a Polichinèla
De ben gardar son secrèt,
De ren dire i damisèla,
De se clavelar lo bèc,
De ren dire a la capèla
E nimai au cabaret.

R- Lenga de sèrp e lenga de biòu,
Lenga mòla e lònga lenga.
Lenga de puta e lenga de miòu
Que de lònga nos arengan.

2-Autant lèu, Polichinèla
Lo diguèt a Beneset
Que lo diguèt a Marcèla,
Pièi à la femo à Jousè.
Èra tant babilharèla
Que sa lenga ié prusiá,
Sota voetz e d’esperèla
Diguèt tot çò que sabiá.

3-Amudir li barjarèlas
Per li copar son caquet
Es come esquichar l’anguièla
Que s’esquilha dins li dets.
Pauc-a-cha-pauc la novèla
Come aquò s’espandiguèt,
Lo temps d’una ritornèla :
Tot lo canton l’aprenguèt.

4-Lo l’endeman Gabrièla
Per asard l’entendeguèt.
Faguèt saupre la novèla
Sensa tardar a Rogier.
Lo Rogier diguèt : « Aquela,
La vau aprendre a Nanet,
Que s’un còp se ne’n rapèla,
La contarà a Janet ».

5-Jan qu’èra una bartavèla,
La diguèt lèu a Jaufret
E a l’òme de l’Adèla
Qu’èra a mi-mi-mitat bret.
Éu la diguèt a l’Estèla
Piei au brave Vitoret
Que tant cridèt la novèla
Qu’ara degun l’inhorèt.

6-Lo curat de la capèla
Qu’èra pas gosta-solet,
Partagèt lèu la novèla
Emé li gènts de l’endrech :
Piei, li mamets, li pieucèlas,
Li drolàs e li papets
L’alarguèran sens chancèla
A còps de telefonets.

7-De Niça a Ramatuèla,
De Manòsca a Sant-Roumieg,
De Tolon a La Rochèla,
De Veison a Mont-Pelier,
Per campàs e per pradèlas,
Piei dins tóti li quartiers
E a plenas gargamèlas
S’estrassèran lo gosier.

8-L’ócasion èra tròp bèla,
Metiguèran lo paquet !
Publiquèran la novèla
En gròs dins li jornalets.
Ne’n faguèran, de plus bèla,
Lèu, la « Una » a la telé,
L’empeguèran sus la tela,
Sus internet circulèt !

9-De New-Yòrk a Compostèla,
De Roterdam a Sydney,
De Katmandou à Brussèla,
Piei de París a Bombay,
Trevirèran la cervèla
Di colhons dau monde entier !
Perqué per quatre parpèlas
Faire tant de petardiers !

I a d’aquò ben quauqui temps, un tot pichòt Arlatenc, me diguèt lo còr batènt :
Vodriáu arrestar lo temps …

Legir tot

I a d’aquò ben quauqui temps, un tot pichòt Arlatenc, me diguèt lo còr batènt :
Vodriáu arrestar lo temps !
Vodriás arrestar lo temps ? O, mai aquò se pòu pas, pòs pas arrestar lo temps !
Car lo temps es come una ròda que vira e tant que vira fai de torns.

Aquel enfantonet que me demandava d’arrestar lo temps, quant aviá de temps ? Sèt ò vuech printemps, pas mai. Piei, lo sentènt tot atendrit, i ai demandat :
- Mai perdequé vòs arrestar lo temps ?

Alòr l’enfant respondeguèt tot d’un temps :
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar mon Papet de morir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar ma Mamet de languir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar mon cadet de grandir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar mon Papà de partir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar ma Mamà de vielhir…

O, mai dequé me racontava aquí ! Ai tot entendut tant atentivament que ne’n siáu restat tot despotentat, completament destimborlat !
Alòr l’enfant me diguèt mai :
- Per arrestar lo temps faudriá belèu i demandar ?
Mai i ai ditz :
- Non, meme en cridant lo temps t’entend pas :
Lo temps cor
Tot lo jorn
Com’un sord
E s’aubor’
A cinq or’
E s’entorn’
A sèt or’
E piei tor-
Neja e cor :
Fai de torns,
De contorns,
De bestors.
Lo temps cor
Tot lo jorn
Com’un sord…

L’enfant me diguèt subran :
- Per arrestar lo temps, faudriá lo tuar.
I ai respòndut :
- Mai, mon enfant, a fòrça de tuar lo temps, un jorn es éu que nos enterra. E piei, per tuar lo temps faudriá l’agantar…
- Alòr agantem-lo !
- Mai, mon enfant, per l’agantar faudriá lo veire quand passa e se vèi pas lo temps que passa.
Car lo temps es una ròda que vira e tant que vira fai de torns.

E piei d’arrestar lo temps es pas dins l’èr dau temps. Li gènts, vuei, an pas lo temps de perdre son temps a assajar d’arrestar lo temps. Sabèm ben, tanben, qu’un sabent competent pretend que tot n’a qu’un temps. Alòr, perdem pas de temps : « Time is money » ! E li travaiaires saban ben çò que còsta lo temps car se lo fan pagar !

Tot n’a qu’un temps, mai i a un temps per tot : un temps per travalhar e un temps per se pausar. Fau travalhar a temps perdut per pas perdre de temps e per de dire de trobar lo temps de se donar de temps en temps un pauc de bòn temps, meme se fai marrit temps. Se batèm tostemps per ganhar de temps. ‘Queu que perd son temps pesta còntra lo temps que passa tròp vite car i a que lo temps que perd pas son temps. Quora lo temps cor, fau corre e trovèm lo temps cort. Se pòu pas anar a còntra-temps, còntra la marcha dau temps.
Lo temps es una ròda que vira e tant que vira fai de torns.

Escota-me un pauc, pichòt. Atend ! As lo temps ! As tot ton temps ! Anèm se quitar en se prometent en partent de laissar faire lo temps, de laissar lo temps au temps. Mai, arrestem pas lo temps ! e proufitem ne’n : cantem, recantem, flahutem, trompetem, pianotem, pieutem, choquetem, caquetem, claquetem, cliquetem, gloglotem, gigotem, viravótem, tarabastem mai eisitem jamai : lutem, butem, combatem, eisistem, resistem, ripostem, rospetem, manifestem, protestem, contestem, conquistem, reconquistem e pamens, prenem lo temps : plasentem, tastem, degustem, gostem, congostem-se. Contentem-se de çò qu’avèm car li bònis causas venan emé lo temps. Anem, gala-bòn-temps, ten-te galhard e vai-te’n content. Lòngtemps, lòngtemps… Entend, entend… la ròda dau temps que vira e tant que vira…

Dins ma familha
Dau costat de mon Tòntòn Gaston
I a la Maria
Tant polida amé sei gròs tetons.
S’es …

Legir tot

Dins ma familha
Dau costat de mon Tòntòn Gaston
I a la Maria
Tant polida amé sei gròs tetons.
S’es maridada l’an passat
Amé Tòntòn precisament.
Ara fau l’apelar : Tatà,
Tata Maria es evident.

Dins lei bordilhas
Dau costat dau vièlh pònt d’Avinhon,
Tatà Maria
Anava un pauc cercar de champinhons.
Quand tot a n’un còp a trouvat
Un vièlh velò tot rovilhat.
Autant lèu te l’a enforcat,
Perdequé pas ne’n profichar ?

E ma Tatà, son vé-té-té,
Se son endralhats per camins
A cènt a l’ora, a fons de trin.
E ma Tatà, e sei tetés,
Que tremolavan de plesir
I aviá ren per lei retenir.

Tota sa vida
A vogut faire de competicions.
Qu’èra ravida
Enfin de s’adonar a sa passion.
Dins lo temps fasiá de karting,
E un pauc de bodí-bulding,
D’esqueit-bòrda e de pedalò,
Mai preferava lo velò.

Son espardilha
I esquichava un pauc tròp leis arpions.
Sus seis aurilhas
Aviá pausat son casco de champion.
Aviá cargat per l’ocasion,
Un bikiní de logacion
Qu’aviá trovat en logacion
Sus lo marcat de Corteson.

E ma Tatà, son vé-té-té,
Talament se sentián pimpants
Qu’èron ben plus fièrs qu’Artaban !
E ma Tatà, e sei tetés
Avián de pena per tenir
Tot entiers dins lo bikiní !

Tatà Maria
A cargat lo velò dins lo camion.
E a Marsilha
A partit faire una competicion,
Mai a pena arrivada aquí,
Lei concurènts èran partits.
A pas agut lo temps, tant pis,
De crochetar son bikiní.

Tatà Maria
A partit come un bolet de canon.
La paura filha
Avançava en brantant lo trofinhon.

Escaladava lei rocàs,
E davalava lei ribàs,
Passava en plen dins lei fangàs
Per esposcar lei badalàs.

E ma Tatà, son vé-té-té,
Bombavan come de caluts
A fons dins lei dralhons tortus.
E ma Tatà, e sei tetés,
Avián tròp paur dins lei contorns
D’èstre emportats per lo balord.

Dins la gravilha
A resquilhat sus un marrit graton.
Dins sa resquilha
A entreinat lo gròs dau peloton.

Se son estramassats, ai ! las !
Au bèu mitan d’un garolhàs.
Per sortir d’aquí, non de non,
Mandavan de còps de guidon.

Tata Maria
Aqueste còp s’es vista en perdicion.
Mai, meravilha !
A poscut sauvar la situacion.
Come sei bretèlas an petat,
La mameluda a ensucat
En s’ajudant de sei tetons,
Quasiment tot lo peloton !

E ma Tatà, son vé- té-té,
Segur que l’an pas fach exprès,
Mai son arrivats lei promiers.
E ma Tatà, e sei tetés,
An enventat sens reflechir
Lo tot promier monokiní.
E ma Tatà, e sei tetés,
An partit per lo Lavandor
Se faire bronzar lei dodou !

L’autre mes un vièlh grilhet
A barrutlat d’un ribàs.
S’es escagassat lo pè
E la tèsta e puei lo braç. …

Legir tot

L’autre mes un vièlh grilhet
A barrutlat d’un ribàs.
S’es escagassat lo pè
E la tèsta e puei lo braç.

Un quinson i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Quinçon carreja grilhet.

En s’envolant, lo quinçon
S’es esplumassat lo còu
E leis alas e lo cropion.
Puei a cabussat per sòu.

Un caton i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Dins un contorn, lo caton
A resquilha sus lo glaç.
E s’es petat, non-de-non,
Tres patas e lo bot dau nas.

Un reinard i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejat,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Reinard carreja caton,
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Un cassaire un pauc testard
A tirat per còp d’asard
Dos o tres còps de petard
E a bleissat lo reinard.

Un chinàs i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Chinàs carreja reinard,
Reinard carreja caton,
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Lo chin s’es estramassat,
Segur de morre-bordon.
En s’entramblant dins sa coa
S’es esclapat leis arpions.

Un chivau i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Chivau carreja chinàs,
Chinàs carreja reinard,
Reinard carreja caton,
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Lo chivau, figuratz-vos,
Talament qu’èra cargat,
Come un paure malurós
A finit per s’escrachar.

Chivau pòu plus carrejar !

1- Figuratz vos qu’aièr matin
Siáu partit gai a fons de trin
‘Mé ma mòtò
Faire un lotò
Au grand …

Legir tot

1- Figuratz vos qu’aièr matin
Siáu partit gai a fons de trin
‘Mé ma mòtò
Faire un lotò
Au grand bistròt.
Au bot d’un moment siáu tombat
Sus un panèu monte an marcat :
« Faire atencion,
Viro-colhon
En costrucion. »
Autant lèu, ai freinat, freinat :
Fan de petard,
Èra un pauc tard
Per s’arrestar.
Alòr me siáu fach entreinat
Per de colhons
Que virolhon-
Nejavan en rond.

2- Aquí i avié un policier,
Una ambulança e un glacier
E puei encar’
Un gorbiard
Qu’èra en retard.
Ieu per me garar dau mitan
Ai lèu botar mon clinhotant.
Tot estransit
Voliáu sortir
Lèu-lèu d’aquí.
Mai lo policier me diguèt :
« Vos fau virar
Tant qu’aurètz pas
Prioritat. »
Lo glacier ié rebequèt qu’e-
Riam condanats
A virar a
Perpetuitat ! »

R- E viran, viran lei colhons
E puei, tant que viran, viran, viran, fan de torns.
E viran, viran lei colhons
E puei, tant que viran, tant que viran, fan de torns.

3- Lo canhard a tant tabasat
Que puei la glaça a desglaçat
E s’es escam-
Pada en pissant
Sus lo quitran.
L’ambulancier qu’èra preissat
Que carrejava un gròs bleissat
A resquilhat,
Escobilhat,
E s’es garçat
Dedins un sa-
Pin matrassat
Qu’a cabussat
Sus lo bleissat,
Escagassat
Qu’a trepassat.
E cargueriam lo malurós,
Leis uelhs agards
Sus lo brancard
Dau gorbilhard.
Puei seguigueriam respetós
La procession
En plorant co-
Ma de colhons.

4- A fòrça de virar-virar
Podiáu quasí plus respirar.
Tot estubat
Ai titubat
E siáu tombat.
L’ambulança a ziga-zagat,
S’es arrestada e m’an cargat.
A mitat mòrt
D’un mau de còr,
Coquin de sòrt.
Lo cròca-mòrt m’a dich contènt :
« Se vas pas ben,
Li fai pas ren :
T’ajudarem ! »
Mon sang a virat tot d’un temps.
Ai lèu bombit
E puei ai dich :
« Non, non mercí ! »

R- E puei i ai dich : « Non, non mercí. »
E puei « Non, non mercí, non, non mercí, es pas mon torn ! »
E puei i ai dich : « Non, non mercí. »
E puei « Non, non mercí, non, non mercí, es pas mon torn ! »

5- Mai sabe plus tròp meis amics,
Come ai fach per me ne’n sortir.
Siáu estupit,
Tot espotit,
Mai siáu aquí.
Lei vira-viras es ben finit
Passarai per lei raccorcis.
A l’avenir
Es ben finit,
Finit, finit !

Au camin de Perpignan
Qu i perde e qu i gagno.
Iéu l’i’ai perdu ma coumpagno,
Tra de ran la, …

Legir tot

Au camin de Perpignan
Qu i perde e qu i gagno.
Iéu l’i’ai perdu ma coumpagno,
Tra de ran la, de ran la lou guè !
Iéu l’i’ai perdu ma coumpagno.

La siéu anado cerca
Au plus aut de la mountagno.
Mai iéu, l’i’ai rèn rescountra,
Tra de ran la, de ran la lou guè !
Qu’un castèu cubert de sagno.

L’i avié tres damo dedins,
Tóuti tres s’apelon Jano.
M’an counvida de soupa
Tra de ran la, de ran la lou guè !
E de coucha dins sa chambro.

Coucharai au pèd dóu fiò
Sus un paquetoun de paio.
Quand n’en vèn la miejo-nue
Tra de ran la, de ran la lou guè !
Lou fiò s’es mes à la paio !

E li braio dóu galant
An flamba emé la paio !
S’aviés coucha ‘mé iéu,
Tra de ran la, de ran la lou guè !
Auriés pas brula ti braio !

Darrié lou chastèu de Mount-Brun
I chantavo uno bello
La-la-la-la la-la-la-la,
I chantavo uno bello.

Lou fiéu dóu rèi que …

Legir tot

Darrié lou chastèu de Mount-Brun
I chantavo uno bello
La-la-la-la la-la-la-la,
I chantavo uno bello.

Lou fiéu dóu rèi que l’entendié
Sourtènt de la chapello.
La-la-la-la la-la-la-la,
Sourtènt de la chapello.

S’en vai lèu souna soun varlet
Li dis de bouta sello.
La-la-la-la la-la-la-la,
Li dis de bouta sello.

Moun Segnour ount’anas ansin,
La Rèino vous apello.
La-la-la-la la-la-la-la,
La Rèino vous apello.

Vol’entèndr’eila dins lou prat
Chanta la dameisello.
La-la-la-la la-la-la-la,
Chanta la dameisello.

Moun Segnour li fau pas ana
Eila dins la pradello.
La-la-la-la la-la-la-la,
Eila dins la pradello.

Aquéu que chanto pèr abas
Noun èi pas Dameisello.
La-la-la-la la-la-la-la,
Noun èi pas Dameisello.

Ei la pastresso de Mevoulioun
Aquelo chantarello.
La-la-la-la la-la-la-la,
Aquelo chantarello.

Pastresso siègue me n’en chau
Lou siéu chant me pivello.
La-la-la-la la-la-la-la,
Lou siéu chant me pivello.

Seule sans berger,
Que fais-tu la belle ?
Loin de ta chaumière,
Tu cours un danger.
N’as-tu pas peur la …

Legir tot

Seule sans berger,
Que fais-tu la belle ?
Loin de ta chaumière,
Tu cours un danger.
N’as-tu pas peur la belle
De la dent cruelle
Du loup dévorant
Et du chien méchant ?

En touto sesoun
Que me lou coumando
Moussu sus Mielandro
Garde mi moutoun.
De la sóuvagino
N’en siéu pas chagrino,
Pèr me garanti
Ai moun chin Labrit.

Quoi que carressant,
Ton chien ma mignonne,
Contre la furie
Serait impuissant.
Va, crois-moi la belle
Et sois moins rebelle,
Pour te protéger
Prends-moi pour berger.

Deveni bergié
D’uno pauro fiho,
Un ome de vilo
N’es pas soun mestié.
Laissas-me tranquilo
Que siéu pas doucilo,
Pèr moun chin Labrit
Vous farai blussi.

Bergère dis-moi,
Tu es bien méchante.
Vois-tu ma demande
N’est pas calculée.
Laisse aller ta chance,
Bergère charmante,
Regarde un seigneur
Se mettre à tes pieds.

Moun paure Moussu
Vòstri balivèrni,
Anas li counta
A d’áutri que iéu.
Ame moun bergié
Emé sis esclop,
Que se sian proumès
Qu’erian tout pichot.

Vaqui lou jòlio mès de mai
Que lei galant planton lou mai.
N’en plantarai un à ma mìo
Sara plus …

Legir tot

Vaqui lou jòlio mès de mai
Que lei galant planton lou mai.
N’en plantarai un à ma mìo
Sara plus naut que sa tauligno.

E boutaren pèr lou sougna
Un garde de chasque coustat.
Me boutarai pèr sentinello,
Sarai lou galant de la bello.

Mai quand venguè la miejo-niue,
Que lou galant s’enduermiguè,
Que lou galant s’ensoumeiliavo,
Moun jòlio mai se desplantavo.

Iéu, save bèn ce que farai :
A Marsiho m’enanarai,
M’enanarai jusqu’à Marsiho
E pensarai pas plus à ièlo.

Quand de Marselio revendrai,
Davans sa pouarto passarai ;
Demandarai à sa vesino
Coumo se pouarto Catarino ?

Catarino se pouarto bèn,
Ei marida i’a pas longtèms
Am’un Moussu de la campagno
Que li fai bèn faire la damo.

A noun ! Jamai auriò creigu
Que se marièsse am’un boussu ;
Li’ai perdouna car èro en age
De pensa un pòu au mariage.

Li fai pourta chapèu mounta
E mouastro d’or à soun coustat.
Sarié pas ti, marrit cardaire
Que la nourririé sens rèn faire

En revenènt de Sant-Clou
I’a uno poulido routo.
Tout au bout d’aquéu camin
Parèis que i’a un moulin,
Un moulin …

Legir tot

En revenènt de Sant-Clou
I’a uno poulido routo.
Tout au bout d’aquéu camin
Parèis que i’a un moulin,
Un moulin à vènt
Que fai farino pèr tout tèms.

E dedins aquéu moulin
I’a ‘no poulido mouiniero.
Hòu! Mouiniero as de maniero,
Siés bèn fièro e matiniero.
As pas de varlet
Pèr faire vira toun roudet ?

De varlet me n’en fau un
Que siegue capable e sàgi.
Que travaio e que buscaio,
Que s’estrasso pas li braio.
E lou vènt vendra
E pièi moun roudet virara.

E quand venguè pèr soupa
D’uno bouano poulo grasso,
De perdris e de becasso,
De café à pleno tasso.
E lou vènt vendra
E pièi moun roudet virara.

Dóu varlet qu’ai recampa
Siéu countènto e satisfacho.
Me courduro, me petasso,
Me poutounio e pièi m’embrasso.
Viro lou roudet,
Couquin de sort, lou bouan varlet !

D’ounte venès fiheto
Que sias tant de matin ?
D’ounte venès fiheto
Que sias tant de matin ?
Vène faire …

Legir tot

D’ounte venès fiheto
Que sias tant de matin ?
D’ounte venès fiheto
Que sias tant de matin ?
Vène faire farino
Au vostre bèu moulin.

Tin-toun la-deri tinteno
Tin-toun la-deri tin-tan.
Tin- toun la-deri tinteno
Tin-toun la-deri tin-tan.

Oh ! La poulido grano
Que fai vostre moulin.
Dounas que vous ajudo
Lou tèms de camina.
Intras aqui fiheto
La vous vau moulina

Tin-toun lou tèms que se moulino
Tin-toun m’assete se vous plais
Tin-toun la-deri tinteno
Tin-toun la-deri tin tan.

La bello es endourmido
Au tin-tin dóu moulin.
Revihas-vous fiheto
Que vostre sa es plèn.
Oh! la douço farino
Que fai vostre moulin!

Tin-toun, lou vau dire à ma maire
Tin-toun, de veni mòurre aici,
Tin-toun, n’aguesse qu’uno grano,
Tin-toun, la vendra mòurre aici.

1-Desempiei ma Grand la Bòrni
Qu’èra plus fòrta qu’un biòu,
Dau temps que, sensa messorga,
Meme li gaus fasián d’iòus, …

Legir tot

1-Desempiei ma Grand la Bòrni
Qu’èra plus fòrta qu’un biòu,
Dau temps que, sensa messorga,
Meme li gaus fasián d’iòus,
Lo fòrt vòu èstre mai fòrt,
Plus fòrt que lo recòrdman,
Come Ercule e Albatòr,
Calendau e Superman.

R-Mai degun despassarà
Jamai mon amic Petunha
Qu’a petat sens respirar
Cent trenta còps de contúnia.

2-L’an omologat tot d’una
Dins lo Guiness di recòrds.
N’auriá belèu fach fortuna
Qu’èra segur lo plus fòrt.
Pamens s’es jamai sentit
De ne’n faire son mestier,
Alòr qu’èra pressentit
Per charmar lo monde entier.

3-Mai vos lo dise en sordina :
Petar plus naut que son quièu
Risca de traucar l’esquina !
Alòr, fasètz come ieu :
Me siáu totjorn limitat
En cridant tant qu’ai poscut :
« ‘Queu que vodriá l’imitar
Es pas encara nascut ! »

4-An bastit li piramidas
E la Torre de Babel,
Meme se l’an pas finida
An montat la Tor Eiffel.
Fau totjorn montar, montar,
Come l’an fach a Dubai,
I aurà tojorn un fadat
Per montar encara mai !

5-An travessat l’Atlantica
A la vela, a l’aviron.
Son anats sus l’Antartica
A pè e meme en balon.
An escalat lo Ventor,
Lo Mont-Blanc, l’Imalalhà,
Son meme anats faire un torn
Sus la luna e i an marchat !

6-Un poèta se respeta,
Mai Plantevin es un pe-
tofier que totjorn rospeta,
Manca jamai de topet !
Per tot dire e per respèct,
Plantevin fai lo lipet
Per quatre vers e sèt pès,
Sa cansoun vòu pas un pet !

Una floreta
De mon jardin,
Dins sa boqueta,
Son morre fin.
Es lunatica
De fes que i a,
Me fai …

Legir tot

Una floreta
De mon jardin,
Dins sa boqueta,
Son morre fin.
Es lunatica
De fes que i a,
Me fai la nica,
Ma Picholià.

Es tant polida,
Ma Picholià,
Sembla espelida
D’un petúnià !
La mina fièra,
L’uelh poliçon,
A de manieras,
Sembla un teisson !

Quand se debina,
Ma Picholià,
Qu s’estranssina
Per la trovar ?
Es ieu, bediga,
Que vau cercar
Dins lei garrigas,
Sus lei marcats.

S’escarabilha
De bòn matin,
Lo solèu brilha
Sus son camin.
Dins lei robinas,
Dins lei pradets,
Sauta, trotina
A pè-cauquet.

Jamai contèsta,
Ma Picholià,
Es totjorn lèsta
Per rigolar.
Degun l’arrèsta
De barjacar,
Ni la tempèsta,
Ni lo tracàs.

Es mai qu’urosa,
Ma Picholià,
D’anar cochosa
Au cinemà.
Se la musica
I agrada pas,
Se’n vai lubrica
A l’operà !

E quand mastega
De chocolat,
Son poton pega,
Ma Picholià.
Manja lei bletas
E lei pebrons,
Se fai lipeta,
N’a jamai pron !

Es uno pèsta,
Ma Picholià,
Quand a en tèsta
De s’esquilhar.
D’abòrd ronguinha
Per pepiejar,
E puei reguinha
Per campejar.

Mossur, Madama,
M’a escapat,
Vaquí mon drama :
Fau l’agantar.
Mai per lo faire,
Fau saupre que
Marcha pecaire,
Triquet-triquet.

Dins l’esperada
De l’encapar,
Vos recomande
Ma Picholià :
Es ‘na cabreta
De quauquei mes,
Quau que s’ié freta
A lèu comprès !

A sièis oras, en sortent de l’usina,
Ai pausat ma museta a l’ostau.
Me siáu enviscat de brilhantina,
Puei coifat …

Legir tot

A sièis oras, en sortent de l’usina,
Ai pausat ma museta a l’ostau.
Me siáu enviscat de brilhantina,
Puei coifat per pas marcar tròp mau.
Ai mes ma cravata a ralhaduras,
Que vai ben ‘mé ma vèsta a carèus.
E coma aquò, de fieus en corduras,
Ai telefonat a la Babèu.
I ai dich : « Vène, Babeta polida,
T’ofrirai un bèu boquet de flor :
Lei flors de pissa-au-liech son floridas,
E pareis qu’an pas marrida odor! »
Mai m’a dich : « Non, siás tròp laid,
Siás colhon, sentes l’ai,
Pòs anar pintar lei gabis.
Lei possas a Babeta,
Son pas de sucetas.
Se te fai cacalar
Pòs ben t’escaganhar! »

E puei ai fach tiblar ma cravata,
E siáu descendut a Carpentràs.
Capitère una bèla gavòta
Ben contenta de me rescontrar.
La polida èra tant mostachuda
Que semblava un pauc mon ajudant.
Em’aquò èra un pauc gautaruda
E badava coma un elefant.
I ai dich : « Vène divina princessa,
A mon ostau per turtar lo gòt,
Te farai tastar mon vin de messa,
E suçar dos o tres berlingòts. »
Mai m’a dich : « Non, siás tròp laid,
Siás calut, sentes l’ai,
Siás rèn de mai qu’un gròs nesci.
Lei tetons d’Alina,
Son pas de pralinas.
Se te fai cacalar
Pòs ben t’escaganhar! »

3- Per oblidar ma mala-aventura,
Ai convidat la bèla Marià.
Per tastar quauquei figas maduras,
L’aduguère a la cafetariat.
Comandère un tian de merinjana,
E la bèla s’es messa a plorar :
« Ai romput mon tian l’autra semana ! »
Me diguèt, choquetant a mitat :
« Li fai ren ma divina gazèla,
Per aquò fau pas s’escagassar,
Ni se mastrolhar lei carnavèlas.
Se vòs, ieu, pòde te consolar. »
Mai m’a dich : « Non, siás tròp laid,
Siás tròp gròs, sentes l’ai,
Pòs anar pintar lei gabis.
Lei possas a Marieta,
Son pas de sibletas.
Se te fai cacalar,
Pòs ben t’escaganhar! »

Siéu Mirèio à Maiano,
Esclarmonda a Mont-Segur.
Siéu Faneto e Fourtuneto,
Elienòr e Guilhaumeta.
E siéu Nerto o belèu Lauro, …

Legir tot

Siéu Mirèio à Maiano,
Esclarmonda a Mont-Segur.
Siéu Faneto e Fourtuneto,
Elienòr e Guilhaumeta.
E siéu Nerto o belèu Lauro,
Beatritz la trobairitz.
Siéu Esterello e l’Angloro,
E siáu meme Azalaïs (bis).

Repic :
Felibresso, bastidano,
Trobairitz e partisana.
Dedins lis areno d’Arle ai crida « Fau reguigna ! »
A la Torre de Costança, ai marcat « Fau resistar ! »
Sabe qu’au soulèu di Baus, qu’au soulèu dóu Luberoun,
Qu’au solèu de Queribús, qu’au solèu dau Carcassés,
Totei lei cigalas cantan, canton la memo cansoun.

E Vincèns de Valabrego
De ieu es malaut d’amor ;
Siéu en gàbi dins lis aubo
De Bernat de Ventador.
E Pèire Vidal me canto
En baladas e en coblets.
E siéu dins lis estampido
De Rambaut de Vaqueiràs (bis).